Artik SÖylÜyorum AŞiĞinim Senİn Hayraniyim GÖzlerİnİn
Senİ GÖrÜnce Kalbİm SikiŞir GÖzlerİm Kararir Aklim Durulur

Sen GÜlsÜn
Ben Senİn BÜlbÜlÜnÜm
Sen Leyla'sin
Ben Senİn Mecnun'unum
Sen Şİrİn'sİn
Ben Senİn Ferhat'inim
Ta Kİ Ölene Kadar
Sen Benİmsİn
Ben Senİnİm

Başka türlü bir şey benim istediğim
ne ağaca benzer, ne de buluta
burası gibi değil gideceğim memleket
denizi ayrı deniz,
havası ayrı hava..
Bir başka yolculuk dalından düşmek yere
yaşadığından uzun
bir tatlı yolculuk dalından inmek yere
ağacın yüksekliğince
dalın yüksekliğince rüzgarda
ve bir yeni ömür
vardığın çimen yeşilliğince
nerde gördüklerim
nerde o beklediğim
rengi başka
tadı başka..

Bugun senı dusundum yıne Yolu bos bos seyrederken
Hep sen vardın aklımda,
Arkadaslarla sohbet ederken Aklımdan
cıkartamıyordum senı Aynaya her bakısımda
Sankı senden bır parca vardı karsımda
Attıgım her adımda Kullandıgım her
cumlede Sankı senınle bırlıkte yasıyordum
Anlıyacagın bır ta

GECENIN BIR YARISI
OTURUP HAYAL KURUYORSAM
BİLKİ SENİN İÇİNDİR...
YILDIZLARA BAKIP BAKIP
DALIP UZAKLARA GİDİYORSAM
YİNE SENİN İÇİNDİR...
GÖZÜMDEN AKAN YASI
SESSİZCE SİLİYORSAM
YALNIZ SENİN İÇİNDİR...
O BİZİM OLAN SARKIYI
BAGIRARAK SOYLUYORSAM
SENİ SEVDİGİM İÇİNDİR....
(gonulnikahlim)

İNSANLAR HEP BIRSEYLERI KAYBEDINCE
DEGERLERINI ANLARLAR YA,
BENDE O DUYGULAR ICINDEYIM ISTE
GERCI BENIMKISI KAYBETMEK DEGILDI,
ICIMDE BIR BURUKLUKTU SADECE
AMA O BURUKLUK OYLE SARDIKI BENI
SENI ADAM GIBI Ö Z L E M E Y E B A S L A D I M
(gonulnikahlim)

mevsimlerden sonbahardayım senin yüzünden
dünyadaki herkes için herhangi birisin
herhangi biri için dünyalara değersin...
ne yazık yüreğimde mahkumsun
cezan ömürboyu sevilmek
hemde nekadar sevildiğini hiçbir zaman bilmeden...
(anlayana)

Unut gitsin diyor arkadaslar

Bilmiyorlar onu çok sevdigimi

Anlatiyorlar haketmiyor sevgini

Soyleyemiyorum o benden biri

Bekleme gelmez diyorlar

Gormuyorlar askimi

Sevme artik diyorlar

Bilmiyorlar insan askiz yasarmi

Kalbimden sokup atamamiyorum

Onu hiç unutamiyorum

Biliyorum arkadaslar hakli

Ama kalbime soz geçiremiyorum

Masamız bir yaz ayı. Sandalye
Gölgesi ağacın
Su damlacıkları düş kırıntılarıdır
Kuşların düşürdüğü

Senin yürüyüşünde
Yorgun bir yazmanın endamı
Sesin ki taçyaprağı
Ya da uçarı bir pembe
Soluğun terli, öfken terli. Sonra
Kilim yere serilir
Isınır taşlar suyun içinde
Kuyuların kumu çoğalır
Derin uykusuna dalar ay
Ya sonra
Sonrası bu işte

Kirinden pasından arınır dünya
Renk gelir dizlerime

Gölgeler ki içidir evrenin
Döker de seslerini
Kaybolur gider sokak içlerinde
Çocu

birtanem affetim
yaptıklarına rahmen wazgecememkı
o gözlerınden
yanlızlıga gömüp gittin benı
am genede affettım senı..
sen gel yeterkı.. affetım sevgılım

Ne Sabrim Kaldi Ne Gururum
TÜkendİm Ellerİnde
Ben Ne SÖz Werdİysem SÖzÜmde Durdum
Sen İhanetle Dost Oldun

Ben Dur Dedİkce
Sen Wurdun
Şu Yarali Kalbİme

Bİlseydİm Ruhunun Satilik Oldugunu
Sana Emek Werİrmİydİm
Bİlseydİm Ellerle Zewkte Oldugunu
Sana Sonum Dermİydİm

Sana CÜmlelerİm Yetmez DemİŞtİm Şİmdİ Senİ Allaha Hawale Ettİm!!

Bİlseydİm Ruhunun Satilik Oldugunu
Sana Emek Werİrmİydİm
Bİlseydİm Ellerle Zewkte Oldugunu
Sana Sonum Dermİydİm