Gurbet Mektupları -3-

Başaklar diş diş sevdâ ile dolmuştu bu yıl,
Hasadı beklemeden, hepsini ziyan ettik;
Sevmesine sevdik de, sevilmeyi bilmeden
Boşuna çapaladık hep sevdâ tarlasını...

..........Tarlayı dolu vurdu, sevdâ boynunu büktü,
..........Saplar başaksız kaldı, gurbet hepsini döktü.

Âşinâ bir rüzgâra bırakıp da kendini,
Tertemiz, saf bir yağmur damlası olarak gel;
Nasıl özledim bilsen, yüzümü ıslatmanı...
Nasıl savurulur saplar, harman zamânı bilsen...

..........Bir bulut, rüzgârının hasretinde ağlıyor,
..........Ellerim, ellerinin gurbetinde, ağlııyor...

(06/07/2008)

Ünal Beşkese

Gurbet Mektupları -4-

Gurbet düşlerime tutam tutam serperim seni
Onsekiz yaş gelinliğinle;
Papatya bahçesi gibi olur düşlerim.
Ve her gece bit tane sen koparıp
Öper,okşar,koklarım koynumda.

Ben,dalar,giderim gözlerinin derinlerine,
Sen,avuçlarımda erirsin
Teninin kokusu koynumdan gitmez
Düşlerim kızarır,kızarır,
******* biter;
Düşlerim bitmez...

(14/07/2008)

Ünal Beşkese

Gül bahçem

Resminden binlerce kopya aldım,
Ve doldurdum odamın tüm duvarlarına,
Odam,gül bahçesi gibi oldu...

Kokun içime doldu...

(17/07/2008)

Ünal Beşkese

Güleryüz

Güleryüz; insanın dostça duruşu,
Sevginin,gönülden dışa vuruşu.

Ne iltifat gerek, ne hoş bir kelâm,
Küçük bir tebessüm; en güzel selâm.

İnsana yakışan en değerli süs;
Tanrı armağanı kula 'gülerryüz.'...

(2007)

Ünal Beşkese

Günah Bende mi?

Doğabilsem yeniden o mayıs günlerine,
Bir sabah kalktığımda gülse aynada yüzüm,
Fenerbahçe'de deniz,yine hep iyot koksa...
Görsem bir buğu gibi indiğini baharın
Kayaların üstünden Adalara bakarken,
Hele bir de elimde,ellerin sıcak olsa...

Heyhat! Bunlar yok artık,aynaya bakan kim ki?
Mayıs çoktan geçmiş de,farkına varmamışım.
Yağmurda -sırılsıklam -yanan avuçlarımız
Nasıl da nasırlaşmış; sevgiyi iletmiyor.
Pislik dolmuş denizin o masmavi yüzüne,
Yıllarca sırdaşımız olan o koca çınar
Salaş bir gazinoya köhne bir masa olmuş,
Bir zamanlar şiirler söyleşen gözlerimiz
Kirlenmiş,donuklaşmış,kaygı ve nefret dolmuş...

Eline deymek için yol arayan ellerim,
Sana dokunmak için çırpınan dudaklarım
Şimdi senin yanında ve senden uzaktalar.
'Doymak' bu ise eğer,'aç kalmak' ne güzelmiş,
Ne güzelmiş bir rüzgâr olup saçInda esmek
Ve her gece bir şiir yaratmak sokağında
Ya da her sabah bir başka şarkı ile uyanmak...

Oysa,bende mi günah mayıslar yozlaştıysa,
Ben mi yazmışım sanki doğa'nın kaderini?
Ellerim artık sana şiir yazamıyorsa
Ve bu kırk yaş,omzuma çökmüşse bir yük gibi
Günah bende mi? ...

(1977)

Ünal Beşkese

Günaydın'ım

Mutluluk,çözümü zor bir bilmece;
Gönlüm,cevabını sende buluyor.
Ezanla,güneşle bitmiyor gece;
Seni gördüğüm an sabah oluyor! ...

(2007)

Ünal Beşkese

günAyten

Sabahları; 'günaydın''diyorlar bana,
Ben de 'günAyten' diyorum.
Kahvaltım;
İki dilim Ayten,bir kaşık 'Ayten balı'
Ve biraz da gözlerin...
Sonra. işe gidiyorum.
İşim; gün boyu seni düşünmek
Ve duvarlara.ağaçlara ve bulutlara 'Ayten' yazmak...
Yemekler,tam bir ziyafet;
Tabağımda 'Ayten',bardağımda 'Ayten',karşımda 'Ayten'...
Akşamları da,
İki kadeh 'Ayten' patlattım mı,
Gece,sabaha kadar,hep güzel 'Ayten'ler görüyorum.
.....Ben,Ayten'i ölesiye seviyorum!

Yalnız,
Ayten,bu sevgimde bir tat bulmadı.
Çünki benim
Hiç Ayten adında sevgilim olmadı....

(2007)




...

Ünal Beşkese

Günüm

Gecenin yırtıklarını yamarım sabaha dek
Karanlıkta
Göz nuru
Ve bazen de gözyaşı dökerek...
Gündüzleri;
Doğuşundan,battığı yere kadar güneşi kovalarım
Hiç istemiyerek...
Bütün ağaçların dallarını,yapraklarını deşer,
Söylediğin bir şarkı ararım,belki takılıp kalmıştır diye;
Bana hediye....
Ve bol bol sigara içerim
Dumanında seni tüttürerek
Ne güzel olursun,bilsen
Ah,
Bir de havaya karışıp gidivermesen...

(2007)

Ünal Beşkese

Güzel Günlerdi

Bir zamanlar,bizim de delirmişti kanımız;
Bir sevda nöbetiydi,kendimizden geçerdik.
Âvâre kuşlar gibi,kaygısız ve sorumsuz
İstanbul kazan,biz kepçe
Dolaşır dururduk güz yağmurlarında, elele;
Saçlarımız -ıslak- düşerdi yüzümüze,
-Benim de saçlarım vardı o zamanlar-
Islansak da iliklerimize kadar
Sırılsıklam avuçlarımız
Nasıl da sıcak gelirdi birbirimize...
Kuytu ağaç diplerine sığınır,çakan şimşeklerle ürperirdik
Ve zıt elektrikler vardı dudaklarımızda;
Yıldırımlar hep benden sana düşerdi.
Sağnaklar,söndüremezdi yangınımızı,
Kâh Emirgân'da,kâh Kanlıca'da
Fakat hep,yalnız bize ait bir dünyada
Sırılsıklam ıslak,sırılsıklam âşık
Dolaşır,dururduk,
Sonra,küçük,eski ve sıcak bir Boğaz vapurunda
Sokulup birbirimize,ısınır,kururduk;
Onbeş kuruş vapur,onbeş kuruş çay;
OTUZ KURUŞTU MUTLULUK.....

Derken;
Ayrılık gelip çatardı kapının önünde.
Bir gariplik çökerdi içime birden;
Yapayalnız kalırdım koca şehrin ortasında,
Yumruklarımı sıkardım,ellerinin sıcaklığı gitmesin diye
Ve tutardım soluklarımı
Kokunu kaçırmamak için içimden.
Öylece dolanırdım sokağınızda,dolanır,dururdum.
Kaldırımlara dert yanar,gazoz kapaklarına tekmeler vururdum.
Sonra,hep aynı hikaye;
Son otobüs,son vapur,son dolmuş parası
Uzadıkça uzardı Lâleli'yle Üsküdar'ın arası...

Ve o soğuk yatakta
Her gece yepyeni şiirler söyleyip
Ellerime sinmiş tenini koklar,
Yeniden yaşamaya çalışırdım o güzel anları
Ve ihtiyar konağın güngörmüş tavanları
Halden anlar,******* boyu beni dinlerdi.
.............
Ne güzel günlerdi......

(1997)

Ünal Beşkese

Harabat

Kasvetli bir hazan vakti;
Yıpranmış anılarla nemlenmiş gözlerin,
Kıskanç gölgelerin gizlediği yüzün,
Ve bozulmuş bahçelerde
Buram buram hüzün...

Geçmiş güzelliklerin üstüne bir sis inmiş;
Sanki,yaşanmış mutluluklar,hep yalan...
Sararmış yapraklara birkaç masum cıvıltı sinmiş
Göçmen kuşlardan kalan...

(2007)

Ünal Beşkese