Yusuf Ziya Leblebici
 

Alamazlar Seni

Usta, Hasretim demiş memleketine
Bense sana hasretim gülüm.
Ne balın şekeri,
ne de paranın rengi
senden daha güzel değil
benim aşk cümbüşüm.
Kelepçe de takılsa kollarıma
ben zaten sana plangalıyım.
Ne kelepçenin anahtarı
ne de onun ustaları
senden daha yakın değil
yıldıramazlar yüreğimi
ben senin hasretinle savaştayım.

Yıkılsa da üzerime
bir bir soğuk duvarlar,
yağsada bedenime
Baretta'nın nankör çocukları,
alamazlar seni benden
alamazlar bendeki hasretinden.
Ne bedenimin yılkıldığı
taş kaldırım,
ne de yıllarımı alan
dünki yaşantım
seni benden çalan düşmanım değil
hasret kadar hain değil
yüreğime beton atan...

Alnımda ter oldun...

Uzaklardan kokun akar koynuma
Bağrımda gül oldun tenimde kokan
Sensiz her günüme dertler yağsa da
Alnımda ter oldun, yüzümden akan

Sılanın yolları dağdır aşılmaz
Hasretin bağrımı yakar kaçılmaz
Gurbet mezrasında sensiz yaşanmaz
Gönlüme fer oldun, yollar aşınmaz

Şu dağlarda keklik biter mi söyle
Bu gönülden sevdan geçer mi böyle
Tüfekler bir elden dönse de bize
Sazıma tel oldun, ferman türküme

Bülbüllerin güle küstüğü yalan
Gurbetin sılaya düştüğü yalan
Sevgin bana güçtür ardımda kalan
Yoluma bel oldun, bende yaşayan

A be de Romanya’da

Romanya’ya geliyordu abede
Romen ilk kez görecekti
Görecekti
a
be
deliyi!
Mazgallar kaynaklandı
Dükkanlar kapatıldı
Sokaklar boşaltılırken
Balkonlar yasaklandı
Yoksa asker vuracaktı!

İlk kez
a
be
deli
Görecekti Romanyalı
Sınırlar kapatıldı
giriş yasaklandı
heyecan vardı halkta!
Ki -arabalara takılmıştı
Mavi-beyaz-kırmızı bayraklar
Amerika geliyordu Romanya’ya hey
Romenler çekilin kenara! ..

Geldi…
Halksız meydanda iki nutuk
Bir sahte mutluluk…
Romen izledi O’nu ekranda
Bilmiyordu ki
şeytan vardı karşılarında! ..

Abcde

Akşamlar aynı ağırlıkta
Bünyeme binerken birden
Canıma can canandır.
Dağlarımın doruklarına düşer dertler
Ellerimdedir en edepsiz eziyetler!

Abuzer...

Vur davula Abuzer
Yalçın dağlar inlesin
Davulu zurna sever
Memleketim dinlesin

Şu nasırlı ellerin
Tokmağı kucaklasın
Gözündeki şimşeğin
Kara gurbeti yaksın

Gel şuraya Abuzer
Hünerini döküver
Ağrı’dan çıkıp yola
Edirne’ye geliver

Kızılırmak boyundan
Şu Fırat’ın suyundan
Ses getir bu deriden
Halayların huyundan

Vur davula Abuzer
Halay başı haykırsın
Ortada bir dönüver
Yerler gökler oynasın

Yusuf Ziya’m halayda
Al mendilim havada
Vur davula Abuzer
Davul sesi dağlarda

Aç bu şehrin kapısını

Hasretinle yanıyorum
Kır özlemin duvarını
Bugün sana geliyorum
Aç bu şehrin kapısını

Gurbette çok yoruldum ben
Eşkiyaya soyuldum ben
Sakladığım gizimsin sen
Aç bu şehrin kapısını

Filiz oldum başağında
Anadolu harmanında
Uçmuşum ben rüzgarında
Aç bu şehrin kapısını

Yağmur olup sana yağdım
Kızılırmak gibi aktım
Senin ayağına vardım
Aç bu şehrin kapısını

Çok yorgunum Yusuf Ziyam
Kurda kuşa yem mi olam
Gel senin bağrına dolam
Aç bu şehrin kapısını

Adem Baba Havva Ana...

Adem Baba Havva Ana
Kardeşiz biz bu dünyada
Bu ne öfke, bu ne yalan
Değer mi hiç bu hayata

Aynı havayı soluruz
Ölünce toprak oluruz
Sınıf ayırmak nedendir
Hepimiz insanoğluyuz

Kadın erkek, yaşlı bebek
Yaşamalıyız gülerek
Savaşların tam aksine
Barışmalıyız severek

Adem Baba Havva Ana
Dağılmışız bu dünyaya
Her birimiz bir çiçeğiz
Çok muhtacız dalımıza

Toprak bizim, biz toprağız
Taşı suyu hep anamız
İnsanları ayırmadan
Yaprak sürmeli sevdamız

Adımız Sevda...

Bizim adımız sevda
Gönlümüzün aşı
suyu ve kanı! ..
Bir nefes inerken gırtlaklarımıza
yutkunduğumuz hayattır bu dava.
Kuş gibi hafif sevdalar
bizlere mutluluk getirmez.
Biz seveceksek;
Adam gibi sonuna kadar
mahşere kadar severiz...

Ağaçların yerine
yüreğimize kazıdığımız,
Ekmek niyetine
suya bandığımız
bir dava bu
bu davanın adı sevda...

Bizim adımız sevda
Biz, resimleri cüzdanımıza değil
kalbimize çizeriz.
Sevdalımızın gözlerini
gözlerimize dikeriz...

Akşamlardı...

Akşamlardı gecenin geldiğini söyleyen
akşamlardı hayalini davet eden.
Dökülmüşken yapraklarım hazanda
sevgi boşluğumda gönül kuyuma düşen
hasretindi sabahlara dek süren...

Dertlerim kalsaydı kuşların tüylerinde
basmazdı ayağım gerçeklere
yürüdüğüm yollar pamuk olsaydı
düşeceğim diye adım atmazdım bile

Akşamlar vardı yine *******in önünde
sabahlar en sona kalsa da
sınır yoktu uykularımda.
Şimdi;
*******im senin hasretinle kucaklaşır
umuttur beklediği
umuttur adın
uykumdur senin kanadın
açtıkça beni ürperten
çırptıkça rüzgarıyla deviren...

Alara

Benim sana çağlayışım
Bulutlardan yağmadı mı
Hasretinle haykırışım
Şimşek olup çakmadı mı

Beynimde çınlayan sesin
Dilimden dökülen ismin
Gözlerine özlemlerim
Alara’dan akmadı mı

Dinlediğim türkülerim
Benden aldığın nefesim
İsmine gülüm dediğim
Rüyanda hiç çıkmadı mı

Sensiz geçen bunca zaman
İşkenceden daha yaman
Beni tutuşturan saman
Seni de hiç yakmadı mı

Ah Alara, can Alara
Gözüm sana kaymadı mı
Senin suyuna kapılıp
Gözyaşlarım akmadı mı