Tamay Önal Polat

[GooD aNd EvıL]

Şişmiş Şiir
Sen,ben
Bir de 'biz' olamamanın acısı
Yıllarca kaynadı durdu
Aynı alevle.
Ne kaymak bağladık
Ne dibimiz tuttu.
Biraz sen şiştin
Biraz büzüldüm ben..
Çizik çizik oldu tenimiz
Zaman akarken
Biraz daha ihtiyarladık ikimiz.


Tamay Önal Polat

[GooD aNd EvıL]

Tekil Şiir
Radyosu teybi
Televizyonu
Telefonu şekil şekil
Hayatı yaşıyor tekil.


Tamay Önal Polat

[GooD aNd EvıL]

Tekleyen Şiir
Tekleme yüreğim
Acılar sırada
İzin ver çekelim
Tükensin onlar da
Deniz susar
Yıldızlar gözünü olurda yumarsa
Koyu kara karanlığımda
Ellerimle dinleyeceğim seni
Dost dudağı gezinirse ıslak yanaklarımda
Elimi senden alacak
Seni onun eline vereceğim.


Tamay Önal Polat

[GooD aNd EvıL]

Tiryaki Şiir
Zaman çok gerilerde
Yaşımızın yirmibir olduğu yerdeydi
Bir masa
Dört kafa
Dertleri dövüyordu
Dördü aynı havanda
Ne güzeldi yanık yürekli,
Sevmeleri sürekli yolcuların
Ayak sesleri
Biz bu derde tiryaki
Dert bize tutkun
Yakınmıyorduk
Suskunduk
Suskun mu suskun


Tamay Önal Polat

[GooD aNd EvıL]

Ucurumdan Korkan Şiir
Bulgur bulgur terliyorm
Mayın tarlasında adımlarım
Depremlerin merkezüstü dudaklarım
Sarsıntılardayım
Tükenmez gidiş-gelişimin yorgunu
Geçmişimle umudum arasında
Uçurumlarımın en korkuncu.


Tamay Önal Polat

[GooD aNd EvıL]

Udi Şiir
Müzik sesi yok
Yok ama
Bir ud inliyor kulaklarımda.
Garip,acı,etkileyici
İçine alıcı,
İç delici
İçe işleyen bu sesin büyülemesiyle
Soruyorum
“Niçin ağlıyor ki” diye kendi kendime
“İçim çok boş ta onun için
İçimi boşalttırdım bak
Bak bomboş içim” diyiveriyor bir çırpıda.
“Ben bir dut ağacıydım ovada
Her rüzgarla salınır,
Islanırdım her yağmurda.
Bal damlatan dutlarla
Damakta tat olurdum
İnsanından saksağanına.
Kanatlılar uçuşur,ayaklılar koşuşurdu tanelerime.
Tepemedek tırmanır
Saçlarımı yolarlardı en acımasızları.
Etek uçlarımda,ellerimde, gözlerimde kalmayan dutlar
Saçlarıma yapışıp kalırlardı da son zamanlarımda.
Köklerimi örten toprağa oturturdum yorgunları
Bedenlerinde son baharlarının en son vurgunları.
Umutsuzca yaslanan
Düşünde kucaklanan
Sayısız yolcum vardı.
Yüreğimde amansız sevdamın çırpıntısı
Bülbülü beklerdim ben
Hem geç vakit
Hem sabah erken.
Ne işi vardı bülbülün dallarımda
Ağaçkakanlar dırurken.
Konmadı dallarıma
Yaslanmadı inatla.
Aklı fikri
Dikenli gülün şımarık goncasında!
O goncaya dil döker ben onu ezberlerdim.
Yaprağımın üstünde ipek böceklerine
Ipekler ördürürken
Sevdim...
Çok sevdim ama
Olmadı diyemedim.
Sesiz sakin
Kurumaya karar verdim
Kurudum.
Tabiki kestiler beni
Saçlarımdan tutuşturulmuş
Kara bir ocağa kunulmuş
Yanıyordum.
Ateşe anlattım sevdamı.
Utandı ateş
Yakmadı son parçamı.
Küller, közler,korlar içinde
Yüreğimi gördü usta
İhtiyar gözleriyle.
Yüreğimle işte bu udun gövdesindeyim
Dilim dilim.
İçimi derin ve boş yap dedim ustaya
Alabildiğince boş bırak usta
Sonra...
Sonrası meydanda.
Dizi dizi perdelerim var
Perdesizim.
Her perdede ayrı bir ses,
Her seset ayrı bir nefes
Her nefeste ayrı bir gizim.
İnliyorum artık
Bülbülüme duyuruyorum sesimi.
Beni dinliyor.
Hayin
Yine de goncasını rüyasında görüyor!
Tellerimi geriyorlar
Nekadar güzel gererlerse
0kadar güzel çağlıyorum.
Bir dokunuyorlar
Bin ağlıyor,
Büzbinleri ağlatıyorum.
Dedim ya sana
Bomboşum.
İnlemek ona yakışıyordu.
Bilmiyordum ud’un yürek olduğunu
Öpecektim aslında ama
Bir fiske de ben indirdim inadına
Tam ortasından bam teline
Öpmek yerine.
Seven koydum orda onun adını
Anlatsın sonsuza dek
Sevmesinin feryadını


Tamay Önal Polat

[GooD aNd EvıL]

Unutkan Şiir
Bütün geçmişimi unuttum.
Bir donuk kare kaldı belleğimde.
Beyaz elbisen içinde dalgın yürüyen sen,
Uçuşan eteklerinle


Tamay Önal Polat

[GooD aNd EvıL]

Uzak Şiir
Dört duvar
Zifir-i siyah
Zifirin ortasında
Sana uzağım
Uykuma uzak.


Tamay Önal Polat

[GooD aNd EvıL]

Umursamaz Şiir
'Canım'diye fısıldarım
Adını kendi kulağıma
Her sabah uyandığımda.
Bir ipek dokunuşu değer tenime,
Ellerin değil geceliğimdir
Ama aldırmam.
Bir bardak demli çayın
Buharında havalanırım.
Boş sandalyeye çakılı bakışlarım suratımda
Peçeteyi öyle bir sıkıştırmıştır ki avuçlarım
Kırış kırış olmuşluğumu anımsarım.
İşte böyle a 'canım'
Umurumda değil yalnızlığım.


Tamay Önal Polat

[GooD aNd EvıL]

Üşüyen Şiir
Üşüdü.
Eleri boş ceplerinde
Yumruk kadar yüreğe
Böldükçe ağırlaşan
Bunca yükü yüklemek
Ayıptı işte.


Tamay Önal Polat