Ali Osman Yılmaz

[GooD aNd EvıL]

Almuhtada’nın Sözleri..13..

Düşünceler ve Tasarımlar.

Yaşam bizi kaldırıp bir yerden bir yere taşırken,yazgı da bir noktadan diğer bir noktaya doğru sürükler.Ve bu ikili arasında sıkışıp kalmış olan bizler,bu nedenledir ki,ancak bize ürküntü verecek sesleri duymakta ve yolumuzda bir engel gibi dikilmekte olanları görmekteyizdir.
Güzel,görkemliliğin tahtına oturur oturmaz gösterir kendini bize; ama biz şehvet adına ona yaklaşır,onun saf ve temiz tacını parçalarız,çirkin girişimlerimizle kirletiriz,üstündeki şalı.
Sevgi,alçakgönüllülüğüne bürünmüş olarak geçer yanımızdan; ama biz ya korkulara kapılıp kaçarız ondan,saklanırız kuytuluklara,ya da izleriz onu,adına kötülüklerde bulunabilmek için.
En akıllımız bile Sevgi’nin ağır yükü altında ezilir; ama gerçekte Sevgi,Gönüllerden esen okşayıcı meltem kadar hafiftir.
Özgürlük,leziz yemeklerinden ve bereketli şarabından sunmak için çağırır sofrasına bizi; ama biz,sofraya oturur oturmaz tıkanırcasına yeriz önümüze konulanları.
Doğa,hoş geldin diyen kollarıyla uzanır bize ve onun kadınsı güzelliğinden haz almaya çağırır bizi; ama biz onun sükunetinden ürker,kalabalık kentlere akın ederiz ve orada tıpkı vahşi bir kurdun önünden kaçışan koyunlar gibi birbirimizi sıkıştırarak yaşamaya çabalarız.
Gerçek,bir çocuğun en içten gülüşü ya da sevgilinin öpüşüyle donanmış olarak seslenir bize; ama biz sevginin kapısını onun suratına çarpar ve sanki düşmanımızmış gibi davranırız ona.
İnsanoğlunun gönlü yardımına koşacak birini arar; ruhu içini dökmeyi diler; ama biz tıkamışızdır kulaklarımızı onların feryatlarına,ne duyarız,ne anlarız.Ve deli deriz onlara kulak verip anlamış olanlara,üstelik kaçarız yanlarından.
İşte böyle geçer ******* ve bizler yaşar gideriz farkında bile olmadan.Gündüzler bizi karşılar ve basar bağrına.Ama biz görmeyiz ve yaşarız gece gündüz süren bir tedirginlikle.
Açıktır aslında bir kadın yüreği gibi,doğa ananın yüreğinin kapıları ardına kadar; bizse yapışıp kalmışızdır yeryüzüne.İçimizi kazıdıkça açlık,alırız yaşamın ekmeği olan sevgiyi ayaklarımızın altına, çiğneriz onu.Ah ne iyicildir insanoğluna Yaşam,yine de ondan uzaklaşmış,çok uzaklara gitmiştir
İnsan denen mahluk.
(H.Cibran..Sözler) Ali Osman Yılmaz

Bir nim neşe say bu cihanın baharını,
Bir sagar’ı keşdeye tut lalezarını.
(Nedim)

[GooD aNd EvıL]

Almuhtada’nın Sözleri..14..

Ve biri söz alarak; Bize sevinç ve kederden söz etedi.
Koca Adam yanıtladı;
Sevinciniz,gerçekte peçesini kaldırmış kederinizdir.
Gülümsemelerin yükseldiği o kendisiyle özdeş pınardan,çoğu kez gözyaşlarıyla dolu nice hıçkırık da duyulmuştur.
Hem,başka türlü olabilir mi ki?
Keder,varlığınızın derinliklerine işledikçe sevinciniz artar.
İçinden şarap içtiğiniz kadeh,çömlekçinin fırınında pişirilmiş olan kadehin ta kendisi değilmidir?
Ruhunuzu sakinleştiren saz,bıçak ve keser darbeleriyle oyulmuş ağacın kendisi değil de nedir?
Sevinçli olduğunuz zamanlarda gözlerinizi yüreğinizin derinliklerine çevirirseniz,size sevinç veren şey uğruna bir zamanlar nice kederlenmiş olduğunuzu görürsünüz.
Kederli olduğunuz zamanlarda yine yüreğinizin derinliklerine bakın,o zaman gerçekte,bir zamanlar sizi mutlu kılmış olan şeye ağlamakta olduğunuzu görürsünüz.
Aranızdan bazıları,’’Sevinç kederden büyüktür’’,bazılarıda,’’Hayır,keder sevinçten büyüktür’’,demektedir.
Oysa ben size derim ki,bunlar birbirinden ayırt edilemezler.
Daima birlikte gelirler,biri yanı başınızdayken,öbürü yatağınıza uzanmış uyuklamaktadır.
Bir kefesinde kederin,ötekisinde sevincin oturtulduğu ve hangisinin ağır basacağını kestiremeyen bir terazi gibisinizdir.
Ancak kefeleriniz boşaldığında durulursunuz ve kendinize bir denge edinebilirsiniz.
Birisi,altın ve gümüşlerini tartmak için sizi eline aldığında kederiniz ve sevinciniz ne yükselir ne de alçalır.
Acı’nız,idrakinizi kaplayan kabuğun kırılmasıdır.Nasıl ki,bir meyvanın yüreğinin güneşi görebilmesi için kabuğunun çatlaması gerekir,acı’da sizin için öyledir.
Kalbinizi güncel yaşantınızın mucizelerine hayran tutabilseydiniz,acınız mutluluğunuzdan daha az görkemli olmazdı.Tıpkı bahçelerinizden geçen mevsimler gibi,yüreğinizin mevsimlerini de kabul edebilseydiniz.Pişmanlık ve üzüntülerinizin Kış’ında çevrenize huzur içinde bakabilirdiniz.
Acılarınızın çoğu kendinizce seçilmiştir.İçinizdeki hekimin hastalıklı benliğinizi tedavi amacıyla verdiği tatsız ilaçtır.Bu nedenle içinizdeki hekime güvenin ve uzattığı devayı sükunetle ve yatışarak için.
Gerçi onun eli ağır ve serttir,ama; Görülemeyen’in yumuşak eli tarafından yönetilmektedir. Gerçi uzattığı kadeh dudaklarınızı yakar,ama çamuru Çömlekçi’nin içine kutsal gözyaşlarını kattığı çamurdandır.
Ve ölümün gizemini bilmek istiyorsunuz.Ama onu Yaşam’ın kalbinde aramadıktan sonra nasıl bulabilirsiniz ki?
Gözleri geceyle sınırlanmış ve gündüzleri kör bakan baykuş,aydınlığın gizeminden peçeyi kaldırabilir mi? .Eğer ölümün ruhunu gerçekten kavrayabilmek istiyorsanız,kalbinizi tam anlamıyla yaşamın gövdesine açın,bakın.
Çünkü yaşam ve ölüm,tıpkı nehir ile deniz gibi,Bir’dir.
Umut ve tutkularınızın derinliklerinde,sizin öte yaka ile ilgili sessiz bilginiz yatar.Ve tıpkı kar’ın altındaki tohumlar gibi,yüreğiniz de baharı düşler.Düşerinize güvenin,çünkü sonsuzluğun kapısı onlarda gizlidir.
Ölümden korkuşunuz,kendisini kutsayacak olan kralın karşısında titreyen çobanın korkusuna benzer.Korkudan titreyen çoban,kralın nişanına sahip olacağı için mutlu değil midir? Ama titredikçe daha düşünceli olmuyordur herhalde?
Çünkü ölmek,soyunuk olarak rüzgarın önüne dikilmek ve güneşin altında erimekten başka nedir ki? Ve soluk alışın durması da,soluğun kendi huzursuz çalkantılarından arınıp sınırlandırılmamış olan Tanrı’ya erişmek için yükselerek dağılması değil de nedir ki?
Ancak sessizliğin nehrinden içebildiğinizde gerçekten şarkı söyleyebilirsiniz.
Ancak dağın tepesine eriştiğinizde gerçekten tırmanmaya başlayabilirsiniz.
Ve ancak yeryüzü sizin gövdenizi geri çağırdığında gerçekten dans edebilirsiniz.

[GooD aNd EvıL]

Almuhtada’nın Sözleri..15..

Dostluk Üzerine
Dostunuz,sizin karşılığını bulmuş ihtiyacınızdır.O,sizin sevgiyle ekip teşekkürle biçtiğiniz tarlanızdır.Sizin sofranız ve ocak başınızdır.
Çünkü siz ona aç olarak koşar ve huzura kavuşabilmek için onu ararsınız.
Dostunuz size aklından geçenleri açıklarken,kendi aklınızdan geçen ne ‘hayır’ı,ne de ‘evet’i, ona söylemekten korkmayınız.
Ve sustuğunda yüreğiniz onun yüreğini dinlemeyi sürdürsün; Çünkü sözcükler olmasa da, dostluklarda tüm düşünceler,tüm istekler,tüm umutlar doğar ve açıklanamayan bir mutlulukla paylaşılır.
Dostunuzdan ayrı düştüğünüzde üzüntüye kapılmayın; Çünkü dostunuzun en beğendiğiniz yanı yokluğunda daha bir belirginleşir,tıpkı dağın tırmanana değil,ovadan bakana daha açık göründüğü gibi.
Dostluğunuzda,ruhsal derinliğin arttırılmasından öte bir amaç olmasın.Çünkü kendi gizemini çözümleyebilmekten öte bir şeyler arayan sevgi,sevgi değildir; öne sürülmüş bir ağdır ki bununla yalnızca yararsız olan yakalanır.
Ve bırak senin en iyi neyin varsa dostunun olsun.
Eğer dostun senin içindeki denizin alçalacağını bilmek zorundaysa,bırak yükseleceğini de bilsin.
Yalnızca zaman öldürmek için aranılan dost,nedir ki?
Çünkü o,sizin ihtiyacınızı karşılamak içindir,yoksa anlamsız boşluğunuzu doldurmak için değil.
Ve dostluğunuzun uyumunda bırakın kahkahalar yükselsin ve zevkler paylaşılsın.
Çünkü kalbiniz,küçük şeylerin üstüne düşen çiy damlalarında kendi aydınlığına erişir ve yeniden hayat bulur.

[GooD aNd EvıL]

Alsam Taaa Yüreğime Seni

Sarılsam sımsıkı sana,
Alsam taaa yüreğime seni,
Bir daha bırakmasam,
Benim gözlerimden baksan,
Aşka,sevgiye,hayata,bana,

Çıkıp geliversen şimdi,
Giriversen yüreğimden içeri,
Kapatsam ardından gözlerimi,
Bir daha açılmamacasına,
Sonsuza kadar bırakmasam,
O küçücük,güzel ellerini.

[GooD aNd EvıL]

Ama Nafile,O Yok,Hiç Olmayacak.

Hani,uzaklarda bir yıldız,
Bulutların arasından parlar ya,
Çoban yıldızı gibi gülümser,
İçiniz sımsıcak duygularla dolar,
Gözlerinizden özlem dolu yaşlar akar,
Yüreğiniz bir başka atmaya başlar,
Şimdi,o da sizi düşünüyor mudur?
Diye düşlere dalarsınız bir an,
Tatlı bir esinti yüzünüzü yalar,
O nun nefesinin kokusunu duyarsınız,
Sevinçle ellerinizi gökyüzüne kaldırır,
Bulutların arasından size parıldayarak,
Size bakmakta olan yıldıza doğru,
Uzanırsınız,sevgilinize sarılmak için,
Ama nafile,o şimdi burada değil,
Ve parıldayan yıldız da çok uzak,
Dudaklarınızda bir kıpırdanma başlar,
Kavuşmak için dualar mırıldanırsınız,
Şimdi burada,yanı başımda olsa diye,
Başını göğsüme dayasam,ellerim saçlarında,
Doya doya okşasam,hasretle sarılıp,
Özlemle,dudaklarından öpsem dersiniz,
Ama nafile,O yok,Hiç olmayacak,
Gelmemek üzere gitti,bir daha dönmeyecek,
İşte o an,içiniz yanmaya başlar,
Büyük bir elem kaplar yüreğinizi,
Gözleriniz buğulanır yavaşça,ve,
Acı dolu damlalar akmaya başlar,
Bir umutsuzluk sarar bedeninizi,
El sallayarak parıldayan yıldıza,
Yaşlı gözlerle veda edersiniz,
Umutsuzca ve sessizce.

[GooD aNd EvıL]

Andız Tohumuna Sevdalanmak.

Andız tohumu gibi girdi,
Sevda nedir,aşk nedir,bilmeyen,
Yılların taşlaştırdığı,yüreğime,
Hiçbir yel,hiçbir yağmur,
Buz kestiğinde ortalık bile,
Etkileyememişti yüreğimi,
En usta hakkaklar bile,
Yontmaya cesaret edememiş,
İşleyip,kıramamıştı,yüreğimi.

Ne bilirdim ben,
Bir güzelin andız tohumu olup,
Taşlaşmış yüreğimin,
Çatlağından içeri girip,
Kök salacağını?
Yüreğimin derinlerine inip,
Dallanıp,çiçek açacağını?

Önceleri sevinmiştim,
Andız da olsa, yüreğimde,
Bir sevda kök salacak,
Taşlaşmış yüreğim bir gün,
Sıcak güneşe kucak açıp,
Yağmur tanelerini içerek,
Andız kökünü yeşertecek,
Çiçeklerini açacaktı.

Yetmedi andız tohumuna,
Taşlaşan yüreğimdeki,
O sıcacık sevda dolu yuva,
Büyüttü köklerini,sarmaşık gibi,
Her yanımı sardı,sarmaladı,
Acımadan sonunda,parçaladı,
Un ufak etti yüreğimi.
Bin parçaya bölündüm,
Dağıldım rüzgarın koynunda,
Şimdi esen yelin önünde,
Sürüklenen toz halindeyim.

Andız tohumu sevdam,
Taştan da olsa,onu sevip,
Yurtsuz,barksız gönlüne,
Kendini sığınak yapan,
Yüreğimi parçalayınca,
Fırtınanın kopardığı dal gibi,
Şimdi güneşin sıcaklığı altında,
Yağmur yağdıkça çürümekte,
Evsiz barksız bir başına,
Ölümü beklemekte,çaresiz.

Yüz yıllara dayanmış,
Ne badireler atlatmış,
Taşlaşmış da olsa yüreğim,
Bir andız tohumunun sevdasına,
Cilvesine dayanamayarak,
Yüreğinin sıcaklığını açmış,
Andız tohumunu yeşertip,
Çiçek açmasına sevinmişti,
Bir çiçeğe sevdalanmanın bedelini,
Paramparça olan yüreğim,
Acımasızca ödemişti.

[GooD aNd EvıL]

Anılarımı,Güneş Kurutmuş Olacak.

Seni arıyorum yollarda,
Gözlerim yaşla dolu,
Damlıyor sokaklara,
Her biri gümüşten damla.
Yollar ıslanıyor,
Gözlerimden düşen yaşla.
Sokaklar anılarımla ıslak,
Her göz yaşımdaki damlada,
Senden bir anı,
Dökülüyor sokaklara.

Tüm şehir uyanınca,
Islak sokaklarda yürürken,
Görecek herkes,
Senden dökülen anılarımı,
Kimse de toplamayacak,
Ve güneş çıkınca,
Sokaklardaki tüm gözyaşlarım,
Kuruyacak,senden,
Tek bir anı bile kalmayacak,
Ve ben sensizliği yaşayacağım,
Senden tek bir anı bile olmadan,
Yalnızlığını yaşayacağım,
Senden kalan anılarımı,
Güneş kurutmuş olacak.

[GooD aNd EvıL]

Arz’ı Halimdir.

Bilirmisiniz? Amasya ovasında,
Neden en güzel meyvalar yetişir?
Ferhat aşkı için dağları deldiğinde,
Dağların yüreği,oluk oluk kanamış,
Dağların kanıyla kaplanmış,Ova
O gün bu gün Amasya ovasında,
En güzel meyvalar yetişir olmuş.

Güz yaşına gelinceye kadar,
İnsan olmaya çalıştım daima,
Ferhat gibi imanla dağları delmek,
Aşkımın ülkesinde haksızlığı gidermek,
Hep istediğim şey olmuştur,
Ama; hangi kadına aşık olduysam,
İnsan gibi,adam gibi aşık olmak,
Ona bir insana sarılır gibi sarılmak,
İstedim ama olmadı,olmadılar,
Biz kadınız ve kadın kalacağız dediler,
Benimde yalnız,erkekleri olmamı istediler.
Bulamadım güz yaşıma kadar,
Önce insan,sonra kadın güzelimi.

Yıllar sonra buldum bir güzel insan,
Tutuldum büyük bir aşk ile ona,
Tüm benliğimle adadım kendimi /dedim;
Aşkın için hangi dağı istersen deleyim,
Yeter ki izin ver,güzel yüzün göreyim,
Gerçi durum kötü,cep delik,cepken delik,
İş yok,güç yok,Cepte kalmadı metelik,

Önce önemli değil dedi,Ta moskovalardan,
Birde lakap taktı,oldum koca adam,
Her gün çiçekler yollardım ona,
Kendi kokumu sindirerek güllere,
Kırmızı gülleri de severdi hani,
Bende severim kırmızı gülleri,
Aşkımı dillendirir kıpkırmızı renkleri,
Oda terk etti bir gün koca adamı,

Derler ki kılıç kınını kesmez,
Hiçbir aşık ta,aşkına küsmez,
Hiç küsmedim ben ona,
Nasıl küserim,yüreğimin doğurduğu,
O muhteşem,aşkımın çocuğuna,

Siz benim halime bakıp aşktan kaçmayın,
Ama sakın kadınları da hafife almayın,
Ne yaparsanız yapın,ama insan olun,
O sonunda yine gönül verdiğimiz kadındır,
Kadındır ve kadın gibi davranacaktır.
Geçmiş günlerinizle pek öğünmeyin,
O bu günkü parıltınıza bakacaktır.

[GooD aNd EvıL]

Arzı Halım,dır Anam.

Dilim ne kadar döner,
Kelimeler ne kadar kifayet eder,
Derdimi söylemeye sana,
Yeşil baş ördek gibi,
Yazması yeşilli,canım anam,
Sana bir arz’ı halim var,
Merdivenin sekseninde de olsan,
Koca Adama,Koca oğluna kulak ver.

Yaz yaşına getirdiğin bu oğlun,
‘O’nun deyimiyle Koca Adam,
Bu yaşta gönlünü,Verdi bir güzele,
Hem de senin yurdundan,
Suyun öte yakasından,hemşerin,
Yani sana benzer,balkan inatlı,
Üç etekli,drama ovasından,
Mavi gözlü,sarı saçlı,Boy,pos,
Endamı tam istediğin gibi,
Senin hamurundan bir dilber,
Aldı gönlümü,saldı enginlere beni,
Ondan boş bakar gözlerim,
Sen hoş geldin oğul dersin,
İki rekat namaz arasında,
Bense bakarım boş gözle sana,

Sizin oranın kızları böyle midir,
Gönlünü çaldıkları adamı,
Taşlara mı çarparlar hep,
Şimdi sevgili anam benim,
Dualarını esirgeme benden,
Ulu Tanrıya dualarında deyiver,
Koca Oğlum sevmiş bir güzel,
Kaptırmış ‘O’na gönlünü,
Kendine etmekte işkence,
Tanrım sen olsun koca oğlumu,
Ya kavuştur sevdiğine,
Ya da,oğlumu azat ediver.

[GooD aNd EvıL]

Arzu Kokmuyorsa *******

Merhaba ey duvar,
Ardındaki sürüde bulunanlar,
Dost bildiğim gölgeler,
Merhaba en son dostum,
Sonsuza kadar koynunda yatacağım,
Ey ölüm merhaba!

Bir rüzgar esiyor dışarda,
Sert ve soğuk bir rüzgar,
Bilmem benimde çığlıklarımı,
Başka çığlıklarla birlikte,
Almış koynuna, nereye götürür?

Esme böyle, deli, deli rüzgar,
Hoyrat, hoyrat esiyorsun,
Hangi sevgiliye hüzün taşıyorsun?
Benim hüznümü, bırak bana kalsın,
Götürme hüznümü sevgilime,
Yeter sürüklediğin beni,
Bir acıdan, başka bir acıya,

Götüreceksen artık götür beni,
Yada getireceksen getir ölümü,
Tükenmişse sevdamın hasretliği,
Arzu kokmuyorsa *******,
Koynunda uyuyamıyorsam artık,
Sıcaklığında eriyemiyorsam,
Ellerim ellerinde, dudaklarım öpmüyorsa,
Seni seviyorum diyecek bir güzel,
Yoksa yatağımda, yanımda,.
Getir artık, sefa ile getir,
Sevinçle getir, kucaklayayım,
Gel artık ölüm, hadi gel,
Ah larla bile anılmayacağım artık,
Keşkilerin kucağında yolculuğum,
Sona ersin, bitir artık,
Gel gayrı, al şu koca adamın yüreğini.