Çocuk gibi

Çocuk gibi düşlerim,
En güzeli isterim.
Dere değil, çay değil,
Irmak olur hislerim.

Aklım, duygum birleşir,
Söz beynime yerleşir,
Fikrimle güzelleşir,
Anlam verip beslerim.

Şiir tutkum, hevesim,
Türkü kokar nefesim.
Gönülden gelir sesim,
Düşüncemle süslerim.

Benim ufkum geniştir,
Konularım ilginçtir.
Çok düşünmek zor iştir,
Zorluğu göğüslerim.

Zeki Çalar

Çocuk olmak

Küçük bir bebekken,
çok güzel emeklerdim.
Biraz büyüyüp,
yürümek istedim.
Yürüdüm.
Biraz daha büyüyüp,
güzel konuşmak istedim.
Konuştum.
Biraz daha büyüyüp,
hozanda top oynamak istedim.
Oynadım.
Biraz daha büyüyüp,
okula gitmek istedim.
Gittim.
Biraz daha, biraz daha diye diye büyüdüm.
Askerliğimi yaptım.
Bir iş bulup, çalışmaya başladım.
Evlendim; çoluk çocuğa karıştım.
Geçim derdine düştüm.
Büyüdüm de ne oldu sanki?
Yeniden çocuk olmak istiyorum.

Zeki Çalar

Çok özledim

Ay sözledim, gün sözledim,
Gelir diye yol gözledim.
Ne dün geldi ne de bugün,
Ben nazlımı çok özledim.

Boynu bükük bir fideyim,
Bir garibim, ne edeyim?
İzin verin de gideyim,
Ben nazlımı çok özledim.

Dudakları al kirazlı,
Etek giysin mor beyazlı,
Hep salınsın nazlı nazlı,
Ben nazlımı çok özledim.

Gündüz işle, gece düşle,
Öleceğim bu gidişle,
Mutlu etsin bir gelişle,
Ben nazlımı çok özledim.

Duygularım süne gibi,
Dert yapıştı kene gibi,
Her günüm bir sene gibi,
Ben nazlımı çok özledim.

Her düşümü gerçek sandım,
Kan ter içinde uyandım,
Yedi gündür zor dayandım,
Ben nazlımı çok özledim.

Zeki Çalar

Damla

Küçücük bir damlaydım,
Duygularımla taştım.
Nice engeli aştım,
Bir dereye bulaştım.

Yunus'la olgunlaştım,
Mevlâna'ya ulaştım.
Ruhumda Karac'oğlan,
Pir Sultan'la dolaştım.

Dadaloğlu'yla koştum,
Âşık Veysel'le coştum.
Acılar Denizi'nde,
Oğuzcan'la buluştum.

Söz güzelse aşınmaz,
Çirkinse, anlaşılmaz,
Yalnızlık paylaşılmaz,
Hislerimle paylaştım.

Hâkim Bey'le dert yanan,
Karakoç'u dinledim.
Mihriban türküsünü,
Binlerce kez söyledim.

Soyuer'i okudum,
Cemal Sâfi'ye geldim.
Güzide Gülpınar'ı,
Gerçek bir anne bildim.

7 Temmuz 2000

Zeki Çalar

Davet

Bir gülümser yüz ile,
Gel süzüle süzüle.
Bak ne hâllere düştüm,
Yâr üzüle üzüle.

Bakma öyle el gibi,
Esip geçme yel gibi.
Gel üzme bu garibi,
Bir acılı söz ile.

Aytepe'ye çıkalım,
Marmara'ya bakalım.
Gel bir ateş yakalım,
Bağrımdaki köz ile.

Keklik konsun bağıma,
Kar otursun dağıma.
Yine gir yatağıma,
Cilve ile, naz ile.

Nail oldum jestine,
Ortağım her hissine.
Yat kolumun üstüne,
Sar büzüle büzüle.

Ne yılan, ne böcektim,
Nadide bir çiçektim.
Yıllarca çile çektim,
Hep ezile ezile.

Zeki der ki: N'eylerim?
Sevgiyi bal eylerim.
Anlamlı söz söylerim,
Gönlümdeki saz ile.

Zeki Çalar

Değirmenin başları

Savak olur değirmenin başları.
Su akar da çark döndürür taşları.
Elâ gözlü bir dilbere vuruldum,
Yüreğimde iz bıraktı kaşları.

Hayran kaldım sohbetine, sözüne,
Ne yapsam da nasıl girsem gözüne?
Seviyorum diyemem ki yüzüne,
Akıp gider gözlerimin yaşları.

Utandım da tutamadım elinden,
Fikir yaptım saçlarının telinden.
Ne düşümden çıktı ne hayalimden,
Bini aştı şu gönlümün suçları.

Davet etsin, hemen koşar gelirim,
Can istesin, o yâr için ölürüm.
Ben güzelin kıymetini bilirim,
Değirmende ağartmadım saçları.

Zeki Çalar

Değişti

İp çürüdü, ağ değişti,
Seçim yaptık, çağ değişti.
Maksat üzüm yemek değil,
Bağcı dövdük, bağ değişti.

Hormonlu gıda dokundu,
Ölene rahmet okundu.
Her yamaçta gecekondu,
Şehirlerde dağ değişti.

Geçin efendiler, geçin,
Doğru dürüst bir yol seçin.
Neler yaptık vatan için?
Ölen öldü, sağ değişti.

Her ayıya dayı derdik,
Köprüden rahat geçerdik.
Efendice yağ çekerdik,
Yalaka çok, yağ değişti.

10 Mayıs 1999

Zeki Çalar

Değmesin

Aklın hislerine boyun eğmesin,
Çoluk çocuk eski püskü giymesin.
Kafanda kırk tane tilki dolaşsın,
Kuyrukları birbirine değmesin.

Hiç işin olmasın kinle, küfürle,
Başla besmeleyle, bitir şükürle.
Bin dost kazanırsın bir teşekkürle,
Yeter ki yüreğin kibirlenmesin.

28 Ağustos 2003

Zeki Çalar

Deli

Geçen gün, sahilde oturmuş denize bakıyordum. Perişan kılıklı birisi, selâm verip yanıma oturdu. Elindeki ekmeği tıka basa yedi bitirdi. 'Zeki Abi! ' dedi. 'Kiminle tanışıyorum? ' edim. 'Ben deliyim! ' dedi ve ekledi, 'Sizin şiirlerinizi okuyorum ve çok beğeniyorum. Bir dörtlük de ben yazdım! ' dedi. 'Oku bakalım! 'dedim. Okudu:

Veliye üç gün bayram,
Deliye her gün bayram.
Veliye bir tas ayran,
Deliye herkes hayran.

Delinin şiirine çok güldüm ve karşılık verdim.

Deli yer tıka basa,
Ne dert vardır ne tasa.
Deliye fikir sordum,
Fikri kalmış nadasa.

Deli vardır hır deli,
Deli vardır zırdeli.
Benimle dalga geçer,
Bizimki hınzır deli.

Deli vardır yaramaz,
Bir karara varamaz.
Bir kuyuya taş atar,
Kırk kişi çıkaramaz.

Sarı kamış bel verir,
Diken bile gül verir.
Şu deliler olmasa,
Bize kim akıl verir?

Deli başladı gülmeye. 'Sana niçin deli diyorlar? ' dedim. 'Deha, insan zekasının ulaşabileceği en yüksek düzeydir. Delilik ise, akıl sınırlarının zorlanmasıyla oluşan bir hastalıktır. Bir deli dahi olabilir, Bir dahi deli olabilir. Ah Zeki Abi ah! Benim gördüğümü görsen, benim duyduğumu duysan, benim düşündüğümü düşünsen, benim hissettiğimi hissetsen; sen de kafayı üşütürsün! ' dedi ve kalkıp gitti. Ardından bakakaldım. Deli mi, akıllı mı? Bir karar veremedim.

Zeki Çalar

Deli deyip de geçme

Deli deliye baktı,
Çakmakla fikir yaktı.
Delinin akıllısı,
Peynirden gemi yaptı.

Peyniri yiye yiye,
Deli çıktı gemiye.
Balıklar gelir diye,
Oltaya yemi taktı.

Git delinin huyuna,
Taş attırma kuyuna.
Baktı çayın suyuna,
Sonra da demi tattı.

Deli ile su içme,
Deliye akıl biçme.
Deli deyip de geçme,
Beni acemi yaptı.

28 Ağustos 2006

Zeki Çalar