unutmuştum be seni
nerden cıktın karşıma
az da olsa
kapanmıştı actıgın yaralarım

ne yüz varmış sende
pişkin pişkin gülüyorsun
hic birsey olmamış gibi
bide canım dıyorsun

unutmuştum be seni
nerden cıktın karşıma
az da olsa
kapanmıştı yaralarım

unutmuştum senli günleri
yeni bir sayfa acmıstım
beyaz sensız bır sayfa
sıyah murekkep gıbı damladın
bembeyaz dunyamı karartın

sensız kuruyordum duslerımı
unutmustum artık seni
silmistım senle gecen gunleri
nerden cıktın be

Sensiz geçen günlerime bakıpta
Sensizliğe bir köprü atmak istedim
Belki o zaman birleşir ellerimiz diye
Sensiz olamayacağımı anladım ben
Sensiz yapamayacağımı...
Beklerim seni ben
Yeter ki sev beni sen,
Yeter ki bırakma beni...
Bir daha sevemem seni
Keşkelerle yaşamak istemiyorum
Bırakma beni... pişman etme sevdiğime...
Bir daha sevemem seni
Ne olur bırakma ellerimi...

adına aşk koyduğum o büyük boşluğa, ben koca bir hayat sığdırdım..
beni sevmemene isyan edip kaçmak, sende aradıklarımı haaytla
doldurmaya çalışmak, ruhumun en büyük yanılgısıydı.. hayat bana en
acımasız yüzünü, sevgini inkar ettiğim zamanlarda gösterdi.. ve
şimdi... asıl olmam gereken yerde kalbindeyim.... VAZGEçİLMEZ OLUŞUNUN
SIRRI BI İŞTE!!!! SENİN OLMADIĞIN YERDE. BEN OLDUĞUMU BİLMIYORUM..
HALİM
BAHADIR

varlığınla yokluğun arasında kalmayacağım artık, sadece olmayacaksın..
sensiz kalma ihtimalı olmayacak, alayına kurulmuş cümlelerin sonunda..
belki bir kaç satır arasında unutulacaksın, bir müddet sonra.. içimden
olmayacak , boş bir kağıdın gölgesine sığınmayacak sana sitemlerim..
hani hep kızardın ya, konuş konuş derdin... haykırabilirmiyim
korkaklığını.. bıraktığın bu mavi düşleriyşe mavi yalnızlığı, artık
sahiplenilmeyecek olmanın burukluğunu yaşarken, haykırabirmiyim
dersin, susarmıyım, gül

senden ayrı gunlerımı nasıl anlatsam kı bılemıyorum!! acıları sırtıma
semer yaptın ustume tonlarca agırlıklar yukledın. anıların umutların
kaldı bende!
yarım kalan gunlerın ardında bırde hosgeldın dedım hastalıgıma.toprak
olan kalbıme betondan bır yapıya dondurdum. nefret kın hepsı ıcınde
sevgı gulerımı soldurdun hosgeldın hosgeldın hastalıgım.
ısyanım sana dıyıl yazılan kaderıme alın yazıma
ne asıklar gıbı konustuk nede koklasabıldık
hep uzaktan sevdık hasretle yandık
ruhum sıkısmakta ca

Haberin var mı?
Karanlığın içindeki yas seni boğar mı?
Şafağı, hiç doğmayacakmışcasına güneşi;
Bekledin mi hiç?
Sen batmalara alışmışsın gönlüm,
Dev dalgalar olmuş,
Kendi suyunda boğulmuşsun.
Haberin var mı?
Yaşamak için didinen,
Her inadına sevişinde yenilen,
Zalim ellerden son suyunu içmiş,
Güne gün solan; eriyen,
Yüreği taş kesmiş,
Yaşamadan maziye gömülen bedenlerden...
İşte yine battı güneşim, yine batacak.
Yaşanmadan yıllarım, yine hüsran olacak.

gözlerinin tuzu yakmaya başlar önce yüzünü
yüzün yanar sanırsın oysa yanan yüreğindir
ızdırabını çektiğin nedir yaşadığın mı yaşayıpta hayatından
atamadığınmı
gene yalnızlığa oynuyorsun zarlarını...
bu kumarı kaybetmek için oynuyorsun
içim acıyor sanki binlerçe bıcak yarası var vucudumda
binlerce acı gücümün yetmediği bir acı
ne çığlık atacak nede ağlayacak gücüm var .......
susmak ........
bütün acıların çığlık çığlığa haykırırken susmak ...........
ellerin soğukmu .....

hep yeni hayatlar yaşamayı isterken kendimi hep aynı hayatı yaşarken
buluyorum....sisli bir gecede yolunu kaybetmiş gemilere benzetiyorum
kendimi...yanına gidip konuşmak istediğim insanları da işte bukayıp
gemilere benzetiyorum ....uzaktan soluk ışıklarını göruyorum....ama ne
onlar bana yaklaşabiliyor nede ben onlara....sisli gecede uzaktan ben
onlara bakıp onlar bana bakıp yeniden kayboluşlarımıza karışıyoruz....
umudum kalmadı artık...bu bu dünyada düşüncelerimi beni duygularımı
gerçekten anla

Bir sabah,
Zamanı durdurdun sen...
Ayrılığı ekledin sonbahara
Mevsimin bütün bulutları,
Gözlerimde birikti de
Ben yağamadım bakışlarına...

Söyle!
Hangi güneş
Baharı getirecek şimdi bana?
Kadehimiz ayrılağa kalkmadı ki hiç
Ben nasıl içebilirim yokluğuna...

Belki,
Zamansızdı sevgim
En az gidişin kadar!
Elde değil bu.
Sen hiç eylülde sevip de
Vakitsiz hüzünlere beyaz bayrak salladın mı?
Bilemezsin sevdiğim...
Nasıl da koyuyor adama güzün geri kalanı...

Doğdu

KÜLTÜR ÜLKESİ ÜZERİNE

Pek fazla uçmuşum geleceğe:bir korkudur aldı beni.
Ve etrafıma baktığımda şaşılacak şey! Zamandı tek çagdışım.
O zaman gerisingeri uçtum yurda doğru,-gittikçe artan hızla hem.
Böylece geldim size, ey bugun ün insanları.
İlk defa olarak,sizi görecek gözlerle ve içten bir arzuyla
geldim:gerçek: gönlüm özlem dolu geldim.
Fakat ne oldu bana? O kadar korktuğum halde, - gülmek zorundaydım!
Hiçbir zaman gözlerim böylesine alaca bulaca bir şey görmemişti!