Evren Özyılmaz
 

Acı Günler

Engin denizlerin aç çığlığı bu
Beni çağırıyor
Köpüren dalgaların akıl almaz yükselişi
Beni çağırıyor
Bahçelerin çiçek, katliamların kan kokusu bu
Beni çağırıyor
Nedensiz soruların, cevapsız bekleyişi
Kırık bir aynanın acı dolu bir parçasında
Görünenin aksi bir gülüş bu

1993 / İzmir

Evren Özyılmaz

Alay

Sen,

Siyah bulut ardında ki
Küçük beyaz ışık

Sevmemiş, sevilmemiş yüreklerden
O öpülesi gülüşler
Öpmeyi bilmedik dudaklardan

Unutturmuş umudu ayrılıklar
Zamanın alay ettiği aşklarda.

1992 / İzmir

Evren Özyılmaz

Aliş

Perdeleri açıyorum.
Gün ışığıyla uyanmalıyım.
Ayın şavkı vurmalı gece odama.
Gecenin aydınlığını hissetmeyi seviyorum.
Oda belli belirsiz bir ışıkla doluyor.
Sonra duvarlara bakıyorum.
Penceremden, tellere takılmış bir uçurtmayı görüyorum hep.
Rüzgarda sallanıyor uçurtmanın kasnağı,
bir iki parça kağıdı kalmış, dalgalanıyor.

Her gece o uçurtma için üzüldüğümü biliyor musun sen?
Ve o uçurtmanın sahibi gönlü çocuk, yaşı büyük
ya da kendi küçük, yüreği kocaman bir çocuk için üzüldüğümü biliyor musun?

Bir sokak lambası var.
Bir yanıyor bir sönüyor.
Sarı ışığı bir doluyor odama,
bir boşalıyor odamdan ve yüreğimden.
Sıraya koymuyorum.
Zamanını tutmuyorum.
Asla tesadüf olmayan rastlantıları yaşamayı seviyorum.

Sonra
duvarlara bakıyorum
bir yanan bir sönen ışıkta.

Vücudumun sıcağı her harekette yüzüme vuruyor.
Ben bu sıcağı seviyorum.

Gözlerim açık,
aklıma geliyorsun hiç olamadığımız denizin kıyısında.
Belli hazırlamışım kendimi böyle bir hayale.
Denize bakıyorum.
Rüzgar camımda.
Açsam camı dolacak odama.
Bense dışarıda olmak istiyorum..

Denize bakıyorum.
Deniz benim diyorum
Deniz, Karşıyaka’nın ışıkları.
Balığa açılan tekneler de.
Lüx ışıkları yanıyor içlerinde.

Bir martı gece kaçağında,
bir şey demek istiyor.
Biliyorum.
Aklıma adı düşüyor martıların.

Yüzümde bir gülüş var belli.
Görüyorum aksimden.

Yüreğim neden acıyor ki?
Bilmiyorum.
Kapayıp gözlerimi uyuyorum.

Ekim 2002 / İzmir

Evren Özyılmaz

Anladım

Karşımda şehrin ışıkları
Anladım bu damlalarla dolarmış denizler
Bu damlalarla taşarmış kimi zaman
Yanımda boş bir kadeh
İçmişim hepsini bitirmişim
Kalmamış bir damlası bile
Ben mi içmişim hepsini?
Öyleyse neden açım hala böylesine
Bir iki damla bıraksaydım
Böyle bir gece için
Karşımda şehrin ışıkları
Anladım bu damlalarla dolarmış denizler
Bu damlalarla taşarmış kimi zaman

Evren Özyılmaz

Aşk İle - II

Titreyen dudaklarında bir kelime var.
Söylemiyorsun,
biliyorum.

Titreyen dudaklarında bir damla su.
Tuzlu!

Hangi denizlerden geliyorsun?
Hangi sular boğdu seni?

Sakın durma!
Sakın sakinleme kıyılarımda.

Kıyılarımda dalga kıran
kıyılarımda dalga bozan

Kıyılarımda bir inci tanesi
şekillenmemiş,

öylece duran.

Ağustos 2004 / İzmir

Evren Özyılmaz

Aşk İle - III

sen sussan
ben dinlesem

gözlerinden akan geceye
bir girsem
bir değişsem

belli etti gözlerin
siyah
mavi
yeşil
kahve

fırtınalar topluyor,
sabaha diniyorsun.

fırtınalar buluyor
sabaha ölüyorsun.

Ağustos 2004 / İzmir

Evren Özyılmaz

Aşk İle - IV

Tuturdu bir gül diye
sarısı olacakmış

Bu kadar kolay mı
gül (ek) mek sarı sarı
aklımda varken bunca acı anı

Ağustos 2004 / İzmir

Aşkile sevgi ile...

Evren Özyılmaz

Aşk İle

AŞK İLE

Kapıma üç kez vurdular.
Üç kez döndüm yolumdan
Üç küçük söze kandım
Üç güzel söze tav oldum ben.

Kapım tam üç kez kırıldı.
Üç kez zorla girdiler odama, kovanıma
Üç gen, odalara mahkum etti beni
Üçüz gözlerle,
ucuz sözlerle

16 Ağustos 2004 / İzmir

Evren Özyılmaz

Aşk ile V

Kıpkırmızı
Alı alına, moru moruna yakışır olgun sevdaların.

Sen olmamış sevdaları kopartmadan durabilir misin dalından?
Sabırla büyümeye bırakabilir misin?
Sen sakinlik nedir bilir misin?
Sakince beklemek.
Sen gökyüzüne yalvarıp
Bir damla yağmur için bekler misin?
Sen güneşe haykırıp,
Nefesini verir misin dalındaki sevdalara?

Söyle
Sen şehvetine,
Sen hırslarına,
Sen insanlığına karşı koyabilir misin?
Sen olmamış sevdaları kopartmadan durabilir misin dalından?

eylül 2004 / İzmir

Aşkile Sevgi ile...

Evren Özyılmaz

Ateş

gözlerin dumana batmış
kirpiklerin alev alıyor

sessizce

bakma!

sessizliğin çınlıyor karalarımda

bir kan damlası mı akan alnından?
güneş tepende
aya daha çok var

sımsıkı tuttum
avuçlarımda

düş maskelerimi
avuntularında

Evren Özyılmaz