Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Ağustos günahları

başlangıç noktamda gömülü bütün patlayıcılar
fitil ateşlenmeye dünden hazır,
bir şahinin gagasında çakıyor çakmak taşı
gözleri kör.

dökülmüş çiçek yaprakları gibi ağlıyorum.
günahlarımın içinde yıldızlar parlıyor.
sevaplarımı kirli çarşaflara sarıyorum.
ağustos nereden bakarsan bak
sicili en bozuk karakter, bana öyle geliyor.

zincirlerin paslanmasına dayanamıyorum
bir köz yatağına atıp eritmek varken.
ne zaman güneş daha çok dolaşmaya başlasa
tam doksan derece üstünde beynimin.
bir köz yatağında zincirleri eritmek oluyorum.

başlangıç noktam sanki bir bataklık çiçeği
ayaklarım balçıklarda
kollarım uzanmıyor yukarıya
ben neden böyle oluyorum
her ağustos ta.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Ah be çocuk

ah be çocuk,
sırtında esmer bir gocuk,
elinde bir şişe süt ve bir somun ekmek.
kaldırım izi bulaşmış
çıplak ayaklarınla yürüyerek
dumanlı yokuşların başına ulaşacaksın.
bu sıcakta çok yorulacaksın.

ah be çocuk.
doğmamış umutlara
bir anaç kuş olup azık taşıyacaksın.
ama unutma ki sen daha
çocukluğunu yaşamaktasın
ve hep öyle kalacaksın.
büyüyenler sadece
tutamadıkların olacak ellerinle.

ah be çocuk.
bir keskin bıçaktır yürüdüğün
bin türlü cehalet ve ihanet
ve tanımadığın her şeydir, görmediğin.
adının yazılmadığı bir taş olmanı
ve hiç yaşamamış gibi ölmeni
istemiyorum.
ama bir şey de gelmiyor elimden,
en çok ona üzülüyorum.
ah be çocuk, ah be çocuk…

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Akdenizli bir çocuk

bir gölge gibi dolmaya hazır
cezayir ormanlarına lejyoner kokulu
kum fırtınası.
dalgalarında akdeniz tadı,
bulutlarında yağmur sıcağı.

ay ışığına soyunmuş yabancı fahişeler gibi
bu sıcak ve ıslak ve bembeyaz liman kenti.

ben bu kentin;
en çocuk ve coşkulu mendireği oldum.
düşlerimi kanatlanmaya hazır
albatroslardan seçtim her gece.
gemilerim en fırtınalı denizlerde
şişirdi kağıttan yelkenlerini.

ben bu denizlerin;
bordasına yapışmış okyanus balıklarını
dudaklarından öper gibi yaşadım yaşamı.

antreye bırakılmış çöl renkli postalla başladı,
duvarın çarmıhındaki poster’e
ter bulaşıncaya dek sevişmek.
zaman zamanı kovaladı
çılgınca ve yorgan döşek,
sevişerek.
ne ben yakalayabildim erkeksiz bir kadını
ne umursamaz çizgiler kesişecekleri doğruyu.

yani varılacak nokta
yer almıyor bu duyguların atlasında.
şimdi çekilip gitme zamanı geldi.
dallarından soyunmuş sonbahar gibi.
çekilip gitmek;
masa üstü süsü,
ahşap çerçeveli yaşamlardan,
buruşturup atılacak takvim yapraklarından.

bundan sonra sıra sizin hanım ellerinizde.
çağla yeşili gözleriniz ve başak sarısı saçlarınızda.,
içinizden gelmese bile
dış çeperinizde.
bir şeylere başkaldırmak için
vakit erken değil!


bir akdenizli şair için......

[GooD aNd EvıL]

Akıl tartışması - düz yazı

Son zamanlarda hiç konserve kutusu açtınız mı? Eğer açtı iseniz bir kaç yıl önceki konserve açma çabalarına göre şimdi ne kadar basit değil mi. Geçiriyorsunuz parmağınızı kutunun üst yüzeyindeki küçük halkaya, hafifçe bastırıyorsunuz geriye doğru, kutu açılıveriyor. Eskiden nasıldı peki … Yanınızda bir tane konserve açacağı, bir çekiç, ortada açılacak olan konserve kutusu. Çekiçle açacak aletin sivri ucunu kutuya çakarsınız, sonrada iç çeper boyunca kaydırmamaya özen göstererek ritmik hareketlerle ve açacak aletin teneke makası keskinliğindeki tarafı ile tıkırdayarak kutuyu açmaya çalışırsınız. Tabi bu arada kutunun sağa sola oynamasından mesela içindeki yaprak sarmanın sızan yağlarına bulaşmamaya çalışarak. Sonuç, çok basit bir fizik kuralının gündelik yaşama uygulanması. Bu fizik kuralıda yeni bir buluş mu peki. Hayır sadece akıl, o kurala yaşam içinde yeni bir uygulama alanı içinde yer açtı, hadi bakalım burada da göster kendini dedi. Ve güzelleşen yaşam oldu, hiç olmazsa bir kutu konserveyi açmak için sinir küpünden tüketime girmemeye başladık .

Ve bizler; artık ne güzel ve kolaylıkla konserve açıyoruz diyerek aynı anda ıslık çalmanın da keyfini yaşarken…, Şili’de bir gözlemevinde, dünyamızdan trilyon mil uzaklıkta yeni bir gezegen keşfediliyor. Keşfedilmekle de kalınmayıp üzerinde, dünyadaki yaşam koşullarına uygun özelliklerinde var olduğu tartışmaya yer vermeyecek şekilde tespit ediliyor. Yani yarınlarda yaşadığımız dünyanın iyiden cılkını çıkarıp yaşanmaz hale getirdiğimiz zaman yaşanacak yeni bir dünyamız var neyse ki ve adı henüz konmamış olmasına rağmen. Tek sorun şimdilik mesafenin uzaklığı gibi görülüyor ama hiç kuşkumuz olmasın ki ona da çözüm çok yakındır. Biz; mutfak tezgahı üzerinde kesme şeker kutularını içindeki şekerleri dökmeden nasıl açacağız diye uğraşırken içerdeki televizyondan spikerin sesi geliverir. Onca mesafeyi şöyle bir uzay aracı ile şu kadar saatte aşılabileceğine dair ….. Bizim arsa simsarları gibi bir umuttur havasıyla bizler de “yaşasın” çığlıkları atarak yerimizde şöyle bir zıplayıveririz.

Her şeye hükmeden insan aklı ; neden konserve açma yöntemindeki bu kolaylığı gündelik yaşama sokmak için yüzyıldan fazla bir zaman kılını kıpırdatmadı. … Ve neden hala kesme şeker kutularını açarken ortalık ufalanmış şeker kırıntıları ve kutudan taşan kesme şeker taneleri ile kaplanıveriyor. Acaba bizler mi akıldan fazla şeyler bekliyoruz, yoksa akıl kendini bu küçük detaylara kaptırmadan daha ciddi ve geleceğe dönük uğraşlara mesai harcıyor. Yada aklın aklına böyle şeyler hiç gelmiyor mu? Bence bu konu üzerinde akıl yorulacak kadar önemli.

Şimdilerde ülkemizin toz duman halinin nedenini “yahu bu adamlarda zerre kadar akıl yok mu, demokrasi diye diye demokratik olmayan, sistemle çatışan her türlü uygulamayı içlerine sindirmeye çalışıyorlar da, birileri çıkıp hop beyler kendinize gelin bakalım dediği zaman hep bir ağızdan başlıyorlar hoplayıp zıplamaya” diyerek sorgulamaya çalışırken acaba yanlış yerden mi bakıyoruz. Galiba ….

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Akvaryum balıkları

ister misiniz pencerenizin önünden
bir akvaryum geçsin yarın sabah.
şöyle ellerinden biri cebinde,
diğeri kehribar taşlı bir tespihte.
sahi siz hiç göz göze geldiniz mi bir Japon balığı ile.

kırılmış bütün duvarlar ne kadar cam varsa,
açıkta kalmış bütün balıklar.
öksüz bir yılgınlık pul olup düşmüş üzerlerine
tüketmişler tüm havalarının baloncuklarını.
bir akşam üzerimiydi son yem kırıntıları.

ister misiniz pencerenizin önünden
bir akvaryum geçsin yarın sabah.
dayamış sırtlarını olmayan duvarlara
gülüyor elbiseleri bayram renkli çıplak çocuklar
ellerinde, olmayan uçan balonlar.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Alacakaranlık

kolay lokma yapmıştı kendine aydınlığı ama
o kadar da kötü değildi gece
kendisine sığınanları ele vermiyordu sadece …

hiçbirimiz, otuzbin soydaşını yitiren deniz kuşu olmadık ki
nasıl anlayacağız Azak çıkışında yaşanan çevre felaketini
bir yolculuk gibi çırparken kanatlarımızı gülerek-oynayarak
petrol karası bir ölüm nasıl bulaştı düşlerimize bilemedik ki
hiçbirimiz bir deniz kuşuna kanat olamadık ki …
çaresizlik karanlıkta kalmıştı biz ağlıyorduk,
ölümün örtüsünü *******i heceler gibi çekerken üstümüze
sokakları sular altında bırakıyorduk.

belki hırsızlamadan bedavacılığı vardı ama
o kadar da kötü değildi gece
kaldırmayı sevmiyordu düşen oluverirse içine …

hiçbirimiz, berrak bir fahişenin gözlerinin içini göremedik ki
meraklarımız, parmaklarımıza saydırırken zevkimizin bedelini
aslan paylarını kedilere nasıl da yedirdik gülerek-oynayarak
farede göz delikleri olduk, kör kokulara boğulduk, bilemedik ki
hiçbirimiz kırmızı bir fener gibi yanıp sönmedik ki …
açlığımız paranın rengi kokuyordu biz ağlıyorduk,
düzenin düzenbaz cambazları gibi yürürken iplerin üstünde
yuvarlandığımız yerlerden kalkamıyorduk.

dolunayı tükenmezdi aldatıcı vitrinlerinde ama
o kadar da kötü değildi gece
karanlık noktalardan çok güzel öpüyordu sadece …

hiçbirimiz, okuyamadığımız doğrular peşinde koşmuyorduk ki
ölü balıklara yem ediyorduk aynasız betonla kaplı bedenlerimizi
zehirli iğnelerimiz parçalarken ağız yuvalarını gülerek-oynayarak
silinmiş yarınlara doğacak güneşleri kovalıyorduk, bilemedik ki
hiçbirimiz alacakaranlığın ayazında kalmadık ki …
cehalet boynumuzu büküyordu biz ağlıyorduk,
bütün haznelerimizdeki hazinelerin paslı su dökerken üstüne
kitlesel katliamlara soluksuz devam ediyorduk.

……

bir yarasa emzirirken yavrusunu asıldığı ağacın dalında
neler olur, uykuya dalıp da üzerine güneş doğarsa
bilmiyoruz, biz hiç yarasa olmadık ki ….
gecenin güne dönmesini ….

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Aldırma, boşver dedim kendime

bundan sonra
hiç bir şeyi takmayacağım kafama
ne havanın soğuğu
ne de sıcağı bakışlarının.
yakasını zaten kaldırmışım paltomun
bağrım dünden çırılçıplak.
yani güneş batıyor mu, yoksa doğuyor mu
söyleyeceksen sen bana şimdi onu söyle.
başka bir şey söyleme.

bugün çok ağlamışsın da ardımdan
perdeler açık kalmış,
üzerime kapanmamış
umurumda bile değil gülüm böyle şeyler
gülüp geçiyorum.

inan bana artık eskisi gibi değilim,
aldırmıyorum. yürüyorum,
hiç bir şeyin resmine bakmadan
bin renkli galerilerin tam ortasından
ağzımda sigara, ciğerimde izmarit.

yüreğimde soğuyan bir yan var
bunu anladım.
sol tarafımdan yeni geldi ,
üşüdüm, donup kaldım.

bundan sonra
böyle işte canımın içi
yaşadığım kadar yaşayacağım,
hiç aldırmadan.
sen güneş doğuyor mu, batıyor mu onu söyle
fazla geç kalmadan.
bakalım şimdi kaç baca numaralı vapur gelecek,
salınarak karşı yakadan.
değil mi ama.

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Altmışsekiz' lilere

bakma ak düşmüş saçlarımıza bizim
yüreğimiz ilk mevsimindedir kardelenlerin.
hala en ileride gider adımlarımız
çağımızdan da ileride.

bir türkü olduk ki dinmedik,
susmak nedir bilmedik.

doruklarında ulaşılmaz ateş olduk dağların.
çobanlarla kaval çaldık
inançlarımızla yan yana silahlarımızı çattık.
ama kimselere, ama kimselere
bir tek kurşun sıkmadık.

bir savaş olduk hiç bitmedik,
öldürdüler ama ölmedik.

şimdi yerden kim kaldıracak o bayrağı
nerede bizim yaptığımız köprülerde
çıplak ayakla yürüyüp de büyüyen,
haber yok mu şimdi o bebelerden.
işte gülüm bir başka ihaneti de budur ölümün
hangi gül açsa toprağında
esirger suyunu gündönümünün.

“gün doğdu hep uyandık
siperlere dayandık
bağımsızlık uğruna
al kanlara boyandık”

anlattık anlatmasına ama,
anlayan bulamadık…….

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Anafor külliyatı

kaybolan yıldız gibi Samanyolu içinde
belki en güzel mavilikte dalgası bu denizin
şimdi hangi okyanusta, kim bilir nerede
papatya gibi,başı eğik kır çiçeği sanki
daha çok yanmamış bir gelincik rengi
kaybolan yıldız çiçeği gözlerimin içinde.

şimdi sen gecenin karanlık zarfını al eline
yavaşça yırt bir köşesinden, incitmeden …

saklanmış tek satır sanki koca kitap içinde
ne fark eder şimdi, alaca kekliğin inledikleri
yanaşacak rıhtım bulamam artık hiçbir sözde
bilge kişi değilim, felsefem yalnız bana derin
okunacak tarafın sanki, elden çıkışın senin
kayboluş gibi saklandığın her kitabın içinde

şimdi al eline yazamadığım bütün kelimeleri
oku ne okuduğunu bilemeden, belli etmeden ….

güneşin her batışı nasıl bir boşluktur içimizde
güllerimiz yeniden açmayacaksa şafak vakti
belki sadece birimiz değil, suçluyuz ikimizde.
neylersin şimdi uzak turna kanatlarında türküler
belki sen dinliyorsun, birde yalnız *******
güneşin her batışı boşluk olup açarken içimizde

ateşi yeni körlenmiş küllerden tüten dumandan
oku yazdıklarımı, anlat bana da anladıklarını …

Cevat Çeştepe

[GooD aNd EvıL]

Anahtar, çiçek, çocuk ve...

bildiğim bir anahtar vardı,
denemesem bile her kapıyı açardı
penceremdeki çiçeğin saksısına saklardım
çiçek solunca saksı atıldı, bir daha bulamadım.

sevdiğim bir çiçek vardı,
bilirdi neleri sevdiğimi o renkte açardı
suyunu veremedim üç günlük mahkumiyette
saklı anahtarı da aldı yanına gitti bilinmez bir yere.

bana benzeyen bir çocuk vardı,
açık bulunca kapıyı kendini sokağa atardı
ben izlerdim penceresinde çiçeğe doğan güneşi
bir sabah geç uyandım, ay karanlığı saklamıştı gözlerimi.

bir daha hiç görememek vardı,
ne çiçeği, ne çocuğu ve ne de anahtarı
sulanmayan sevda gibi solup yitmişti hepsi bir yana
karanlığa kalmadan aydınlıkta yaşamak gerekmiş doyasıya.

Cevat Çeştepe