Sevgili Özbek

[GooD aNd EvıL]

Adın Barış Olsun (Kadın)
Toprak gibi bereketli yürekleriyle
Bam telidir dünyanın her yerinde kadın.
Yerimiz toplumsal mücadelenin saflarında
İnançla öğrenen yüreğinde direncin.

Beyinlerini yürüteç ağlarına mahkûm kılan
Para arzı silahlarının vebal tetiklerini okşayan sin Kapitalistlerin
Tefessüh tozlarını yüzlerine silkeleyerek
Sınıfsız bir toplum da, salt sevgiye dayanan
Emeğin her gününde çıkarsız, bencil duygulardan arınmış,
İçselleşmiş değerlerimizden ve dağ gibi mavi ilkelerimizden
İnsanlık tarihinde ki yeni süreçte insanca,
Yaşam karelerinde buluşmak amacıyla

Dünyanın kavkısı çoktan değişti
Despot çemberini çöz anam bacım
Sekiz mart tarihi liberalleşti
Kaldır duvağını gör anam bacım

Yazgı tellerini niye ram etmiş
Kolluk kuvvetleri aşikâr gitmiş
Baskılar altında anam ne bilmiş
Töreden dersini al anam bacım

Kurtuluş harbinde önlerde sendin
Kağnıları çeken ayrı değerdin
Beyaz sayfalarda sarı gizemdin
Günümüz yalazı kor anam bacım

Zamanın namlusu bilgiden geçer
Hiç bir hak verilmez almaktan geçer
Kendini tanımak anlamdan geçer
Beyninde ihtilal kur anam bacım

Unutmadan gündüz sema da tacım
Karanlığım yıldız ruhunda sacım
Ferdi kurtuluşun yetmez ay bacım
Cemiyet tabusun kır anam bacım

Adın barış olsun tut ellerimden
Zorbanın fikrini harbi sinirden
İnsanın yüreği kadın sesinden
Yıkalım halk anam gel anam bacım
Sunalım *toy gibi bar anam bacım
8 mart 2006.

Toy: düğün, şenlik


Sevgili Özbek

[GooD aNd EvıL]

Alıştık Çünkü
Bir tarih daha doğuyor eğri budaklı
Şom öpüşlerini izlerken orta doğunun
İnsan kılıklı çakallar sinmiş yarasa inlerine
Yazılıyor ha bire kirletilmiş elleri

Bu da bitecek, bu da bitecek
Zulmün kan pıhtısı, çizilen çoğrafyasında
Alıştık çünkü kanlı tablo görmeye

Böylesine iğrenç

Şimdi
Bir yanda biz
Bir yanda sakatlar
Bir yanda ölüler

Kim hesabını verecek

01/08/2006


Sevgili Özbek

[GooD aNd EvıL]

Ana/dolu/yum gözlerini
Vefaya mihman bilinen tarihim
Hüsnü gösterir ana rahminde
Doğmadan başlar o yaşmak yazı
Renklerine gergef hasretinde ki hüzün

Oğlum olsun yükünün hesabında
Ne sancılıdır bu kamerî ay
Ne masalsı istekler yalnız
Ne buyruklar dile gelir
Baba neslini yeşertecek sürdürecek ya

Yıktığım saltanatın en ücrasında oğul
Aşkımın saflığıdır oysa
Ve ben yaşadıkça
Yaşandıkça evin mehter dirilişidir o
Yüreğimin çoğrafyasında ebediyeten

Beni gök yüzü
Hafızam çile kevserine hükmedemezken gayrı
Yasaklar tozlu yaz tenim de gün doğumuna sinmiş
Söğüt dalında ayıplarla büyüyecek ahraz geleceğimse
Efkârımda alyansına sayrı

Tabuların haziran yaşamıyla
Geçmişten gelip günümüzde dem tutan
Çarpık bir düzende ikinci kuşak
Alnın hatlarında ki kronik çizgidir artık
On üç yaş teşekküllü
Sanem sultanın mudil yolları

Endamım
Düşleri çamaşır iplerine asılan
Güneşin kuruttuğu açlıktır şimdi
Ondört yaş tamahkârına sürgülenen akaretim
Bastırılmış duyguların kanayan dudaklarında
Zembil anahtarıdır

Ismarlama benliğim
Şiir gibi bir yazın gündüz gölgesi
Ahlakın şahikasında alnımın kızıl akı
Boynuma yüklenen ben olmayan kişiliğim
Yaldızıdır beyaz çarşaflı *******in
Neme lazım bu
Yok sayılan şahsiyetim kibrit kutusunda
Eflatun hisleri içerde kalan zaman
Sessiz yakarışların didişinde men edilen kararlarım
Bozuk psikolojiden gelen yalpak düşüncede
Kendimi tanıyamamamdır

Ah
Ağrı/nın eteğinden güneş nasıl
Nasıl habersiz doğuyorsa
Ram etmiş çıplak bir gökyüzü için
Sabır sofralarımdan duman tütüyor öyle
Esrik kültürün şımartılan yanlışlarında
Bir hiçliğın tomurcuklarından kayboluyor kardelen
Sararıyor benzi gravür açtıramadan
Bir kentin katran havsalasında

Nevruz çiçeklerinden gün seyeline yeşeren imanımla
*hani benim gençliğim anne*

Şimdi şimdi
Gonca sancılarım geçmiş gibi neftî
Ünsüz çoğunluğun hoyratça suskunluğundan
Bir koca yaşamdır üstüme yüklenen
Oy balam
Ne zor şeydir ne yaman üzüntü
İsteyipte seni kucaklayamamak
İsteyipte sana verememek anaç öpüşlerimi
İkinci yasakların ayıplar karargâhından
Utangaç ananenin zincir halkasından
Adım gelin belirtisidir çünkü
Kadın rollerinden kırmızıya boyanan

Sahi neydi size diyeceklerim
Hizmetlerin göstergesi atfetim
Pederin nazeninden kayınpeder nazına
Nisyanı ihtiyarlık karşıtı
Anamın göbeğinden saçılan
Onbeşinde mesuliyet duygusu

Dilsizliğimden bir hayat çiziliyor alnım bulvarlarına
Aymaz hüviyetim isyan-ı kaygı duruşunda anne

Eksiğinden ellinin yorgun nefesiyle
Ardımda bıraktığım akşamlar esmerleşirken
Gör bak hele umudum elemlerle yüklü yüreğime
Kurşunlar yağıyor nankör soytarı cücelerden

Hey
Serencam bedenim ak tellerim yaralı göğsüm
Ben savaşlar için doğurmadım oğullarımı
Ben ağıtlar yaksın diye yoğurmadım kızlarımı
Ben insan doğurdum
İnsanca yaşamın içinde
İnsan evrimini yaşamak için

Ah acılara hükümran bağrım
Bana yeşerttiğim ormanları kim geri verecek
Kim sunacak şefkat yeşili aşklarımı
Kim hesabını soracak yaktığım ağıtların

Nisa Anadolu’m
Her ne kadar derin çizgilerde oyulmuşsada yüz hatlarım
Gül nadaslarım erguvan dallarındadır
Anamın avuçlarıma bıraktığı miras
Hasatta ki hasebiyle büyümeğe dursun
Seninle olan davamda velhasıl
Ana/dolu/yum gözlerini varsıl ana yazgımı
Hayatın başaklarına diz sarı sarı
Diz ki
Harmanlar seni bir baştan ötekine
Ana/dolu kokar teni
Ana gök gürültüsünden

17/03/2007

Sevgili Özbek


Sevgili Özbek

[GooD aNd EvıL]

Anne
Sebepsiz değildir sana olan hasretim, intizarım yollarda anne.
Gözlerimden akan tuz, hangi kayaları çatlatır bilmem;
O da neyin nesi.

Hükmetmesiydi canın, sevdan acılarımda zaman andız otu,
Hayat yordu beni. Çöktü hasretin omuzlarıma ahuzar dilim.
Şimdi sensizim anne, şimdi olmuşum hüzün.

Kaç zamandır seni öyle özlüyorum ki anne!
Bir türlü fırsat bulupta, başım dizlerinde, oturupta dertleşemedim senle.
Neredesin, ne halde deyipte halini soramadım. Bağışla beni anne..!
Beni sorarsan, dert boğazıma kadar. Hazır değinmişken beni dinler misin anne!

Biliyor musun anne, seninle öğrendiğim sabır taşlarını hâlâ taşıyorum. Sensizliğin nârına yanarken, sevdaları yüklüyorum yüreğime. Aşkın adreslerini sözlerinle besliyor, Samanyolu boşluğunda topluyorum. Sustu çığlıklarım artık, söz icabı lâl oldum.

Öyle yalnızım ki anne! Kendim kendime ağırım şimdi. Yaşamın bilmecesindeyim.
Dönme dolap savruluyorum değirmen taşlarında. Nerdesin anne? Nerede?
Gel artık, ya da, al beni kollarına! Acıların rahmet olsun susayan sevdalarıma.

Sen mehtaba benzeyen serinlik, sen ruhumun latife çağrısı, güzel annem,
gel yanımda ol, karanlıkları beraber aşalım. Tüm güzellikleri gôzden geçirip, beraber varalım onüçüncü aylara. Kaçırdığımız o hayellerimize seninle yeniden başlayalım. Daha emin, daha güvenli, daha sevdalı, daha barış dolu.
Tüm anaların mutlu olabilmeleri için güvercinler uçuralım senle.

Ben yorgunum anne, tükendim artık. Acılı yüreğim bedenimde işçi şimdi.
Yılların kumları birikmiş anlayacağın. Sensizsem nasıl yaparım harcını?
Nasıl doldurabilirim yüreğimin heybesini? Nasıl sıvayabilirim kalbimin atışlarını? Kimse beni anlamıyor anne, sevdiklerim dahi, yüreğime mühürlü olan sevdiğim bile.
Anlayacağın tek başıma yaşamayı beceremiyorum artık. Ne kadar dayanırım dersin? Yüreğimin koylarında akan asi çağlayanlara ne kadar göğüs gerebilirim dersin, bilemiyorum anne.

Çok uzaklardayım anne! Seslenişim yankı yapar belki Süphan dağı eteklerinden. Yokluğunun bedeli çok ağır anne! ! Hasreti kalemimde kem vururken, nasıl yakın olabilirim sana, nasıl kendimi ifade edebilirim diye kahroluyorum.
Telefonda edemiyorum hani. Ah körolası ayrılık!

Öyle muhtacım ki sana anne, öyle çok muhtacım ki! Yokluğunla, tükeniyorum.
Sayrı zamanın sayrı ilişkilerinde kahroluyorum. Sana dokunamıyorum anne! Nerdesin? Nerede? Duyuyor musun?

Her sabah güneşin kurutamadığı otların üzerinde ki ıslaklıkları kırağı mı sanıyorsun. Onlar her seni hatırladığımda akıttığım göz yaşlarımdır anne. Yokluğun sonsuzluk gibi
Ben de. Adın kanımda canıma yazılı, gittiğin yolun telvesindeyim çünkü; yaralı zamanın koylarında bir başıma anne.

Hani, bir zamanlar gençliğin verdiği toylukla, sana istediğim gibi sarılıp öpememiştim.
Bir şeyler yapmak isterken bilinçsizce, vermeye çalışıyor ama verememiştim ya. Şimdi olmalıydın yanımda anne, ahh şimdi olmalıydın!
Sana yürek heybemden neler sunardım. Hürrem Sultanın saraylarında ki aşk masallarını anlatırdım sana. Ağrı dağı eteklerinde uçuşan çiçeklerin gizemlerinden bahsederdim. Gözlerindeki mutluluğu izlerken ben de mutlu olurdum anne.! Ama geleceğim. Eteklerim güllerle dolu, bekle beni anneciğim.

Biliyor musun daha bitmedi dertlerim anne! Yürek mahzenimdeki birikimlerimi, çalışarak kendimce bir şeyler yazmak istemiştim ve yazdıklarımı ne hayallerle beslemiş ne umutlarla süslemiştim. Yeşil sayfalarla yeşil olacaktı her şey.
Yurdumun dört bir yanında, yurduma olan özlemlerim okunacaktı.
Fakat tüm heveslerim içimde kaldı anne. Hiç bir şey beklediğim gibi olmadı. Anlayacağın, kitabım da hüzünlü anne.

Albenim, beni hasretlere boğan, sevmeyi öğretip beni yetim koyan güzel kadın..!
Sana böyle dert yandım diye üzülme hemi. Serzenişlerim boşa değil bilesin.
Var dostlarım, hem de çok güzel dostlarım. Az ama özler.
Vefalı onlar. Bir ben vefasızım anlıyacağın. Ama onları çok seviyorum.

Çok konuştum demi, seni yordum gene. Beni senden başka kim anlayabilir ki!
Kim dinleyebilir ki bu kadar! Kim dinleyipte ortak olabilir ki dertlerime!

Üzüntü sebebim en çok senin çağında seninle olamamamdır anneciğim.
Çocukluğumla bana verdiğin tarih beyaz sayfalarda dem vururken, kabrinin çoğrafyasında banada yer ayır, topraktan olsun. Toprak olsun ki çiçekler türesin, kelebekler uçuşurken, arılar konsun hep. Bir daha ki sefere çiçeklerden demet yapmak için papatya kal anne beyazlığına ihtiyacım var çünkü.

Az daha unutuyordum bak, bu gün anneler günü. Dünyanın en kutsal insanları anneler günü. Senin günün anneciğim…

Günün kutlu olsun ANNEANA. Makberinden öperim.

11/05/2008


Sevgili Özbek

[GooD aNd EvıL]

Annem Irakta'ysa N'olmuş, Teyzem gelmiş Ya da
.................Şiirimin babası Nuralay'dan bana

Sonbaharda taranmamış başak tarlasıydı
Kapatan,
Algılayan yüreklerde ilme ve sevdaya dönüşen bakışlarını

Hazan güllerinin yapraklarıydı
Olası rüzgarların savurduğu
Gülüşü

Sözsüz tabiatın ve vakitsizliğin zamanına
Bulanan yüreğiydi
Kelimelerindeki nihayetsizlik


Meltemlerin, polenlerin kimyasallarıydı
Melankolisi ve sarhoşluğu
Aklının

Ve böyleyken çıkageldi başkalarının düğün sabahalarında
Ağlamalar tortusu; tuz kayaları
Yüreğime

Sevgili'ydi adı
Tuzu eritti
Tuzu eritti
Sevgili teyzem

Nuralay

16/07/2006


Sevgili Özbek

[GooD aNd EvıL]

Anne
Bugün kupkuru bir merhabamla
Esrik zaman halinden şikayetlerim var anne
Uzak kentlerin çok ötelerinden
Nemli andız otu,
Haylaz dertlerimden bahsedeceğim
Vaktin hederine yükleyeceğim hüznü
Ve
Kalemin ucuna kadranı sıkıştıracağım

Biliyor musun anne,sana yazarken
Yılların eskitiği tarumar gözyaşlarım,
İnsan tariflerinde akrepleşiyor
Gerilerde kalan kırıntı ahlarımız
Hayatımızla bezginleşiyor anne
Yelkovanlarda can çekişiyor


Sana güzel şeylerden bahsetmek isterdim aslında
Mavilerden,uçan kuşların özgürlük kanatlarından
Buralarda yangın var anne, hadi gel
Gel beraber uçalım derdim, bak gelmezsen düşerim
Öyle çok yalnızım ki, baldıran yalnızlığım anne
Ve şefkatine bu kadar muhtaçken, en kötüsü de sensizim
Bilincimin uç noktasında sensizim anne
Yokluğunla kimsesizim

Buralarda çok şey değişti anne, her şey kalıntı artık
İnsanlar çok değişti; kişilikler patikalarda kangal
Sosyetenin tefessüh anjin ilişkileri, internete bile yansıdı
Sahteliğin sancıları kol vuruyor, anlıyor musun
Ve bu yaşadıklarımız boştur deyip geçiştirsek bile
İçimizde ki kanayan kar soğukluğundan
Yitmek an meselesi anne
Yitmek kırmızılarda

Evet anne, senin o kader dediğin tarihimde
Alnımdaki çizgiler yılların yorgunluğudur
Bağrımdaki ıstırap ayrılığın cefası
Beşerin ihanetidir sırtımda taşıdığım
Ve beni kahreden yedi bıçak yarası değil anne
Beni kahreden onur yarasıdır, kahrolası onur
Kutsal sevdalarımı hiçe sayıp yandığım
Şuursuzca kaybettiğim yirmi yedi yılım bile
Bu yarayı onarmıyor anne
Tamir etmiyor

Halime yanan dostum,hadi gel
Gel de beni o eski günlere
Anlattığın o masalsı günlere götür
Hayallerimi süsleyen aşklar diyarına
Kirletilmemiş o düşler bahçesine anne
Yılların beni mahrum bıraktığı
Göçmen kuşların mevsimine götür
Kanayan anılarımdan yoksunum işte
Yoksunum anne, hanemde yoksun

Sitemim böyledir diye kızma bana Zeyno
Sen yetiştir umutlarımı, kendi ellerinle ek
Doğmadığım o gün gibi toprak çıplaklığına
Tohumlarınıda nilüferlerden pembeye bırak
Sulara baktığımda eğil berraklığına
Yansıyan cemalinden mayısı giydir anne
Ve kimbilir
Yollarını şaşıran sabır taşlarından belki
Sığındığım bahar yaz olmadan al beni rahmîne
Yorgunum çünkü, çok yorgunum
Yor gu num,yo rul dum anne


11/05/2006


Sevgili Özbek

[GooD aNd EvıL]

Arkadaş
………………………Kitap arkadaşıma


Güne düşmemiş yılların yorgunluğundan
Hayat bazan karamsar çekilmiyor
O kadar çok ki
O kadar çok ki dostluğun yoksunluğu
Gül mü desem yoksa diken mi şüphelerinden
Sevenler ah sevilenler anlaşılmıyor

Anamdan kalma
İçimde ki buğday kokusu tam da
Oturmuşken değirmenin taşına
Suyun susuşundan sabır taşıyor
Üzülmek yetmiyor bunlara
Niye arkadaş

Bazan efkârında hüznü
Alev sarıyor
Bazan hasretinde özlem
Tütün kokuyor
Bazan kederinde ayrılık
Zehir oluyor
Çekmeye yetmiyor içtiğin
Niye arkadaş

Şimdi
Bedbaht kent düşlerinin evinden geldim
Off! Ne sevdiklerimde vefa
Ne sevmediklerimde cefa
Böyle dünyada yaşamaya
Değermi ki
Kahırdan ölmek üzereyim
Yetiş arkadaş

30/05/2007


Sevgili Özbek

[GooD aNd EvıL]

Arzu Nihal'e
Gözlerimin ışığı, ilk göz ağrım
Gençliğimin kızıl gülü
Bana, gerçek yanını yaşamın
Bilinç altında benliğimi öğreten
Fikirlerimin ecesi Arzu Nihal
Varlığınla sen, arzulu balam

Kilometreler ötesinden sana dokunmak
Kanadında rüzgârın kelam yollamak
Dizelerinden arzumun, bir demet özlem
Seninle dolu sevi'mde sana ulaşmak

Acılar belirler sanki hayatı
........................Ayrılıklar
Yollar ayırır sanki insanı
....................... Özlemler
Bekleyişler betimler sanki yaşamı
........................ Hasretler

Yağmurlar eksilmesin bulutlarından
Gök kuşağı yoldaşın olsun
Umutların mavilerin sonsuzluğunda
Dans ederken, koynuna yıldızlar
Işığı direncinde, gözlerine dolsun
Güneşin sıcaklığından beyaz sevinçler
Kavuştuğun vuslatın nakışında dokusun

Doğacak aydınlığında, dualarım seninle Arzu Nihal
Gurbetimden diyarına mahsus selamım olsun

28/12/2005


Sevgili Özbek

[GooD aNd EvıL]

Aşk-ı Gülnihâl
(Ölümümüzden sonra mezarımızı yerde aramayınız
Bizim mezarımız âriflerin gönüllerindedir)


Hamdım
Başak oldum toprakta efil efil esen
Boy verdim yemyeşil yürek dolu mukaddes
Kendi sapaklarımla kucaklamak istedim dünyayı
Kalbinin istikâmetinde tane tane desen
Rüzgâr-ı şah oldum tutmadı salınışım
Nerde yanıldım/
Ey muhabbeti sağanak derde kanıldım

Piştim
Gözlerim harap oldu bitişidir ağlayışlarımın
Çok uzaklarda tüten buharıdır mihrab-ım
Nice güzellikler yad olurken gülistan-ı yol aldım
Görülmez bitap oldum ezgide yalvarışlarım
Ney sustu ya Râb duygular değişmekte
Nerde nefesim/
Ey Vecdet-i seyr-i bahar tutmaz düzenim

Yandım
Cihan büyük değil küçüldü savaşlardan
İnsanlar bir başka içiçe geçmiş elem
Kaç kere kayboldum, kaç kere yorulmuş
Yollarına düşmüşüm bendi limanlarından
Ey Konya, aşk-ı gülnihâl
Gel ne olursan ol gel, gene gel gene
Ne olursan ol, nasılsan öyle gel
Gel de/
Gözlerimiz seninle, yeniden aydın olsun

15/03/2008


Sevgili Özbek

[GooD aNd EvıL]

Aşk-ı Memnu
Sana olan sevdamı, *******imin kırık kanadında seni beklerken yazdım. Ak kâğıdım ve kara kalemim seni özlemenin ızdırabıyla eksildi.
Bir sevdanın içerisinde ne ararsan, hepsini ama hepsini sana bırakıyorum. Çay niteliğinde.

Çünkü,
seni uzaklardan ebedî bir aşkla seviyorum, en büyüğünden. Hayallerinin Leylâsı oldum, vuslatının mecnunu. Sensiz bir gelecek düşünemediğim gibi, dünlerden kalma birikimlerimide sensiz ama seninle omuzlarıma yüklüyorum. Aşk-ı memnu bu, belki de vuslat…
Adın kalp atışlarımda, yaşamak için soluduğum nefeste, çatlayan dudaklarımı ıslatan dilimde saklı.

Sana bunları yazarken, içimde garip bir hüzün, tıpkı yalnızlığım gibi sensiz, senden uzaklarda; gözlerim ağlamaklı uzakları görememekten kan çanağı, bedenim hasretinle tıpkı tipiye tutulmuş kurtulmaya çalışan bir çalıkuşu.

Ey hasretimin firkat efkârı, uzakların gün ışığını bekleyen atim, sana söylenmemiş sözlerimle, yüreğimin sevgi çoğrafyasından bir demet gül yaprağı kıvamında olan bu dizeleri bırakıyorum. Bak şafak seninle ağarıyor, güneş seninle varıyor ikindiye.
Gün batımında her şeyini bir kenara bırak!
Çayını yudumlarken bir göz atıver seni bana atfeden bu dizelere.

09/07/2007


Sevgili Özbek