|
Orada Bir Köy Var
Bir köye vardım ruhsuz,tatsız Hep işin cin tarafını düşünen Aslında cinliği bilmeyen Kendinden başkasını anlamayan Bencil,kör,virane Bir köye rastladım. Önce eşikte seyrettim onları Bir sel suyunun içinde Doğada kimsenin olmadığı Kimsenin kimseyi görmediği Bir köye rastladım Bağırmasını bilen ama Konuşmaktan aciz, kavgalı Değişimi anlayamayan Hep ceplerinin miktarının değişeceğini düşünen Bir köye vardım Elleri kirli yokluk çeken Asıl açların toklar olduğu Bir köye rast geldim. 21/11/2006 Ünal Çağabey |
Öldü Hayat
Öldü hayat öldürdüm artık İnceden bir sele teslim ettim Eski,yıkık,dökük bir tarihe Mezar duvarları olmayan Cenazeleri hep taksitlere bölünmüş Ve ayrık bir sayfadan, yırtık bir sayfaya attım. Öldü hayat bende Öldürdüm onu Can havliyle bir akşam vakti Birkaç sayfa arasında Önce ezdim Çıkardım organlarını Sonra seyreyledim Kendi kurbanlığımı Öldü hayat öldü Bir akşam vakti Bir telefon sesiyle Önce defnettiler hafiften Üstüne kürek kürek toprak Ve gitti artık çam kokusu Gitti artık reçine tadı. Öldü hayat öldürdüm Öldürdüm hayatı öldürüldüm Bir akşam vakti Farketmez bir sabah belki de Atladı can sıkıntısından bir kamyonun altına... Ve öldü hayat Kimbilir belki de öldürüldü... Ünal Çağabey |
Oy İstanbul
Oy İstanbul Ömrümün kenti Varoşların isyan altındadır Camdan gözlü devler vardır içinde Sevgileri ölümsüz Ölünleri sevgisiz Beyoğlu'ndan çıkar bir çift göz Nişantaş'ı kardan adamdır. Oy İstanbul Ömrümün kenti Sevgilim, Ruhum ömrümden ayrılmış Boğazdadır hayatın Ver bana elini Bizans'ın başkenti, Fatih'in aşkı, Şair'in yari Varoşların ölüm altındadır.. Sevgilinin ruhuna can ver Sırrını tut meleklerin Çekirge gözlü çocuklara haber et Yazarlardan,şairlarden,sanatçılardan Boğazların ölüm altındadır Güzel yalılar,eminönü,karaköy,galata... Oy İstanbul Ölüm altında ruhum Hicranını dinliyorum kaosun Bir elim havada bir elim karadadır Ölüm altında ruhumun sokakları Bir elim sende bir bendedir. Ünal Çağabey |
Ömrümün Hastalığı
Yüreğim tarumar, ağzım kilitli bedenim yangın yeri gibi bedenim ölümsüz,dertli,kerderli... yol haritam kayıp hafızamın gizli bir köşesinde, bir köşesinde demokrat,sosyalist bir öğretmen... kapılarım hep kırık,çökük pencerelerim dağılmış un ufak olmuş ve ruhum kirli kaplamış üstünü tozlar... baksana sıralarıma hepsi tarihten kalma iskender'den,diyojen'den,aristo'dan... masalarım sadece varlar ama görünmüyorlar ruhuma, çivilenmiş başka bir hayata çivilemişler başka bir hayata... bahçem artık kaybetti güzelliğini eski halinden eser yok daraldı,ufak bir odaya sıkıştı rüyalarım çilingirlerle kapısını zorla açtım zorla içeri girdim ve zorla verdim özgürlüğümü pişmanlığıma kendimi zorla attım sıkıştırdım,ezdim un ufak ettim cansızbedensiz bıraktım, kimsesiz adının olmadığı bir yere adını bilmediğim bir yer bıraktım tarumar oldu yüreğim iskender'den beridir hep ağlıyor düğüm düğüm olmuş hıçkırıklar artık durmuyor haritalar yırtılmış hep kaybolmuş bir yerlerde bedenim çökmüş, ince hastalığa yenik düşmüş kaybetmiş,nice gülleri solmuş, bahçelerim tarumar olmuş, ömrüm yok olmuş. Ünal Çağabey |
Önce Kelimelerim Öldü
önce kelimelerim öldü kral odasında sonbaharın en son günü münzevi,yalnız ve bilir misin yoktur bir ölümden sonra yoktur yeni bir ölüm bak etrafına artık her yerde bir ben görürsün.. kalmayacaktır dünya ölüme kaçışlar nice de olsa ah sevgilim neredesin her saniyesinde bilir misin sevmekteyim seni ve ölmekte kelimelerim ilk sevgilimdi ilki kırmızı başlıklı kız çapkınlığım yoktu öyle değişen kadehlerdi elimdeki oysa ki tutmuştum gözlerindeki dest'inden izdivacının sahibiydim artık nice ressamlar çizdi bana çizdiler ilk günkü resimlerini taze,tomurcuk halini daha yeni açmıştı filizlerini daha yeni öğretmeninin ağzından başkaları nasıl vuruyorsa neşter başlığını takıp da arkasına bakmadan sarı saçlarına vurdu zamanı önce kelimlerim öldü önce tutkularım bir balıkçı köyünde üslubum kaybolunca memleketimde ahengim öldü aşklarım,sevdalarım sürgün edilince ve ben ölmeden önce kelimelerim öldü edepsizce. ünal çağabey Ünal Çağabey |
Palavra
Kim demiş benim deneme tahtası olduğumu Yada deni deneme tahtası yerine koyduğumu Belki ben cavidanı seviyordum Yada süheyla'ya vurulmuştum Ama Nerden biliyorsun seni sevdiğimi Palavra bunlar kapı komşum palavra... Benim seni sevecek kadar gücüm yok Sana sarıldığımda ancak eline parçalanan kalbimi verebilirim. Ve o kalp yerinde kaldığı sürece sana bazı şeyleri söyleyebilirim. Dedim ya güzel kız Ben ancak cavidan'ı, Ben ancak Süheyla'yı sevebilirim Ama seni sevemem. Ünal Çağabey |
Pamuk İpliği
ben okursam yazarım,yazarsam okurum hayatı ruhumda ilmek ilmek dokurum... Ünal Çağabey |
Riyakar
Özgürlük koktu,kokusunda gül yoktu İkiyüzlülük çoktu, ikiyüzlülükte o toktu. Ünal Çağabey |
Rüya..
Her akşam uykuda gördüğüm rüya Sanki bir mezar,ölüp de diriliyorum güya.. Ünal Çağabey |
Sabır
hırçın hırçın bakma bana ruhun içinde kaybolur bakışlar dalgalı bir yaprak bırakır ince bıyıklarında hüzün gözlerde nemli bir hava hırçın hırçın bakma öyle tel de bir nağme gibi... Ünal Çağabey |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 08:26 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.