Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Leylâ I - 1988

Bir anıt, bir Leylâ, bir nâzlı gül;
Koyver rûhunu bırak rakse..
Düşünü kurduğun bilmem ne gül,
Aşk mı olur Mevlâ'sız birikse? ?

Seyhan İmam Hatip Lisesi, Adana, 1988

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Leylâ II - 1997 (Naat)

Böylesi hicrân'a böylesi 'Mâşuk'..
Öyle çok yakışmış, ah yakışmış ki! ..
Vuslâtı dilinde dönmeyen âşık,
Elinde kaleme bir yapışmış ki!

*******, rûhunla dertleştiğim ân,
Ağlarım hicrânla hep zaman zaman..
Görseydin ardından sitemle yanan,
Gözyaşım kanlara bir karışmış ki!

Gel artık ey Nebî, o uzak düşten;
Muhtâcım sana çok nefesten, güneşten!
Ne farkı var ömrümün hiç ölüşten;
Böylesi hicrâna kim alışmış ki!

Göster ey sevgili gayrı yüzünü...
Öpeyim çöllerde ayak izini!
Görülmüş mü derdin böyle hazini;
Düşünde görmeyen, neye kavuşmuş ki!

Mart, 1997

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Misafir

Bilmem neden duygusuz
İçimi boğan bu sessizlik
Bu gece misafir
Ölüm müdür beklenmedik

1996

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Muhasebe I

Lezzeti kederde, izzeti secdede
Tadarak aşk ile ey gönül yanmaz mısın?
Cennet'i Cemâl'de bulup sevinçle
Hatrına ölmeye hiç cân atmaz mısın?

Mâ'rifet aynasında Hak'la tanıyıp..
Sebeb'in, muhâl'de yanmaktır sayıp..
Her seher secdede aşkla ağlayıp
Hakk'ın hatrı ne, hiç sormaz mısın?

Dünyâya gelişin en şükre değer şey..
Düşün Rab'bini de ürper, başını eğ!
Terk ederse dünyanı şu parlayan ay,
Nûrunda imânın çıralar yakmaz mısın?

Bir hevesle geçti, yazık ömrün boş yere.
Bir ân'a değmez; ölçsen de yüzbin kere!
Ölüm, vuslât demeden Hak Yaradan'a,
Utanıp başını râm olmaz mısın?

Her ân'ın gaflette geçiyorsa simsiyâh..
Kalmıyorsa dünyâdan zaman, ahretine yazık âhhh..
Bir parça yoksa yanın, eğer Hakk'a âgâh;
Yaşıyorum demeye ey nefsim utanmaz mısın?

Ramazan, 1997

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Muhasebe II

Ne arasın boşuna ey Mecnûn sen Leylâ'yı;
Leylâ, yanıbaşında; bir büyük çölde değil!
Unutmuş gibisin bence sen sevdâyı..
Sevdim ben diyorsun, gülmemek hiç elde değil!

Düşün bir ömrünü, belki ziyânın kat kat..
Parçalamak neyine be gâfil, edebiyat!
Şu tabiat ki aşk dolu en büyük külliyât...
Ateş'i korda ara; düşün ki külde değil!

Bin ömür harcamışsın gayr-ı bin mahbûb'a..
Nasıl yüz çevirmişsin, asıl aşk-ı matlûb'a? ?
Dal ey arkadaş, o yazdığı mektûb'a (Kur'ana..)
O sana yapyakın; unutmuş halde değil!

Sanma ki bu sözler yalan, oku bir düşün..
Daha dün genceciktin, ihtiyarlık eğmiş şimdi başın..
Uçacak kimbilir yarın cân kuşun;
Bir kerecik düşün: dünyâ, ebed belde değil!

Ramazan, 1997

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Muhasebe III

Bugün yine dolup taştım, bilmem ki hüznüm niye? ..
Çıkacak ten kafesinden; atıyor göğsüm niye? ..
Haykırmak istiyorum da var gücümle Hüdâ'yı,
Bir el tutar yakamı, çıkmıyor sesim niye? ?

Şiir, şiir deyip de yazdığın hiç yok kalemim..
Benim yârim Hak'sa nedir içimdeki elemim?
Haykırmaya yüzüm yok, simsiyahken âlemim;
Seccâdem bile ağlar da, akmıyor benim yaşım niye?

Yok kalbim yok, senden mi bu delilik?
Kimi hayâl-meyâl, kimi gerçek-silinik!
Hani zühd, takvâ; hani itaat ve bağlılık,
Şu yaptıklarıma uymuyor hiç sözüm niye? ? ?

Ramazan, 1997

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Muhasebe IV

Bakıp da ağla nefsim şu perişan hâlime;
Kıldığın namazlar bir kerem mi sandın? !
Görseler o gâfil rûhunu inan ki yüzüne,
Tükürürler billahi yoksa yalan mı sandın? !

Haddini bilmeden umarsın rızâ..
Allah olur mu hiç kul rızâsızsa? !
Suçunu bil de gör, her dem ağla;
Özün ermiş, sözün Kur'an mı sandın? !

Derinlere düşürme Ya Râb gazâbını;
Sen râzı ol da men çekem azâbını..
Sevdâna düşersem verme dâhî devâsını
Aşık, yârdan geleni reddeder mi sandın? !

1997

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

O Zaman

Sararan rûhumu alsın götürsün yeller
Aşkını gönüller Yâ Râb duyar o zaman
Gurbet olmasın kahrıma şu yabana güller;
Rûhum her gününü azap sayar o zaman

1990

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Ölüm Denen...

Kuruldu gönlümün sona saati
Yelkovan bir başka akrep bir başka
Kaybettim bulmadan bir saadeti
Hakikat bir başka meşrep bir başka..

Çekildi ufkumdan gün birer birer
Karanlık bir kucakta hep bi-haber
Mezarmış o en son uğranacak yer
Yolcusu bir başka, bilet bir başka

O gülen gözleri söndüren toprak
İlk bahârdan geriye bir avuç yaprak
Cân gülü gönülden birgün koparak
Savrulur bir başka solar bir başka

Yükünü yılların bir çizgiye sor
Alnıma yiv yiv hayat ne çiziyor
Nasıl da kayıtsız öyle gülüyor
Fotoğraf bir başka mezar bir başka

Dur ey yolcu sarındığın bu yükü
Teslîm vaktidir sen öldün çünkü
Tâ evvelden beridir bu kısır döngü
Boğuşur bir başka döner bir başka

2001

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

Özlem - 1987

Bir gözyaşıydın akan cennet sularına,
Her dem nazdâr, her âlem melek!
Sayen de uyanmıştık hep anılara,
Bir zaman, yakışıyordu sana gülmek

1987

Mehmet Akif Ardıç