Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Kapama Gözlerini

soğuk ve dik rüzgârlar esiyor rûhuma tepelerden
yaşıyorum hayatı böyle dimdik
melâle gözlerim bulutlu
sana gönlüm inkisâr...

bilmem ki bahseder mi gözlerinden kutsâl âyetler
çünkü ben kutsâl bir aşk biriktiriyorum dudaklarımda
Yorgun bir Ka`be çiziyorum gözkapaklarıma
kapama gözlerini üşüyorum (*)

kanlı bir gül imgeliğinde kanatlarım
rüzgârdan atım şahlanmış yamaçlardan
ölüme sadece gözlerin perde rûhumla
soğuk ve dik rüzgârlar esiyor rûhuma tepelerden
gözlerim gözlerinden uzak
ve pıhtılaşmış yüreğimin çığlıklarına
kapama gözlerini üşüyorum (*)

03. 03. 1999
Ayna Dergisi Sayı:7

(*) Ahmet Arif`in 'HASRETİNDEN PRANGALAR ESKİTTİM' adlı şiirinden alıntı yapılmıştır

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Kardelen

..ve sevgiler bitti; dostluklar....
akşam, gözlerini siliyor ufkumdan.
merhaba akvaryumlu yüzlerin.

soğuk.
kış,yüzümü aydınlatıyor.
kalbimin kıyılarına yaslanan saçlarını alıyor rüzgâr.
gün, gözlerinden dem vuruyor.
artık 'hiçbir şey'sin bende.
Hiçbir şey...:
'adını yazıp yazmamak..' kadar kısa.

seni öykülerime terkediyorum.
sen de kalbimi kendi hâlinde bırak!
yaralı bir kuş gibi süzülürcesine aykırı sessizliğim.
mavi kuş; 'gökyüzünde hep yaralı ayak izlerime'...
' konuş ne olur benimle, boğulacağım'...

rûhum gözlerinin önündeyken çırılçıplak hissediyorum kendimi
sanki rûhumun bir kösesinde,
hala yaşayabilmeyi ümit ettiğim 'sensizlikler' var.
gözlerin şimdi 'yeşil'.
az sonra akşamın kızıllığında tekrar koyu elâya dönüşecekler...

yetimCE.
ben asıl şimdi yetimim.
bir akşamüstü bütün kuşlar uçup giderken bahçemden,
sen sulara gölgeni düşürdün.
anlamıyorum; niçin bir beyaz'a dönüşme isteği? ? ?
oysa ellerim öyle canlı,
oysa gözlerim daha ışıl ışıl...

unuttum; hayatta kalan tek kardelen kimdi?
üç,beş,yedi...
sâhicisi kim?
yoksa bütün masallar gibi gözlerin de bir yalandan mı ibaret? ? ?

geçmişi tamamen siliyorum.
son yaprağına şöyle bir not sadece:
'oyun bitti! ! ! '

oyun bitti; tüm ışıklar siyah'a dönüştü
dekor, perde, sahne ve ışıklar..
alkış seslerini duyamıyorum.
uzandığım bütün yıldızlar yalancı çıktı.
şimdi gözlerini hatırlamıyorum bile!
oysa hala ellerini arkanda sakladığını biliyorum.
SOBE! ! !

git!
uçurumlara terkediyorum seni ve sizleri.
bu kez ağlamak yok,
hayır, ellerimi tutma; İSTEMİYORUM! !
ardımdan bakacağın uçurum, son ölümüm olacak!
ardımda 'bir yetim' daha bırakarak...

bitti.
kardelen'in öyküsü bu.
yetim, gözlerinde esmer..

'oyun bitti! ! ! '

bütün fotoğraflarımı yaktım sende, sizlerde kalan..
küller, şimdi gözleriniz kadar silinik! ! !
bitti.
artık yazmayacağım.
düşüyorum tâ derinlere.
'sonsuz' dediğin o boşluğa..
bir ceset, bir ölü ve siyah mumlar!
istediğim tek şey artık bu:
beyazlara dönüşme isteği...

gözlerin gitgide zayıflıyor.
öleceğim.
siyah, yeşil ve koyu elâ;
öleceğim.
gözlerinin içinde ve yapayalnız..
sakın ellerime dokunma,
sakın ellerime dokunma! ! !

2000

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Kuklacı

«anlamak, anlaşılmanın tamamıdır.» - Bir Dost

hayatlar verdiğin bu sahnede kuklacı
gözlerindeki ışıklar gibi
soluyor perdeleri tüm rüzgârların
kuklanın göğsünde hep bu kurdelayı
unutuşun sanki, sanki ilk mi
sanki gözlerime bırakışın bu izleri...

Sahi çaldığın bu kaçıncı hayat kuklacı
ettiğin bu kaçıncı ahd?
Döktüğün bu gözyaşları...
yüzünde bir ölüden alıntı bu toprak
bu adressiz cam kırıkları
kukladan bir kuklacı yaratarak
«ermek yüzüne hayatın
bu söylenmemiş şarkıyı...»

KUKLANIN GÖĞSÜNDE BİR NİNNİ
ÜŞÜYORUM TUT ELLERİMİ

sahi gördün mü o kanaryaları
eline uzattığında elini
9`lu gülen adamı
sonra bir kardelene düşen gönlü
uyanıp hep kabuslar içinde
eğilip toprağa düşüren başını...

İşte o hayatlar kuklacı
sıkı sıkı sarındığın o yürekler
sığınağını gönlünde taşıyan
pergel adımlı kaplumbağayı
içine koyan o eller...
o gülümseyişleri yok mu
içini titreten
ardında burukluklar bıraktığın
yeşil bir denize dökerek kirpiklerini
sonra gülümsediğin
koskoca bir erik ağacına dönüştüğün
bir annenin karnını tekmelediğin...
/acı, acı, acı.../

işte bunlar ardında bıraktığın
hayız kanıyla yıkanmış sevgiler
bir sığınağa düşürdüğün korkular...

işte bunlar;
içinde aşk kelimesinin hiç geçmediği
vurularak düşüşü tüm hikayelerin
adını sürerek toprağa
adını adından silerek..
adını tüm geçmişlerden silerek
seni tutan o eller

.....
işte bunlar ardında bıraktığın
...........

en güzel zamanda gidiyorsun kuklacı
hayatlar verdiğin bu sahneden
bir gülpembe gibi
söz vermiştim oysa
hani arkandan ağlamayacaktım
arkandan hi bakmayacaktım
sana elveda bile demeyecektim
bu gözyaşları senin alkışların kuklacı
silinen bu eller,
bu dokuzlu yüz`ler...
tek seyircisi kalan bu oyunda
senin yalnızlığın,
senin yolların
kukladan bir kuklacı yaratarak
«ermek yüzüne hayatın
bu söylenmemiş şarkıyı...»

2001

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Mavi Bir Hüzün Şiiri

ihânetim karanlığın gözlerinde saklıdır
yetim, örgülü ellerinde yüreğim
adresi aşka çıkar ve tüm solgun orkidelerin

ağlayan bir çocuğun elleri durur
yeşil göslerinde hâtırâ ve kan
aynalar geri getirin ne olur:
'yitik öykülerin beni tâ arasından'

yüzünü cam kırığı dudaklarıma çevir
anla hangi yüzündeyim şimdi hayatın
ağlayışım niçindir olmayan annelerine
kör ve masum şarkıları
artık hiç olmayacak çocuklarımın...

2001

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Mona'ya Sevgililer Günü

-sevgililer günü ve doğum günü dolayısıyla, çok özel birine...-

bir monarosa ölmeli ki
taze kan bulmalı aşk
ve yırtılmalı rûhumun gökyüzü
çığlığım korkutmalı seni

adını denizlere yazmazsam
görmesem gözlerini hergün bir kere
biliyorsun ki..
biliyorsun ki..

14.02.1999

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Sarıl Bana / Lila'ya Mektuplar I

bir rüzgâr anımsatır kokusunu,
bir rüzgâr;
ellerime Lila'nın nefesi değer.
hissizce seyreder yok oluşumu;
Lila, o soğuk kayalara benzer...

bûsesi kanar soğuk ışıkla,
saflığı bir kız çocuğunun yüreğinde esmer..
ne olur pencereni aç Lila!
bakarsın kanatsız bir martı,
o bembeyaz yatağına düşer.
yahut ataletli bir yürek atışı;
gözlerini gözlerimden kaçırıp korkuyla,
bu mumdan bebek,
bu camdan patikler,
ellerin gibi kırılgan bu çini vazo...
hissizliğin gözlerine incecik
damla damla düştüğü vakitler...

dudaklarını Lila, dudaklarım ısıtacak.
mürekkeple yazdığını,
kalbim bûsenle unutacak..

sarı odalarda bu dar adımlar Lila,
ve siyah korkular;
yüreğinde, tüm çığlıklarıyla...
örtün Lila, pencerenden bahâr giriyor..
sevdâya karşı,
yüreğin bitiyor, bitiyor...
Lila, yüreğin rehin korkulara.
umutlar da bir köşede can veriyor.

hayır, pencereni açma!
hayır, lambaları yakma!
anlamıyorsan yüreğimi,
boşver, kalsın, anlama!
bu limanda kağıttan kayıklar
ve suya batan ellerin Lila,
kağıttan kayıklar, yüzmez sularda..

örtün Lila, odan gittikça aydınlanıyor..
yüreğinde kargaşa artıyor, artıyor...

kayıklar batacak Lila,
bak, bu deniz'in sesi:
'atla, atla, atla...'
deniz'in senden başka
yok hiç kimsesi;
anla, anla, anla...

kabukların var ya Lila,
sığınağını göğsünde taşıyısın var ya..
gezişin sevdâyı parmak uçlarınla..
içimdeki sessiz bu öfke,
öpmezsem beni yakacak..
sen korkuyla ufuklara bakarken..
gözlerin, kahverengi bir tül gibi uzanırken boşluğa,
son kez çaresizce yalvararak
teslim olacağım aşk celladına..
seninse dudaklarında o aynı kelime:
'seviyorum; ama, ama, ama...'

anlatsam mı?
hiç konuşmasam mı?
sussam mı?
ya da dudaklarını öpmesem?
yaşamak bir cehennemse koynunda
Lila, yanmak...

küllerime savurdun be boşluğa,
sevdim sanarak! ! !

Lila, ağlasam mı?
mehtâba küskün bu sarı yüz,
en keskin bıçakların kanattığı..
hani sevdâdan çarpılma.
bir ölünün kalbinden alıntı
mehtâba küskün bu sarı yüz..

affet! ...
bu incecik gönül taşımıyor sevdâyı..
kurşun, köpüğe işlemiyor.
dokunma ne olur yaralarıma!
merhem olma acılarıma!
ne ben boynu bükük bir dervişim,
ne dudakların dudaklarıma bir sadaka...
...
hayır, Lila, anlama beni;
ve boşver, anlamaya da çalışma!
hayır, söndür tüm ışıkları,
Lila, sakın lambaları yakma!

umarsız, çaresiz..
yastığına gizlediğin sırlar gibi sessiz...
haydi bana haykır şimdi,
yastığının yastık olmadığını..
siyahın hiç siyah olmadığını..
sevdânın günâh olmadığını..
haydi bana şimdi haykır;
seni hiç anlayamadığımı...

haydi bana sarıl şimdi!
ne olur asıl şimdi!
gönlümüz, gönlümüze esir şimdi..
birbirimizden uzak hergün asır şimdi..
sevdâ başucumuzda dolaşır şimdi..
seni seviyorum de bana,
al koynuna asıl şimdi!
yüreğimdeki hüzün dağlara bedel;
gözümden yaşları sil şimdi!
gönlüm, ben hiç sevmem derken,
bir ceylan bakışlıya esir şimdi!
bir çiğ tanesi gibi her sabah erken,
bas beni bağrına, kalbim senindir şimdi!
seni seviyorum de bana,
öp dudaklarımı asıl şimdi! ...

......

yıldızlar da bitiyor...
ay, dökülüyor parmakuçlarıma..
ay, bir sahra çölüne düşüyor;
ay, İstanbul'a...
uzaklardan bir at sesi geliyor.
sevdânın ölümcül yamaçlarında,
kalbim eriyor, eriyor..

Lila, kalbime birşeyler oluyor!
rûhum delice şeyler istiyor!
aklım imkansızı istiyor!
günâh dolu beyazı istiyor!
Lila, kalbime birşeyler oluyor...

mâsûm ve utangaç...
küçük bir kızın sevdâ oyunu.
o sevilmeye muhtaç;
bense sevmeye onu...

ahhh Lila.. gönlümün maralı! ..
ve ceylan bakışlım..
ve dostum, yârânım, yârım
benim kalbi yaralı;
gazalım, sebeb-i varım.

mâsûm ve utangaç...
bilse o zalım, bilse o zalım..
ne rujlu bir dudak;
ne de boyalı saç..
güzellik hep Lila'nın..

mâsûm ve utangaç...

bir gül dalı mı yoksa selvi mi;
yahut çöle düşen bir yağmur mu adın?
Leyla mı, Aslı mı, Zühre mi, Şirin mi?
Züleyhâ'sı mı Yusuf'un,
Sara'sı mı Musa'nın?
yoksa bir sevdâ seli mi;
gökyüzünü boyadığın?

*******in kızı, ey mâh-ı didârım..
bir efsürde-dil..
can yakan gönül..
afet-i devran!
ey katre-i aşk..
ey bunalan gökyüzü..
ey siyah perçemli cihân!
ey günaha çağıran masum,
ey can veren ölüm,
ey hüsn ve iffet,
ey sevda hırsızı,
ey yaşam pınarı,
ey gecenin matemi,
sevda bakışlım,
derdim, sevincim, hüznüm..
sebeb eyyyyy! ...

bir sükut ki anla bin âh'a bedel..
bir sevdâ ki,
hiç karşılıksız, umarsız..
değişmem hiç birşeye gülümsemeni;
ne olur gel, gel! ..
bakarsın bulamazsın gün gelir beni;
bu çiçek de karlara düşer..
gün gelir sevdiğinin bedeni,
ıssız bir mezara düşer..

yarın belki de geçtir ne olur şimdi! ..
sarıl bana ne olur asıl şimdi! ..

2003

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Sen Varken Hiç Solmazdı Çiçekler

- gülgün çiçeğine -

sana biriktirdiklerim
gözyaşından çok
ve gözlerinden az
yok olmakta yüreğim

bu hicrân hiç kaybolmayacak
sesim bir kilitli hançer
hiç soldular mı bak
yüreğimde çiçeklerim

gülmek ne acı şey
gırtlağıma düğümlenmişse ölümün
ölümün, bu ayrılık
bu vakitsiz
ve yatağımda darma dağın

sen varken hiç solmazdı çiçekler
gülüşüm hiç kalmazdı yarım..

sana biriktirdiklerm
bir can borcu
bir de güller
hiç vefâ etmediler
niye bilmem umutlarım
unuttuğun bir ben kaldım
gidişin sordular
bir ben kaldım habersiz
oysa ilk bende ölmüştün
sen varken de senindi ölümler
sana biriktirdiklerim
içimde bak döküntüler
tutamazsın söylemiştim
sözlerin yalan olduğunu
vâkâ.. görmüştüler
tutamazsın söylemiştim
kuşlarımız bu bahçeden uçup gider
dallar kırılır ulu orta
ben bedenimde darmadağın...

sana söylediklerim
çıkacaktı sana söylemiştim
bir sen gidersin böyle sessiz
senden vefâlı çıktı
o beğenmediğin hüzünler
oysa hiç söylememiştim
söylediklerimi gün gelip te duymayacağını
karlara inat bir ben kaldım
bir ben bir de öbür yanım..

gülmek gerçekten ne acı şey
sen gülmüşsen hele
şu köşede durmuşsan
ağlamışsan çarşafında şu bembeyaz yatağın

sen gülerken
hiç solmazdı çiçekler
ölümüm, hiç kalmazdı yarım
bir sen vakitsiz
böyle sesiz böyle köhne
o incecik boynunu uzattığın
bir sen gidersin
benden habersiz sanki
ben yine yatağımda darmadağın
sana biriktirdiklerim
bir can borcu
bir de güller
gözyaşımdan çok
ve gözlerinden az
sana biriktirdiğim şeyler....

2003

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Senden Kaçmak İstemezdim

gözlerin vardır
sözcüklerle kurduğun
bir doğuşu bebeğin daha ilk çığlıklarıyla
söylemek istemezdim
ama duysun bütün kelimeler adını
ki boğulmak istemiyorum

gözlerin kadar güzelse deniz
gün batımı anımsatıyorsa bütün harflerini
adı vahiylerde geçen o ülkenin sırrını
yağmura düşürdüğün her yaprak külünü
birgün anımsamazsam bağışla
birgün ağlamazsam yıkılışının anıtlarına
birgün boğarsa kelimeler beni

seni düşünmek seni...

hep kaybedişin vardır
her ağlayışında gülen yanların
hep gözlerin bilirdim beni vuran
oysa öyle çoktu ki zaafların
sanırdım
gözlerinde asılan bir tanrı vardır
bağrımda kirpiklerle dolu mızrağın
senden kaçmak istemezdim
ama ay vaktini çoktan yitirdi
yüzünde bu yakınışın anahtarı vardır
ellerin vardır merhametin en incesiyle örülmüş
gözlerinden takılıp düşen sessiz adımlarım
bir fotoğrafta saklı duran
öldüğünden habersiz
o bakışın...
senden kaçmak istemezdim
ama durduğum yerde
önüme hasretten mesafeler kurdum
ömrüme o cılız umudu koydum
sonunu koydum bütün başlangıçların
işledim ölümünün ilk harflerine
izledim ölümünü kendi gözlerimle
gözlerden akmayan hiç yaş mı vardır
düşsünler çehrelerden izleyip yolunu
yoksa koynunda gizlediği
kendini yakacak bir ateş mi vardır
hükmünü bozarak tek yargıcın
alnında yanan bebekleri asılı duran
gönlümle kavgası ılık günahın
birgün daha dayanacağım beni bağışla
bugün de yanmayacağım
kendimmişim kendi kendimi vuran
ne ölüşünmüş / birbirinden uzak / yıkan kentimi
ne gülüşün
öldüğünden habersiz..
bir foroğrafta saklı duran
gönlümde gönülden ıssız
kat kat büyüyen
o uzak şehir vardır

2003

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...Vehim

Hasretin içimde tasmasız gesen

İçimdeki kuduz binlerce adam!

Alnımda koridor koridor yüzen

Sönen lambalarla dolu boş odam...



Soyun ey dudağında her bûsesi

Emilen ey korku görünsün etin!

Rûhumu kemiren gıcırtı sesi

Parmağı sırtımda bir iskeletin



Ezip de koynumda ölü etleri

Eski bir tabutum soğuk ve de dar

Takılmış rûhuma ezelden beri

Tenimde et yiyen obur yılanlar


2000

Mehmet Akif Ardıç

[GooD aNd EvıL]

...X Nokta Y`em

Bugün hava soğuk X nokta Y`em
Siyah çekedini giy; üşüme
Kırık gönlümü de koy çantana
Ardında kaybolan gölgemi de

Bugün hava soğuk X nokta Y`em
Taze karlar yağdı düsüme
Dudakların boyasız X nokta Y`em
Ve saçlarin daginik
Ilık bir rüzgâr örttü yüzünü
/Hayâlinde pişmanlık/
Üşüyen ben miyim
Yoksa gözlerin mi karanlik
Ko beni gönlüne
Ko ne olur bir anlık
Bugün hava soğuk X nokta Y`em
Gözlerin kapkaranlık
Kırık gönlümü de koy çantana
Siyah çekedini giy üşüme

1999

Mehmet Akif Ardıç