|
Yalan olmasın
Umutlar duman olmasın Sevdalar yalan olmasın Sevsin bütün gönüller Sevdalar yalan olmasın Yüreğimin seli akar Akan selim beni yakar Put yüzüme durmuş bakar Sevdalar yalan olmasın Fitne seller gibi çağlar Mazlum derdine ağlar Aşka dayanamaz dağlar Sevdalar yalan olmasın Deme sakın olmaz diye Her şeyi sorma neden diye Sevenler hep gülsün diye Sevdalar yalan olmasın Mükerrem Özcan |
Yalnız
Duygularım yine dilde Aşkım hasret kaldı gülde Yapay güller gülmez bana Aradığım gülfidan benim Toprak aslın özündeyim Ben aslımın izindeyim Özümde aşk yakar beni Aradığım aşka yanan benim Tut elimden tutuyorsan Tuttuğunu yakıyorsan Kerem oldum yandım işde Aradığım aslı benim Yüreğim yaralı kaldı Kaderim karadır benim Gözlerim hep yaşlı kaldı Derdime çaredir benim Umutlarım gecededir Günlerim hep kara benim Özüm kanda karadadır Yüzüm gülmez yasta benim Etrafımda dolu nas var Matemdeyim yine yas var Bedenler hep çift çift gezer Aradığım insan benim Mükerrem Özcan |
Yalnızlık–2
Hep sustum konuşmadım ömrüm boyunca Karşılıksız sevdim herkesi kendi halımca Kavruldum piştim sevdaya aşk ocağında Ağladım söyledim yalnız kendi dilimce Anlayan olmadı dedim derdimi Heba ettim adadım aşka kendimi Hep estim gürledim delice güle Diken bildi derdimi gül bilmedi beni Aklım söyledi kalbim işledi ben yazdım Kendi kaderimi kendi elimle çizdim Fidan diktim meyve için âleme ibret Arz bildi arş bildi işimi ben bilemedim Ben bu yolda diken değil ateşe girdim Girdiğim yolda yalnız varacağım yeri gördüm Her yükün altına yalnız aşk için girdim Dağlar gördü taşlar gördü beni ben göremedim Dertlendik ce yazdım derdimi yere Yazdık ca dertlendim hep birden bire Deseler ki bana bu yolda nerden nere Şimdi derim ki geldim gideceğim yere Mükerrem Özcan |
Yaşamam artık
Aşkım bir yel gibi geçti dağlardan Umudum sel gibi geçti çağlardan Bülbül figan eder viran bağlardan Bende bu yaradan yaşamam artık Güller nar içinde kıvranır nardan Sevdalar zar içinde hasretlik yardan İnsanlar sevgiyi arıyor vardan Bende bu yaradan yaşamam artık İdealler inançlar hepsi yok olmuş Hayâ iffet namus bozulmuş kokmuş İnsanlık adamlık hepsi bozulmuş Bende bu yaradan yaşamam artık Bir hasret bağrımı yaktı durmuyor Bedenim kalbimin halin bilmiyor Dost dediğim unutmuş hayli gülmüyor Bende bu yaradan yaşamam artık Sorar dedim sormadı gülüm derdimi Çaresi kendinde yarama sürmedi emi Yara almış rotası battı batacak gemi Bende bu yaradan yaşamam artık Gözyaşım selinden bir deniz oldu Okyanus içinde bir volkan yandı Sadece bekliyor zannetme söndü Bende bu yaradan yaşamam artık Mükerrem Özcan |
Yaşamamışım
Bakmışım ama hiç görmemişim Dinlemişim ama hiç duymamışım Hep ezber olmuş hiç bilmemişim Bende bu dünyada hiç yaşamamışım Hayatın karanlık yoluna düşüp Coşkun akıp çağlayan seline düşüp Kaderin acımasız eline düşüp Bende bu dünyada hiç yaşamamışım Umutlar yarını hiç beslememiş Yarınlar günümü hiç süslememiş Hep hayal dünyasında takılmış kalmışım Bende bu dünyada hiç yaşamamışım Mükerrem Özcan |
Aşk -2
Bende durmam her yandan bir aşk isterim Kayboldum aşk isterken kendi kendimde Bende yandım kendimden bir aşk isterim Aklım zayi oldu bilmez bedenim Bende bir deliden bir aşk isterim İsteyince olmuyor aşkın olumu Aşk elinde kaybettim bende yolumu Yaktı her yanımı yok etti beni Aklım zayi oldu bilmez bedenim Bende bir deliden bir aşk isterim Mükerrem Özcan |
İnsanlığın nesi var
Yol gördüm har içinde kıvranan nası var Kul gördüm var içinde kalbinde pası var Deli dediler aşığa bu gafletin nesi var Demi vahşette bir adam insanlığın nesi var Aşk yolunda boranı var dağı var Dağ içinde bir gül dikeni var harı var Yol uzadıkça uzar dermanı var derdi var Demi vahşette bir adam insanlığın nesi var Yar diye söylenir bir kul aşkı var Aşk yolunda var olmaz mecnunun nesi var Nesi var söyleyin aşk yolunda ölenin Demi vahşette bir adam insanlığın nesi var Bilmiyorsan hangisi kar hangisi zarar Dem vurmuş vahşetin doruğunda yanar Yol değil yürüdüğüm her yolda bir son var Demi vahşette bir adam insanlığın nesi var Mükerrem Özcan |
Can insan olsun
Tozlu yollardan geçtim Su diye hep çamur içtim Yokuş yolu kendim seçtim Yeter ki can insan olsun Umut kalmak için yara Hep ben düştüm ahu zara Hiç geçme sem de kara Yeter ki can insan olsun Engeller var aşarım daha Sever diye yaşarım daha Emanet eyledim Allah a Yeter ki can insan olsun Mükerrem Özcan |
Tenim yanar-2
Gam yükü sırtımda kendi halimde Bir gül düştü önüme hayat yolunda Bir ışık parladı orda bir anda Varsam tenim yanar varmasam ölüm Dolandım etrafını bakıp dururken Zaten yüreğimde yanıp dururken Bir çelişki kalbimde vakit çok erken Varsam tenim yanar varmasam ölüm Etrafında dikenle taşla doluydu Yaklaşayım derken birden yok oldu Yokluğu bir anda bende şok oldu Varsam tenim yanar varmasam ölüm Nerededir nereye gitti bilemem Bakındım her yana yoktur bulamam Bunca gam birde hasret böyle gidemem Varsam tenim yanar varmasam ölüm Bir anda göründü yaktı tenimi Uzattım tutmaya ona elimi Kaybettim buldum derken gülümü Arasam zaman yanar vazgeçsem ölüm Mükerrem Özcan |
Sona gidiyor
Ben karanlığı yaşıyorum meçhulde Hiçbir şey yok olmaz hesap sonunda Şahadet edecek varlığın seninde Her son bile bir sona gidiyor Karşına çıkmadıysa her yerde Düşmediysen sende hesabınla derde Her ettiğin çıkar karşına mahşerde Her yaşam bir sona gidiyor Kara toprak değil son dediğin Hep iyi gün güzellik değil özlediğim Gerçek bir adalettir benim beklediğim Fani olan her şey bir sona gidiyor Mükerrem Özcan |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 11:48 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.