Bir ömür
Ömrümü bir cam kavanoza koyup
sana sunmak
er sabahlarda
ıssız sokaklarından geçip kentin
Kınalı ellerinden köpüklü kahve içmek istiyorum.
kış var gücüyle üzerimize geliyor
denizler durmadan kabarıyor
torosların dibine çoktan indi kar
bir garip kuşum
yuvası, tüneği olmayan
ve soğuklar canımıza okuyan
bu kargaşanın,
bu talanın,
bu soysuzluğun içinde
ömrümü bir cam kavanaza koyup
ellerine sunmak,
ve açık kahve gözlerine dalıp
haberin bile olmadan
kollarında kendimden geçmek istiyorum...
|