|
Acaba sen gerçek misin?
Görünüp kaybolan bir peri misalisin Acaba sen gerçek misin? Ne zaman geleceğin belli değil Ne zaman seni göreceğim belli değil Bazen de güneş gibi doğuyorsun Tüm hüzün yağmurları arasında. Tüm güzellikleri beraberinde getiriyorsun Gökkuşağı görüntünle, bilmeden... Fazla kalmıyorsun, Gidiyorsun birkaç saniye sonra Ve hüzün yağmurları kaldığı yerden Devam ediyor bir daha durmayacak gibi. Bir daha doğana kadar ama.... Sonra geceler boyu aklımdan çıkmıyorsun Kurtuluşum yok benim senden, Zaten kurtulmak isteyen de yok aslında. Ben sadece senle ikimize biz demek istiyorum Birbirimizin her şeyi olalım istiyorum Çok mu istiyorum...? Bilmiyorum... Konuşamadım belki şimdiye kadar hiç, Ama bu, ‘anlatmak istediğim hiçbir şeyim yok’ Anlamına gelmiyor ki. Aslında söylemek istediğim ne kadar çok şeyim var,bilemezsin Hiçbir şeyimizi paylaşmadık şu ana dek Ama bu, paylaşacak bir şeyimiz yok demek değildir ki. Benim seninle paylaşmak istediğim çok şeyim var; Mesela bir kalbim,yüreğim,sevgim,mutluluğum,ömrüm... Ve her şeyim... Yaşadığımız hiç bir şey yok belki, Ama yaşayabileceğimiz bir ömür var istersen. |
diyebilseydim..
Anladım diyemem ki ! Suçluyum. Belki ben anlatamadım sana kendimi Tutuştum, yandım da yokluğunda her gece Yine gözyaşlarımla söndürdüm kalbimi. Her gün her dakika seni özlerdim Bitmezdi kederim senin yanında bile Susardım, gözlerime baktığın zaman Mermer bir heykelin çaresizliğiyle Oysa neler düşünürdüm sen yokken Sana kavuşunca neler söylemek isterdim Dakikalar bir ışık hızıyla geçerdi Ayrılık başlayınca ben biterdim. En kötüsü beni koyup gitmendi O, öyle bir yalnızlıktı anlatılmaz Hep yarım kalmış heyecanlar hazlar içinde Biterdi bir kış, geçerdi bir yaz. Ve nice yıllar kovalardı birbirini Gözlerimde gitgide büyürdü mesafeler Bütün teselliler uzaklarda kalırdı Bütün çiçekleriyle solardı bahçeler Ne olurdu saadetlerin en büyüğü İşte ellerimde al, diyebilseydim Anlardın ve hiç gitmezdin, değil mi? Bir gün duyduğum gibi kal diyebilseydim |
bir ayrılık şiiri
Hoşçakal aşkım Yolun gülle, Yüreğin sevgiyle dolsun..! Bak... Nerelerden nerelere geldik... Şimdi biz bittik... Bir de başlangıcımız vardı Sonunda bol gözyaşı döktüğümüz. Sor yağmurları kendine Kışları da sor. Baharları bana bırak Senden tek yadigar olarak. Adı belli, sonu belli idik. Soğuk bir mart akşamı idi Beni son kez öpüp gidişin. O an sadece yanımdan Karanlığa karışmıştı yansıman. Şimdi Yüreğimden git diyorsun Olur birtanem giderim . Yollar böyle uzun Aşk’lar böylesine vurgunken Giderim, son kez gözlerine bakamadan Giderim, son kez sarılamadan Uykusuz sabahlayarak. Pişman değilim Sevdim seni. Delice sevildim. Hayat seni yaşamamı istedi Yaşadım.. Ama keşke Yüreğinden giderken Ölüm beklemese başucumda. Yine de Yolun gülle, Yüreğin sevgiyle dolsun..! Sana en kötü sözüm bu olsun..! |
Gözlerin
Gözlerin
Gözlerin,en çok sevdiğim, Düşmeye başlayıp da, Dibini bulamadığım, Bir kayboluş derinde, Daha da derinde. Özlediğim, Gözlerinin derinliği kadar, Sevdalanışım. Gel, gözlerinle birlikte gel, O sıcacık bakışlarını da kat gel, Sen ve gözlerin,ayrı ayrı sevdiğim, Sen gözlerinle gel, Bekliyorum,hep bekledim Gözlerini al da gel. ebru karasu |
Sevgi Her Yerde....
Her Zaman İnsan Sevgisini Aşkını Kalple Şiirle GÜzel Sözle Veya Masum Bir Bakışla İfade Eder Veya Etmeye Çalışır... Peki Sevgi Sadece İnsanlaramı Özgüdür ve Sadece Bunlarlamı Belli Edilir... Merak Ediyorsanız Buyurun Sevginin Büyüklüğünü...
http://media.ueba.com.br/0606/wildli...nderness18.jpg http://media.ueba.com.br/0606/wildli...nderness19.jpg http://media.ueba.com.br/0606/wildli...nderness21.jpg http://media.ueba.com.br/0606/wildli...nderness24.jpg http://media.ueba.com.br/0606/wildli...nderness28.jpg http://media.ueba.com.br/0606/wildli...nderness30.jpg http://media.ueba.com.br/0606/wildli...nderness35.jpg http://media.ueba.com.br/0606/wildli...nderness44.jpg http://media.ueba.com.br/0606/wildli...nderness45.jpg |
seni seviyorum herşeye rağmen...
sen uzaksin bana ve bir o kadar da yakin. Kabullenmek istemedigim, hissetmekten korktugum bir duygu var icimde sana kar$i günden güne büyüyen. O duygunun vücudumu sarmasini istemiyorum. Eger ufacikda olsa bir yer verirsem ona bu zamanla beni kahreder ve ben kendimi asla affetmem. Gözlerimi gözlerinden kacirmamin , seni görünce, seninle konu$unca heyecanlanmamın, seni dü$ünmekten büyük bir keyif almamin, seninle birlikte oldugumda elini tutmak isteyi$imin, bunlarin hepsinin bir nedeni olmali, ve bunlarin ötesinde ne hissedersem hissedeyim, sadece bu hissettiklerimin bende gizli kalacagini, ne olursa olsun senin bunlari asla ögrenmemen gerektiginin bilincindeyim. Bu yaziyi oturmu$ sana yaziyorum i$te. Belki bir gün olurda bir tesadüf eseri eline gecer bu yazi ve sen bunu okurken yazarina takilir gözlerin, $a$irirsin benim adimi orda görünce ve belki merak edersin bunun kime yazildigini. Bilemezsin ki o yazinin senin icin yazildigini. Her misrasinda, her kelimesinde senin oldugunu. Bilseydin ne hissederdin ki, bunu bilmeyi isterdim. Ufacikta olsa yüreginde benim icin ne hissettiigni, zaman zaman beni dü$ünüp dü$ünmedigini, hepsini bilmek isterdim. Ama bunlari senden duymak istemezdim. Isterdim ki martilar fisildasin beni sevdigini, denizler senfoni orkestrasi kursunlar senin bana sevgini anlatacak, yildizlar kayarken beni sevdigini cizsinler gökyüzüne. Yada gözlerin gözlerimdeyken seni seviyorum de icinden, ben onu hissederim. Imkansizliklar kahrediyor beni. Ama yinede $ikayetci degilim. Zaten istesek de seninle iki cilgin a$ik olamiyacagimizin farkindayim. Bu duygu beni korkutuyor ve rahatsiz ediyor cünkü dogru degil. Ne dogru ki hayat da zaten... Sana yazildigini bilmedigin ve belki hic haberin bile olmayacak bir yazi birakiyorum. $uan beni duymasan da, ve bunu hic bir zaman bilmeyecek ve anlamayacak olsan da ilk ve son kez söylüyorum bunu ''seni seviyorum her$eye ragmen''
|
Benim Sevdam Ayrılıkla Başlar
Benim Sevdam Ayrılıkla Başlar
Garın saati hüznü gösterdiğinde Çoktan öne eğilmiştir başlar Korkudan bir eser olmasın içinde Benim sevdam ayrılıkla başlar Susarım susarsın susarız çaresiz Utangaç bir akşamın efkarında Iki uzak köşeye çekiliriz Sessizce ağlarız şehrin garında Yüzüme bakarsın derin karanlık Gölgem hayal meyal gözlerinde Koyu kahverengi bir çığlık Yankılanır meçhul kederinde Kendini öldürmeye fırsat bulamazsın Bir tren ışığı görünür önce Kaybolayım desen de kaybolamazsın O tren ışığı görününce Usulca gelip durursun karşımda Için bir türlü rahat değil Soğuk bir rüzgar saçlarında Elinde sırılsıklam mendil Gitmek zorundayım dersen Aklında tereddüt gözünde yaşlar Üzülme git gideceksen Benim sevdam ayrılıkla başlar MÜMİN MUNİS |
Sonu ve Başlangıcı Olmayan Bir Yol Ağzındayım, Seni Bekliyorum...
Ne güzel günlerdi onlar. Bahçesinde oynadığım evimin bulunduğu mahallede koşarken babama rastlamak, kolundan tutup bakkala götürmek kola aldımak çikolata aldırmak. Sonra okul servisinin kapıda beklerken benim merdivenlerden koşarak inmeme annemin “koşma evladım düşeceksin” demesi... abimden en olmadık isteklerde bulunup sonra gerçekleşmeyecincede ona küsmek. Onun gönlümü anlmak için çabaları... yeğenimin doğduğu gün, ablama sen benim ikinci annemsin dediğinde gözlerindeki yaşlar... ilk sevgilim ilk elini tutmam dudaklarını ilk kez dudaklarımda hissetmem... çok değil bütün bunları on yıl içerisinde yaşadım ben. Ve o kadar ilginç olanda ben bunları yaşadıktan sonra herşeyin bittiğini kabul ediyorum. Yaşanacak şeyler vardı ve bitti... eee bundan sonra ne olacak diye en aptal soruyu soruyorum kendime. Ne olabilir ki? Başlıkta da dediğim gibi sonu ve başlangıcı olmayan bir yol ağzı benimkisi... bu yolun başında yürümek için bekliyorum ama yürüyemiyorum. Eksik birşeyler. Eksik olan şeyi tanımlamakta güçlük çekiyorum. Yok öyle bir tanım en kalın lügatlarda, en büyük yaşanmışlıklarda...
Olmayan, yaşanmamış birşeyi istemek ne derece akla yatkın olabilir ki anlamakta güçlük çektiğim zamanlarda yazıyordum, düşünüyordum bunları. Sen yada siz... yanımda olması gereken herkez. Yanımda olmadı hiç bir zaman. Bir çocuk misali öpülmek okşanmak istiyordu belki yüreğim. Hayata dair mutsuzluğunu sorgulayan 80 yaşındaki bir genç misali sorguluyorum sanki geriye dönük yaşamımı. Yaşanmışlıkları ve yaşanılması için beklenen anları irdeliyorum. Hayat o kadar basitleşmişti ki yüreğimde. Sanki bir yarış vardı benim düzenlediğim ve yarışanlardan benden başka kimsenin olmadığı bir yarış. Kuralları ben koyuyor, yenilende kazanan da ben oluyordum. Böylelikle üzülmüyordum. Dünyanın hiç bir yerinde böyle bir yarış örneğinin varolmadığınıda çok iyi bilmeme rağmen di bu isteklerim. Doymuyordum başarıya doymuyordum aşka sevdiklerime sevildiklerime... Ey beklediğim gelecek. Ey geleceğimdeki sen... neredeysen çık artık... lakin yüreğim taklitlerinle cebelleşirken seni unutmaya meyil vermekte... Zaman geçiyor. Ben yaşlanıyorum. Zaman duruyor ben yine yaşlanıyorum. Bana düşen ise beklemekten başka şeylerinde var olduğunu bilebilmek... senin esamenin dahi olmadığı bir otel odasında... |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 08:29 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.