Ay Hikayeleri XII

[GooD aNd EvıL]

Ay Hikayeleri XII

gündüzlerde kayıbız
gündüz kiminiz bilinmez
korkular bürüyünce yeryüzünü
gece sığınaklardayız.
yalnızlık sevilir mi
kolay mı
ürpertisi karanlığın
bir limandır kolları gecenin
hadi gelsene.
güvenme bana
güvenme ona
aynaya bak
güveneceğin biri
olacaktır mutlaka
insan insanın aynası.
hadi yollara düşelim
elimi tutsana
gözlerinde yolculuk
uçsuz bucaksız bir evrene
gidelim mi ne dersin
kırk yıl hatırı var
bir acı kahvenin
ya kahverenginin
renklerin dünyasında
soyludur göz bebeklerin
asıldığımı düşün
ve gülümse
aynı suçtan idamım
peşin sıra
mısralar oldu celladım
hadi asılalım
korkma mutluluktan
ve diren kaderine
roller aynı mı acaba
ağlamak da bir rol mü
keşke ağlayabilsek...
yan çizilmiş bir dünya
deprem olmuş yürekler
yıkık dökük binalar
yeniden imarı sevginin
seferberlik başlasın.
mutlu olma arzusu
kuşun kanadında bir sevi
ve korkular, korkular...
sevmekten korkulmaz ki
korkmuyorum,
korkma
korkmayalım...