Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Son Sahne

Batan gün kandan kızıl
Bomba yüklü bulutlar geçer
Gök patlar gecenin bir yerinde ansızın
Şimşek karanlığı biçer
Avuçlar yeri
Yerin çehresi belirir ansızın
Hayat gözünün önünden geçer
Ne ağrı kalır
Ne de sızın
Yaşadığındır alın yazın

Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Su Gibi

Su gibi
Berrak olmalı için
Aynasında arzı
Yıldızları seyretmek için
Her seyirde
Mutlaktır ki
Üstünden
Bir de gece geçsin

Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Sus Payı

Sus payı bırakılmalı
Ayrılığı anlatan her şiirde
İç karartan
Kırık bir gül dalı ve
Son bakışın kaldığı yerde

Geç kalan biz değiliz
Gardan ayrılan tren
Bize ait değil
Bizsiz giden

Sus payı bırakılmalı
Yazgıların kesiştiği yerde
Hayat
Borsasıdır yazgıların bir yerde

Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Sürgün

Hangi tavşan kaçabilirki
Kaderinden
Hangi dağ gizler seni
/Sen ki
Zürih şehrinde
Bir mülteci /
Kan kırmızı
Vurulmuşken yüreğinden


Hangi çiçek açabilir
Ayrı iken köklerinden
/O gülüşün ki
Her kahkası
Bin dert içeri /
Güneş neyler
Bulut nerden bilir
Ne gelir
Şairin elinden

/Zürih’te bir akşam üstü
Yağmur yağıyordu.
Gri bulutlar
Kırmızı kiremit çatıları yalıyordu.
Biz ayrılırken
O hala ağlıyordu./

........................

Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Şehvetin Rengi

Kan kırmızıdır
Ateştir
Ruhum
Gecenin geç bir vakti
Bir barda
Şehveti ben doğurdum

Ben çaldım gençliğinizden
En değerli zamanı
Kan kırmızı ateşten ruhum
Örttü gözlerinizi yanarken evim
Beni en çok taciz eden
Sadakatin küllerindendir alevim

Şehvetimi yitirmek korkusuyla
Her yangında buz keser yüreğim
Utancımdan tir tir titrerim
Yok gidecek başka yerim
Pişmanlıksa zaten benim

Kan kırmızı
Bir ateşteyim
Her bakışta
Şehvete gebeyim

Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Şeytanın Gör Dediği

Şansa bak şansa
İçinde yorganı yok dünya yansa.
Taşı toprağı altın İstanbul’da
Kışın ortasında
Diri diri yandı
Elleri ayakları soğuktan donuyordu
Oysa…


* Ocak 2007'de Soğuk bir havada, İstanbul'un orta yerinde donmak üzereyken, yanarak ölen evsize

Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Şiir Ülkesi

Kalbin ağzında konuşacaksın
Şiir ülkesinde
Yüreğinle ağlayıp
Otuz iki dişinle güleceksin

Şiir ülkesinde
gözyaşını mendil silmez
Yüreğinle sileceksin
Bu da yetmez
Sevdin mi
Karadul gibi seveceksin
sevmek işin abecesi

Her sözcüğe karşılık tutuludur
Şiir ülkesinde yüreğin
Tek serveti sözcüklerdir
Şiir ülkesinin

Bir de varsa
Yüreğinden şiir
Ne para ne de pul ister
Senindir burç burç her şehir
Şiir ülkesinde
konuşması kolay değildir
Şiirce yürek işidir

Kim verir
Kırk karat elması
Acemiye
Biçsin diye

Ölümse
En önemsiz şeydir şiir ülkesinde
Şair en son şiirini söyleyince ölür
O salise yüreği şiir şiir bölünür
Şiirlerce yıldız düşer göğe
Eller açılır, şiirce dualar edilir
Şair yüreksiz ve şiirsiz gömülür
Aslında ölen ne şair ne de şiirdir

Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Şiir yar elidir

Şiir yar elidir
Pirupak
Pisliğe bulaşmak olmaz

Şiir gönül çırasıdır
İçini ısıtacak
Kini tutuşturmak olmaz

Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Şiirce

Ekmek kırıntıları
İle
Serçe
Neyse
Şair
Ve
Halk ta odur
Bence
Ve
Halkın yüreğinden artan
Her şey
Şiirce
Yoktu
Halk doymadan
Önce

Ya sizce?

Kalender Sever

[GooD aNd EvıL]

Toprağın Türküsü Yada Yoğunsöğüt de Üç Mevsim (Bahar)

Yaz kapıda
Dal tomurcuk,
Ben seviyorum
Güneş desen
Pencereme sığmıyor

Yoğunsögüt de yine bahar
Her yamaçta öbek öbek kar
Su sızar kenarından Ilgıt Ilgıt
Kaya diplerinde yanar nevruzlar
ve
Akşamdan usul usul ay doğar
Büyür büyür
sini kadar
Un eler tepelere
Uzansam elim değer
Yel eser
Servi kavak boyun eğer
Her pencerede bir idare titrer

Yaz kapıda
Dağ taş çiğdem çiçek
Gök desen
Başımı kaldırsam
maviye değecek

Her bahar
Dağlar kekik,
rençper ter kokar
ve yarılan somun gibi
topraktan yükselir buğular
Gözerimi yeşil deniz
dalga dalga tarlalar
Buğday başağı gibi
Yoğunsöğütlüler
yılı tek mevsim yaşar

Yaz kapıda,
Yuva derdinde serçe
Yer gök telaş içinde
Dal desen
Tomurcuk taç olur
Yaprak yeşerince

Yoğunsöğüt de her bahar
Kurtkulak’ın tepesinden kalkmadan kar
Yaz ovadan doruğa doğru akar
Ve gün ağarmadan hemen önce
Her kayada bir kınalık keklik
ötmeye başlar
Aniden
Kurtkulak’ın eteğinden gün ışır
Her bacadan bir bulut tüter
göğe karışır
Güneş daha yükselmeden
iki karış kadar
köyün içinden
Boz bulanık çay akar

Yaz kapıda
Dalda küpe kiraz
Kiraz dalda
Kız evde durmaz

gece
bir kara mermer
Kurşun sıksan seker
Karanlık
Emer memeden bütün gece
Masum bebekler
beşik gibi döner
kelebek kadar süslü kainat
ve yıldızların altında
karanlığa inat
Çoban ateşleri
Bir yanar
Bir söner
Yeniden gün ışır
İçi kalaylı
kırmızı bakır helkelerle
su taşır
esmer kızlar
bir serin yel eser
Irgat terini yalar
Bakır tasta su
Güneşten bir parça gibi parlar
ve
Elbistan topraklarında ölesiye yaz başlar

Kalender Sever