Deniz Ekrem

[GooD aNd EvıL]

Acın Yalnızlığın Kutlu Olsun Nice Yıllara
Bu günü düşünüp düşlüyorsan eger,
''Düş kurmak için bundan daha güzel bir zaman olur mu? '' diye soruyorsan
Geçen günleri bir bir izleyip gözlerinin uçurum kıyısında
Sağa sola baktığın tüm yollar tanıksa düşlerine,
Düşlerine sığmıyorsa hiç bir şey...

Heybene sakladığın umutlarını çıkarmaya kıyamıyorsa minik ellerin,
Aklında o, fikrinde o, beyninin en ücra köşesinde hala o varsa,
Cennet bahçesi tenin o yokken cehennem yangınları yaşıyorsa,

Yatağına her uzandığında yastığında depremler oluyorsa kalbinin çarpıntılarıyla,
Yorgan yaptığın kalbini ellerinle gögsününün ortalık yerine sıkıştırıyorsan,
Yıldızlardan medet umup,
Sen kaydırıyorsan gökyüzünde, içinden hep o'na dair dilekler varsa,
Haylaz bir çocuk gibi, oyuncaklarım neredenin anlamını,
Oyuncaksız kalmışcasına arıyorsan...

İsminden öteye gitmiyorsa hayat denilenin kollarında,
Her şarkıda o'nun adı, her şiirde o'nun sözcükleri varsa,
Şarapnel parçaları gibi dağılıyorsa o yokken mutlu olmak özlemi içinde,
Ve yaralıyorsa seni en derin yerinden,
Kurulan binlerce hayalin ardına geçip yıkılmasın diyorsan hala,
Aldığın yüzbinlerce yaraya rağmen.

Sırtının oluğuna dolan saçlarında bile yakalamak istiyorsan dünü,
Dünde kalsaydı(n) (k) m,
Bu gün böyle olmasaydı'ları sözcük sözcük kazıyorsan tırnaklarınla,
Her günü artık sırf yaşamak olsun deyip yaşıyorsan,

Özenle hazırlamıyorsan bundan böyle kendini yeni günlere,
Taramıyorsan eskisi gibi saçlarını,
Giydigin her elbisede aynaya bakıp telaşlı heyecanın olmuyorsa,
Giydiklerinin hiç biri yakışmıyorsa artık sana,
Üzerine sinen kokusu kalmamışsa kazağında,
Ve boynunda atkısı bırakmışsa kendini yere yani yoksa,
Ellerin üşüyorsa eldivensizliği bahane edip,
Kalbin hala çarpıyorsa acıdan kıvranıp,
Midene kramplar giriyorsa belirsiz zamanlarda,

Evde, sokakta, kaldırımda, işte, oturduğun bir yerde,
Hep ona bakıyorsan ki o yoksa,
Gülüşü çarpıyorsa yüzüne, farkına varmadan gülümsüyorsan,
Isırıyorsan dudaklarını sonra kanatırcasına,

Kül tablasındaki küller gibi yanıyorsa yüregin,
Gözlerin arıyorsa bulamayacağını bile bile üstelik,
Her an bir haber alabilme telaşındaysan,
Yaşadığına dair,
Kırılganlığın düşüyorsa sonra ortalık yere,
Nedenler bıçak gibi kesiyorsa gözlerini,
Küfürler savurup, lanetler okuyorsan hayata,
kalkıp dolaştığınız yere götüyorsa ayakların seni,
Kendine söyleniyorsan ve kendin dinliyorsan söylediklerini,
Anlatamıyorsan hiç bir kimseye,

Bir gün göreyim deyip bin gün ölüyorsan,
Telefonlardaki bütün sesleri benzetiyorsan sesine,
Her çalışında ayak parmaklarından saçlarına koşuyorsa ince bir sızı,
Unutmuyorsan yıllar geçsede üstünden sesinin rengini,

Dumanlı bir çift göz sana bakıyorsa her adımda sırtından,
Karanlıkta kalmış çocuklar gibi tiril tiril korkuyorsan yalnızlıktan,
Evin daha bir uzak geliyorsa, her adımın bin geri getiriyorsa seni,
Odanın mahsun yüzüne bakıp,yüzlerce kez yüzünü arıyorsa yüzün,
Yüzünde kalmışsa hala parmaklarının sıcaklığı,
Bir kuş kadar ürkeksen yine,

Yatağının baş ucunda duruyorsa hala düşlerin bir fırtına gibi hazır,
Evrenin bütün gözyaşını döküyorsa gözlerin,
Yanakların yanmasını unutmamışsa kızarmış nar gibi,
Hatırladıkça ilk öpüşleri utangaçlığın düşüyorsa yine aklına,
Hayatını an'ların içine sığdırıp,sebepsizce mırıldanıyorsan en sevdiginiz şarkıyı,
Her satırına yeni bir satır daha ekliyorsan ve ardından şiire takılıyorsa dudakların,

Konuştuğun her insanda bir kelime yakalıyorsan ondan arta kalan,
Tanıdık tanımadık her kese sormak istiyor ya da anlatmak geçiyorsa içinden onu,
Durduğun durakta oda duruyor,
Bindigin her otobüste yan koltukta oturuyorsa,
İndigin durakta karşına çıkma olasılığı geçiyorsa aklından,

Yaşamak onunla güzel,cennet kapısı o varken açılır,onsuz cehennem diyorsan,

Her baktığın renk onun rengiyse,
Maviyse gökyüzü, gece mavi, gündüz mavi,
Nerede bir mavi görse gözlerin giydiriyorsa üzerine gülümseyip,

Her kitabın başlığında adı duruyorsa,
Kahramanıysa hala yüregindeki ülkenin

Hasretini nefes nefes iç çekip, içine çekiyorsan,
O olmadan ******* soğuk, gündüzler anlamsızsa,
Kimselere duymasın tanımasın diyorsan
Avaz avaz adını haykırmak geliyorsa içinden,
Ayrılığı ölüm gibi kucaklamak düşüyorsa,
Yoluna baş koyup o yokken,
Onun adımlarının olmadığı sokaklar ıssız,
Öfke öfke yumruklar, kıskançlık krizleri tutup sarsıyorsa bedenini,
Dudaklarının tüm kirazı hala onun için saklıyorsa kendini,
Onca bekleyiş, bunca sabır taşları örüyorsa teninde duvar duvar,
Resmi bile yoksa duvara çiziyorsan her gece kirpiklerini,

O olmadan çiçekler sulanmıyorsa bahçenizde,
Saksılarınızı kırıyorsa balkonunuzda esen ayrılık rüzğârı,
Bir gece bile onu düşünmeden yatağa girmiyor,
Ve iyi ******* demeden uyumuyorsan
Hatta bütün bir gece uyumayıp
Sabahları uyanmaya korkuyorsan yatağından,

Bütün papatyaları koparıp fal bakıyorsan,

İçtigin suda onu anıp,
Sofraya her daim bir tabak daha fazladan koyuyorsan,
Yedigin bir lokmada onada yediriyorsan en sevdigi yemegi,

En sevdigin mevsim onun mevsimiyse,
Varsın kış olsun kar yağsın diyorsan,

Doğduğu günü unutmayıp yine hediyeler alıyor ve saklıyorsan,
Biriktiriyorsan üst üste koyup
Her kes uyuduktan sonra özenle açıp izliyor ve tekrar sarıyorsan,

Ve engel olamıyorsan ağlamalarına gözlerinin,

Ve dahada önemlisi
Şimdi nerde? Ne yapıyor? Nasıldır?
Diye soruları mıhlıyorsan yüreginin beynine,
Sonra acıya sarılarak yalnızlığı alıp karşına,
''Keşke'' diye burkuluyorsa avuçlarında dudakların

Ve dudakların gecede hayalini öpüp
Yüregin bir mucize olmasını diliyor
''Gel'' (se) diyorsa....

Acın, yalnızlığın kutlu olsun;

Nice yıllara...

01.01.2007/İstanbul


Deniz Ekrem

[GooD aNd EvıL]

Acına Gülümsemek
Kendimi ipe çekmeyi düşündüm çoğu kez...
Ben uslanmaz serseri duruşlu yalnızlığın sensiz delisi,
Cigarasızlığında toy bir ozan!
Sen ise kim bilir hangi iklimin solgun çiçegi,
Karnında sebebinde ben olmadığım bir çocuk,
İsmini bile anmaya korktuğum bir kentte, bir başkasının kadınısın diye...

Artık ölüm yok aklımda,ipe gitmiyor ellerim alıştım sanırım acına,
Gülümsüyorum...
Ne acı...
Kelimeleri eskisinden daha bir yürekli çiziyorum kağıda,
Ve türkü söylüyorum,parmaklarımın arasında kalem,
Önümde bir yığın kağıt; her gece insan olan uykuya vardığında...

Ay yüregime doğunca,çarpınca gözlerime yıldızlar
kaçınca yakamozlar ayın inadına,sabaha karşı,
Sonra titrerse parmaklarımın arasında kalem; yazamasam birden bire...
Cigarasızlığım düşerse masama,
Ve korkarsa kelimelerim satır satır...

Bilki seni düşünüyorum,
Aklımda sen!


Deniz Ekrem

[GooD aNd EvıL]

Aklımda İstanbul Diyarbakırda Ayak İzlerin
Yıllardır alışamadım alnımdaki ayaz günlerine,
Gülüşümde bir sohbahar,hüznümde kış,
Diyarbakır,sokaklarında ayak izlerinin güleç yüzünü izliyor!

Avuçlarımda senli hüzünlerin vazgeçilmezi!
Sınıyorum baştan sona her zerremi,
Senli zamanların en sensizi ah diyemem,gülemem!
Öfkeye karıştı,kızgınlığa dönüştü bazen,
Dağları oldu denizler,denizlerden geldi ama dağ olmadı!

Yıkıldı!

Çakıldı beynimin orta yerine,
Silinmedi hiç bir izin,
Benim aklımda İstanbul Diyarbakırda ayak izlerin!

Ben yokken mi adımladın,bıraktın adımlarını
Bir hayalet gibi nasılda geldin buralara?
Ben gibi mi dolaştın?
Ne suskun bir çığlık,ne de avaz bir sessizlik bıraktın
Ayak izlerinden başka!


Gördün mü sensizligi Diyarbakırda?
Nasıl büyür,nasıl akar caddelere?
Seni yitirmenin kahredici acısı nasıl yeşerir?
Siyaha neden sevdalandığımı?
Sensiz kaldığım anları nasıl katlayıp sakladığımı

Ve,

Neden resmini yüregimin duvarlarına yaptığımı şimdi anladın mı?


Gülüşüm vuruldu desem içi yanar,Diyarbakır ağlar!
Aklımda İstanbul! Yüregim beter kanar!


Deniz Ekrem

[GooD aNd EvıL]

Adım İntihar Kalsın Sende Hadi Gülümse Ama Sen Bilme
Adım İntihar kalsın sende hadi gülümse ve sen bilme
Hiç bir şey deme ama!
Sadece dinle!
Vakitsiz bir anda içime düşen adım kalsın sende.
Aranan bir aşkı ihbar edecek yıldızlar ihtihardan önce,
Yoksul olan kalbimizin sesi geriye kalanla yetinsin
/senden
ibaret!

Darmadağan sabahların sahilinde,
Yıkılmış evler deprem sonrası içimde bir çığlık!
Kirpiksiz gözler uykuya varmaz-varılacak yerler olmalı?
Rehin bırakılmış şah damarımdan kanım aksınki,
Adım intihar kalsın sende!


Bizim degil bu sevda vapur düdüklerinin,
Martı kanatlarının dalgalar boyu eskiyen sesinin.
Gün boyu adımlamadığımız kaldırım efkârının,
Yalan aşkların,yalancı aşıkların...

Adım intihar kalsın sende hadi gülümse ve sen bilme!
Dalgın bir Denizler gibiyim
Sahile vurdumda ölü balıklara özendim geri dönmedim geriye!
Gövdemin baltalandığı Çınar içerden çürüyorken,
Diyarbakır bana yanıyor,yangınlar içinde!
Ne çok Mayıs'a vuruldum,
Doğmamışım daha Ekime çok var!
Delikanlı yaşımı kutlamak sana mı kaldı İstanbul! ?

Adım intihar kalsın sende hadi gülümse ve sen bilme!
Ferman eyleye dursun bu fırtına,
Yeşil bir yaprak düşsün dalından,yağmurlar sağnak
Öfkemin hangi gözünden baksam,aynı renk gökyüzü!
Akıp gidiyor günler
/an.....
Durmuyor çılgınlık bu!
Sabah çıırılçıplak elbisesiz yatak sohbetleri uzak kentlerde!
Uslanmamışım-usum(n) da...

Adım intihar kalsın sende hadi gülümse ve sen bilme!
Anyı gökyüzünün ayrı bulutları
Ayrılık yaşında!
Biri doğu der uzatır elini,hayal olur el degmemişligine!
Digeri batıya koşar,düş kıran fırtınaya tutulur!
Bilekleri kesik gelir ikiside
/İkiside ayrı dilde!
Adını unutur ilki...ikincisi kırgındır gökyüzüne!
Adım intihar kalır gökyüzünde!

Adım intihar kalsın sende hadi gülümse ve sen bilme!
Anlatılmaz olmuşum hayatım özetsiz,
Issız koyakların yankısından geri dönüşmüşüm!
Bir gülüşüne bin ateş yakmışım yüregime,
Tabip sürmüş merhemi bileklerim hala kesik!
Bilmez olmuşum kaçıncı damardan gelmiş ölüm!
Façası bozuk bir surat çarpıyor duvara
/İzi kalıyor duvarda
afişlenmiş
Bu ihtiharı alnıma bıçak gibi saplayanım
Aklıma düşmenin zamanı mıydı?
Neyin düşündün,hangi düşü bırakıp geldin?
Adım kalmıştı sende
/GÜLSENE!

Adım intihar kalsın sende hadi gülümse ama sen bilme!
Kurak bir yalnızlık sonrası ıslak gelmiştim,
Bir yetim şiir adamıştım adına
Mumlar yakmıştım
Yas bile tuttum geçen günler adına,
Beter kışlarda tövbeler üstüne yıkanmıştım!
Çocukluktan kimliksiz kalmışım,adımı sen koydun!
Adım ne bilmiyorsun!


Adım intihar kaldı sende,hadi gülümse
/Ve....
Sen sakın bilme!


Deniz Ekrem

[GooD aNd EvıL]

Ama
Ama
Bir
Virgül
(,)

Ama
Bir
Ünlem
(!)

Ama
Bir
Soru işareti
(?)

Ama
Bir
Nokta
(.)

Ama
Bir
Koca boşluk
()

Ama
Bir
Cehennem suskunluk...
(......................................)


Deniz Ekrem

[GooD aNd EvıL]

Aramız
Aramıza boylu boyunca uzanan bir fırtınaydı ayrılık,
Yol degil...
Aramızda büyüyen selvi boylu bir sevdaydı aydınlık,
Son degil...
Bir gün
Yoluda,
Sonuda,
Birleşti;
Aramız-da(ğ)

10.10.2006/İstanbul


Deniz Ekrem

[GooD aNd EvıL]

Ayrılık Vaktidir Çünkü
Delir bitmeyen gökyüzü,
Kıyamet depremler yaratan yeryüzü yarıl, paramparça ol,
Kendini at uçurumundan aşağıya ve yok et bedenini güneş,
Kızıl şafaklar ardına gizle gözlerini yıldız,
Utancından bakma,alnının çizgisi belirmesin bulut,
Gün,sende kekeme adımlarını bitir olma bir daha,
Gelmeyen sabahı beklemek düşsün seninde payına, gece...

Nerede olursan ol, olmazlığın olsun mağrur dağ,
Nehir, seninde yatağın kurusun,
Okyanus girdapların boğulsun kendi suyunda,
Dalın kırılsın ağaç,
Rüzğâr, sesin kısılsın,
Bütün renklerin silinsin yaprak,
Çiçek, seninde kokun kalmasın düşlerde bile olsa,
Sende yitir içindekilerini Ömrüm
Ölüm, vurulasın kalbinden,
Sende ölesin, yok olasın;
Hayata,umuda,aşka hasret kalıp...

Bir tek Deniz kalsın bana,
Ayrılık vaktidir çünkü...

17.02.2007/Diyarbakır


Deniz Ekrem

[GooD aNd EvıL]

Ayrılıyorduk (Artık Ölümlü Olduk)
Ayrılıyorduk!
Ölümsüz bir rüyadan uyanarak,
Yani ölüyorduk.
Kan kayıplarımızın kimliklerimiz gibi yenilenmeyecegini bilerek üstelik!
Bu umut denilen yalancı bir sokak satıcısı mıydı?
Bu sağnak günler olmamış bir yağmur muydu?
Bu yüzden mi ıslanmadı saçlarımız?


Ayrılıyorduk!
Gövdesinden baltalanmış Çınar gibi acıyan yanımızı tutup,
köklerimize daha bir sarılarak.
Kendini ipe çeken bir cellat gibidir artık gökyüzü,
Buludundan ayrılmışta sağnak olmuş,
Gülüşünü kaybetmeyen ülkeler görmüştü oysa,
Oysa gülüşü kurşunlanmış bir kalp ağrısı;
Ve de sokak sokak mayınlaşmıştı kalbinden yeryüzü!


Ayrılıyorduk!
İki kalbi bir yana savurup kalpsizliğin bıçaklı yolunda ağır ağır yürüyerek,
Kesiyordu parmaklarımızı,
Kesiyordu yollar, yollar kan kırmızı.
Ayakkabısızlığımıza gözdağı veren asfalt rengindeydi geçtimiz her yer,
Bu yitirilişte biz, evrenin bu en büyük haritasından kayboluyorduk...
Bütün kayboluşlara bakıp yüzünün coğrafyasına çiziyordum her şeyi,
Yanaklarının allığına, ıslaklığına dudaklarının,
Akan dere,
Önüne geçilmez çığ ve depremleri sende yaratıyordu ellerimdeki yeryüzü...
Bozkır gülüşüne asıyordum tenimin el degmemişliğini anımsa!
Hangi dünya sığar artık yalnızlığımıza?
Hangi *******de kaybettik yolumuzu?
Ve nerede unuttuk kayıp kentlerin çığlığını?
İnce bir sızının en orta yerinde kanayan bu gökgürlemesi zamanı kucaklamak mı kaldı şimdi?
Yarınsız kalmak mıydı karanfil yoklumuzun tan ağarması?
Konuş-ma! ...

Ayrılıyorduk
Kaldırımı olmayan kentlerin hüznü kadar çaresiz,
Çöl kadar ıssız,
Dalı kırık ağaçlar gibi kimsesiz,
Ezbere sevdik hayatı bilmeden,
Serde gönül ağrısı,
Elimizde tarifsiz boşluk,
Aklımızda sıcak bir el öpüşmesi,
Hangi gidişin kanadına yakışırki suskunluk?
Dağılan saçlarımızın gülüşü degildi biliyorsun bebegim;
Yüregimizi kanatırcasına koşmalarımızdı;
Ölümün rağmına...

Ayrıldık, yani öldük!
Kalbimizin tualine çizdigimiz terli bedenlerimizi unutarak,
Çıldırmak gibi bir şey avuçlarımın arasında büyüyen,
Bir kaç ölüm boyu,
Bir kaç karanfil kokusu,
Ve sonsuzluktu nefes alan...
Hayatın sevecen kollarında zemheri türkülerdir artık söylenen dudaklarımın ıssızlığında boy vermiş
Bazen şiirler olur yüregimdeki sofranın baş köşesinde,
Bazen bir damla 'Su''
Sonra sen...
Sen olursun apansız, düşlerimin en derin iklimlerinde
Bahar olur,
Yani kış unutulur sıvasında gözlerimin,
Bedenim terler
Düşer aklıma birden bire tenin
Ve kokun çarpar yüzüme ansızın;
Ben susarım! ...


10.08.2007/Diyarbakır


Deniz Ekrem

[GooD aNd EvıL]

Barış
Açlığa inat yüregini doyurmaktır,
Barış barut kokusunu ıtıra gömmektir,
Bir karanfil sunmaktır en kanlı savaşlara.

Çocukların oyun taşlarıdır...
Bir kız çocuğun ip atlaması kadar masumdur barış gülümsemelerde.

Barış,
Deniz'in özgür olmasıdır
Savaş gemilerini gömüp Okyanusun en dipsiz dibine;
Bütün öldürüm silahlarının geri tepmesidir!

Barış,
Evlerin duvarıdır mermi izi olmayan,
Kaldırımlardır üzerinde hiç ayak izi kovalanmayan!
Babasız kalmamaktır çocuk haylazlığında,
Evin balkonundan el sallamaktır uzaktan bıyıklarına, Barış!

Barış,
Tespih taneleri gibi, acıların kanlısını temizlemektir,
Göklerin karanlık, eşkiya rengi olmayan gökyüzüdür,
Sesidir halkın ülke ülke,
Gelecege inanmaktır barış mavinin en güzel renginde.

Oyuncak atların üzerine,
Oyuncaksız kalıp, çıplak uzanmayan çocukların gamzeleridir barış.

Anadır barış avuçlarında evladım kokusu,
Kirli bir gömlegi saklamaktır barış.

Kaçak tütün kokusudur,
Her yudumda dağ dağ çekmektir içine.
Barış, tabakasıdır köylünün,
Çiftçinin toprağı,
Emekçinin teridir alnının orta yerinde duran.

Barış,
Kucaklayıp dostu ayağı kaldırmaktır
Ayak olmaktır, ayakkabısız kalsada!

Barış,
Ho Şi Ming olmaktır,
Kara çığlığımız beyaz dişleriyle Mandela
Rahibe Teresadır barış.
Spartaküs'ün kılıç keskini bakışlarıdır arenalarda,
Jerenimonun uzun saçlarındaki dalgadır.

Barış,
Rüzgarında salınmadık dallarıdır bir çınarın!
Köyleri yakılmamış bir köylüdür çatlamış dudaklarıyla;
Toprak damlı evlerinde şimal rüzgarına yüzünü tutan.


Barış,
Sabahları Nemruda çıkıp güneş olmaktır
Karacadağa sarılmaktır zılgıtlarla barış,
Dicleye akmaktır gürül gürül,
Mezopotamyada bereketli doğurgan toprak,
Akşamın alacasında yürümektir derin koyaklarda süzülüp.

Sırtına vurmaktır hayatın anlamını inadına...
Bir ayağın çukurda olsada
Diğer ayağınla ezmektir savaşı, Barış

Ve barış,

Yaşama uğruna ölecek kadar sevdalanmaktır;
Sevgilinin gözlerinde...


01.09.2006/ Diyarbakır


Deniz Ekrem

[GooD aNd EvıL]

Beyaz Ve Kara
Gecenin içinde ben
Benim üstümde gökyüzü
Baktımda kafamı kaldırıp
iki yıldız kaydı gözümden
Biri kara,beyaz birisi
Al beyaz senin olsun
Kara bende kalsın
Kara gözlerin bıçak
Beyaz memelerin sıcak
Beyaz senin tenindir
Kara benim kaderim


Deniz Ekrem