|
Yazık Ederler
Kapkara saçları Çevrelemiş sararmış yüzünü. Görmüyorlar kadınım, Görmüyorlar bakışlarında hüznü. Sevgini görmüşsün çok derinlere, Köle olmuşsun sevmediğin bir ere. Duygulara, arzulara çekmiş set, Bitmez acılara tutarsın nöbet. Eğerler hep, ne yazık ki yere başını, Koymuşlar önüne iki lokma ekmeğini, aşını. Bir ömür ki, yollarında kederler, Uyan, hebâ olma, yazık ederler... Halenur Kor |
Yeniden
Kürek çeker gözlerim ıssız sâhillere, Dağları kucaklar bedenim. Sensiz feryât eder ellerim, Çâresiz, Düşer iki yanıma... Duygularımın gel gitleri boğazımda, Yüreğim girdap, Çektiğim Yine azâp, azâp. Birden sözler dökülür benliğimden: 'Bak ufka, bir bak! Gri tüllerin arasında beliren Işığı görüyor musun? Neler vâdediyor Biliyor musun? ' Yittiğini sandığım ümitler Kol veriyor bedenime, Rüzgâr sıvazlıyor sırtımı. Anlıyorum ki bitmemiş yollar, Şimdi daha açık ve uzun. 'Gel,' diyor, 'Arkana bakma ve yürü, Yürü, yollar upuzun...' 28 Mart 2000 İst. Halenur Kor |
Yetim Çocuk
Yüreği örselenmiş, Kendi küçük bir kuş, Avucunda sıkı sıkı tuttuğu Kendi gibi yaralı bir kuş. Sevgisi yarımdı, Hasreti sonsuz. Kaç gece ağlamıştı uykusuz. Bu kuş da kalmış onun gibi susuz. Kalbindeki şefkâti sundu minik kuşa, Ağlamaklı gözleri, Dokunaklı sözleri. Sevgiye muhtaç yüreği, Veriyordu engin bir sevgi Minik kuşa... Halenur Kor |
Yetmedi Yollar
Yürüdüm, Yetmedi yollar acıma. Yürüdüm bitti yollar, Dönmek istemedim tekrar acıya... Gitsem duvar, dönsem acı, Kapatıp gözlerimi Kaldım öylece. Topladım içimdeki fırtınaları, Cehennem gibi kanıyordu kalbim, Bekledim, Kayalar yuvarlandı içimde... Uğuldadı rüzgâr, Gönül kafesim daraldı. Bastım yere çıplak ayaklarımla, Toprak eridi ayağımın altında. Yükseldi göklere içimden bir avaz, Koyverdim bütün acıları, fırtınaları, Kıpkırmızı alev gibi bir çığlıkla... Uluyan kurtlar sustu sesimden., Kaçtı rüzgâr, korktu nefesimden... Haykırdım içimdeki ateş bitene kadar, Sonra Kapattım bütün pencerelerimi Sımsıkı.... Halenur Kor |
Yine Hüzün
Oturmuş notaların üstüne hüzün, Dayamış başını keman yayına. Ağlıyor usul usul Gözleri yerde. İleri gittikçe yay, Feryat ediyor, İçini çekiyor gelince geri. Karanlık *******de yükselirken ay, Kanadı titreyen bir küçük peri... Hüznü boyuyor fırça, Her darbede Hüzün, hüzün, hüzün. Büyüyor hüzün. Sarıyor simsiyah şalını boynuna, Dalıyor acı dolu *******in koynuna... ( Eylül- 2005) Halenur Kor |
Yokuşlar
Yukarı çıkanlar çekerler çile, İnen için kolay, koşarlar bile. Başlarını eğmiş, boynunu bükmüş Eğilmiş topraklar tevâzu ile. Yemyeşil otlarla kaplanmış yüzü, Bazen eğri büğrü, bazen dümdüzü. İnerken şen şakrak inerler ama, Çıkanın duyulmaz güzel bir sözü. Hayatta da çok kez olur bir yokuş, Öyle yaşarsın ki, sanki uçan kuş. Bir bakarsın, öyle zaman gelir ki, Sevinç, acılarla hep değiş tokuş. Halenur Kor |
Yorumsuz
(Filistin'de babasının yanında vurulan çocuğa) Kan bürünmüş sanki bütün gözleri, Kana susamış toplar, tüfekler, Göz gözü görmüyor, Her yer toz duman. Bakışları yerlerde tuz da buz! Yüreği kırık bir testi böğründe Bomboş ve susuz... Duraksız yankılanan çığlıklar, Arka sokaklarda koşan ayak sesleri, Bir çocuğun bakışı ötelere, çok ötelere... Esmer, çatlak yanaklarda tuzlu gözyaşı, Ve gökyüzünde yarım kalmış sessiz dualar... 08 Aralık 2002 İstanbul Halenur Kor |
Yunus
Yürüdü Yunus güneşe doğru, Vurdu güneşin ışığı yüzüne, Yansıdı ışığı bütün evrene... Yunus Yunus çağladı ırmaklar, Dalgalandı deniz Yunus diye... Yunus'ca Yunus'ca yağdı yağmur... Köpük köpük akıyorken sular, Her adımın ötesinde varken bir duvar, Yürüdü Yunus, gözlerinde yağmurdu yaş, Bir nûr hâlesindeydi omuzlarının üstündeki baş, Uzandı gökyüzüne elleri, Bir başka yakardı Allah'a... Setler yıkıldı, sular duruldu, Anladı ki herkes, Allah yolunda sevgili kuldu... Halenur Kor |
Yunusça
Yürüdü yollarca Yunus, Yürüdü dağlarca Yunus. İndi iniş, çıktı yokuş, Yürüdü, yürüdü Yunus... Mordu gökler, alazlandı, Nasıl yandı, nasıl yandı... Gözler sessizce yakardı, Yürek ateş, dağlar kardı. Menzîle ki her bir adım, Kor nefesinde yakarış, Rûhu sığmıyor kabına, Yürür arına arına... Adımlar Allah yoluna, Çıkar mı insan yarına? Kim bile yandı hârına... Gözü yaşlı düştü yola, Nefsi ayağı altında, Gözü yok gümüş, altında. Allah'a doğru yöneldi, Başka bir âlemde sanki. Bilinmeyen bir mekân ki, Ne içinde, ne dışında. Nerde eksik, Yunus doldu, Nerde yanlış, doğru oldu. Yanan yürekte serinlik, Mânâda bin bir derinlik. Ar etti ondan eğriler, Yunus gibi doğru oldu. Sustu birden kuşu, kurdu, Ağaçlar çiçeğe durdu. Dualar göklere doğru Yunus Yunus kanatlandı. İki hasım birbirine Yunus gibi dostça baktı. Kalplerden kalbe muhabbet Taştı da sel gibi aktı. Halenur Kor |
Yuvada
Yalnızdılar, Solgundu yüzleri. Kadersizliğini Neden diye, sorar gibiydi Gözleri, Ellerimize değil, Yüreklerimize dikilmişti. Alıp basaydım bağrıma, Okşasaydım saçlarını. Isıtabilseydim,Minicik ellerini. Yüreklerinizden bir bir toplayıp Verebilseydim, verebildiğim kadar Sevgiyi, güveni. Filizlendirebilseydim kalplerinde sevgiyi, Umutsuz yarınlarını ışıklandırabilseydim, Sevebilseydim hepsini... Gelin, tutalım ellerinden, Isıtalım ellerini, yüreklerini. Onlar bizim yavrularımız, Ne olur güldürelim yüzlerini... Halenur Kor |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 09:02 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.