|
Asırlık Bir Hüznün Ağırlığı Var Gözlerimde...!
Ayrılığı ben çağırmadım..
Adını bile söylemedim.. Sakındım dilimden... Uğramadım yanına hiç boş sokakların.. Görmezden geldim hep yaklaşan yokluğunu... Ne zaman adımların uzaklaşsa.. Kapattım gözlerimi.. Gitmiyor Dedim.. İnledim.. Gitmez dedim.. Gidemez dedim.. Gittin.. Ben bittim.. Tamda ellerimiz kilitlenmişti... Ayıramaz dedim Bu fırtınalar... Bitmez dedim gece... Sabahlardan korkum yoktu.. Gözlerinde doğarken her sabah güneş.. Ben bir yaş daha gençleşirdim... Ne zaman ki uğurladım seni... Bilmeden kendimi de yolcu ettim peşinden... Ve sabahlardan korkum var artık... Yokluğuna doğarken her sabah güneş... Ben bir yaş daha yaşlanıyorum.. Asırlar geçmiş sanki... Asırlık bir hüznün ağırlığı var gözlerimde.. |
Varsın Olsun..! Sen Mutlusun ya..
Biliyorum artık..
Çaresiz kalıyorum konu seni unutmak olunca.. Böyle zor olduğunu düşünmemiştim..Bu yoktu hesapta... Her takvim yaprağını koparışımda biraz daha yaşlanıyor ruhum.. Biraz daha umutsuz oluyorum.. Bukadar ağır olmamalıydı bedeli seni sevmenin.. Acıyan gözlere maruz kalmamalıydım.. Olur Olmaz düşüncelerim olmamalıydı.. Gün gelirde yüzümdeki mutluluk maskesi düşecek diye korkuyorum.. Yoruldum artık bu yolda yürümekten.. Aynı hayalleri kurmaktan.. Sende takılı kalmaktan.. Sensiz seni yaşamaktan.. Yoruldum.. Her zorluğa karşı koyabildim.. Her duvarı yıktım ama sende aciz kalıyorum.. Geç kalmış sözler neye yarar ki.. Söylesemde ne değişecek.. Sen mutlu(!) yuvandayken sana bu sözlerim anlamsız gelecek nasılsa. Varsın benimde hayatım seni özlemekle tükensin.. Varsın yokluğunun acısı içimi yaksın.. Varsın Olsun be Güzelim.. İtirazım olmaz yuvanda mutluysan.. |
Hayatımdaki Çizgiler ...
Buz maviler
Çiziyor Tüm fırçalarım Karanlık duvarlarıma Umudu yitiren İsyanlara bile Yenik düşmüş Yüreğimin acısına Yorgunluğuma Yalnızlığıma Renk katmaya çalışıyor Solmaya başlamış Hayat sayfalarıma Birden mavinin Üstündeki Unuttuğum neşeli Uçuk pembelere Takılıyorum Sevgilerimi ne çok Dağıtmıştım Nerde yanlış yapmıştım Rüzgar çanı Hareket edercesine Duvarlarımda Fırçam çiziyor Sevdiğim müziği İşitiyorum derinlerden Bir yerden Unuttuğum neydi Yada unutmak istediğim Sarı bir güneş Çizdi, fırçam Kocaman Geri dönüyorum İlk doğduğum ana İçimi ısıtan Annemin kucağına Bana harika gülümseyen Babama Karanlıktan takılıyorum Fırçamın yarattığı Gülümseyen renklere Odanın bir köşesine Kocaman bir ayna Çiziyor,fırçam Bakıyorum Yavaş yavaş Renklerde kaybolan Hayatımın çizgilerine... |
İçimdeki Gitmeler...
Her defasında,gidişin ardındaki yokluğun getirdiği hüzün,sancı batırır sol yarıma..
Sesinin durgunluğu çınlar kulaklarımda..Git ama gitme der gibi işte o an isterim seni yanımda.. Gel derim,gitmeni istediğim gibi..Aldırma sen gönlüm,yüzümdeki hüzne.. Değer verdiklerim geldikçe aklıma,olurum arada bir böyle,geçer buda,boşver gitsin aldırma... Bırak yalanları bırak... Neden hala vazgeçmiyorsun.. Bırak sahte gözyaşlarını.. Yüreğimden gidiyorsun.. Madem artık sevmiyorsun.. Neden hala yanımdasın.. Hadi durma bırakta git.. Usul usul yol al ne olursun.. |
Hayal Tomografisi..
Külü üzerinde soğumuş birkaç pahalı sigara izmaritinin kirlettigi,ahşap bir kültablası gibisin..!üzerinde unutulmuş ama senin bir türlü unutamadıgın bu izmaritlerin ıslak külleri arasında derin bir yanlızlık cekiyorsun!...
Geceleri ağladıgın duyulmasın diye yorganının altına girip yumruğunu ısırıyorsun...Evet bunu biliyorum cünkü,elinden süzülüp yatak çarşafına damlayan siyah kanın,her gece korkunç kabuslar çiziyor bilinçaltıma!...Acı hıckırıklarına irkiliyorum her gözümü kapadıgımda..Yumrugundaki sızıyı hissederek sabahı sabah ediyorum!.. Birazdan hava aydınlanacak..İzmarit,kusmuk ve şarap kokusu tüm bedenime yapışmış,aklım dumanlar icinde bogulmuş halde...Bütün gece nefesim tükenip cigerlerim patlayana kadar ortamdaki pis havayı soluyup durdum... Sonunda yorgun düşüp kanepeye kıvrılmak icin hamle yaparken minderin üstünde unutulan kül tablasını gördüm..İzmaritler,sönmüş bir yanardag gibi üstüste yıgılmış,dısarda kalanlarsa bana nazire yaparcasına sırtüstü uzanmış mışıl mışıl uyuyorlar.. Kanepenin siyah çarşafını cıkarıp camdan dışarıya silkelerken havaya ucusan küller bana seni hatırlattı!..Bu benzetmeyi yaptıgım icin bana kızıyorsun biliyorum ama hayal kurmadan da edemiyorum.. Keşke diyorum ruhundaki pislikleri bir üflemede ucurup temizleyebilseydim..Keşke acını ve yalnızlıgını gidermek için gösterdigim cabaya karşılık verip,ahşap kül tablasının icine bir yanık daha eklemeseydin!... İceriyi biraz havalandırdım sonra çarşafı serip yattım hemen..Hıçkırıklara boğulmuş kan kokulu kabuslar yerine insanı rahatlatan boşluklar gördüm rüyamda..Sağ elimde sızlamıyordu artık!.. |
üç balık, bir adam ve duygularım
Bugün güneşin gülen yüzüne göre bahar, dökülmüş sarı, kızılımsı yapraklara göre sonbahar, esen buz gibi rüzgara göre bir kış sabahındaydım.Temiz havayı ciğerlerime doldururken, gözlerim deniz kıyısındaki kovaya takıldı.İçinde üç balık az bir suda yüzüyordu.
Kovaya,düşüyormuş gibi yapıp bir tekme atsam, hepsi yeniden denize gideceklerdi.Yapmadım,daha doğrusu yapamadım. Nihayet gözlerimi kovadan ayırıp, yanı başında duran yaşlı adama bakmak aklıma gelmişti.Yaşlı mıydı, bilmiyorum . Başındaki bereden gözüken beyaz saçlar ve yüzündeki derin çizgiler beni böyle düşündürmüştü… Erken saatlerde çıkmıştım,oysa o kim bilir bu üç balığı yakalamak için kaç saattir,buradaydı.Elleri misinasında, gözleri ise denize dalmıştı. İyi ki kovayı tekmelememiştim.Gözlerimi gökyüzüne kaldırdım, (nedense onun her yerde olduğunu bildiğim halde hala yukarıya bakmaktan vazgeçemiyordum)Allah’ıma bana düşünüp hareket etmemi sağladığı için teşekkür ettim.Kovadaki balıklar evde bekleyenlerin yemeği olabilirdi yada parası için satıla bilirdi.Her ne için olursa olsun benim karışmaya hakkım yoktu.Ne adamın işine, ne balığın kaderine… Her gün yeni bir şeyler öğrenirken, öğrendiklerimizi de unutturmayacak olaylar yaşamamız çok güzel.Bu sabah düşünüp hareket etmenin yararlı olacağını bir kez daha hatırlattı bana, üç balık ve bir adam…İkincisi ise herkesin bir şeyleri yapması için bir nedeni vardır.Ben yada bir başkası bunun doğru yada yanlış olduğuna karar verip,kimseyi yargılayıp,işlerine burnumuzu sokamayız. Yaşanan hayat ve yapılan olaydan kişi kendisi sorumludur ve bu Allah ile kendi arasındadır… Deniz kıyısında dalgaların sesini dinleyerek yürümemi sürdürürken, kimsenin işine ve kaderine karışmasam da,biri dönüp bana bir şey sorar yada benden bir şey isterse diye,yüreğimde herkese verecek sevgiler dolu duygularım olduğu için, ne kadar şanslıydım. Gülümsedim,üç balık,bir adam ve hayatın anlarındaki duygularım… |
Anlamalıydım Sevgisizliğini...
Anlamalıydım ben üzüldüğümde kılını kıpırdatmamandan, sadece işin düştüğünde aramandan. "günaydın" lâfının arkasına "seni seviyorum" ekleyememenden, anlamalıydım sevgisizliğini...
Ben, seni görmek için sınırlarımı zorlarken, senin umursamamandan, alaycı konuşmalarından, ya da senden vazgeçerim diye korkup önüme bir parça yem atmandan anlamalıydım... Ben, hayatta hiç kimseye bu kadar sabırlı bu kadar mülayim davranmamıştım oysaki. Severdim özgürlüğümü, asi olmayı, bir bardak suda fırtınalar koparmayı, kimseye hesap vermemeyi... Bir bunları severdim bir de seni sevdim... Sevgilin değil sevdiğin olmayı istedim.... İlk defa biri benden hesap sorsun istedim, bir açıklama beklesin. Beni sorgula, duygularımı sorgula istedim. Olmadı... Ne kadar da kolaydım senin için, ne kadar da zahmetsiz... Tabi ki, bocalardın, emindin düzgün insan olduğumdan hayatında hiç karşına çıkmamış kadar düzgün, emindin seni çok sevdiğimden ve düşündüğümden; öyle olmasaydı her probleminde ilk beni arar mıydın? Nedenleri, niyeleri merak etmedim hiç, inan etmedim... Bu kadar sevgisizliğinde seni nasıl bu kadar sevdim, onu merak ettim. Benim için ne düşündüğünü, beni nasıl gördüğünü, sendeki beni merak ettim... Artık hayal kurmuyorum, geçmişe bu kadar bağlı olmamın sebebi; o zaman çok mutlu olmam bunu biliyorum... Şimdi tekrar başlasak da, yalnızlığı paylaşsak da sana gönlümü açabilir, gözüm kapalı güvenebilir miyim sanıyorsun? Şimdi artık tek başınayım... Hiç değilse hakkını veriyorum yalnızlığın. iki kişilik kocaman bir boşluktansa sensizliği ve yalnızlığı yeğlerim... Artık kendimi görmemek için aynalara bakmıyorum, üşürüm diye yanına koşmuyorum, ağlarım diye şarkı dinlemiyorum. Belki de sen haklısın! Artık ben bile kendimi sevmiyorum... |
Ben Ağlarken Sen Gidiyordun..
Hangi yürekle yüzüme bakıyorsun
Neden karşımdasın hala.. Sensiz üzülüyorum sanma.. Sensiz ağlıyorum sanma.. Ne sanıyosun sen kendini.. ne?? Sevmiyorum seni!! Nefretim çok büyük.. Çekil git karşımdan!! Benim kadar seven bulamadın değil mi? Bulamazdın zaten! Unutmadın değil mi..? Ben ağlarken sen gidiyordun... Olgun değildin çünkü, Başka sevdalar peşine düştün.. Hercai oldun... Bencil oldun.. Yalan aşklara kaptırdın kendini.. Beni aynı yerde, Seni bekliyor olarak, Sana sevdalı bulacağını sandın.. Ama yanıldın.. Daha fazla küçülme karşımda artık.. Sus, artık konuşma.. duymuyorum seni.. Arkana bakmadan çekil git dünyamdan Gitmen zor değil, çünkü bu ilk değil.. Hoşçakal.. |
Bittim..
Uzağında kaldım her şeyin,
Senin,sevginin uzağında… Ellerim boşlukta kaldı,kollarım yokluğu sardı, Sensizlik içime…en içime işledi. Nedense bir türlü hazmedemedim gidişini ! Sanki hiç bir şey yapmamışsın gibi… Sen gittin ben bittim… Anlamsız savaşlar verdim inadına, Zaman derman olmadı azan yarama, Seni unutamadım,hasretinde toparlanamadım, Yani gittin ya ! ben bittim… Direnemedim sensizliğe, Kahırla,isyanla geçti her günüm. Alıkoydu her şeyimi sensizlik nöbetleri, Ta hücrelerime kadar eridim, Bakma öyle bir şey olmamış gibi; Sen gittin ben BİTTİM… |
Tek Seni Sevdim !!
Ahhh bu türküler yok mu Yar !?!
Yokluğunu acımasızca yüreğime saplar.. Ne zaman gecelerin karanlığıyla türküler bir araya gelse ve gözlerim gecelere kulağım türkülere takılsa,yüreğimde yokluğunun acısına takılır... "Hasretinle yandı gönlüm" Gecelerde yankılanır..Gözlerimden sızıyla akan yaşlara aldırmadan.. "Ötme bülbül ötme bülbül derdi derde katma bülbül" Yırtar karanlığı..Derdim Sensin:Yarim diye katılırım türküye.. "Ben seni sevdiğimi dünyalara bildirdim" Duyulurken..İç çekişlerim başlar dünya bildi Sen bilmedin..bilemedin derim isyanlarla..Canın sağolsun diye eklerim.. Hüznüm hafiflerken türkülerin son bulmasıyla bi türkü duyulur ki yüreğimi susturana aşk olsun.. "Cahildim dünyanın rengine kandım... Hayale aldandım, Boşuna yandım... Seni ilelebet benimsin sandım... Ölürüm sevdiğim,zehirim Sensin... Evvelim Sen oldun..Ahirim Sensin... Sözüm yok şu benden kırıldığına.. Gidip başka dala sarıldığına.. Gönlüm inanmıyor ayrıldığına.. Gözyaşım Sen oldun, kahırım Sensin.. Evvelim Sen oldun..Ahirim sensin.. artık ne biten gecenin sabahı hafifletir sızımı nede en güzel mutluluk şarkıları.. Evvelim Sen oldun Yar Ahirim Sensin Ben tek Seni Sevdim.. !! |
Yavaş Yavaş Yokoluş Bendeki..
Yanlızlıgımı benden alırsan bende ne kalırkı yanlızlıgım sen oldukca anlam bulmazkı ..ya yanlız bırakma yada yanlızlıgıma karısma....cek gıt benden sessızce..cık damarlarımdakı kandan..ruhumdakı ıkıncı candan..yok edemedıgım senı yanlızlıgıma katıp aglıyorum sımdı...gozyaslarım..yuregıme damlıyor bır bır...gozlerın gozlerıme degısyor her hayalımde..hayatımda yanlızlık kol gezıyor...bıde hayallerım var tabıı.hıc olmayan gereklesmeyen....keske olsa dıye dualar edıyorum her gece...sonra sakınlesıyorum hırcınlıgım gıdıyor...sadece yatagıma uzanıp tavanı ızlıyorum...beyaz ve aldatıcı...senın hayalın kaplıyor duvarımı..zaten odam hep sen degıl mı kı?muzık hep var kulagımda..kopamıyorum..sarkılar serum olmus bu hasta bedene....aynı sakrıları bastan bastan dınlıyorum..tabıı sarkılarmızı da...her seferınde ıcın daha acıyor..her tarafı kırıp dokmek ıstesemde yapamıyorum...cunku yorgunum..yasamaya sınirlenmeye bıle...yapamıyorum...acılarım agırlık yapıyor uyanamıyorum....ıstesemde senınle yapamıyorum...sensızlıgı ceken bırı olarak soyluyorum....ınsallah senden sensızlıgı cekmezsın..
soyut olana herseye sarılmısım..onlarla yasamaya calısıyorum...durdurak bıtmeyen sızılarımı susturuyorum...yada ugrasıyorum kendımce..ınsanlardan uzak duruyorum sensızlıgı ılıklerımde hıssetmek ıcın...yoklugunu daha ıyı anlamak ıcın..artık sogudum yasamdan ve ınsanlardan..sensız ne anlamı varkı bu fanılıgın...yavas yavas yok olus degıl mı zaten yasamak..varlıgını baskalarının elıne bırakmak..bırını sevmek ve mahvolmak..ben bunları kabullendım,çekıyorum..senın kayboluslarına alısmaya calısıyorum sadece...hep yaptıgın gıbı ansızım yok oldun ya benden..ama pardon bu sefer benı yok ettın kendınden.. |
Ölesim var Yar!
Hey Yar! ölesim var yine bu gece,
Herşeyi bırakıp toprak altına giresim... Bundardır zannımca tütünümden en derinleri çekişim... Ölesim var Yar! Yüreğimde çizili resmin ama ellerim sensizliğin soğukluğunda,gözlerim görmeyen gözlerinin ağlamasında... Ölesim var Yar! Sensiz kalışın çaresizliğine yanasım... Seni hatırlatan gecelere haykırışım... Seni bilipte bilinmemezliğime isyanım var... Ölesim var Yar! Canan değil Can olduğumu duyasım... Bütün aşk namelerine Seni yazasım... Mutluluğu senle tadasım var.. Ölesim var Yar! Bu ruhu bu candan çıkarasım,gömesim... Bu geceyi sensizliğin son gecesi yapasım... Bu yüreği senle bırakıp başım alıp gidesim var... Ölesim var Yar! Duymazmısın yavaşlayan yürek atışımı?! Ölesim var Yar Ölesim var... |
Aşka Düşmek,Yaradana İbadet Etmek
Sahabe çölde namaz kılmakta, zikredip, allaha yalvarmakta. İmanı büyük, dini bütün sahabe. İbadet derlerya buna, benim fikrim sanabe yaradana yalakalık etmekte.
Dur hele kızmayın bitmedi daha, kim bilir belki hikayenin sonunda hak verirsiniz bana. Mecnun deli divane, Yalın ayak düşmüş kızgın çöllere. Leyladan başkasını görmez gözü, Mecnun yaşayan ölü. Sessizlik bozulur, Seslenir sahabe; Mecnunmusun bire divane, İbadette geçtin önümde. Mecnun şaşkın, Mecnun zaten divane Görmedim der aklım da fikrimde yarimde. Dile gelir sahabe, Hangi fikirdir ki yaradanın üstünde, Tövbe et, Gaflettesin yanarsın ateşlerde. Mecnun düşmez kalbinde şüpheye, iki kelam eder sahabeye; Yaradanın leylasıdır düşmüş gönlüme, Fikrimdeyken o, Görünmez tanrı bile gözüme, sen yaradanı düşlersin Nasıl olurda bedenim görünür gözüne. |
Gece Olunca Başlar Benim Cehennemim
Gece olunca başlar benim cehennemim. Gün gider ve sensizliğim gelir. Uyku uzak bir adadır ve ben hiç yüzme bilmem. Beynimin hatırlama özelliği sabaha kadar çalışır. Sana dair anılarımı geceye yayarım. Yüz ekleyemediğim bir ses dolaşır beynimde. Sabaha doğru anlarım senin sesindir o. Gözleri açık görülen bir rüyasındır. Tüm gece bir hayal bulutu gibi dolaşırsın odamda. Yağmur olup yağmazsın sabaha kadar.
Gecenin her dakikasını bilirim ben. Gökyüzünün her saati, her rengi ezberimdedir. Mevsimler değişir, gecelerim değişmez benim. Sen aklımda oldukça uyku hep uzak bir adadır, sensizlikle birlikte gelir cehennemim. Saat kavramı yoktur sensiz gecelerde. Önemli olan sana kaç olduğu ve seni kaç geçtiğidir. “Bir hastanın sabahı beklemesi gibi beklerim” sabahı. Önce gözlerim hisseder sensizliği... Dünyanın en güzel görüntüsünün görüş açısı içinde olmadığını anladığı an, sensizliğin hüznü çöker göz kapaklarıma. Göz kapaklarım hüzünle ağırlaşır, yavaş yavaş kısılır ama kapanmaz, kapanamaz. Sonra ellerim anlar, ellerimin soğukluğunu odanın sıcaklığı ısıtmaya başlayınca sensizliğim tescillenmiş olur. Kalbim ise en ağır ve en yoğun yaşayandır sensizliği... Bir bulutun yağmur damlalarını biriktirmesi gibi biriktiririm seni içimde. Kalbin, kalbim olur sabaha doğru. Uyuduğunu, uyandığını hissederim. Kalbin olurum ama kalbinin duvarları kalındır kıramam, kalbinin duvarları yüksektir aşamam. Biçare kalırım sabahın sessiz soğukluğunda. “Siyah, hiçbir yerde senin gözlerindeki kadar suçsuz, senin gözlerindeki kadar aydınlık ve gözlerindeki kadar temiz olmadı” kelimeler gelir ağzımın ucuna, kalemimi bulur, gözlüğümü takar defterimi ararım. Kelimeler uyutmaz, sabah yaklaşır... “Hadi gel, yorganım ol, yastığım ol, uykum ol gel, sensiz sabah olmuyor anla bunu ve gel...” son kelimelerimdir deftere düştüğüm, gece biter gün başlar sana yaklaştıkta cehennemim gider, cennetim gelir benim... |
Ruhsuzlardan Korkarım Ben
Ruhsuzlardan korkarım ben,
Donuk mat cam gibi gözler... Ne sevmişlik var derinlerinde, nede hüsranlar. Ruhsuzlardan korkarım ben... Silik sönük buğusuz gözlerden, NE senden nede kendimden korkarım ben.. Bana şöyle adam gibi aşk acılı gözler lazım... Dibinde sevda ateşleri yanan, kavuşulmamışlığın burukluğu tüten, Ayrılığın kavladığı yürek gibi, kıpkızıl gözler lazım bana... Ruhsuzlardan korkarım ben.. Ne senden nede kendimden korkarım ben.. |
Suskunluğumun İntikamıdır yokluğun...
Tutsak kaldığım gecelerde camların buğusuna yazılan şiirlerim vardı sana dair..
Ne zaman gelip geçse aklımdan bir şairin dizeleri Ben sana mecburdum bilemezdin.. Suskunluğuma boş bakışların karşılık verirdi.Neden diye sormadan, umursamadan belki.. Sandıklar dolusu hüzün biriktirdim sana.. Ben sana mecburdum bilemezdin Sevdanın her çelme takışında yanımdaydın Aldatıldığında, bir kenara sessiz sedasız bırakıldığında Sana verirdim kendime saklamayı bir türlü beceremediğim umutlarımı Ne zaman elini tutsa yalancı gülüşler ardından bir sevda Yokluğunu hissettirip bir kez daha onun kollarına giderdin Oysa ki Ben sana mecburdum bilemezdin Okduğun şiirlerim sanaydı Kim söylüyor bunu diyerek dinlediğin şarkılarım sana Gözlerinin içine bakarak söylediğim sözleri med-cezir sevdalarına ilanı aşk ederdin "Sen iyi beceriyosun bu işi güzel bişeyler söylesene bilmem kime mektup yazıcam" derdin hani Hepsi sanaydı o sözlerin... Hepsinin içinde sen vardın.... Ben sana mecburdum... anlamadın Deniz kıyısında oturmuş izlerken güneşin batışını Kolunu omuzuma atıp seviyorum ya ben bu kızı diye haykırkdığında "Ben de seni" dediğimi hiç bir zaman duymadın Sonra gittin birgün Sustu martılar Dalgalar isyan etti suskunluğuma Ben sana mecburdum sen yoktun Neden sustun.. Neden sustum Neden sustuk ki.... Biz birbirimize mecburduk.... bilemedik...... Sevip sessiz kalanlar için yazılmıştır. Susun siz susun... Susun ve söylemek istediğinizde kimse olur mu yanınızda onu düşünün..... |
O Sende Bulmuş Herşeyi...
Burada, senin için atan kalbin sahibi
O,mutluluğunun anlamını sana yüklemiş biri Senden başkası umurunda bile değil, Sende bulmuş tüm güzellikleri Sözlerden uzak tutmuş seni İçinde hep fırtınalar koparmış sanki Ama yalancı aşklardan olsun istememiş İçinin en güzel yerinde muhafaza etmekteymiş seni Sessizliğin o acı, ürpertici işkencesine maruz kalmaktaymış Senin sayende sessizliğinin zulmüne de alışmış Çünkü sen her şeye değermişsin ve o değil senmişsin mühim olan Kendinden fazla sana önem veriyor olacakmış Sana yazmış tüm şiirlerini,ilham almış hep senden Duygularını ve anlatamadıklarını dökmüş kağıda gün gelir okursun diyerekten Anlayacağını umuyormuş bir gün öğrenince... Tabi öğrenirsen her şeyi Belki sadece, bir gün hepsini okuman bile yetebilirmiş onun için, hiçbir şeyi anlayamadan! Yüreği yanacakmış sen söndürene kadar Acaba o diyebilecek mi bir gün sana yar Sensiz bir ızdırap ateşi,sen katılırsan olacakmış bir aşk ateşi Sen olunca yanabilirmiş ancak artarak ömür boyu,tabi izin verirse kader |
Ölesiye Yalnızsındır...
Şimdi belki benim gibi ölesiye yalnızsındır.
Uçan kuşları gözlemektesindir tek başına... Çamların yeşiline dalmış gitmiştir gözlerin, Radyo dinliyorsundur yada susarak. Bir kitabı okumaya çalışıyorsundur kimbilir... Sonsuz güzellikte bir aşk düşünüyor olabilirsin Belki de anılarını deşiyorsun, bir olmazı, Bir açmazı derinden derine kurcalar gibi Bir kahve içmeyi, bir elma yemeyi kurarak, Saatine bakıyor olabilirsin uykulu gözlerinle. Çocukların oyununa dalmış gitmiş olabilirsin, Mahpus gibi, tutsak gibi, belki kök gibi, Yarını olmamak gibi bir duygu içindesindir Belki de kendini bağışlamıyorsundur. Benim hiç bilmediğim şeylerden ötürü Kırık trenler gibi öylece kalakalmışsındır... Kalkıp gidip çekirdek almayı düşünüyorsundur Yada uyumak istiyorsundur her şeyi unutmak için Belki sen de benim gibi ölesiye yalnızsındır... |
Umarsızca
Bir gün döneceksin belki,
Yüzünde aynı gülüşlerin, Yüreğin gittiğin gibi, Her şeyden habersiz. Merhaba ben geldim diyeceksin. Tıpkı giderken elveda dediğin gibi, Umarsızca ! Belki baharı yükleyeceksin gülüşlerine. Belki kuşların sevinçleri, yansıyacak ötüşlerine. Goncalar güle dönecek belkide geldiğinde. Kardelenler zamansız açacak, Gökyüzü şenlik yapacak gelişine. Yıldızlar sevinçten parlayacak, Ay şavkını düşürecek bütün şehrin üstüne. Geride bıraktığın her ne varsa, sevinecek dönüşüne Umarsızca ! Benden başka herkes affedecek, Bir ben affetmeyeceğim seni. Bir ben yanacağım, eskisi gibi. Bir ben ağlayacağım, eskisi gibi. Gene bir mendil uzatacaksın, Tıpkı giderken uzattığın gibi. Bu sefer o mendille göz yaşımı silmeyeceğim. Umursamayacağım ne gelişini, Nede seni bekleyen yüreğimi. Bu aşkı sileceğim, umarsızca ! Çünkü and içtim, söz verdim mantığıma. Bu aşkı gömeceğim o mendilin tam ortasına, Umarsızca ! |
Geldiğinde ben olmayacağım...
Artık...geldiğinde ben olmayacağım...
Ve büyük ihtimalle,gelmeyeceksin de zaten... Tıpkı,aslında hiç gitmediğin gibi... Ne ile kavgalı ya da barışık olduğumu bilemedim asla... Bilemeyeceğim de.. Neyi sevdiğimi? Ne kadar sevdiğimi? Ne istediğimi?... Ve bugün, fazla bir yol da almış sayılmazken aslında.. Çok..ama çok yorgun hissediyorum kendimi.. Mesafeleri boşverip yürüyeceği yerde, Hızla koşmuş insanlar gibi nefes nefeseyim... Beynim, düşüneceği milyarlarca şeyi düşünmüş, Kalbim, atacağı milyarlarca atışı yapmış gibi sanki.. Kendilerine tanınan zamandan çok önce... Karşımdaki yüzünü izlerken, geçemediğim gecenin içindeyim... Karmakarışık bir hüzünle beraber ve her şeyin kendiliğinden düzeleceği duygusuyla... Düzelecek olanın ne olduğunu ise hiç bilmeden... Mutsuz olduğumu söylersem eğer, sıkıldığımı çok sıkıldığımı.. Duyanların güleceğini bile bile, Mutsuzum demekten korka korka kendime.... Artık geldiğinde ben olmayacağım.... Beraber yaşadıklarımız ne kadardıysa o kadar kalacak... Sana söylediklerimden bir sözcük bile fazlasını duyamacak kulakların.. Bana söylediklerini sadece hatırlayacağım, her geçen gün unutarak sesinin tonunu... Beraber gittiğimiz yerler daha fazla olmayacak hiçbir zaman... Ne birlikte kahvaltı yapacağız bundan böyle, Ne beraber yıldızları seyredeceğiz... Ankara sensiz biraz daha farklı artık bana.. Ve uyanmayacağız hiç bir zaman ayni güne beraber.... Ankara sensiz biraz daha farklı artık bana.. Cankayası farklı bahçelisi farklı... Artık...geldiğinde ben olmayacağım... Ve büyük ihtimalle gelmeyeceksin de zaten... Tıpkı aslında hiç gitmediğin gibi... Yarın da böyle olacak bu. Ve her zaman.. Geldiğinde ben olmayacagım... Seni sevmekte ne kadar cesursam, yokluğunda o kadar korkağım artık. |
Yapabilirsin!
Plansız yaşamak isteriz bu hayattı ama bir türlü yaşayamayız, yarınla ilgili muhakkak küçük bir zaman dilimini ayırırız, bazen uyandığınızda napıcağınızı düşünemez bir anda, çalan telefona yöneliriz ve arayan çok sevdiğimiz dostlarımızdan biridir, görüsmek ister.
Bugünü böyle bitiririz ertesi gün ki yarına geceriz ya yavaş koşarız hayatta,ya da hızlı koşumlar arasında yorulu veririz oracıkta... umuduğumuzu hiç bir zaman yitirmeyiz mutsuzluk kapımızı calsada. Mutlu olduğumuz anlarda da, mutluluğumuzu bozulacak diye nazar boncuğu takarız bir taraflarımıza. işte böyle bişey rüzgar, eser derinden,soğuk ve can acıtır ,ya da ılık bir mevsimden kalma sıcak, teninizden saçlarınızı uçurur İşte böyle bişeydir yağmur, bazılarımız cok sever, aşkı anımsatığı için ıslanmak umrunda bile değildir bazılarımız ise sacımız bozulucak ya da üstümüz ıslanıcak diye, hep bir geride dururuz. Bir gece yatarken yarını düşünmeyin! Bırakın rüzgar acıtsın canınızı Bırakın yağmur ıslatsın bedeninizi Ne kaybedersiniz ki? Ya da kapınızı çaLan, aşk`ı içeri buyur etseniz ne olur? Gidin bugün bir iylik yapın kendimize ve hayatta oldugunuz için mutlu hissedin kendinizi ... gidin kocaman top dondurma yiyin. Sonra da üstüne saçlarınızı uçurucak dönme dolama binin, ardından koşarak yeşil çimenlerin içine atın kendinizi. Mutlu olmak için bi sebeniz oLsun, size soranLarada küçük bir yalan atın, cok istediğim plan gerçeklesti değin. Bilmesinler içinizdeki muzir cocuğun bugün mutlu günü diye Hadi kalk! şimdi mutlu olma sırası sende. |
Körebe ...
Anlamlarımı yitirdim bu gece.Zaferim beklemek oldu.Sıradan saydım ağzıma yakışmayan küfürleri.Sana ise hiç yakışmadı.Ağladım sesimi duyan olmadı.Yalnızım.
Hep yalnızlık'larım da boğuldum zaten.Acıyla donattım her köşeyi.Boğazımı yakmadan geçemedi adın.İsmin başkasına hiç yakışmadı sanki.Başkası bile aynı isimde sana benzerdi. Yüreğim!...Yüreğim nerdesin?.Sensizken içimde atan bir şey duruyor.Dünyam kararıyor.Bekliyorum.İnatla bekliyorum.Ama yorgunum inan bana hem de çok.28imde 80 hissediyorum kendimi.Dalgalar vuruyor kıyılarına aşkımın.Aşkımsa çoktan açılmış okyanuslara.Bir denizci gibi ufka dalıyorum yani gözlerine.Oysa renkli değiller ama deniz gibi engindir gözlerin senin. Senin yalanlarına susuyorum.Acıkıyorum mutsuzluğuna, karmaşana...Avuçlarım açık bekliyorum.Gelip de sevgi kırıntıları sadaka edersin bana diye.O dünyalara sığmaz aşkına inat,bir parça bile ikram etmedin bana sevgimizden.Benim olanı bana vermedin.Bencilsin.Anneyle çocuğunu ayırmak gibi bu.Vicdansızlık!Yarim nerelerdesin? Nasıl bir oyun bu yine?Hangi direğin arkasındasın?Saklambaç mı yoksa bu defa?Belki de körebe... |
Senli sensizliğe bir dün daha
Yaza inat bir güz ayazı var yüreğimde...Gelişinde sıcacıktı hani,bir temmuz sabahı araladın yüreğimin kapısını .Gülüşün vardı güneşedasıyla içime doğan,bakışın vardı serin bir su gibi ferahlatan...Ve gidişin vardı canımı yakan,yüreğimi darmadağın eden....
Haykıramadım,gitme kal diyemedim...Sen bindin otobüse hani ben bakakaldım geride,son bakışını yakalamaya çalıştım ama sen çoktan dönmüştün bana sırtını... Sıcacık bir yaz sabahıydı bana gelişin.Ben sende kendimi temize çektim,tüm hırçın yanlarımı bir kenara bıraktım,o çocuk yüreğimi kocaman bir kız yaptım.Sana mucizem dedim sen beni duymadın.Neyi uğruma bıraktın ki ardında???Ben sana ''Can'' dedim sen yüreğini sımsıkı kapattın bana... Şimdi sana sitem etsem ne olur,seni seviyorum desem ne olur!!! Sen duvarları yıktığında ben Tanrıya bedelini ödüyordum gülüşünün,ama sen hiç umursamadın... Yaşam bir ''DÜŞ'' uyuşmasıymış meğer,sende hayatıma en güzel ''DÜŞ'' oldun...Bu düşten uyandığım güdür kabusun başladığı... Yaza inat bir güz ayrılığı yaşıyorum Karasal Yalnızlığımın Başkenti ANKARA'da... .....Senli sensizliğe bir dün daha... |
Sevmek...
sevmek
Sevmek inanmaktır. Sevmek yaşamaktır. Sevdiğini kendisi gibi, kendinsinden de fazla duyumsamaktır. Sevmek sevdiği olmaktır. Sevmekte ikilikler kalkar, bir olmalara gidilir. İki ten, iki kalp, iki gönül yoktur sevgide. Tek bir kalp olunur, tek bir yürek olunur. Sevmek paylaşmaktır. Sevdiğiyle sevdiğini paylaşmaktır. Sevdiğiyle kalbini bölüşmektir. Ki tek kalp olunsun. Sevgide son yoktur. Sevgiler hiçbir zaman son bulmazlar. Biten sevgiler yoktur, bitmiş gibi görünen sevgiler vardır. Vazgeçiş de yoktur sevgide. Yaşandıkça yaşıtılır sevilen. Ama kimi zaman için sevgili için kimi zamansa sevginin bir gereği olarak saklanır bu aşklar. Vazgeçiş yoktur, vazgeçmiş gibi görünmek vardır o yüzden. Sevmekte istemek yoktur. Sevgilinin olduğu yerde son bulur istekler. Birşey varsa istediğin bu senin için değil, sevgili için isteğindir. Ondan O'nun adına istersin. O'nu daha sonsuz sevebilmek için istersin, sevme özgürlüğünü istersin. İstersin ama bir gün gelir bu isteklerde son bulur. Kendinsinden istersin artık. Sevgiliyi sonsuz kılmak istersin. Sonsuzluğa götürmek, onunla sonsuzluğa varmak istersin. Bu yolda sevgili olur mu? olmaz mı bunu sevgilinin isteği belirler. Sevmek sevgiliden sevgiliyi istememeyi öğrenmektir. Sevmek sevgiliyi sevgili olmadan sevmektir. Sevmek; sevmek istemektir. Sevmek beklemektir. Beklentilerin bulduğu bir duraktır o. Öyleki tüm gerçekler, tüm dünya silinir gider. Ne O'ndan anlaşılmayı beklersin, ne onun Leyla, ne Mecnun,olmasını. Beklediğin birşey yoktur sevmeyi becermek dışında. Sevmek gücenmemektir. Sevmek sevgililerin hiçbir sözüne üzülmemeyi öğrenmek demektir. Sevgilinin ölüm hançerine bile hayır dememektir sevmek. Onun vuruşuna, onun tokadına alınmamaktır. Sevgiliden gelen her hareketi ve her sözü kabullenmektır. İhanetlere, hainliklere bile özülmemektir. Kendi elleriyle kalbini bir bıçak avcuna koymaktır. Sevmek, sevmek ölmektir. Sevmek, ölmesini bilmektir. Sevgili için yaşamaktır. Onun eli, kolu, kalbi, gözü olmaktır. Ama onun artık birşeyi olmadığı bir zaman ölmesini bilmektir. Sevmek vermektir. Sevmek sevdiği için almasını bilmektir. Almaya yemin ederek vermektir. Ama almalarda kurtaracaksa sevgiliyi almasını bilmektir, sevmek. Sevmek, tükenmektir. Sevmekten ölürken tekrar varolmaktır, o sevgiden. Sevmek sevgilinin gel deyişine hayır demektir. Sevgilinin aşkıyla boğuşurken, yüzerken o aşk denizinde sevgilinin uzanan eline hayır demektir. Sevgilinin bakan gözlerine bakmaktır, sevmek. Ağlayan gözlere şefkat ve tebessümle yanıt vermektir. Sevmek, sevgili olmaktır. Sevgilinin yüzündeki gülücük olmaktır. Onu yaşamaya döndürecek bir damla su olmaktır. Sevmek sevgilinin limanı olmaktır. Sevmek sevdiğinin canı olmaktır. Onun ölümü isteyebileceği canı olmaktır. Sevmek, yangın olmaktır. Yanmaktır, kor olmaktır. Dağ olmaktır, everen olmaktır. Herşey olmaktır, hiç olmaktır. Alev olup girmektir gönüllere. Sevmek yürümektir gönüllerde. Sevmek, güvenmektir. Sevmek onaylanmaktır. Sevmek sevgiliye bir nefes gibi, bir ses gibi yakın olmaktır.Sevmek çok ötelerde olsa bile yaşamak ve yakın olmaktır sevgiliye. Yalınlıktır, doğallıktır, özdenliktir sevmek. Yalansızlık, içtenlilik, ölümsüzlüktür sevmek. İlk insanın, Havva'nın Adem'in saflığını ve temizliğini, çoçuk masumluğunu taşımaktır sevmek. Gözyaşı olmaktır, yağan yağmur olmaktır. Bir sonbahar mevsiminin sarı yaprağı gibi yalnız olmaktır, sevmek.Sevgilisizken sevgiliyi sevmektir Sevmek üşümektir. Sevgilinin yokluğuna üşümektir. Sevgiliyle herşeyi göze almaktır, sevmek. Ki sevgilinin olduğu cehenneme yürümektir. Sevgilinin olmadığı Cennete de girmemektir sevmek. Sevmek sevgiliyi cennet etmektir. Sevmek bir olmaktır. Sevmek yaşamaktır. Ve sevmek inanmaktır. Sevmek bir başkasının hayatını yaşamaktır. Sevmek sevmesini haketmektir. Sevmek, sevgilinin baktığı yerde, sustuğu yerde olmaktır. Sevmek sevgilisiz geçen gecelerin sabahına varmaktır. Sevmek saz benizli sabahlarda yaşamaktır sevgiliyi. Sevmek sevmesini bilmektir. Sevmek ölmesini bilmektir. Sevmek sevmek olmaktır. Aşk olmaktır. AŞK bir kere sevmektir. SEVMEK aşkın kendisi olmaktır. |
Yemin Edeceğim...
Kadere ve özellikle sırf sana inat
Yeniden seveceğim..! Senin almaya tenezzül etmediğin kalbimi Ellere hediye edeceğim..! Bir daha adını anmayacağıma Yolda görsem,yüzüne bakmayacağıma... Değerimi bilmeyene ağlamayacağıma Ne seni...Ne benzerini Hayatıma sokmayacağıma Y-e-m-i-n e-d-e-c-e-ğ-i-m..! |
Anne Ben Halen Seviyorum...!
annem bu gece gene kalbim aciyor... o aklımdan hiç ama hiç çıkmıyor anne...hani unuturdum gençlik ateşiydi kullenip bir rüzgarda o küller dağılır diyordun anne
ne oldu... ne oldu bu rüzgar terstenmi esiyor anne.bu ateşi söndürmesi gerekirken dahada alevlendiriyor annee... aciyor anne bu yürek daha ne kadar dayanır bu aciya anne...hani zaman dindirirdi gözyaşını hani zaman herşeyin merhemiydi... hani zamanla herşey unutulurdu... bu benim için geçerli değilmiş anne... ben kalbime mıh gibi kazımışım onun adını anne gitmiyor anne hiçbir yarama merham olmuyor annee zaman... olmuyor annee yapamıyorum anne nefes alamıyorum gün geçtikçe eriyorum... artık sevemiyorumda annee ondan başkasını herşeyde onu arıyorum anne... bir suyun akarken çıkardığı seste onu duyuyorum anne ve sadece ona susuyorum... güneşli günlerde saçları aklıma geliyor anne... yağmurlu günlerde uğruna ağladığım zamanlar aklıma geliyor anne doğanın yeşilliğinde onun gözlerini görüyorum anne... anne ben halen seviyorum.... anne ben eriyorum... anne zaman alıp götürüyor beni engelliyemiyorum... anne ben halen onun için ağlıyorum |
Dünüm, Bugünüm, Yarınım
Hüzünlü geçen akşamlarımdan kalma
Kurumuş gözyaşlarımla lekeli Bu mektubumu gönderirken sana Dünüm, bugünüm, yarınımla ben varım yanında. Bir ziyandır sensiz geçirdiğim günlerim, Varlığın ile yokluğun arasında gidip, gelmekteyim... Her geçen gün seni daha fazla sevmekteyim Sensizliğe ağlayıp, seninle gülmekteyim. Aşk dediğin sensiz, yalnız yaşanmaz Unutulmayan bir sevgilinin yerine Yeni bir sevgilimi asla olmaz Aklım seni unutsada, Kalbim unutmaz. |
Hoscakal...
gidişin değil, bir umutla dönersin diye beklemek öldürdü beni..bir hoşcakalı çok gördün... zor geldhoşcakal demek sana, böyle gitmek daha kolaydı çünkü, arkada kalanı düşünmeden çekip gitmek, yakıştı mı sana?yakıştı mı gidiyorum demeden gitmek? yakıştı mı veda etmemek ve çekip gitmek? yakıştı mı ayrılıkla yüzleşmemek? gittiğini bile söylememek..
bir hoşcakalı çok gördün.. bu kolay olanı idi, bunu seçtin... bencildin, gene kendin için en iyi olanı seçtin, başkasının duyguları seni yine hiç ilgilendirmedi... hoşçakal demek zordu cünkü, vedasız gittin, sanki geri gelecekmiş gibi gittin, ayrılıkla yüzleşmeden gittin... ayrılık acı verir çünkü, sanki ayrılmıyormuşuz gibi terk ettin. oysa beni gidisin değil, bir umutla gelirsin diye beklemek öldürdü... hoşcakal dememiştik, ayrılmamıştık öyle ise, dönecektin, bir umut vardı hala, rüzgarda savrulan bir mum alevi gibi cılız ama ısrarla yanan bir umut vardı.. İşte beni o umut öldürdü... gidişin değil... bir gün dönecek diye beklemeler öldürdü beni, başka gölgeleri, sana benzetmek eritti bedenimi, ayak sesleri, merdiven çıkışlarını dinledim sen misin? diye... kapı çalındığında ben koştum, telefon çaldığında, ilk çalışta elim telefondaydı ilk aylar da... gelmedin... ama hoşçakal da dememiştin... gitmiştin... ama veda etmemiştin... gidisin değil, beni döneceksin umudu ile beklemek öldürdü...Çok geç anladım bencildin. artık hiçbir gölge sen değilsin, hiç telefon etmeyeceksin, dudakların adımı söylemeyi unutmuştur artık, çalan kapılar ve telefonlara ben bakmıyorum kaç zamandır. hoşçakal demeden gittin. kolayı seçtin... dönmeyeceksin... yüreğimde artık ne sevgi var, ne umut, ne de bir ağrı... yüreğimde taşlaşmış bir hoŞcakal var... sana ait... onu bir söyleyebilsem, sana veda edeceğim... bunca yıl benden çaldığın, hayatımı geri isteyeceğim. ve sen, hiç anlamayacaksın, hiç bilmeyeceksin... beni gidişinin değil, dönersin umudu ile yaşamanın öldürdüğünü... hoşçakal demek, ölmekten daha mı zordu? Alıntıdır... |
büyüdüm,sen yine benimlesin
Bahçede oynayan çocuklar
Ve ben beş yaşında Küçük bir kızım Öyle dediler, sen küçüksün Ağacın altına oturdum Küçük kızım Göz yaşlarımı saklamama Gerek yoktu ki Ta sen gelene kadar Sicim gibi aktılar Ağaçtan omzuma Kondun yavaşça Hiç korkmadım Sen o zamandan Tek arkadaşımsın Sen benim Siyah Kuzgunum Yaşam boyu Tek arkadaşım… |
Pişman Değilim ....!
Dünyaya kafa tutup yaşadığım hiç birşey için pişman değilim..
Herkese inat.. Göğü yerle birleştirip tadına ve seyrine doyamadığım hiç bir an için pişman değilim.. Sevda tadında,yar sıcaklığında dokunduğum ellerde yanmaktan.. Yokluğunda gecelerce ağlamaktan pişman değilim.. Yaşadığımı hissettiğim her anın bedelini hayattan koparak ödemekten.. Yine de sevmekten,illede sevmekten pişman değilim.. Aslıma dönüş olan isyandan.. Bu isyanın bana kazandırdıklarından.. Kaybettirdiklerinden.. Savaşırken bir başkasına verdiğim yüreğimden asla pişman değilim.. Yanlışın adını doğru koyduğum bu yola baş koyduğum için.. En kutsal varlıklar adına kendimden ve ondan vazgeçtiğim için... Döktüğüm gözyaşları ve acılar için pişman değilim... Kırılan kalem fermanım olsa da.. Dar ağacına bir can borcum olsa da.. Senin sevdan son nefesim olsa da.. Seni solumaktan pişman değilim.... |
Bir An Düşün...
Bir an düşün. Görmek ne kadar güzel olurdu.
Hani o kimsenin göremediği şeyleri, aşkı, özgürlüğü, yitip giden hatıraları tekrar, ne güzel olurdu değil mi bir yaz akşamı sahil kenarında. Gülmek gibidir her şey.Hem de kahkahalarla gülmek, gözyaşı gelir ya hani gözlerden işte bu da her şeyin içindeki acılardır. Ne kadarını koparabildiysek o kadarı yanımıza kalıyor hayattan. Yıkık bir kenti ardında bıraktıktan sonra, içinde tüm kasveti, acıları, gerçekleşme umudunu içinde barındıran hayalleri ve bir sokak dolusu çocuk heyecanıyla yeni yollara adım atarsın. Nasıl ki bir zelzeleye tatminkâr bir ölüm bırakırsın, bir şehre, geride kalan her dostu ve gülücükleri emanet edersin sadece. Sadece kırılırsın geçen yılların ne kadar hızlı geçtiğine. Ve haykırışlar… Çok yüksek sesli mesela, kimseye sesini duyurmadan, en içten kopan bir fırtınadır, yüreğinin bir köşesinden. Sen ne anlatmak istediğini bile anlamadan seni yargılayacaktır zaman. İşte o gün sımsıkı dişlerinle, göğsünü titreten bir çığlıkla karşılarında durmak için bundan daha iyi bir fırsat bulamayacaksın. Hangi gün kaybettiğini tahmin etmeye çalışacaksın ellerindekini ve sevdiklerini. Zaman sana göz kırparken dizginlerini elinden kaçıracaksın sen arkasından bakakalmış, yorgun ve ağlamaya gebe gözlerinle birkaç kelime fısıldayabileceksin yalnızlığının kulağına: “seni seviyorum”.ilk önce anlamayacaktır. Tekrar edeceksin, o da sana “çok geç kaldın” diyecek. “Değerimi bilmek için zaman artık çok geç, artık genç değilim “diyecek. Ve sen en hüzünlü şarkıları aklından geçireceksin o an. İşte o an neleri kaybettiğinin farkında bile olmayacaksın. Çünkü sen hala yıllar önceki o menekşe gözlü çocuksun. Çünkü sen hala sevdiğin veya sevmekten bıkmadığın o insanlarda kalmıştın. Çevrendeki en güzel şey sendin fakat neye yarar farkında değildin. Sen hayallerine tutunamayacak kadar güçsüz kollarına her gün bir çentik daha atıyorsun. Sanki geri gelmeyecek bir yolculuktan bir özlem biriktirirdin ama vazgeçmekten vazgeçtin. Hatırlamak acıdır. Her zaman için acıdır. Diyorum ki acılar, güzel günlerden daha çok hatırımda, daha çok acıtıyor canımı aşklar mesela. Aşk bana sadece acıyı hatırlattıkça nasıl bir daha âşık olmayı bekleyebilirsin ki benden. İşte yine söylüyorum sen yoksun ve ben ne yapacağımı bilmez dört dolanıyordum caddelerde. Sarılıyordum tüm heyecanımla dizelere. Ama sen ne kadarını anımsasan da o kadarından fazlası senindi, bütün dizelerin. Hadi çıkar şu çocuğu kör kuyulardan! Tek bir söz bekliyor senden, içinde hiç gönderme isteği bulunmayan bir “git” ya da gözleri kapalı bir ay gibi mehtaba karşı bir “seni seviyorum”. Sıra sende artık. Ya sahip çık bu çocuğa ya da ya da öldür...gitsin... |
AŞK...Git Başımdan...!
Her sabah gibi yine güneş doğdu. Bu sefer karşılamadım, çok bozuldu. Yakama yapıştı hemen..
-Sana ne oldu? Sıcak ellerini tuttum ve ittim onu.. -Üşüyorum, görmüyor musun? Yetmiyorsun, anlamadın mı hala. Her sabah her sabah; ne var gelip duruyorsun? Durdu, hafifçe kendi etrafında iki yana döndü, düşünür gibi.. -Sen aşıksın dedi. Ben hep aşıktım oysa. Dayanabildiğim zamanları kendinden bilmişti. Gücünü sunarken kendisini ölümsüz zannetti. En büyük hatası da bu oldu... Ama üşümek zamanları onun bilmediği birşey di. Anlayamadığı da buydu. -Yetmemek- Buz kalıpları içinde aldığım nefeslerin havaya buhar olarak yazdığı feryatları göremedi. Ya buluta girdi ya da görmemezlikten geldi. Mevsimlerle uğraşırken,aşkları da yönetirim sandı,yanıldı.. Çünkü aşklar güneşe değil, gümüş bir ay ışığına sevdalıydı. Uzaklara, denizlere ve gülen gözlere... Güneşin sıcaklığı olmasa en fazla ölüm gelir.. Aşkın sıcaklığı olmasa ölmekten beter yaşam gelir.. Bin defa öldürür de yine de o son nefesi verdirmez insana.. Her ölen de pişman ölür, avuçlarında kurumuş bir gül kurusu... Çareler tükenmiş olsa da hayal kurar, engeller olsa da umut eder.. Vazgeçmez ama... Uzaklaşır, boyun eğer, susar, vazgeçmez... Sevmek böyle olur. Kadir-kıymet bilir.. Nadirdir, nadidedir ama her yanı ağulanmış bir yürek gibidir.. Söküp atamazsın. Ve dilerim bildiklerim doğrudur.... Yenibaştan öğrenmeye ne niyetim, ne de gücüm var artık. Aşk git başımdan... |
Sende mi Gitmelisin..
Sende mi gitmelisin...
Seni sevdiğimi söyleyemedim hiçbir zaman İzin veremezdim sözlerin bizi kirletmesine, Ama bakışlar yetmiyor muydu? Kalbim her durduğunda, Nefesim her kesildiğinde, Anlamıyor muydun hissettiklerimi? Masum dokunuşlardan irkildiğimde, Yanaklarım kırmızı gezdiğimde, Belli olmuyor muydu aşkım? Ama seni sevdiğimi söyleyemedim... Biz yasağız, sevgimse kaçak. Aramıza girenler, ayırmaya çalışanlarda Önemli değil benim için. Kaybedeceklerim zaten benim olmamış hiç. Ama sen... Ya seni kaybetseydim, Ya o sözler kırsaydı bizi bağlayan zincirleri... Seni sevdiğimi söyleyemedim, Ve sen gidiyorsun şimdi. Seni sevmeye mahkûmum zaten. Her akşam gözlerimden de taşsa sevgim, Geçen her gün biraz daha götürse de benden, Umudumu da çalsa, Seni sevmeliyim. Ve bir gün gelecek unutacaksın adımı. İşte o yüzden, Hoşça kal.. |
Hüzün Tüccarı
Kendi hüznünü yetiştirirdi önceleri
O hüznüyle beslenir, Bitince hüznü, Gözyaşıyla besler, hüzün tekrar yeşillenir. Tekrar beslenir. Gel zaman git zaman Yetmez oldu ona kendi hüznü, Hüzün alıp hüzün satmaya başladı, Tanırdı, bütün yaralı kalpleri. Onun tek müşterisiydi, İnsanların yaşlı gözleri, Yarım kalan hikayelerin hepsini bilir, O yarımları alır kendi yarımlarına eklerdi. İki yarımın bir tam yapmasını beklerdi. Hiç gökyüzüne bakmazdı, Hep yerdeydi gözü, Bilirdi ki düşen yaşardı en büyük hüznü. Hüzün alıp hüzün satardı, Geceleri sadece kendi karanlığına yatardı. Hüzün nerdeyse onu izlerdi, Onu kaybetmekten korkar, Tek tek alıp dizelere gizlerdi. En iyi hüznü o satardı, rakibi yoktu. En iyisi onda bulunurdu, acılar memleketinde. Sınıflandırmıştı hüzünleri Bedelleri yazardı etiketlerinde. Hüzün tüccarıydı, hüzün alıp hüzün satardı... |
Küllenmiyor yanan yürekler
“yıldızları sönmüş bir gecenin sayfalarında ışıksızım
özlemler damıtıyorum durmadan karanlığın yapraklarına” Gece gözlerinde bir kadın yaşıyor.. gece gözlerinde bir kadın ölüyor.. o kadın senin dudakların için kendi ömrünü tüketiyor. Teninde erimek için yanıp kavruluyor. Bu kadın sana deli.. bu kadın sana aşık.. Sen kayıp kentin hayal prensi.. sen beni tamamlayan diğer yarım. Benden başkasına bakarsa gözlerin benden bir parça ölür. Benden başkasını isterse tenin, bu can bu bedene dar gelir. Gül yüzün başkasına dönerse eğer canımdan can gider. Tapılası kalbin başkasını severse eğer.. O an bu kadın nefes bile alamaz.. o an sevgili.. bu kadın ölür.. Kimselere söyleyemesem de bu aykırı yüreğimin sende karar kıldığını.. gün gelecek tüm dünyaya haykıracağım.. herkes bilecek seni ne kadar sevdiğimi.. sana ne kadar yandığımı.. ve tüm yeryüzü aşkımın derinliğini, sevdamın yüceliğini bilecek.. şahit olacaklar sana olan yangınıma.. kendimle birlikte bilenleri bile yakacak bir aşkla seviyorum çünkü seni Şu anda beni görmüyorsun ama duyuyorsun. Bir şey söylemesen de biliyorum ki.. benimle aynısın. duyguların düşüncelerin.. sevdan aşkın.. yangının.. herşeyinle bensin sen. herşeyimle senim ben.. bilirim ki, içimden ne geçiyorsa dile getirebildiklerimin hepsi senin de içinde.. Yine bilirim ki.. senin için ölümü göze alabilecek bir ben, benim için dünyayı yakabilecek bir sen varsın bu dünyada... gerisi.. ötesi.. gayrısı yalan. Öyle doluyum ki seninle.. hergün daha çok doluyor, her gün daha çok sen oluyorum. Gözlerindeki alevi yangını gördükçe daha bir yanıyorum. Her yangınımda kül oluyorum da, Anka gibi küllerimden doğuyorum seninle yeniden her yeni güne.. ve gözlerim uykuya merhaba diyene kadar yine ve yine başlıyorum yanmaya.. uykunun kollarına bıraktığımda kendimi biliyorum ki tamamen kül yığınıyım o an. Güneş ışınlarıyla üzerime doğana dek küllerim savruluyor karanlık dehlizlerde. Gözlerimi açtığım an, adın dilimi, hayalin ruhumu, aşkın kalbimi yakmaya başlıyor yeniden ve yeniden.. Son sözüm: Bu yangınların beni kül edeceğini bilsemde korkmuyorum ve kendimi bırakıyorum ateşin içine. Senin için yanıyorum...sana yanıyorum. Senin için sonsuza dek yanacağımı bilsem de seni seviyorum. Ve kayıp kentin hayal prensi: Durdurduramayacağız bir gün bu kalplerin hırsını.. onlar kavuşmak için her şeyi yapıyor... beyninlerimiz şimdilik daha güclü gibi, ama yakında kopacak fırtınalar..vuslat çok yakın bebeğim... her şeye rağmen...herkese rağmen..seni seviyorum.. |
belki de aşk...
belki de aşk vardır
benim hiç bilmediğim gece vardiyalarında karanlığa ışık gibi yayılan yorgun bir gülüştür çok uzak çöl yolculuklarından hırsızlayın bir hilal ki masallara saklanmış tanımlanamayan- ve en azından kendimi uçurumlarında deneyeceğim çocukçadır ki dünyanın tüm çocukları hiç mi hiç düşünmeden katıverirler oyuna bu yüzden karanlık dalların altında bir haziran akşamı pür gizem olarak oturan kadın ansızın özler çocukluğunu hayvancadır yar kokusu eser rüzgâr ve bir bakış bir cenneti talanlar belki de aşk vardır şiirle miirle falan avutamadığım bir ömrü savurduğum yoluna koşup koşup tutamadığım... |
Elim Yüzüm (Anlar'da)Şimdi...
Bugündeyim değil mi şimdi,tarih bildiğim tarih...
Ne zamandı yaşananlar,ya onları yaşayan ben miydim? Kaçıncı pazartesi bu babamsız geçirdiğim,kim bilir kaç yıl oldu.Kaç bin sayfaya yazdım özlediğim her şeyi satır,satır...Bir daha bulamayacağım nelerimi kaybettim... Sevdiklerimi mi kaybettim,sevmeyi mi unuttum yoksa ben...Gerçekten sevmeyeli kaç ömür geçti,uğurlarında harcadığım hayatlardan kimin haberi var?? Güvenmek doyasıya çocuklukmuş diyorum.Hep en ağır bedelleri ödedim,öğrendim,büyüdüm sandım hala deli gibi severken dondurmayı,buzdolabından bir dilim pasta çalarken büyümüştüm aslında...Ama yarım kalmıştı kahkahalarım,yaşamam gerekenler,oynamam gereken oyunlar yarım kalmıştı... Ve ne kadar hınzırca tırtıklasam da tatlıları tamamlanmıyordu..Öyle ya çok giden vardı,geri dönmeyen ve asla eskisi gibi olmayacak harcanmış çok hayatım vardı... Kendimi bildim bileli oturduğum evde bilmediğim öyle çok hayat yaşadım ki...Ama belli ki hiç büyümüyordum,hala geceleri gizli,gizli ağlamaktan vazgeçmemişken,hala zamanı geri alabileceğime inanıyorken geçiyordu zaman;ama ben büyümüyor,büyüyemiyordum... Geçmişte kalmıştı çünkü yaşamak istediğim bütün anlar,ben orda olmak,hiç ağlamayı öğrenmemiş halimle kalmak istiyordum... Hani zamandı her şeyin ilacı,hani alışırdı insan ve gün gelir unuturdu belki...Zaman hiç alıştırmadı beni yalnızlığa,hiçbir boşluk dolmadı,hiç kimse geri dönmedi.Üstelik git gide umudumu yitiriyorum,artık daha zor inanıyorum ' Bir gün uyanacağım ve hiçbir şey yaşanmamışken olacak zaman...' Hayal gibi bir eski hayat şimdi hatırladığım,şehri,mevsiminde dört ayrı hava ve artık büyüdüğü için okula tek başına gidebilen bir kız çocuğu...Şimdi o şehirde bile değilim,önlük giymeyeli kim bilir kaç yıl oldu...Her pazar ailece çıktığımız sahil yürüyüşleri bitmişte,beni unutmuşlar denizin kenarında... Hiç hatırlamadığım bir filmin dönüşünde babam gitmiş,tüm eşyalarını almışta yine ben unutulmuşum...O çok sevilen,öpmeye doyulamayan ben,yine unutulmuşum... Hiçbir ayrılık sonradan koymadı,hep ilk anlayan oldum unutulduğumu,unutulmak bıraktı unutulmaz acıları ve geceleri akıttığım her gözyaşında bir defa daha unutuldum...Yaşadığımı hatırlayan olmuyordu... Alışkanlıklarım vardı,mutfakta annemin olmasına alışıktım,uyumadan önce içtiğim ılık sütlere alışmıştım...Anne elinden içilmeliydi uyumadan önceki sütler.Sütü hala seviyorum da bir garip tadı var artık... Büyüyünce de ağlanıyormuş,ben büyükler ağlamaz sanıyordum.Ama daha çok koyuyormuş,beraber büyüyormuş gözyaşları,taşınamayacak kadar... Hele bugün hiç olmadığı kadar büyükler...Hatırlamak istemiyorum diye bir,bir hatırlıyorum,hepsi güzel olan şeyleri.Ah birde anı olmasalar,seneler önce yaşanmış değil,bir kaç gün önce yaşanmış olsalar... Oysa o söylenmesi çok basit olan seneler geçti... O seneler içinde kaç kişinin mutluluğunu paylaştım,benim paylaşacak mutluluğum olmadan...Üzüntüleri paylaştım,bir damlada onlar için akıttım,benim paylaşılacak çok kırıklığım vardı;ama çoktular işte paylaşılamayacak kadar çok. Yarım yamalak anlattım dostlara,tamamını anlatamazdım,önce benim anlamam gerekiyordu.ben hiç anlayamadım... Belki ondan küçük kaldım,büyürsem anlamak zorunda kalmaktan korkuyordum... Seneler geçerken yeni alışkanlıklar edindim,sık sık yeni hayatlar yaşamaya başladım.Hiçbiri tamamlanmadan bir yenisi..Eksik kalmaya alıştım.Babam yoktu,alışmaya alıştım...Tanıdığım hayatlara yeni hayatların eklendiğine şahit oldum.Tek hayat olduklarını gördüm;ama ben ekleyemedim başka hayatları,tam alışmışken yarım bıraktım,yeniden başlattım kendi zamanımı.Böylesi daha kolaydı,eski alışkanlıkları değiştirmeye uğraşmaktansa,alışkanlığı olmayan yeni bir hayata başladım hep.Şimdi yaşadığım kaçıncı başlangıcın ortası bilmiyorum... Onca şeyi değiştiren ben,bir ağladığım şeyleri değiştiremedim,özlenenler hep daim kaldı. ---alıntı---- |
Özlemin merdivenlerinden aşağıya kaç adımda inilir
Bazen sadece uzaklığın kalbinde atar sevdanın susuzluğu...
Yatağın bir köşesinde aşk;diğer bir köşesinde sayılı saatlerin tedirgin bekleyişi asılı kalır. Kollarından yakaladığın, doyumsuz bir sabaha sarıldığın gece rüzgârı merdivenlerden aşağıya doğru yavaşça kaybolur. Geride kalansa ılık bir kelimedir içten içe derinlere yayılan... Özlemin merdivenlerinden aşağıya kaç adımda inilir ki...? Bazen de ilmeğinden geçirmek öyle zorlaşır ki geceyi, ne yana dönsen hep aynı çıkmazın gözlerine değer bakışların... Sobeleyecek bir beden ve ertesi geceye sarkacak bir yaşam, parmak aralarından sızar tahta boşluklara... Yakalayamazsın... Sadece uzaklık var diyorsun ya ; şimdi sen gecene dolan neme hapset her bir damlamı... ve bir sarkacın yinelenen sesinde uzan, sesimin seninle gülümseyen çağlayanına... Uykunda ve uykusuzluğunda... -alıntı- |
"Çelişki"
İlk satırlarım bu sana
Belki de son Birlikte yarışacak kelimeler Dili geçmiş zamanların Mişli geçmemiz anılarımızda. Ve yazdıklarım...birkaç kelime. Oy benim yaralım Güneş doğmayacak bizim şehirde Göremicez hiçbir zaman birbirimizi Belkide görmezlikten gelip, Sessiz çığlıklar atarak konuşacagız, Gün ağırıncaya kadar. Gel Hangi il sınırındasın bilmiyorum Benim en çok sevdiğim yer neresiymiş Söyle; Çık karşıma uzat elini,tut kolumdan Bırakma,bırakma yalvarırım. aslında bir hayal dünyasının yansımasıyız biz; istediğimiz karakterlere bürünüyoruz ve çoğu zaman kaçıyoruz,yalan,yanlışlardan ful yapraklarına benziyoruz kimi zaman yeniden sevip yaşamaya başlıyorsun hayatı, yeni bir sayfa açıyorsun parçalanmış kalplerimizi birleştirecek birini arıyoruz kimbilir. Belkide kendimizi kandırıyoruz. Ama yinede sen gel Sadece sen sev beni Sar beni birdaha bırakmamacasına Yaşama ümidim ol sonum Yada bu şekilde sonum. |
"Yar" e selam...
Aleyna selam güzel yürekli yoldaşım...
Özümde özlediğim,gözümde tüten sevdam... Güldüğnde mutluluk dehlizlerine düşüren yüz, Duyduğumda sevinç nameleri diyarına gönderen ses... Epey oldu sana yazmayalı biliyorum... Şimdi yokluğuna dökülen satırlarla benliğimi dinliyorum... Kifayetsiz kelamlarla gözyaşlarımı karıyorum... Sana her çabam boşluklara çarpıp dönüyor,ben o darbelerle sevdanda büyüyor,vuslat-ı şah doğumları için sana birikiyorum... Yar bilesin ben sana medeniyetsiz bir aşk büyütürüm... Acılarımı,hasretimi senli umutlarda çürütürüm... Çırpınsada çılgın gibi,teslim alamadı beni hüzün... Payıma düşen koyu bi yalnızlık olsada,aldırmam,senin sevginin zerreleridir özüm... Azap gibi gelsede bu yolculuk,sana teslimiyetimle diner acım,veda eder güzüm... Sabır azığım umut yoldaşım... Bir gün elbet kavuşuruz iki gözüm...! |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 11:38 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.