Deniz Ekrem

[GooD aNd EvıL]

Bir Gün Mutlaka
Kendi ranzasına tutsaksa,
Ve demirler kadar soğuksa burada hayat;
Mutlak bir inançla,
Özgür yarınlara ödeyecegimiz günlerin diyetidir...


Deniz Ekrem

[GooD aNd EvıL]

Bir Yerine Vardımki Gecenin/....
Otobüs yolculuklarına vurdum belalı başımı,
Camların soğuk teniyle sevişti alnım,
Bir ter damlası düştü dudaklarımdan sonra,
Bir yerine vardımki gecenin/ Yalnızım...

Yollar hep senli biterdi deyip başlardım hayata
Her sabah geceden devralıp nöbeti
Esmer gülüşlerimize yaslanırdı Temmuz
Hücreler boyu direnirdim cigarsızlığa da
Sen olmadan beter olurdu dudaklarım
Bir ay dokunur tenime tenin yerine
Utanır dalgalarım
Ellerimize dolup taşar gölgesi mutluluğun
Aklıma düşer terledigimiz sanat müzigi zamanlar
Bir yerine vardımki gecenin birden bire/ Yokluğun...


Yokluğun kanatır kendini gövdemde
Bulutlarından yaralanırdı gökyüzü,
Vursun gözlerimden şafak diye çığlığım tüfekleşir
Ki ben güneşe küskünüm bilir yeryüzü.
Kirpiklerimden asılırım, yerinden oyulmuş yetim gözlerim yerine,
Yürür üstüme üstüme bir yalnız ayna
Allahsız vurur alnıma lanetini,küfrünü kafiyesiz okur
Erguvan gülüşlerde yitirilmiş bir şarkı düşer
Hangi nakaratını işler satır araları
Yok oluşlar hangi çığlığı örseler
Kendi kimligime döner döner sorarım
Bir yerine varırımki Gecenin/ Suskunluğun...


Deprem olur ağlayışların bende, sen bilmezsin,
Sana nasıl yandığımı saçının o bir tek teli bilir
Soramaz dudakların saçların nasıl konuşsun
Kırılgan bir kuğu boynu gibi durmuyor taranıyor her telinde hayat,
Ben okşarım parmaklarımda hasretin gül çiçek
Dile gelir kan kırmızı yediveren
Nefesi sıcak Ağustos neyler haykırsa duyar mı dağ?
Uyanır mı uykusunda kentler?
Yüzüme yüzüne yaslar kanarım
Bir yerine varırımki gecenin/ Olmazlığın...

Bir düş denizi geçiyor üzerimizden
Sustur beni ağzınla
Lal olsun dilim
Öleyim bu tarumar akşamlarda
Yalancı aşkların kıyısına demir atmış gözler kuşatmış her yanı
Kirpiklerin nerde?
Hangi renge sarılacağım görmeden kızıllığını dudaklarının
Kalbimin kanatlarını kıracak suskunluğun hadi uyan
Bir uçurum türkülerle beni çağırıyor düşüyorum
Bir yerine vardımki gecenin/ Üşüyorum...

05.07.2008/ Uzaklar...


Deniz Ekrem

[GooD aNd EvıL]

Bizimdir Bu Dağlar
Bizimdir bu dağlar,
Bu yıkımlardan kalan gözler bizim.

Ağlamaklı duran çorak toprak,
Uçurum kenarındaki kurumuş dal,
Ve dalın yalnızlığı bizimdir.

Bizimdir bu dağlar,
Bu duman,
Şu bulut,
Ötedeki yıldız,
Efkârı bizimdir yeryüzünün,

Dağlarımın dost gülücüğü
Birde şehvetli öpücüğü!

Yıkılan,
Yakılan,
Kesilen,
Bedeninin acısı,
Bizimdir çırılçıplak kalışı!

Şirine dair,
Ferhatın dövdüğü gövdesi bizimdir!

Bizimdir bu dağlar,
Baba gibi ağır ve mağrur,
Ana gibi buruk ve çaresiz
Yar gibi kadınlığı bizimdir

Bizimdir bu dağlar,
Toros,
Cudi,
Gabar,
Ağrı,
Karacağ,

Kaf Dağı bizimdir...!


Deniz Ekrem

[GooD aNd EvıL]

Bir Zamanlar Biz (Sen Ve Ben)
Bizki öyle zamanlarda ayrılığı,
Kahrolan yangınlara atmıştık.
Bizki nankör kelimeleri,
Defterimizin hiç bir sayfasına yazmamıştık.
Unutmuştuk aslında;
Suskunlukla hiç tanışmamıştık,
Ve hiç kapatmamıştık gözlerimizi.
Yani üşümemiştik...

Sen saçının bir telini vermiştin hasretime,
Ben sırtına bırakmıştım gözlerimi.

Biz bir zamanlar yüregimizin ev sahibiydik,
Çok masumduk...
Anlamamıştık akılsız başımızla,
Kördük görmemiştik hiç,
Bilememiştik hayatın yalan dudaklarda kan olduğunu!
Yürümemiştik hiç böylesine dikenli bir yolu,
Vurulmamıştı ayaklarımıza prangalar,
Boğulmazdı hiç bir yakamoz gözyaşlarımızda,
Meltemler karışırdı,
Yarışırdı boranlar,
Yarılırdı gökyüzü...
Biz kendimizin kahramanıydık,
Üstümüzdeki bulutların üzerine binmiş dolu dizgin,
Umutları yelesinden yakalamıştık,
Avuçlarımızda alev alev sevda,
Aşkı inkar gelmemiştik...

Sen aşka uzatmıştın kollarını minik avuçlarını açarak,
Ben sevdaya açmıştım yüregimi kan revan parçalanarak...

Kahreden yalnızlığımızı buruşturup atmıştık bir kenara,
Bir zamanlar tekmemiz yüzünü bulmuştu en ayaz yüzlerin,
Süngüsünde takılmamıştı hiç bir kalbin parçası acımasızlığın,
Hayallerimizde kalmamıştı hiç bir zaman umut,
Aşılmamış hiç bir duvarımız olmamıştı,
Kendi içimizde karanlığın suretini çizmemiştik...
Kurşun işlemeyen alnımız,
Kapkara durmayan umutlarımız,
Bir yeryüzü birde evrene dönüşürdü baktığımız

Sen Evren olurdun içinde tüm maviyi barındıran,
Ben içinde Yeryüzü maviye çocuk adımlarla koşan

Korku degildi içimizde boy veren bir zamanlar
Hiç bir açlığın sefaleti olmamıştı kalbimiz
Çalmamıştı kapımızı hiç yumruk,
İçinde sevgimizi içip umutlarımızı ıslattığımız
kırılmamıştı hiç bir bardağımız;
Ve cam gibi degildi kırılgan düşlerimiz.
Çelik yürüyüşlerimizin altında ezilen beton,
Ellerimizin arasına sıkışan demir soğuklar
Uğramazdı sokağımızdaki kaldırımlara,
Ne ayrılık fırtınası,
Ne kasırgası yalnızlığın,
Kalırdı bir tek adımlarımız...

Sen Fırtına olurdun ayrılığa öfkeyle esip silerek
Ben Kasırga yalnızlığı vahşice öldürüp gömerek

Bizim bir zamanlar her sokakta adımlarımız vardı,
Her adımda bir hayalimiz,
Çocuklarımız olurdu güneşine daldığımız şafaklara bakarken,
Hiç bir çıkmaza girmezdi düşlerimiz bir zamanlar.
Korkularımızın daracık cepleri vardı bizim,
Sarılırdık olur olmaz yerinde hayatın, bir bahane bulup birbirimize,
Geceyi örerdik saçlarında senin,
Dicle akardı,sana özenip
Fıratın coşkusuna benzetirdin gülüşümü,
Mağrur Karacağ olurdu yüreğimiz,

Sen Dicle olup beklerdin beni tüm kadınlığınla sıcak sımsıcak
Ben Fırat gibi akardım delikanlılığımla serseri ve kaçak...

Bu yazdığım ''eskidendi o'' dedigim ikimiz,
Şimdi solgun bir resim degil mi gül suretimiz?


15.11.2006/Diyarbakır


Deniz Ekrem

[GooD aNd EvıL]

Bu Hayat
Her kelimesi mayınlanmış sevdaydı,
Bilmeden soluk aldığımız bu hayat!

Bir çiçegin mavi kokusu,
Bir karıncanın topal yürüyüşü,
Bir ayrılığın buruk gülüşü!

Bir çocuk tadında
Yanaklarından savrulan bir çığlıktı
Küçük diline kadar bağıran bu hayat!

Ve bir gün,

S u s t u!

[GooD aNd EvıL]

Bu Kenti Terkediyem
Sol yanımda kanattığım günleri vurup sırtıma,
Ellerimin ayasında sakladığım boşluği savurup gidiyem.

Bırakiyam adımlarimi yarim bir cigara gibi, sokak lambalarının sönmüş köşesine,
Sararmiş ışıklarının altında kalan gölgemin gülüşinide

Bir cigara...

Kalbimin direği,
Seni şimdi daha bir derine sapliyam,
Kanatiyam, kabuk bağlatmiyam yarani bilisen...
Sır gibi sakliyam gözlerini,
Dudaklarini koymuşam alnımın heybesine,
Avuçların nasılda sıcak bir görsen...

Bir çift göz...

Adımlarimin altında geçiyordi zaman,
Bıçaklamişti göçmen gülüşün kalbimi
O kanatilmiş hücre bedenim kalmişti geriye
Pasli bir uçurum parmaklarimin arasinda yeşerirken
Okyanus yorgıni gemilerim vurdi kıyiya
Şimdi küskün bir Deniz gibi girdabimi takmişam kolıma
Öpelesi yanlarimıda alıp gidiyem...

Bir dudak...


Dönıp bakmadan geriye, arlanmaz nehirlere koşiyam
Denizler boğıldi kendi girdabinda, duruldi dalgalari
Secdeye durduğim saçlarinin telini
Gözlerinin çukuruni son kez yakomozlarimla tavaf edip gidiyem...
Hani hiç gitmeseydim diyeyim birden bire
Bütün ayrılıklarin inadına hani gitme deseydin
Tahrip güci yüksek bir bombaydi sende bilisen bu ayrılık,
Sağnağa tutulmiş bir kurban gibi celladimla izliyem kör karanligi
Kimsesiz kalışlari olır darağaçlari infaz sonrasinda
Adina yolcılık diyisen sen,
Oysa sen yola çıkmasini hiç bilmisen.

Bir adım...

Evımın ekmegi,
Bütün kelimelerımın en güzel harfine yaslamişam seni,
Boşlıkta kaybolmaya yüz tutmiş hiçbir cümle düşmedi peşımize,
Düşürmedım sende bilisen...
Bir düş gibi ayaklanip yürirdi papatyalar, gülünce yanaklarin
Faili meçul kalp ağrilarının sonidi sen bakinca kalbime
Sen olaydin geriye kalan ömrımın her demınde
''Sen olaydin'' diyiyem,
Sen olaydın yeterki
Sen olaydın valla taş olaydin
Duyamadi kalbin sesımi, yerınden mi çıkmişti?
Gözlerin anlamadi kapatmişti kirpiklerin
Ve ben yüridim sen uykılarının serin düşlerıne sarilmişken

Bir düş...

Soframin tuzi,
Daha bir acitiyor artik pasli bir bekleyiş,
Zordır bilimisen umut etmek, soni belli masallari degiştirmek,
Severek kutsanmişti oysa bizim yeşerttığımız mevsımler,
Hani zülfünün teline bıraktığım bahar,
Senın yakan tenini kiskanan o yaz,
Serinliginde kaybolan rüzğârlar,
İçime çekiyem tepeden tırnağa yakan yangınini,
Ah dudaklarin ne yakardi dudaklarimi

Bir öpüş...

Odamin Işıği
Bu gece sen olmadan geçirdığım kaçınci gecedir bilmiyem
Bildığım düşlerımızın çatal ağizlarinda belırırdi hayat
Ve bütın mevsımlerın senli yüzleri olırdi
Hangi uzak diyar olırsa olsın getırırdi sesini kuşlar kanatlarina bırakıp
Netameli *******den geçerdi de hiçbir siyah ilişemezdi
Sobelendi el tutuşmamiz bir ayaklarima kimse karişmadi
Bırakıp gitmek kaldi geriye geçmişi,
Bırakıp gitmek kaldi geriye sensız bir geleceği
Olmadığında avunduğum sensızlığı
Avuçlarimızda biriktırdığımız, özledığımız bütün düşleri
Aliyam yanıma senli günleri sen ele bakma, meraklanma
Artık gitme vakti geldi hadi kal sağlicakla

Bir yolcu...

İşte gidiyem artık
Ne bir çift gözın kalacak sırtımdan bakan,
Ne cigaramızın dumani,
Ne bir adım olacak artık ayrıligın yolına çıkan,
Ne bir düş kurmanin yarini,
Ne bir dudak olacak sırılsıklam
Ne de bir öpüş, söndürip içimizdeki yangini...

Bir ayrılık...


Gidiyem Ömrüm
Seni o kentte mağrur bir dağ gibi bırakiyam, rüzğarlara saçlarıni tutmiş!
Kendimi atiyam yollara nereye yürüdığıni unutmiş
Ben seni sana bırakiyam, sen saçlarini omuzlarına...
Bu kenti terkediyem sen sakın duyma...

Bir Allahaısmarladık...


11.05.2008/Diyarbakır


Deniz Ekrem

[GooD aNd EvıL]

Bunun Adı Yaşamakmış
Kördü adam,
Yağmurdan boşalırcasına aşık!
(A ş k ı n g ö z ü k ö r m ü ş!)

Dilsizdi kadın,
Doğruyu söylecek cesareti olmadı!
(Y a l a n a s l ı n d a b i r y ı l a n m ı ş!)

Duymuyordu çocuk,
Okyanus'tu adı...
(D a h a D e n i z b i l e o l a m a m ı ş!)

Bunun adı yaşamaktı...
(M u t l u l u k d e d i ğ i m i z p a l a v r a y m ı ş!)


Deniz Ekrem

[GooD aNd EvıL]

Cellada İnat
İpe çekmek için
Koca gövdemi,

Cellada inat!

Kendi ellerimle Kurdum,

D a r a ğ a c ı n ı...!


Deniz Ekrem

[GooD aNd EvıL]

Çelişki
Ben sevgilinin Irmak kıvrımı teninde deniz oldum geçtim!
Sonra yürek denen limanında durdum sığındım!
Ardından dalga dalga çarptım gözlerine,
göz yaşları oldum,
Ama düşmedim yere!
Yanakta sıcak bir damla,dudakta öpülesi ter oldum!
Bir renk oldum,
bin renk kuşandım!
Bin gördüm,
bir kör oldum!

Ben sevgiliyi Kirpiklerim gibi kucakladım!
Ilık bir rüzgâr gibi geçtim teninden,
Saçlarını okşadım gün geceye kavuşmadan!
Gece gördü,güneş çıldırdı!
Ağladı ha ağlayacak,
Sevdasız kalmanın acısını yaşadı yıldızlar!
Benim sevdam güneşsizde sıcak!

Aşksız kalan tüm baharlar size sesleniyorum!
Tüm kışlarda duysun!
Dalında unutulmuş tüm yapraklarda dinlesin!
Alfabedeki tüm harfler siz,sizde gelin sesime!
Geride yaşanılan tüm anılar,
Gelecegin gözleri ve tüm körlük dinleyin!
Dilsizlik,
Cümlesizlik,
Dizesizlik
Ve
Şiirsiz kalışlar duyuyor musunuz?
Soruyorum,
Sevgili şimdi nerde?


Deniz Ekrem

[GooD aNd EvıL]

Canom
Ölümün üzerinde yürürdü çocuklar,
Hiç yakışmazdı bir beden büyük gelirdi hep

Dönerdik bir kuşatmadan döner gibi paramparça!
Kabzamızda soğuk bir köpek havlaması!

Patikalar incelirdi gün boyu,
Güneş aynı olmazdı,
Ay kadınlığından utanırdı düşerdi deniz'e çırılçıplak!
Kurşuna vurulan gök-kuşağı avuçlamazdı,
Yağmur sonrası toprak kokusunu!

Yürürdük sırtımızda geceden kalma günışığı,
Kalleş cesetlerin üzerinden sıçramak düşerdi payımıza!
Bütün adımlarımızın kirlenmiş sakalları vardı!

Aşk yasaktı,
Sevmek,
sevişmek yasaktı!

Saçının tek bir telini sırtlamaktı mümkün olan,
Bu ne ağır vebal

Özgür dağların tutsak deniz'indeydi gövdemiz,dalga dalga!
Limansızlık var bu yerlerde,
Uçurumlar!

Bakmak yasak,
Görmek,
Korkmak yasak;
Gölgemiz yasaktı bize-sen yaklaşma Canom...

Yüzünün gül suretini vur dünyaya,
Savur saçlarını yıldızlar çıksın!

Kentler şimdi dağlar kadar yakın degil,
Voltada degil yüzüm,
Gidişi varsa elbet bu yolun-sonunda sen olmalısın!

Nasıl bakıyor Ülkem gözlerime dimdik göz kırpmadan!
Yürümeli Canom-sen bırakma ellerime desem;
İki elim var!

Hangi birini tutacak ellerin ! ?


Deniz Ekrem