Normal Hafıza
Yapılması gereken günlük işlerimi,
hatta özel günleri bile aklımda tutabiliyordum!
Normal; kimileri için anormal,
bir hafızaya sahiptim.

Doğum günlerini unutmazdım mesela!

Sevdiğim kişilerin özel günlerini
unutmamak için çeşitli yardımlar aldığım,
çeşitli uygulamalar da yaptığım oluyordu.

Çoğunlukla ajandama not alıyordum.
O özel güne ait tarih sayfasını
kırmızıya boyayarak, ismini yazarak..
Bazen de, cep telefonumu kuruyordum.
Adı geçen tarih geldiğinde, zırıldıyordu.

Ben doksanların insanıydım!
Sevinçle girmiştim Milenyum’a.
Aslında, doksanların üzerimize bıraktığı
tedirginliği, korkuyu ve telaşı da taşıyordum,
kocaman bir merakla.

Yıkılan sınırları görmüştüm mesela!
Dayatılmış kalıpların hızla değiştiğini.
Çoğu insana nasip olmayan yüzyıl değişimini.
Hafızam bunu gayet net hatırlayabiliyordu.

Ama tahmin edilen bir gerçek de vardı.
Bunu hafızama sığdırmaya çalışıyordum.
İyiye mi gidiyorduk? Yoksa kötüye mi?
Bu kararsızlık ikilemi içinde dalgalanıyordu,
normal olduğunu sandığım hafızam!

Sadelik ve modern yaklaşımlara duyarlıydım.
Teknolojiye de müthiş bir bağımlılığım vardı.
Kalan yüzyılda beğenmediğim çok şeyler vardı.
Ezilen halklar vardı, aç bırakılan insanlar.
Yıkılan dünyalar vardı, yok edilen çocuklar mesela..
İşte bunlar normal hafızamı hiç cezbetmiyordu.

Hafızamı anormal bulanlar, anlam veremiyorlardı.
bir dursa da sevinsek misali, dinginlik arıyorlardı.
Ama normal hafızama sığdıramadığım bu olanları,
Şair böyle tarif ediyordu..şairane anlatıyordu!

12.03.2002 21.00
Kamil Çağlar

Oğluma yazdım -1-
Rahmine düştüğün zaman annenin,
Sevinmiştik hep birlikte.
Umutlarım vardı sen doğduğun zaman.
Hayallerimin birkaçını kendime ayırmıştım,
Diğerleri ise sana aitti.
Tarif edilemeyen duygularım vardı.
Seni ilk kucakladığım zaman.
Gelecek bizimdi.
Ben baba olmuştum.
Çok güzel, şirin ve aslan gibi
Oğlum vardı artık.
O günden bu zamana çok şey değişti hayatımızda.
Ama değişmeyen, senin benim oğlum olduğun.
Aramızda binlerce kilometre olmasına rağmen
Sıcaklığın ve sevgin yanımda.
Ağlayışın, gülüşün, koşman, oynaman;
Uzaklarda kalan bir rüya değildi.

18.09.1999 01.00
Kamil Çağlar

Oğluma yazdım -2-
Kolay değil ayrılık, hasret hiç güzel olmadı.
Bu senaryoda bana hep ayrılık
Ve hasret çeken rolü verildi.
Esas adam olduğumu zannediyordum ama,
Ancak figüran kalabildim.
Film hala devam ediyor.
Hayatındaki rolüm, uzaklarda yaşayan
Ve adına baba denilenim.
Sadece orada kalan resimlerde
Ve telefondaki ses.
Sadece bir cisim. Sadece o kadar.
Sokakta yürüyen insandan farkım var.
Böyle olmayacaktı. Sözümüz böyle değildi.
Benden ayrı büyümeni istemedim.
Beni tanımadan, öpmeden, koklamadan,
Elimi tutmadan, bahçelerde,
Kırlarda ve parklarda
Bensiz koşmanı, babasız eğlenmeni.
Sevgiyi yaşamak kötümüydü.
Günahları olanların yerine,
İkimiz acımasızca yakıldık.
Ama yanında olamadım affet.


19.09.1999 11.00
Kamil Çağlar

Oğluma yazdım -3-
Sebepleri vardı bütün bunların.
Çok kolay olmadı kabullenmek.
Kolay olmadı özlemle yaşamak.
Senin ayağına diken battı.
Benim kalbime hançer.
Senin üzerine yağmur yağdı.
Benim üzerime tufan.
Sen güneşten sıkıldın.
Bana Cehennem azabı.
Ben hep ağladım, hep özledim.
Ben hep bekledim, hep dinledim.
Ben hep aradım, yandım.
Acı çekmek bana kaldı.
Akan yaşlar hiç kurumadı.
Mecburdum. Mecbur bırakıldım.

Çok uzaklardayız her ikimiz.
Ama asla yakın olamayacak değiliz.
Bir kere görüşsek yeter.
Bak o zaman hepsi geçecek.
Her şey unutulmayacak belki,
Ama güller yeniden yeşerecek.
Bir kere kucaklaşsak, sarılsak.
Öpüşsek bir kere.
Bir kere elimden tutabilsen,
Dokunabilsen sevgiyle.
Yada ben sana.
Ben seni yaşamak, arşa kadar yüceltmek,
Başımın tacı, Gönlümün sahibi yapmak,
Ezberlemek istiyorum.

21.09.1999 23.00

Olağan Dışı
böyle söyleme bana
lütfen böyle söyleme
sana bir şey
olmaması için
canımı verebilirdim

halbuki
değerleri bilinmeyen
özel akşamlar
saflığındaydı
seni mutsuz görmek
bilinmedi

hoşuma gidiyor
farkındayım
öpmek istiyorsun
olağan dışı bir söylem
sebepsiz öpme
histeriği

bu kadar çabuk
unutabilmen
düşünmediğim bir
saçmalıktı
bir selamlık dahi
hatırımın kalmaması
alıştım galiba
aksini de söylesem
kanıtlayamıyorum

istediğini söyleyebilirsin
şimdi
sevişmelerimiz de bitti
canımı adadığım
değersiz aşkım da
olağan artık
yabana atılmış
değersiz bir nükte.

12.05.2001 21.20
Kamil Çağlar

Ona Aşık Olma!
Gözlerim kapalı seyrederken seni,
Yağmurun damlaları çarpıyordu yüzüme.
Hayalin bile olsa güzeldi!

Yağlanmış saçlarımdan süzülürken damlalar,
Sende akıp gittin, biraz evvel yanımdayken.
Su birikintilerinin içinde kayboldun.
Ayak bileklerime kadar içine batarak yürüsem de.

Olsun! Gözlerim kapalıydı ve
Senin hayalinle birlikteydim.
Ellerinin sıcaklığı kalbimdeydi hala.
İçimi ısıtıyordu bir kahve sıcaklığında.

Sanki yağmurun yağmasına sebep olan,
İçimde kopardığı fırtınaydı yokluğunun.
Yağmura karışan göz yaşlarıma rağmen,
Kalbimin sıcaklığında eriyordu varoluşun.
Daha dünden belliydi akacağı!
Tepemde dolaşan kara bulutlar ve
Felaket habercisi kötü dostlarım.
Söylemişlerdi bana, ona aşık olma!

16.30 – 27.10.2006
Kamil Çağlar

Onuncu madde
Benim mutluluğum
Senin mutluluğun kadar
olabilirdi ancak!
Düşman bakışlarındaki
kinin kadar.

Sokak edebiyatı yapıyorsun
sağda solda!
Başka bir şeyler söylemeni
bekleyemezdim senden!
Erdemli ve asil olmak,
indirime gitmiş, ucuzlamamıştı!
Bozulmak üzere yapılan
anlaşmalar gibisin!
Kağıt üstüne yazılan,
on maddeden ibaret!

Önceleri neler söylerdin
Şimdi ne kadar tuhafsın!
Yüzüne karşı yazıyorum:
Güvenilmezlik kimliğin,
kaypaklık ise işin olmuş.
Vedalaştığım o akşam
geldi de gözlerimin önüne.
Yalnız kendini düşünen
biri olmuştun, bencildin!
Acıma duygularını kaybetmiş
gaddar bir mahkumdun!

Senin kadar mutlu olamam,
o anlaşmadaki gibi.
Yalan bakışlarından beslenen,
sahte gözyaşlarıyla süslediğin.
Sonunda oluştu benim de kanaatim,
Bir şey olmaz senden, canım sevgilim!

22.09.2006 17.30
Kamil Çağlar

Onuruma dokunuyor
Bana kıskanç demiş olman,
yaşadıklarımıza hakarettir.

Yüzüne bakamaz oldum
el alemin
uyanma zamanıdır
içimdeki suskun devin
“Bir hayli rahat takılıyordu sevgilin”
ağzına dolanmış çiğneniyordu
ahalinin..

Çevremizde kümelenmişti
aç kurtlar
mahalleyi ayaklandırmış
o nazlı bakışlar
izler bırakmıştın
seyreden boş beyinlerde
kültürün de konuşuluyordu
bizim alemde..

Hoş olmuş algılamışlardı
seni bir şekilde
hoştu belki ama
rahatsız ediyordu tavırların
yürüyüşün konuşuluyordu
bütün kahvelerde
yıktığın benim onurumdu
arkanda bıraktığın.

Yanımda rahat davranabilme
özgürlüğün
fırsat tanımaz
çevremi yok saymana.
kasmayan özgür tavırlarındaki
güdüklüğün

Artık dokunuyor erkeklik onuruma..

20.12.2002 16.00
Kamil Çağlar

Ormandaki ağaçlar!
Bak şu sedir ağacına,
Şapka çıkarmış ormana!
Kuşlar ne güzel şakıyor,
Yuva yapmış dalına.

Küçük çam ona gülüyor,
Kısa kalmış boyu, biliyor.
Diken, diken yaprakları
Toprağa düşmüş çürüyor.

Kayın ağacı heybetli,
Orman için çok kıymetli.
Birlik olup insanlar,
Bütün dünyaya dikmeli.

Dağlar, tepeler yeşil bürümüş
Kök salıp toprağa, fidan büyümüş.
Masallar diyarı ormanlar,
Dünyanın en güzel süsüymüş.

01.03.2006 20.00
Kamil Çağlar

Oruç
Mümkün değil inkarı,
Tüm dinlerde aynıdır yeri.
Muhammed’i, İsa’sı, Musa’sı ve Nuh’u
İstisnasız kabul etmişler, orucu!

Kimi her gün tutmuş orucu,
Kimine nazil olmuş bir ay.
Bazen farz olmuş, bazen nafile,
Hepsi de birer Allah kulu!

20.10.2006 19.00
Kamil Çağlar