Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

*****Sevgi Üstüne
Sıcacık bir fincan salep gibidir;
Soğuk kış günlerinde içini ısıtan,
Bol tarçınlı.
Dudağına değince fincan;
Bütün ruhuna yayılır
Rayihası.....

Hani kutuplardan kopan
Buz dağları,
Kavuştuğunda sıcak denizlere;
Halvet olur,
Kaybolur sularda! ! !

Bir ürperti sarar benliğini:titrersin.
Korkarkarsın;
Neden korktuğunu bilmeden!
Biraz şefkat,biraz merhamet duygusu
Ve dokunmaya bile imtinadır;
Muhtevası...

Kasım 2005
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

^^Hoşça Kal Diyemeden^^
yaşam büyük bir okyanus
bir taş atımı mesafede diğer ucu
bir ömür geçti de bulamadık sonunu

ah şişirdi bak imbat yelkenleri
götürecekti bizi Tezel/den
sevim/li bir hayat hikayesine

Yakmadan fenerci kandili
vira! diye bağırdı kaptan
vakitsiz bir gemi kalktı limandan

Hoşçakal güzel insan

23 Haziran 2007
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

__________________Unutma! _____
Bir gün dem düşerde içine;
Aklına ben düşersem!
Sözlerim diline,
Gülüşlerim yüzüne düşerse!
Ürperip üşürsen apansız;
İliklerin titrerse!
İnceden hain bir sızı
Yüreğine düşerse!

Ilık yağmurlarla bir gün;
Islanmayı düşlersen!
Gümüş hançer iki damla;
Yüreğine düşerse!
Bağrına taş bassan ah ile
Bastığın taş kanarsa!
Sönmüş bir yangının külleri
Alev alır yanarsa!

Umutların çiçek, çiçek
İlkyaza açarsa!
Gün olur bahçende
Kırmızı bir gül açarsa!
Bırak ayrılığın ellerini;
O şarkıyı hatırla!
Unutma senide bir seven var;
Çok uzaklarda!

Mayıs 2007
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

_________________Yolcu____
Dönülmez bir geceye aheste inmekte gün
Ya son bulacak tamah ya olmayacak sabah
Kızıldan karanlığa sarkıp döndüğünde gün
Ya dün son bulacak ya da olmayacak iflâh

Kalp körse beis’le sitem kar etmez ki yara
Yalnızlık ölüm gibi ya hancıyım ya yolcu
Onmaz odum yandıkça tımar olmaz bu yara
Çıktım bilinmez yola ya ilk ya da sonuncu

Dil yorgun, sözler yorgun, gönül yorgun, öz yorgun
Ya bahar yorgunu gönül ya da ömür yorgun
Dönülmez geceye aheste inmekte gün
Ya ömür bitecek bu gün ya dudakta hüzün
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

______________Önce Dinle...
Neyim ben, kimim, sen kimsin?
Bir düşün bakalım
Sen ne kadar yakınsın,
Ben ne kadar uzağım
Nedir benden isteyip de alamadığın
Açık bak iki kaşımın arası
Daya silahını sık gitsin

Ama önce dinle…

Öyle kara kaplı defterlerim falan yok benim
Düşmanlığa çetele tutmam
Atılan tokadın borcunu siler geçerim
Mutlu olacaksan eğer
Gururumu ayağına serer giderim
Hazır düşmüşken ayağına
Bas üzerine ez gitsin

Ama önce dinle…

Ön yargının kelepçesini takmadan zihnine
Bürünüp öfke kisvesine
Kan bürümeden gözlerini
Düşün bendeki özlemini
Şikâyet etmem edemem kimseye
İki çift sözüm olur söyleyecek
Birini söyler giderim

Ama önce dinle…

Yaşar mı sanıyorsun en güzel duygular
Üzerine çalınan karayla
Ne kadar uzağa gidebilir yürek aldığı bu yarayla
Olmayacak duanın yeminli duacısı mıyım?
Yoksa aydınlığın karanlığa Pazarlayıcısı mı?
Onurumu isteme benden:
Vermem!
Açık bak iki kaşımın arası aydınlık
Daya silahını
Sık gitsin

Ama önce dinle…

Mayıs 2007
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

_________Sürgün
Küçüldüm, küçüldüm de
Ceviz kabuğuna girecek kadar
Sığamadım bir yüreğe avuç içi kadar

Ne yollardan geçtim dar patikalardan
Kanadı gelecek yanlarım
Geçemedim sana gelen yollardan

Bir vaha kurmuştum umutlu
Kibir çölüne sevgi dolu duygulardan
Seraba döndü bendeki sen ulaşamadan

Yol bilirim iz bilirim
Giderim gittiği yere kadar
Anlatamam içimdeki isyanı giz bilirim

Bir varmış bir yokmuş derken
Yok oldu gitti en güzel duygular
Hiç yoktan bir yaşam heder oldu bak

Dönemem iltica ettim hüzne
Yürek sürgünüyüm ben
Yok artık sığınacağım bir beden

Haziran2007
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

_________Umudun Tılsımımıdır Aşk
güneşe tutunmak mı yaşam,
ay olmak mı uydunun uydusu
diğer yarısı mı yaşamın, profilden gördüğümüz
üç boyutlu kurulan hayallerin
zihindeki fragman döngüsü mü
ışık kırılması gibi su üzerinde
umutla zincire vurulması arzuların
başka bir boyut karanlığı delmek dediğin
belki de olanlar yanılsaması ışık oyunlarının
renkli, parlak ve göz alıcı

umudun tılsımı mıdır aşk
ayrılık mıdır, yoksa kavuşamamak mıdır; kader
terk edip gitmek midir kurtulmak
sorunlar silsilesinden
gümüş nalları ezerken yolu; atlıların
göz gözü görmez etraf toz duman
çöker göz çanağına kızılca kan
güç sevgidir oysa, yürek zenginliğin
belki de bir avuç su ihtiyacın olan
soğuk, berrak ve dingin
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

________Önce Düşlerim Islandı
ağzından alev saçan ejderhanın
kestikçe başını
yenisi fışkırıyordu yerinden

çığlıklarım kayboluyordu yutağımda
serseri yıldızlar dökülüyordu üzerime
ve bedenimde süre gelen depremler

telaşlı karıncalar gibi
koşuşurken sağa sola korku tünelinde
vücudumda binlerce diken

alev alev yanıyordu dünyam
sıcak yağmurlar değiyordu tenime
ateşi değil; beni ıslatan

Binlerce yıldırım peşimde
nefes nefese zihnimde o bilmece
bir adım kalmışken yetişmeye
takat kesilmiş dizlerimde

sırtımda balçığın izleri
karşımda geçit’in yedi renkli kemeri
önümde umut kırığının dehlizi

kırbaç gibi çarpıyordu yüzüme yağmur
ıslak bir kedi yavrusu gibi
sızılı bir ürperiş yüreğimde

zihnimde hoyratça devinen
bindirilmiş duyguların ağırlığı üzerimde
ayaklarım çekiliyormuş gibi derinlere

kabusum tutuyor ellerimden
gece soğuktu, gece ıslak
önce düşlerim ıslandı
sırılsıklam uyandım uykulardan

Mayıs2007
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

______En Kızıl Gece______
zorla çekiliyormuş gibi güneş dünyanın arkasına
direndikçe kızarır ufukta utancı yayılır bulutlara
denizin şuh kahkahaları yırtar geceyi köpük köpük
kudurmuş gibi zevkle siler izlerini kumsaldan

hadi denizden çık gel kopartalım gökten yıldızları
ufukta ki kızıllık dalgalanan saçların olsun
yıldızları taç yapayım yakamoz gözlerine dolsun
hadi köpük köpük gel sana açtım bu kıyıları

belki kırılır inadı dalgaların dost olur kumlara
belki bir sigara sarıp efkarla karşı kıyılara
yakmalı ucunu her nefeste dumana dolamalı acıları
Bir rüzgar eser belki alır gider kalanları

hadi rüzgar olup savrul gel tutmuyor dizlerim
bilsen bir ömür yolunu beklerim gelemem
bilsen seni benden çok severim diyemem
getir bana seni tenindeki kokuları özledim

sevmek hafifletmez elbet sensizliğin acısını
kalmadı yaktığım anıların ne közü ne dumanı
kolay değil elbet kandırabilmek yalnızlığı
zor değil yok imkanı beceremedim unutmayı
Abdurrahman Güleç

[GooD aNd EvıL]

______Meğer Yol Benmişim______
Gün doğumu gibi
Batmak için
Yolmuş yaşama doğum
Ölmek için
Sevgi beslermiş ayrılığın hüznünü
Unutturmadan dünü
Yakmak için

Umut beslermiş
Çaresizliklerde sevgiyi

Hayal
Umudun ekmeği, suyu

Kor ateşi avuçlarında saklamak gibi
Taşıması zor ruhundaki bu yükü…
Kara trenin
Kasıntılı böbürlenmesiyle
Zorunlu güzergâhını afilli voltalarken
Her başlangıcın bir sonu vardır tabiî ki
Ama sonsuz gibidir raylar
Akıp giderken

Yol aradım
Gözlerim uzaklarda, yıllarca
O masum gülümseyişi gerilen dudaklarda

Aradım
Gözlerime hapsettiğim duygularda

Bilemedim
Bittiğini içime akan yağmurlarla…

Hani
Daha yaşanacak mutluluklarım vardı
Kader yazımı kim karaladı
Hangi el
O sayfaları yırtıp attı
Azgın nehirler gibi zaman
Neden
Bende hep hırçın aktı
Hani
Daha söylenecek sözlerim vardı
Çıktıkça basamakları sözler tuhaflaştı
Dilimde susku, gözümde hüzün
Yol yarıyı çoktan aştı

Hani
Daha gülecek gözlerim vardı
Ruhumda umudun işkencesi
Gözlerim hep önüme aktı…

Yol aradım
Mutluluğa kucak açmış
Gecenin kör yanlarında
Yarasa çığlıkları yırtardı geceyi
Ayın aydınlığında
Gece gözlerime gizlenirdi
Uyanır koynumda uyuyan yılan
Desiseye aç şehvetle saldırır
Dumura uğramış masum duygulara…

Bin dilde
Dinsiz
Bin türlü vesvese
Çöreklenir sözcüklerin üzerine
Kâbus gibi
Bastırılmış bir ihtilal sessizliğinde…

Anladım…

Karanlık değil
Karanlık çöken yürekmiş korkutan

Bilemedim
Meğer yol benmişim…
Abdurrahman Güleç