Hasan Ulusoy

[GooD aNd EvıL]

Yüreğim Sende

üç tutam mercimek, derdi anam varlığa
ağrılarda acılarda gözlerin
bir elim yakandadır, bir elim yüreğinde
yüreğim sende.
harabelere yorgun düşen sarhoşun bu alemde işi ne
neden ısrar eder hayata
neden boşu boşuna.

gitmek sancıları almaktır ağrıların üstünden
soğuyan yaraların üzerine kül düşer
zifte bulanmış nasibim
üzerine demet demet gül düşer.
açan her çiğdemin üşüdüğü ayazlar
doruklara kısmet çıkar yol düşer.

bir küheylan çıkışıdır dağlarına sevdanın
ezilen çiçeklerin acısına ağlarım
ırgalanan dalların düşürdüğü her yaprak
kaç zamana el açar ağlayarak.
kaç solucan kıvranır
kaçtıkça yüreği yanar ceylanın.

harfleri örselenen mısraların
yüreğine gözlerimden yaş düşer
bana beni aratıyor hayalin
ömrümden her acıda kucak kucak taş düşer
yürüyüşü can inciten sevgili
dur gitme
kahrı zor bilinmedik ağrıların.

görmediğim gözlerine inen gönüle acı
bir gün kurulursa divan
bil ki gönlüm sana senden davacı

[GooD aNd EvıL]

Yüreğinde Aşk Yoksa

beni al götür ve yaz bir yerine yüreğin
sen oku başkası ne anlasın ne bilsin
yapma gül başında sefil bülbül neylesin
yüreğinde aşk yoksa ne görünsün ne gelsin

sırtlanların masalı beni anlatır sana
sevgisize insanlar kemik, deri ve ettir
gittiğinden beridir ne haldeyim baksana
sevgisiz hayallerin sevenlere ibrettir.

adımı yazdığım kalp başka elde dolaşır,
yıkanmış yorgunluğun gölgesi üzerinde
hummalı bir yolculuk gidenler efkar taşır
ben ise bekliyorum yolun bitmez yerinde

ben kahırlı geceye ağıtımı dökerken
şafakları karartan zift kesildi bakışın
yolcular aşk bezgini vakit henüz pek erken
nasıl gitti zoruma terk edip bırakışın

bir yapraklık bahardı çiçeğe dal durmadı
ırmaklarda inleyiş hasretidir dağların
yazdığım şiirlerin gamı sana varmadı
kargalar efendisi gül yetişen bağların

[GooD aNd EvıL]

Yüreğinde Tut güzel

Henüz göremediğim gözlerinde öfke var
Hüzünlü bulutları seyrederim yanarak
Kısık sesli rüzgârın getirdiği gam efkâr
Gittim deme gidilmez mıhlı sevgin kalbimde
Sen bendesin güzelim gidemezsin hep bende

Bahtıma yazı yazan seni ihmal etmemiş
Yüreğim ellerinde ellerin yüreğimde
Sökmeye çalıştın ya demek ki aşk bitmemiş
Ne kadar ihtişamlı gürleşerek büyüyor
Ak bahtımın üstünde kara sevda uyuyor

Başkalarını gördüm etrafımda dolanan
Senin ruhun ruhumu efsunuyla bürümüş
İçimde efkârınla yüreğim oldu yanan
Yenilgisi ölümden acı geldi sevginin
Ben seni sevdim gülüm sebebi ne bu kinin.

Terk ettiğim zamanlar yıldızlarla el ele
Gök çiçeği hayaller hayalimden çok uzak
Ahir ömüre doğru başımdaki velvele
Baharı sarmalayan cemreleri al getir
Yaralı zamanların merhemini bul getir

Kınalı parmaklar gül tutar gül kızlarda
İçindeki evhamı hangi güzel taşıyor
Kaybet öfkeyi kini mehtapta yıldızlarda
Ayırma gözlerini yüreğimde tut güzel
Ben her şeyi unuttum gel sende unut güzel

[GooD aNd EvıL]

Zaman Zillete Düştü

Sözlerimin özünü yırtar gam gönüllü yar
Kan sızar manalardan kelimeler kederli
Akşam sabah mahzundur zaman zillete düştü
Çıbanların sardığı ruhumdaki ağrılar
Yüreğimde yer bulan hasret narıyla yanar.

Nefret ettiğin gönül kazınmış yüreğine
Zorlayarak tuttuğun tutunduğun zamanlar
Sen beni saçlarının taç eyle tellerine
Dua et kandillerde en güzel dileğine
Sırnaşık sevdaların içinde beklet yine

Ektiğim tarlalarda ayrık biter her zaman
Çılgınca toprağına bağlanan ruhumda sen
Gözyaşımla yetişen umutları öldürme
Git dersin gidilmiyor gönül dinlemez aman
Vesvese gönüldeyse tükenir, kalmaz iman

Bahtımın yaylasında yar baharı aramaz
Bilinmedik ayaklar yüreğimde gezinir
Tozlanan şuurumu bir nefesle temizle
Kayıplara karışan kaybettiğin aramaz
Menzilinden habersiz menziline varamaz

Dülgerlerin elinde doğranırım çaresiz
Seyrettiğim uykular kâbusuyla ürkütür
Yaşamayı öğrenmek yaşayana gerekir
Gelişim mahzuncadır gidişim sakin sessiz
Adım sanım silinir koymadım geride iz.

[GooD aNd EvıL]

Zamanı Gelince

Zamanı Gelince

Her şeyin sahibi odur,
Verir zamanı gelince.
Doğarken görmez her çocuk,
Görür zamanı gelince.

Emri ile bahar gelir,
Dallar canlanıp yeşerir,
Çiçek açar, meyve verir,
Kurur zamanı gelince.

Dumandır dağların varı,
Sabırla bekler baharı,
Zirvesinde duran karı,
Erir zamanı gelince.

Her nefsin ıslahı gerek,
Hesap günün düşünerek,
Girip mezarlığa tek tek,
Çürür zamanı gelince.

Güle benzeyen bebekler,
Şefkat ister, sevgi bekler,
Dizleri tutmaz emekler,
Yürür zamanı gelince.

Uzun tutma hevesini,
slaha çalış nefsini,
Ecel ölüm pençesini,
Vurur zamanı gelince.

Ulusoy’um bakmaz çağa,
Hazan vurduğunda bağa,
Musalladan mezarlığa,
Varır zamanı gelince.

[GooD aNd EvıL]

Zincirleme Divan

Zincirleme Divan

Ölüler yanmıyormuş, niye yansın ölüler,
Dünyanın düzeni budur, göz ağlarken el güler,
Üst üste yığılı durur, dağlar gibi sevgiler,
Düzene uymuş gönüller, öfke alır kin satar

Kin satılan pazarlarda, kor benizli insanlar,
Sevdalanan gönüllerden, puşt nefisli ne anlar,
Azrailin mezatında dolanır bunca canlar,
Bilmezler ki bu pazarda, ölüm alan can satar.

Ölüm alan can satarken, geçer asıl aleme,
Bu bir türlü ticarettir, sığmaz defter kaleme,
Alan satan memnundur ya, kalan düşer eleme,
Yerine doğan her insan, yarın alır dün satar.

Yarın alan dün satarken, bu pazardan kâr çıkar,
Bir ırmaktır ki dolanır, gider denize akar,
İnsan insana düşmandır, dostlar bile can yakar,
İhanetin pazarında, irin alan kan satar.