Ersen Devrim Şimşek

[GooD aNd EvıL]

Aşikâr

Bir nefes almak kadar yakın, ölüm
Sessiz bir tükeniş zaman oluklarında, har
Nice kavramlar ile, hayat kördüğüm
Sebeplerin gizlediği izler, aşikâr

Uzak tepelere yansıyan, gecenin koyu rengi
Ufka yazılmış sanatlarla, beyni törpüleyen sorular
Kim bozar akıp giden, bu ahengi
Gözlerin görmediği eller, aşikâr

Bir damla su, umut penceresi gibi, berrak
Yaşlı gözlerin ardında saklanan, hatıralar
Bir bebeğin gülümsemesi gibi, sırlaşık
Bir çiğnem et parçasında hayat, aşikâr

Bir beste gibi, yaşam, garip bir bekleyiş
Ölümün uzandığı eller gibi çaresiz
Gidersin ansızın bilinmedik, bir vakit
Taşlara yazılan isimler, aşikâr

Ersen Devrim Şimşek

[GooD aNd EvıL]

Babam’a

Doğum günün kutlu olsun, Babacığım
Neler yaptın onca yıldır bizden uzakta
Zaman akıp gidiyor nasılda,
Hep sen kutlardın ya, doğum günlerimi
Bugün de ben geldim, Babacığım

Hani, bir seferinde çok hastaydım,
Başımda oturup ağlamıştın
Hep kaybetme endişesi ile sevmiştin beni
Belki de, benim bitmeyen hastalıklarım yüzünden
Kendini içki kadehlerine vermiştin

Hani, pikniğe götürürdün bizi
Maç oynardın bizimle
Her dönem karneme, ilk teşekkürü sen verirdin
Herkese anlatır, övünürdün benimle

Babacığım, şimdi neler yapıyorsun
Gülleri severdin ya,
Bahçemizin her tarafında güller var, kırmızı, sarı
Bulunduğun mekanın nasıl, mutlu musun?
Ben ve kardeşlerim de iyiyiz.
Torunların var, boy boy
Hep seni soruyorlar,
En küçüğü hala anlayamadı
Bir gün gelicek diyor, hala ümidi var,
En çok ses tonunu merak ediyorlar,

Telefonda annem var, Babacığım
Akşam yemeğine çağırıyor, beni
Hala bıkmadın mı, her sene
Her doğum gününde oraya gitmekten diyor.
Geliyorum, anneciğim
Babam, hep gülleri sever
Dikenler çıkmış, her tarafta
İsminin yazdığı taş, biraz kirlenmiş
Yine geliceğim, Babacığım
Sen merak etme.
Seni seviyorum, Babacığım…

Ersen Devrim Şimşek

[GooD aNd EvıL]

Beni Yalnız Bıraktın

Nereye gittin, kayboldun bir anda
Aradım bulamadım, seni dünyada
Sihir miydin, yok oldun son anda
Beni dünyamda, yalnız bıraktın

Ersen Devrim Şimşek

[GooD aNd EvıL]

Bilmece

Canımın özüne hapsetmişim, seni
Nereden bileceksin ki,
Gün boyu aklımdasın, kelime kelime
Hece hece, gönlüme vurulmuş, bir bilmece

Gözyaşı ile akarsın, katmer katmer *******ime
Hüzünle bir şarkı mırıldanır dururum, sessizlikte
Her gün yaşanıyor içimi dağlayan, bu vesvese
Kavuşmak ile kaybetmek arasında, bir bilmece

Ersen Devrim Şimşek

[GooD aNd EvıL]

Bir Bahar Düşle

Bir bahar düşle…
Kupkuru dallarda açan,
Bir tomurcuk misali, olsun umutlar
Soğuk odalarda, özlemle tutuştuğun zaman
Tutmak için elini, uzanan eller gibi, Vefakâr...

Bir bahar düşle…
Kasvet hayallerini üşüttüğü an,
Hüzün boşalır ya, her bir yandan,
Bir göz arar gibi, boşluğa baktığın zaman
Belirir dalgalar arasında o an, yeşil kanatlı kuşlar…

Düşle, bir bahar olsun…
En demine vurduğu anda yalnızlıklar,
Sızınca belleğinden, en can yakıcı hatıralar
Haydi düşle, martı çığlıkları arkasında, yakamozlar
Bir son gibi midir, yeni başlangıçlar
Hiç umudum kalmadı, dediğin zaman
Görünür, gecenin sonunda, parlayan ışıklar…

Bir bahar düşle…
Hayallerin ötesinde,
Gökkuşağı ile, yedi renk canlandığı zaman,
Bir tan ağartısı, hüzme hüzme karanlığı boğduğu zaman,
Ruhtan bedene, umutlar ekildiği zaman,
Ne güzeldir o, hayalleri süsleyen, baharları düşlemesi…

Ersen Devrim Şimşek

[GooD aNd EvıL]

Bir Başkaydın Sen

Bir gülüşündü, beni benden eden
Bir tebessüm konduruşun vardı, yanaklarına
Bir mimik çakardın, özlemli edalarınla
Bir gamzeli gülüşün vardı ki senin,
Derin sevdaların uçurumuna atardın beni

Sendin, arzuların alevli ateşi
Aydınlatırdın, hasretin ile kararmış geceyi
Bir hayalin bile yeterdi
Yapayalnız bıraktığın zaman bile, iskelelerde
Akşam kızıllığı ile, batıverirken denizde
O serseri edan yansırdı, her bir gölgeye

Bir yağmur damlası olurdun,
Yaz güneşi ile bulutlarda,
Düşüverirdin avuçlarıma…
Mehtaplı *******de
Sallardım seni, usul usul koynumda

Yokluğunda, varlığını özlerdim
Varlığında, en doyumsuz anlarını
İşte ben böyle severdim, seni
Terk edip gitmeden önce beni

Ersen Devrim Şimşek

[GooD aNd EvıL]

Bir Dahası Yok

Seninle elele kol kola dolaşırdık
Üzgünüm
bir daha olmayacak
Her akşam yıldızları sayardık
O günler, bir daha olmayacak

Seni arayacak bomboş kollarım
Bir şafak vakti
Seni beklemek olmayacak
Yasa bürünecek büsbütün yüreğim
Sevdamız duasız kalacak
İkimize yalvarışlar
Bir daha olmayacak

Deli deli esmeyecek rüzgar
Son anda bir kuytuda buluşmalar
Söyle, değdi mi bize yaptıklarına
Yürekten gelen gülüşler, kayboldular

Bir dahası yok
Son bulmuş bu sevda
Kaybolmuş mazide, kopan yapraklarla
Tatlı anılarda, yerini alanlarla
Bu sevda, bir daha yaşanmayacak

Ersen Devrim Şimşek

[GooD aNd EvıL]

Bir iki üç (Son Selam)

Yaşlı gözler bakarken ardından
Bir yiğit daha uğurlanıyor
Edirne’den Kars’tan Urfa ’dan
Kim bilir hangi diyardan
Belki de benim köylümdür
Aynı ekmeği paylaşmış
Yudum yudum su içmişizdir,
Aynı testiden

Yattı pusuya beklemeye
Azrailin gölgesinde
Şerbetini içmeye Peygamber tahtının
Ulaşmaya o kutsal mertebeye
Gün alacakaranlığa boğuk
Aylardan şubat
Etraf kar,tipi,soğuk
Gözlerden uyku sırılsıklam akarken
Bir titreklik bedende o gün

Böldü derin düşünceleri
Birkaç kahpenin mermileri
Kızgın çatışma başladı
Kan götürürcesine gövdeyi
Can dostu tek kurşunla yere serildi
Bir hüzün, bir hırs koptu içinden
Gözlerde yaşa, silahta kurşuna döndü
Ona da nasip oldu
Bir acı bir sızı derken
Sol kolu yanına sessiz sedasız düştü

Faltaşı gibi açıldı gözleri
Hırpaladı göğsünü
Kurşunun ikincisi
Bir kaburgasını parçaladı
Yeşil mintanını allara boyayıp
Kürek kemiğinin iki santim altından
Deldi geçti, karıştı karanlığa

Anası babası ne yapardı yari
Yine de korunmalıydı vatan
O kan mıydı öyle oluk oluk akan
Atıldı korkusuzca, yaklaşmakta iken
Sürgüsünü sürmüş bir kahpe
Gözleri sinsice gözüne bakan
Son birkaç kurşun çıktı namludan
Bir acı inilti ile yıkıldı yere

“rüzgar sen misin öyle;
göğsüne esen
kan yayılmış her bir yere
desen desen”

Karanlığı yırtarcasına
Çıkageldi üçüncü kurşun
Davetsiz bir misafir gibi
Kalbin sağ karıncığından girdi
Ağır ağır nefesini kesti
Taşıyamaz oldu ayakları
Genç yaşında yorgun bedenini
Kan oluk oluk toprağa karıştı

“Toprak; ne zamandır su içmedin
Kanını çekiyorsun öylece damarlarına”

son birkaç sözcüktü
“La İlahe İllallah”
dilinden süzüldü
secdeye uzanır gibi, dizler çözüldü
göz kapakları özlemişcesine
birbirine sarılıp kaldı
boynu büküldü
yüzü koyun yıkıldı öylece toprağa
Günün ilk ışıkları vururken Bayrağa;

Aydınlandı gün sayım yapıldı taburda
Hemşehrim eksikti aralarında
Ağır ağır yanaşırken motor sesi
Görüldü, bayrağa sarılı naaşı
Kan kırmızı Bayrak değil sanki
Mehmed’imin delik deşik mintanı
Eller selam için alında
Gözler kan çanağı
Yaşlar süzülmekte
Kara haber tez ulaştı
Beklenir oldu şehidimin yolları
Çoktan hazırdı, kefeni, baş tahtası
Daha yirmisinde konulacağı mezarı
Bahtsızım,
Mekanın cennet olsun
Tüm şehitler gibi
Uğurlar olsun
Korkma peşin sıra gelen çok olur
Giremez bu Vatana hiçbir uğursuz

Ölü denmez sana elbet
Sen ki dirilerden diri
Sizlere konaktır cennet
Bulmak buymuş gerçek hakikati

Ersen Devrim Şimşek

[GooD aNd EvıL]

Bir Sevdadır Yaşamak

Koparırken daldan gülü
Bir türkü hep hüzünlü
Yaşamak nefes almak değilmiş
Ağlamakmış gülmeden önce

Arama aradıklarını
Kaybolan mazilerden
Umutsuz çıkılmazmış
Dipsiz kuyular içinden

Bir sevda olsun yaşamak
Masallar gibi derinden
Yürekler kurtulsun artık
Canlar Pazar yerinden

Ersen Devrim Şimşek

[GooD aNd EvıL]

Biraz Sonra

İşte biraz sonra geleceksin
Uykusuz gözlerimden habersizce
Karanlıktan kurtulmuş boş sokaklardan
Geçip gideceksin Biraz Sonra

Güneş haber salmış geceye
Karanlık uzanmış
Sararcasına gökyüzüne
İşte o an geleceksin
Yorgunluktan yıkılmışcasına
Biraz Sonra

Biraz Sonra
Ben yine hasret doluyum
Seni anıpta bedbahtça
Uykumdan uyanacağım
Sen yine habersiz ıssız yollarda
Umutlara uzanırcasına dalıp gideceksin
Biraz Sonra

Ersen Devrim Şimşek