|
Senin adın kavuşmak olsun
Tarifsiz bir sevdada kimliksiz bir sessizliktin Haykırışlarla çağlarken yüreğim durgun limanımdın Sen benim adını koyamadığımdın Senin adın kavuşmak olsun Fırtınalarda yolunu kaybeden gemi misali Rotasız ve pusulasız kalmışken yüreğim Ve hoyratça savrulurken bir limandan bir limana Teslim olmuşken kaderine ................. Sen benim adını koyamadığımdın Senin adın kavuşmak olsun.. Bakmaya kıyamazken gözlerine Tutmaya cesaret edemezken ellerini. Ve bütün cümlelerin sustuğu o yerde Sessiz bir haykırıştı yüreğim Eşsiz bir mutluluktu yaşadığım Sen benim adını koyamadığımdın Senin adın kavuşmak olsun. Son bahar yaprakları dökülürken içimden Hazanı yasarken bahar kokulu sabahlar da Yüreğim üşürdü gözlerimden sel olup akan yağmurda Sırıl sıklam ıslanırken ruhum Solmuştu bahçemde ki tüm güller Sen o bahçemdeki açan tek güldün Sen adını koyamadığımdın Senin adın kavuşmak olsun. Dağ çiçeğim yaban gülüm asi sevdam. Saçının bir teline bir ömür adadığım Gözündeki bir damla yaşına şehirleri yaktığım İsyanım feryadım kavuşulmazım Sen vazgeçemeyeceğim yasaklım Sen adını koyamadığım Senin adın kavuşmak olsun. Sen benim yanı başımdaki uzağım Sen benim uzağımdaki en yakınım Dokunmam yasak sevmem yasak Sensiz bu hayatta yaşamak tuzak Sen adını koyamadığım Senin adın kavuşmak olsun. Sisli bir gecede ses olup da gel Bir sonbahar gününde yağmur olup da gel Soğuk bir kış gününde rüzgar olup da gel Ilık bir yaz gecesinde düş olup da gel sen bana yasaklarından sıyrılıp da gel Sen adını koyamadığım Senin adın kavuşmak olsun. Bir gün gelirde tutarsam ellerini Bakarsam gözlerine sevgi dolu Doğarsa sende yeniden bu beden Ve o gün verirsem şayet son nefesimi Ölmeden haykırmak isterim son bir kez Sen adını koyamadığım sen yaban gülüm sen dağ çiçeğim sen ruhu revanım sen yaşama sevincim yasaklım adı bende saklım senin adın kavuşmak olsun senin adın senin adın seviyorum olsun seviyorum olsun seni seviyorum,seni seviyorum |
S e n
S e n Ç e k i n -G e n Durgun K a D ı n Pembe-Mor tonlarıma vurgun KadıN Senin o muhtaç l ı ğın Eskitil e m e yen prangaların Ama beni dinle Ben seninle ne sevişmeler düşledim ........... Ölmesek --- E ğ e r Aşkları yaşamaya değer ............ Sen bensiz Sen nedensiz Kuşkularınla yersiz Gözlerine okunan türkülere tükürensin ............. Acımasız imgeler yığınısın Sen ............. ............. Ben sözcüklerin dans eden haliyim Aşkın çiçeklerle donatılan bahçesiyim Şiirlerden örgülenmiş tenim Kurşun işlemez bir katman Sıkıysa gir içine Orada sevda seslenir Aydınlığın muştusu v a r... .............. Ne zaman Ki prangaların eskitilirse İşte o zaman AhmeD Arifin sevdası olursun Ve Nazımın memleket özlemiyle yanarsın Öyleyse çınarlar dikmeli Anadolu da Serin gölgesinde serin yaşansın aşklar .............. .............. Yoksa biz suskun piramitlerin gizemi miyiz Böylesine derinden kopan çığlıklarımızın monologlarıyla Suskunuz .............. |
Sanırım Ben Bu Savaşı Kaybediyorum...
Sanırım ben bu savaşı kaybediyorum.. Eriyorum, her geçen gün eriyorum, Damlalarım dökülüyor yalnızlığıma. Konuşamıyorum bazende Bağırmaya çalıştıkça boğazımdan çıkan hırıltılar Benim kulaklarımı sağır ediyor ama; Siz duymuyorsunuz.. Ektiğim çiçeklerim: Sularını mı eksik ettim birgün? Güneş yüzü mü göstermedim? Konuşmadım mı onlarla? Anlatmadım mı yıkık dökük dünyamı, sevdalarımı, dünümü-bugünümü? Ama hepsi soldular.. Sonbahar ağaçlarının yaprakları gibi sararıp döküldüler.. İçimin acısından duramıyorum, Zaptedemiyorum artık titreme nöbetlerimi.. Sonsuz karanlık beni içine çekerken, Anlıyorum artık, herşeyi anlıyorum.. Sanırım ben bu savaşı kaybediyorum.. |
Ver beni verebilirsen
bu yürek benim değil benim degil su yuksek dağların karı benim dağlarımda güneş doğardı ver geri verebilirsen sıcaklıgımı.. fazla gelirmiş sevmenin bu kadarı fırtınalar gözlerimde pusu kurmus bu gözler benim degil ve geri verebilirsen bahar yagmurlarımı ben ben degilim,göturdun ellerimi umutla actırıp yurudun bu eller bu umutlar benim degil ver beni verebilirsen yeter öldürdüğün.. |
Deja vu.
yarım bıraktığım her şiir, adını koyamadığım bir savaşın mağlubiyetidir. sargı bezidir bazen umutlarım, narkozsuz neşterlenmiş düşüncelerime. ve her platonik umudum, intihara müteşebbisimdir. beslenmemiş her sevgim. hergün üvey bir çocuk getirir, kimsesizler yurduma. ben kendine yenik düşmüş, bir komutanım. ordularım sayısız küfürle donatılmış ve küfürsüz bir hayatı seçmişim. bu çelişki, iktidarımın ölüm cuntacılarına davettir. ve kan her davetimde saçılan, yıllanmış bir seraptır. on gıyaba bir idam, bir idama yüz can kaybedince, cellatlığı bırakmıştır kör hayallerim. çünkü kesilen her zaman kendi parmağımdır. ve parmağım geleceği gösteren pusulamdır.. misallere,masallara,velhasıllara, doymuş bir çoçuk doğururum her sabah. ve her sabah kapıları zencirli bir evin, anahtarını pencereden bırakırım boşluğa. ki attığım her anahtar, bir çilingirin eline düşer. ve aslında o kapı hiç bir zaman, zaten kapanmamıştır. o kapıyı kapalı gören gözlerimdedir. ve kapıya koşmayan ruhumdadır suç bir milyon ölüm, her gün bir ceset, her düşte bir sala. ve gün be gün deja vu...... |
Şanlı Türk Bayrağı
Kimi Onbaşı Mehmet,Kimileri Er Ali idi Kimi Kayserili Kimileri Mardinli Hepsi ana kuzusu yürekleri sevdalı şehitti Ali düştüde vermedi düşmana tüfeğini Mehmet vurulup direndide namerde vermedi alsancağı Bozguna uğrattılar yendi yiğitler düşmanları Son mermi kalan kadar çarpıştırlar İllede vatanımda vatanım deyipte coştular Düşmanın hain çığırtısına Allah Allah nidasını kattılar Kimi Şehit oldu Kimileri Gazi Kimi göçtü gitti alemden Kalanlarda selamet Türkiye bize işte o yiğit Türk Askerlerinden emanet Edirne'den Ağrıya,Hatay'dan Trabzon'a bölemediler bölemeyecekler vatanı Hep gurur abidemiz olacaktır Şanlı Türk bayrağı Şehitler Tepesinde durur şimdi o şanlı Türk Bayrağı Şimdi Enginlerde Gölge olur vatana şanlı Türk Bayrağı |
sevgİyİ Gostereceksen Soylemek Yetmez.
Sevgİ Gozlerİnde Olacak Sozlerİn Yetmez. Sevgİ Herseydİr Kalbe Hapsedİlmez. Seveceksen Benİm Gİbİ Sev Ama Yuregİn Yetmez Bazen Zİfİrİ Bİr Karanlİkta Veya Sİslİ Bİr Gecede Yİldİzlarİ Seyredİyorum .sankİ Guzel Gozlerİne Kİlİtlenmİs Gİbİ Gozlerİm Tek Bİr Yİldİza Takİlİp Kalİyor. Ertesİ Gunde Ben O Yİldİzİ O Karanlİkta Buluyorum. Daha Sonrakİ Gunlerde De... Cunku Artİk Gozlerİnİ Tanİyorum Sen Hİc Denİzİn Dİbİne Bakİnca Yemyesİl Ormanlarİ Gordunmu? İmkansİz Deme Cunku Ben Senİn Gozlerİne Bakİnca Olulerİn Bİle Sahİt Olamadİgİ O Cennetİ Gordum |
Birtanem seni görmeye görmeye görmeyi özledim
Çiğtanem seni boşyere üzmüşüm sonradan anladım Birtanem seni özleye özleye kalbimi avuttum Çiğtanem seni söyleye söyleye kendimi unuttum Birtanem beni sor beni bul Birtanem gönül sana köle kul Seni yar diye koynuma aldığımdan beri Korkardım gideceğinden Şimdi yar nerede hani yar nerede diye Duşer oldum pencerelerden Şarkılar nerede hani çok severek hani Söylerdik incelerinden Bu sebepten sen gece gel ya da bu gece gel Ya bu gece gel ya da gelir ecel Birtanem gece lambalar yandımı aşk saklanmıyor Çiğtanem bir zamanlar ah çağlayan gönül şimdi damlamıyor Birtanem beni sevmeye sevilmeye sen aliştırdın Çiğtanem şimdi yerlere göklere sığmıyor aşkım "Şarkı bir çağrıdır Ve ince yerinden söylendikçe şarkıdır"...... |
Aşk
Yüreklere şiir, dudaklara mühür ölümsüzlüğün adıdır aşk Aşk rüzgara asılmış deniz kokulu bir gecedir belki saçlarını tarayan bir deniz kızının mehtabı öpen bakışlarında. sahil boylarında sabah olurken aşk göğsüne sığındığımız sımsıcak bir yürektir belki soluğunu soluğumuza kardığımız içimize sevgi taşıyan her bahar gecenin kollarında martılar uyurken aşk üç bin üç yüz altmış beş yıl bir ipek böceği sabrı ile dut yaprağına gökkuşağı rengi güzelliğinde sevgi çiçeği dokumaktır. ve yollara düşüp bir seher vakti bakire bir sümbül kokusuyla yıkayıp tenini bir kumru saflığıyla sevdiğine vermektir kalbini. bir ırmağın nazlı akışında sabahı beklerken Aşk ay ışığında soyunan karbeyaz bir kadının tenidir belki belki bir ceylan yavrusudur yüreğimizde yaslanıp uykulu gözlerine öyle nazlı, öyle ürkek dağ doruklarında gezdiren bakışlarını. akşamın kollarında düşler kurarken aşk yıldızların gökyüzüne gülümsemesidir altında her gece gelip geçtiğimiz denizler dalgalanırken ve kanatlanırken duygular martı uçuşlarında konup bir tomurcuğun kızıl dudaklarına gönlünün duasını adamaktır geceye ılık bir düş vakti şairler mehtabın gözlerine şiirler okurken Aşk ölümsüzlüğün adıdır belki tutkulu yüreklerde.. damardaki kanın Dudataki tadın güneşe aya ve gökyüzüne ışıkla yazılan kalplere hançerle kazılan yaşamın kaynağı sonsuzluğun en güzel hikayesidir AŞK.. |
Seni sen olduğun için sevendir
Yüreğinin sesini uzaklarda bile dinleyendir İki eli kanda olsa derdine yetişendir Varolduğunu hissetiren,kıymet bilendir Dostdur sözde değil özdedir adı... Sabun köpüğü değil, darlık anında kaybolmaz Sözünün eri güvenirliği tartışılmaz Bilirsin, çıkılan yolda yarenlikden caymaz Hayatına girdi mi kolay kolay çıkamaz Dostdur sözde değil özdedir adı... Yüreğini menfaatsiz sunar İyiliğin için sözleri acıya bular, Vakti zamanı gelir söyledikleri bir bir çıkar Yoktur senle dolan kalbinde ne fitne fucur ne de çıkar Dostdur sözde değil özdedir adı... Yangınlardaki yüreğine, varlığı ile ferahlık Mutluluklarında, üstüne dikilen saf ipekden bayramlık Bilmez ne rol ne sahtekarlık En büyük özelliği yaradılışı doğallık Dostdur sözde değil özdedir adı... Yalnızlıklar rıhtımından alıp götürür, süt beyaz yelkeniyle Uçurum kenarından çeker,adı şefkat elleriyle İyiki varsın dedirttiren, avucunda tuttuğu yüreğiyle 'Sen cansın benim dostumsun ' ağız dolusu kelimeleriyle Dostdur sözde değil özdedir adı.... Tüm Dostlarıma.... |
Yine sana sesleneceğim
Senin kim olduğunu hiç bilmeden Senin kim olduğunu en çok bilerek İsyankar zambakların çılgın nilüferlerin Dört nala açan kiraz çiçeklerinin Dudak kıvrımlarına yoldaş olacağım Sarı bir hüzün kızıl bir gurur Ve siyah bir öfkeyle konuşacağım sana Sana oklardan değil yaylardan bahsedeceğim Gülün dikeninden değil Gülleri ve dikenleri doğurmaktan yorulmayacağım Topraktan söz açacağım Akan su gelmeyecek kelimelerime Suyu şefkatle kucaklayan damlaları dinlendireceğim ............ Yine sana sesleneceğim Senin kim olduğunu hiç bilmeden Bilmek istemeden ......... Alaattin'in sihirli lambasından çıkan cin bana gelseydi Ve ne dilersem dilememi isteseydi Hiçbir şeyi elde etmeyi dilemezdim Bir şeyden vazgeçmek isterdim sadece Hayatta bir şeyden vazgeçmek lutfedilseydi Bedeli her şeyim olsa bile Sana seslenmekten vazgeçmek isterdim Garip değil mi sana seslenmekten vazgeçtiğimi Bundan hoşlandığımı düşünüyorsun belki de Oysa sana seslenmek bütün hesaplarımı gördüğüm şu dünyadaki Tek geride kalmış hesap benim için Bu dünyadaki tek yük Bu seslenişin kalbini avucumda tutabilmek Kürek mahkumu için kürek neyse Benim için de sana seslenmek o Bir yandan gemiyi ufka ulaştırmanın tek yolu Öbür yandan bileklerimden sızan kanların Gönlümü işgale yönlendiği bir rotanın can suyu Oysa ben sana kürekten değil gemiden bahsetmek isterdim Atalarım bana kadınlara gökyüzünü Gemileri ve yelkenleri anlatmayı öğrettiler Sen kürekleri yağlı urganları Geceyi siyaha gömen fırtınaları öğretmeye çalışıyorsun Sana ellerimle dokunarak gözlerimle okşayarak Göstermek istedim Rüzgarla şişen beyaz yelkenleri Ama senin vaktin yoktu Ben bunu hiç anlayamadım Kavmimin kadınları bana öğretmediler ki Bazı kadınların beyaz apletlerden daha çok Siyah apletleri sevebileceğini ............. Sana sesleniyorum Ve gözlerin bileklerimden parmak uçlarına Toplanmış kan pıhtılarını seyrediyor Kürekleri bırakamıyorum Önce yücelttiğin sonra terkettiğin aşkın onuru için Kalemi bir an elimden düşürmüyorum Ankara Kalesi’nin önünde Sana sesleniyorum .............. Benden kaçıp cennete gitmek isteseydin Seni cennetin kapısına kadar götürürdüm Bana gelmek için seni korkutan cehennem olsaydı Cehennemle konuşur Seni ona anlatabilirdim Oysa sen ne cenneti isteyebilecek kadar aşık oldun Ne de cehennemi isteyebilecek kadar ayrılık Seviyorum seni ama dedin Hoşçakal diye ekledin Şimdi gitmeye mecburum Belki yine gelirim, umarım gelirim Son söz oldu Cennet ve cehennemin dillerini Savaş naralarını ve aşk şiirlerini Gazelleri ve boleroları öğreten atalarım Senin sözlerinin anlamını öğretmediler Hiçbir şey söylemeden gittin Ayrılığın dilsiz olduğunu ben senden öğrendim Dilsiz olanın yaşayabileceğini sen öğrettin bana Ve kalemimle ilk defa yavan gözlerle baktın Yine yeniden sadece sana sesleneceğim Müebbet bir aşk dışında Bildiğim tüm duygularımı terkedeceğim Sana sesleneceğim yine Seni sadece kuru bir sevgiyle değil Derin bir hüzünle binlerce yıllık bir gururla Ve pervasız bir öfke ile sevdiğimi duyuyor musun Mütevazi bir sevgiyle değil Küstah bir aşkla sevdim seni Ben Oosmanlı gibi Kollarımın yetişmediği bir aşkı kucaklamaya çalışırken Ölen köprülerin ülkesindeki Venedikteki son sancağı Kışın üşümemek için şal yaptın kendine Neden bilmiyorum özlemin artıyor içimde Gün geçtikçe eksilir demiştim oysa Atalarımın öğrettiklerine de ters düşse de Sana inanırım bilirsin Zamanla unutursun demiştim Niye daha derinleşiyor öyleyse Derinleşiyor özlemin Ve gönlümde bir iç savaşta dökülen kanları Coşturuyor ayrılık sözlerin Öfkelerimin kararlılığını Aşka katık ederek konuşacağım Bedenim bu dünyayı terkedene kadar ............ Öyle sanıyorum ki Hüzünle ve acıyla pek barışık olmadığın için Benden uzun yaşayacaksın Benden sonra kelimelerim gelecek gönlüne Onların benden geldiğini bir tek sen bileceksin Küstah bir aşkla seveceğim seni Ben savaş ve ölümle haşir neşir olan Kelimeler dışındakileri unutmaya gayret edceğim ÖMrün geri kalınında Sana sesleneceğim yine Ben seni beyrut gibi sevdim ama Sana ne Mağribi ne de Manhatten'i anlatamadım Bağdat ve Şam'ı işgale yeltenmişken Venedik! ten gelen ihanet tarumar etti ordularımı Sarı bir keder, kızıl bir kibir, siyah bir isyanla konuşacağım sana Senin kim olduğunu hiç bilmeden Ağlayan zambakların dudak kıvrımlarına yoldaş olacağım Senin kim olduğunu en çok bilerek Kavmimin bana vaadettiği tüm aşkları terkedeceğim Müebbet bir aşk, Sarı bir hüzün Kızıl bir gurur ve siyah bir öfkeyle konuşacağım Bu dünyayı terketme müjdesi gelene kadar .......... Hüznü, gururu ve öfkeyi bilseydin keşke Hüznün beni aşan taşkınlığını Gururumun binlerce yıl önceden miras kalmış hoyratlığını Öfkelerimin hiçbir zaman sona ermeyecek ve azalmayacak kararlılığını Anlayabilseydin Anlatabilirdim sana Seninle yaşanan bir aşktan sonra Ayrılığın ölüm bile olsa Mavi bir ölüm olacağını |
Gel otur yamacima
Seni sana anlatayim.. Ben seni cok eskilerden bilirim.. Piriltisini ruhunun gostermeye geldim Ruyalarina girecegim Aski ne kadar ozledigini anlatacagim sana.. Asik olmaktan ne kadar cok korktugunu, Ozlem buyudukce nasil daha cok korktugunu, Korktukca nasil umudunu karartigini anlatacagim sana.. Gel sana mutsuzluguna dokunmani ogretecegim.. Gel otur yuregimin kiyisina Zayifligini anlatacagim sana.. Haykirmak istedigin Ama icinde sakladigin zayifliklarini anlatacagim.. Sana zayifliklarini bilmenin , Seni ne kadar guclendirecegini anlatacagim.. Sana senin bildiginden fazlasini anlatmayacagim..... Sadece senin sozlerin, Senin yuregin, Senin bakislarin olacagim.. Sana seni gosterecegim.. Gel gece yastiga basini koydugunda Kurdugun dusleri anlatacagim.. Kurdugun duslerden ne kadar korktugunu da gosterecegim.. Korkunun sonunun olmadigini fisildyacagim uykularina.. Bun aslinda bildigini soyleyecegim sana.. Kactikca ,kactigin yerde Daha cok kacman gereken seni bulacaginida soyleyecegim.. Ne zamandir ruhuna kimsenin dokunmadigini anlatacagim.... Gel sana asik olanlari elinin tersiyle ittigini Ama asil asik olmak istedigini anlatacagim.. Aasik olunca nasil bir nehir gibi deli akacagini Nasil bir ruzgar gibi esecegini anlatacagim.. Sel olacagini, Cig olacagini anlatacagim.. Kendini bulmak icin ask yolunda Nasil yikintilarin ustunde yuruyecegini anlatacagim.. Bunu senin nasilda bildigini, Nasil yeniden korktugunu, Bildikce nasil da yuregini gomdugunu anlatacagim.. ******* boyunca sevismelere nasil dus buyuttugunu anlatacagim.. Gel otur ruhumun renklerinin yanina.. Anlatacaklarimin seni nasil korkutacagini anlatayim.. Bu yalanci mutluluk oyununu bozacagimdan, Sendeki ogercek sene dokunacagimdan nasil korkacagini anlatayim.. Sonra sana dair her cumleden sonra, Her korku engelini gectikten sonra, Zaten senin bildigin Bildigini sakladigin seni ne kadar sevecegini anlatayim sana.. Haydigel kacislarini sonlandir..... Anlatayim seni sana..... alinti |
Aslında ben değildim?
Bir şey olmamış gibi davranan Binbir umutla her yeniden doğan Uçmayı yeni öğrenmiş kuşçasına İçinde çoşku dolup taşan Ve haykırmamak için kendini zor tutan Ben değildim İtiraf ediyorum Bendim `yok bir şeyim` diyerek gülümseyen Savaştan çıkıp ta bir çıkmaz içinde kalan Bendim O` nu arayan Bir adım geride olan Kabul ediyorum Ben idim ! Bilmek zorunda olduğum Ve Aklımdan çıkaramadığım/çıkarmadığım Şeylerde vardı Bir gün dahi silmesini başaramadığım Zihnimde Bazı şeyler söylenmese daha iyi olur Evet doğrudur Ama bilmeni istedim sadece O` ben değildim |
.:.Seni Sevmek icin Seni Yasamak Lazim .:.
Seni Sevmek icin Seni Yasamak Lazim Issız bir sahilde bomboş bir bankta aklıma gelse gözlerin fırtına kopsa,bir yağmur yağsa da ıslansa iliklerim kurarken hayalini ve düşlerken seni ve vururken yüreğime en hırçın dalgalar ipe hasret idamlık gibi, hep bekliyorum seni seni görebilmek için geliyorum aynı sokağa ağlarken gözyaşlarım düşmüyor senin bastığın toprağa avucumda umutlarım, beklerken kapını sabahlara kadar ve gömerken kalemimi mısralara sana hasret idamlık gibi, hep bekliyorum seni sensin beni pencereler önünde, seni beklemeye mahkum eden ne zaman döneceksin? ben cezamı çoktan çektim. sigaramdaki zehir gibisin dün içimi, bugün beynimi yarınsa bedenimi kemireceksin sessizliğim,sukutun göstergesi ve sedamın, sesimin kısıldığı an dikenine sarılmış bir gül ve toprak kokusu beyazına hasret siyah, siyahın cümbüşünde buz mavisi dumana bulanmış sarı İstanbul’a küsmüş gri ve kırmızıya çalan yeşil, senin rengindi belki ama sen gideli yeşile ne kırmıza çaldı ne buz mavisi cümbüşünde siyahın nede siyah hasret beyaza hasret kalan yalnızca bendim sen gittiğin günden beri… …sen gittiğin günden beri her sabah geceyi ve her gece gibi sabahı bekledim sensiz geçen her gün için bir çentik her çentiğin başına bir hafta çizdim her iki kelimenin başına adını ve sonuna bir ünlem koydum belki dönersin diye…… her hecenin bir kelimeye benzediği ama kelimelerin hiçbir anlam ifade etmediği, bir romandaki hayal kahramanı gibiyim gözyaşlarım sanki sen okudukça akacakmış gibi sanki sen okudukça yitip gidecek bu beden bitecek elbet, bu romanında bir son olduğu zaman gelecek o da benim gibi anlayacak sensizliği ve sonun yanında hiçbir zaman bir mutlu olmayacak yine sensiz sonu olan bir şiir ben kaybeden kahraman, siyah galip beyaza, İstanbul’u silmiş gri, haftalar ay, aylar yıl olmuş duvarlarda. yağmurda ıslanmamış iliklerim, yine pencereler önündeyim, ip çekmişler sana hasret bedenime. ağlamışım… gözyaşlarım yalnız kendini yakmış aslında ben seni hiç sevmemişim. Çünkü seni sevmek için Seni yaşamak lazım… |
Yuregime Kazıdım Seni
Eğer çıkıp gideceksen günün birinde hayatımdan, Durma şimdi git! ....Ve arkana bile bakmadan... Yüreğime kazınan ve Silinmeyen acılar bırakmadan...git Eğer gitmiyorum diyebiliyorsan kal. ama, sonsuza dek, Ne olursa olsun.engellere takılmadan, bir ömür boyu kal. ya hep benim ol... ya da hiç..... anlıyor musun? Gelip gitmelere, Yarım kalan aşklara Tahammülüm yok artık benim Öylesine sev ki eğer seveceksen; Varlığım nefesin kadar içinde olsun. Öyle bir bak ki gözlerime; eğer bakacaksan Varlığın vazgeçilmezim olsun. Ömür boyu sev seveceksen.... yoksa; ... çek git hayatımdan,düşlerimden,düşüncelerimden... Kendinden hiç bir kalıntı bırakma,topla git neyin varsa varlığımda. Yalnızca beni bırak bana. Yalnızlığımla beraber yeni düşlere sal beni... kalacak kadar yürekli değilsen eğer... Sevdiğime pişman etmeden Git. Gideceksen.... Ahımı Almadan Git! ! ! ! Bırak Beni Kendimle Erkekçe kalırım ben gene de tek başıma.. Ama söyle lütfen.söyle...susma ne olur Yüreğime kazıdım seni de..hadi durma Aynı Benim Gibi..çünkü ben seni YÜREĞİME KAZIDIM... |
Sensizlikten Yoruldum İnan
Sana Kapamadım kalbimin kapısını Gülüşlerini unutmadım Sen Düşlerimde olmadan nefes alamam ki Rüzgârın yön değiştirdiği yerdeyim şimdi Sensizlikteyim Dudaklarımı aralayıp Hep söylediğim kelimelerdesin Özlemlerimde, hasretimde, yalnızlığımdasın Uykularımın en yorgun zamanlarında Uyanıp ansızın gece yarıları Yüzüme düşen sensizliğin hüznündesin Unuttum sanma, Ben nerde yaşıyorsam sen ordasın Sana ne yazsam Ve ne kadar anlatamasam dostlarıma Bir o kadar büyürsün içimde Ve bir o kadar gizemli Şimdi Hüznümün başa çıkılmaz anında Bir sigara yakmalıyım önce Kuytu akşamların Senli vakitlerini düşleyip Sesini anımsamalıyım yine Tebessüm etmeliyim Ve dünyanın en şanslı şairi olmalıyım Sırf seni sevdiğim için ve sana yazılan her duygum okunduğu için Onur duymalıyım Gittin biliyorum Beni yiyip bitiren bir merak, Yüzünü göremediğim günlerin acısı kalbimde Ellerinde olamamamın çaresizliği Ve yalnızlığımın baki kalması Hep acı verecek biliyorum Gündüzlerin aydınlığında Kısıp gözlerimi semaya bakıp Bir parça bulut arayacak gözlerim Umut ederek yağmurun değmesini tenime Bekleyeceğim. Senin için yanan tenime Biliyorum, Dokunmayacaksın Kayıp şehirlerin Karanlık sokaklarında çaresiz kaldım Ayaklarımda umudumun ağır prangaları Ellerimde yokluğunun kelepçeleri Kimselerin bulamayacağı bir yerdeyim Sendeyim Sana en az pencerene gelen bir serçe Yolda gördüğün bir çocuk Sahilde tek başına oturduğun bir bank Gizli gizli ağladığını gören bir ayna Ellerinden dudaklarına değen bir sigara Üzerine alelacele giydiğin bir elbise Uyumak için Ellerinle bir sevgiliyi sardığın gibi sardığın bir yastık Gözlerine düşen uykusuzluk Okuduğun bir kitap Canını sıkan bir insan Öpülesi dudaklarınla ısırdığın bir erik Ve hep beklediğin Hayallerini süslediğin o sevgili kadar yakın olmak istedim Biliyorum ben sana dokunamadan Avuçlarında bir hayatı tadamayacağım Biliyorum Sensizliğin karanlıklarında şiirler yazıp Her şeye rağmen içimde yaşayacaksın Senin yerin orası biliyorum Sokağımdan geçmesen de Kokunu duymasam da en güzel çiçeklerde Sırf yakın olmak adına Balkonundaki bir kaktüsün dikenlerinde Küçük ellerine batmak için Her zaman dua edeceğim Yoruldum inan Düşler kurmaktan Nefessiz kalmaktan Boş bir evde Yalnızlığın şarkılarını söylemekten bıktım Yoruldum inan Yoruldum sensizlikten Her sabah soğuk suyu vurup yüzüme Aynada kendimi mutsuz görmekten En güzel günlerinde baharın Sahillerde boş boş gezmekten Durup durup sana yazdığım şiirleri Duvarlara okumaktan Ve cevap beklemekten bıktım inan.. Seni seviyorum Seni özlüyorum Diye söyleyemediğim Telefonumun çalmasını beklerken Yüreğimin sesini duyamadığım Her an için kendime kızıyorum inan Sana da kızıyorum Beni bu boş âlemde Sevgisiz bıraktığın Yüzümü güldürmediğin için Sesinin kulaklarımı okşamasını Dokunamadığım teninde Olabilmeyi Şiirlerime güzelliğini yazmayı her fırsatta Ne kadar istiyorum bilsen Oysa Yoksun İçinde sana dokunamadığım Seninle olamadığım bir dünyada Bahar gelmiş Çiçekler açmış Gülmüş, ağlamışım ne önemi var Ben yokluğunda geçen zamanı Hiç yaşanmamış saydım Biliyorum Ölümüm seni düşünürken Ve yanımda olmadığın bir vakit Ansızın gelecek sen hiç acısını çekmediğin yokluğumda... Bilmeyeceksin bile öldüğümü Ben hiç tamamlanmamış sayacağım Gözlerimi kapattığım hayatımı Ve verdiğim son nefeste bile Acılar çekerken Seni arayacağım Biliyorum Gözlerimin baktığı Dudaklarımın seni sayıkladığı hiçbir yerde olmayacaksın Ölümün acısı hafif kalacak Sesini duyamadan çıkan canımdan Sen bensiz bir hayatı Bensiz geçen zamanı sevdin Hep gizemli kalmayı Kaçmayı Ve sevilmeyi sevdin Hiç çaba sarf etmedin Bir nebze olsun Cesaret edemedin sevmeyi beni Düşlerde bir masal Rüyalarda bir gizem kalmayı seçtin Olamadın benimle Bir kez yüzüme bakıp İçinden geldiği gibi Seni seviyorum Seni özlüyorum diyemedin Ben senli zamanların içinde Hep sevinçten gülen Heyecandan ne yaptığını bilmeyen İçi içine sığmayan koca bir adam değil de Oyuncağı eline verilmiş bir çocuk gibi Hep gülücükler saçtım Ağlayarak geçen koskoca bir zamana inat Dünyanın en güzel yeri gözlerinin içinde saklı Baharın yemyeşil dallarında artık hüzün var şimdi Rüzgârlar sesini kesmiş Ve yağmurlar boşa ıslatıyor kaldırımları Gözlerimin uykuya düştüğü Ve karanlığın aydınlığa hasret kaldığı yerdeyim Sensizlikteyim. |
Ne Özlemekten Yoruldum Ne de Sensizlikten.!
Ne özlemekten yoruldum... Ne de sensizlikte duruldum... Kollarım yoruldu boşluğunu sarmaktan Borçlanmış gibi sensizliği yaşıyorum Yoruldum koşuşturmaktan... Aşkım nefesim hayatım... Sensiz bir hiçmiş gibi Boylu boyumca uzanıyorum yokluğuna Nefes alamadığım dar sokaklar buluyorum Adını arıyorum dağılmış çöp torbalarında Ateşler yakıyorum... Savuruyorum savruluyorum Dudağının üstündeki küçük yara izinde boğuluyorum Sensizim Seninleyim İçinde ve dışındayım Gidip geliyorum Uzaklaşıp sana koşuyorum Gelip kurtarmayacak mısın beni Uçurumlardayım... Sana düşüyorum Yorgun akşamlardayım sana doğuyorum İğneleri batıyor sabahların Söküp atıp sana uçuyorum Tutmayacak mısın beni... Ne özlemekten yoruldum Ne de sensizlikten Bitirmeyecek misin beni? Soyup atmayacak mısın hayata? Bir meleğin öpücüğüydü seninki Kirli, masum, yetmez, bitirmez... Bir öpücükle öksüz bırakmayacak mısın beni? |
yoruldum
Yoruldum; anlaşılmamaktan, Sevdiklerimi, sevenlerimi "dost" yapmaya çalışmaktan, Yüreğime kulak tıkayıp mantıklı olmaya Çalışmaktan, Haksız ithamlarla yaralanmaktan. Yoruldum; sevgime hak ettiği değeri bulamamaktan, Güzel bildigim insanları bir bir hayatımdan çıkarmaktan, Sevdiğim gibi sevilmeyip, sevmeyi isteyip de sevememekten, incinmekten, yalnızlıktan, gözyaşlarından... Yoruldum; Dostluk limanımda huzur bulmayan okyanusun, beni bilmeden yaralamasından. Camdan bir vazo olan yüreğimin, her defasında parmaklarımın arasından kayıp tuzla buz olmasından. Dipsiz bir sevgi kuyusu bulduğunu zanneden sevgi çiceğimin, umutsuzca solmasından, Y- O - R - U - L - D - U - M |
Kadın adamı çok seviyordu...
Yemyeşil ovalarını verdi adama Yaşam fışkıran. Beni seviyor musun ? Evet, dedi adam... Güneşini, ayını verdi kadın Yıldızları taktı bir bir adamın omuzlarına... Beni seviyor musun ? Tabi, dedi adam... Kadın çağladı Gürül gürül akan pınarını verdi adama. Beni seviyor musun ? Elbette, dedi adam... Kadın bağlandı Yaşam ipini adama verdi. Bir oldular tek oldular adamla. Beni seviyor musun ? Biliyorsun, dedi adam... Kadın dağlarını verdi adama Tırmandılar doruklara. Beni seviyor musun? Aşağılara baktı adam zirveden. Başkalarını gördü Sustu adam... Ağladı kadın... Gözyaşını verdi adama Almadı adam... Kadın onurunu verdi adama Şaşırdı adam... Sordu yine usulca kadın Beni mi seviyorsun ? Onu da seviyorum seni de, dedi adam... Sustu kadın... Verecek bir şeyi kalmadığında... Senin yüreğine ihtiyacım var, dedi adam Başkasını sevebilmek için... Çıkarıp yüreğini verdi kadın. Korktu adam... Beni sevmiyor musun, dedi adam. Sesi yoktu kadının söyleyemezdi. Gözleri yoktu kadının ağlayamazdı. Kalbi yoktu kadının sevemezdi. Onuru yoktu kadının yaşayamazdı. ALINTI |
Ve sonra....
Kırk atlı olarak,sırılsıklam ter içinde... Yalnış yere geldiğimizi anlayacağız.. Kırk gündür geldiğimiz mesafe, Kırk çeşit badire ve.... Kırk akla durgunluk veren tablo. Ama hayal kırıklığı değil. Kırk el tersiyle kırk alnı sıvazlayacak. Kırk hatta seksen,belkide bin yorgunluk damlası, Yere akacak.. En öndekimiz sadece ''geriye'' manasında, Bir işaretle yalnışlığı haber verecek.. Kırk atlı geriye döneceğiz. Ufukta kalakalacağız bronz heykeller gibi. Ardımızda dev bacalar,makineler,gürültü Ve dağ gibi binalar.. Bizi donduran tablo bu. ve Bronz heykelleri,hani önleden sonraları mehter müziği diye gürültü konserleri veren müzelere paylaştıracaklar. Bu mizanseni sık,sık düşünürüm.Bilinmeyen bir yerime ince bir sızı kaplanır. Ama biz.. O kırk kişi ölmedi.. Ölmedik.. Kılıcımız,atımız,kaftanımız hatta iri yapılı,onaltı kiloluk gürzleri havada saatlerce sallayabilen adaleli kollarımız, o tozlu müzelerde.. Ama kırk ruhu müzeye teslim etmek bizim harcımız değil. Çünkü... Türk'üz,Müslümanız.Ve yapacak işlerimiz var. Karar vermişsekte yaparız.. Daha söylemeye lüzüm yok .. BİZİ İYİ TANIRLAR.. O kırk ruh..Belki kırk bin ruh...Kimi bilmem hangi dağda çoban, Kimi simitçi,kimi talebe veya müdür. Kimiside benim gibi biçare,sabırsız.. Biz konuşmalıyız,gözlerimiz anlaşır. Gözyaşlarımız kurudu. Gönüllerimiz ağlar. Ve bir dağdan,bir dağa sevgi ırmakları akıtırız. Irmaklar coşarsa anlayın ki, AYAĞA KALKIYORUZ. Bazen durgun akar. O zaman dua edin kurumasın. İşte o çobana,müdüre,öğrenciye,simitçiye,herkese sesleniyorum; Ayrı yerlerde aynı sıkıntıları terliyoruz. Öyleyse uzatın ellerinizi.Ben ellerimi size doğru uzattım. Bekliyorum.. Lakin sabırsızım.. |
Seni sevdim ben.
Kalbim şimdi bir sokak çocuğu Kelebekleri göç etti gönlümün Issızlaştı hayat sanki Sanki, sabahı eksik şiirlerimin. Sanki, gecesi hep kanayan bir yara Ve sanki, artık hep kanayacak... Ağlanacak bir aşkın kıyısına vurduysa gözlerim Çare yok, ağlayacak. Bir tek şeyi unutma! Seni sevdim ben. Kapıları kendime ben açamadım Ya da yanlış saatlerde bekledim gelmeni Düşünüyorum da sen gideli ne çok yalnızım.. Sarmaşık aşkın sarısında kaldım, sarılamadım. Savunamadım seni kimselere Anlatamadım seni kimselere Kimsesiz kaldım, En çok da sensiz... Bir tek şeyi unutma! Seni sevdim ben.. Sana uyumak, Sana uyanmaktı hayat. Sıratını geçtim yaşarken korkmadan Korkumu geçtim cesaretle, ihanetle Berduş bir yalan masumiyeti öptüm bile bile Tek sen gitme diye Sonbahar oldum yaprak yaprak Ağaç oldum köklerimi unutarak Tesellisiz bir geceye fırlatıldım Kalbimi dar ****se kapatarak İçimdeki bir kanarya Hiç susmadan ağlayacak Bir tek şeyi unutma! Seni sevdim ben. Yakamozlarında yıkadım sevdamı çırılçıplak Seni sevdiğimi bağırdım mehtabına Beyazında akladım bulutunun Mavi mavi sevdim seni içim kan ağlayarak Bir tek şeyi unutma! Seni sevdim ben. Anlattıkça kış vuruyor satırlarıma Anlattıkça üşüyor, anlattıkça ısınıyor yüreğim. Bugün sardunyalarım da açmadı Belki de küskün renklere Ellerimde günah gibi yaşayamadıklarım Sensiz soluyorum anlayacağın Mavi mavi ölüyorum Duyuyor musun, orada mısın, Var mısın, yok musun? Bir tek şeyi unutma! Seni sevdim ben. Yanarak, yıkılarak Aklıma her geldiğinde ağlayarak.... ADINI BİLMEDEN Ben, seni; adını bilmeden sevdim. Ve, “var”lığınla gülüşünü... Ben seni, yaşını bilmeden, gözünü-kaşını bilmeden sevdim. Ve, “yar”lığa süzülüşünü. Ben seni, sesini duymadan sevdim... Ve duymadan nefesini. Ben seni adını bilmeden sevdim... Ama; sevdim!.. Üşüyüşünü sevdim... Üşüyüşünü sevdim onüçüncü ayın ilk günü; “Gel, ısıt” deyişini!.. Bekleyişini sevdim beşinci mevsimin gün bitimlerinde, bilerek gelmeyeceğimi... Akşam alacalarının gönlüne yürüyüşünü sevdim... Ve, kıpırtısız, karanlığa gömülüşünü sevdim. Bir de; “Gel, ısıt” deyişini!.. Ben seni, adını bilmeden sevdim. İhtiyacım... Cevabım... İsimler koydum sana; bahar yelim, çiçek tarlam... Gökkuşağım, ışığım... Kuşkanadım, pembe rüyam, çiy tanem... Seni, adını bilmeden sevince öğrendim; seni sevmek için gerekmiyordu ismini bilmem... ...Sevdim işte! Ben, seni; yaşını bilmeden sevdim... Ben seni, gözünü-kaşını bilmeden sevdim. Ben seni, sesini duymadan sevdim. Ve hatta öğrenmeye korkarken, bilmeye kıyamazken seni... ...seni sevdim. Seni sevdim. İçime salıncaklar kurdum gönlümün ipleriyle... Oturdun, sallayamadım; dokunurum diye korkumdan! Dolaştın boynuma bir sarmaşık gibi; okşayamadım. ...Koklayamadım! Dalgalarını taramamış olan parmaklarım yabancı saçlarına... Ve hâlâ bilmiyorum, gözlerin ne renk?.. Hangi yıldızlar mahpus içinde? Ve ben sana hâlâ seni sevdiğimi söyleyemedim!.. Ama ben seni; adını bilmeden, yaşını bilmeden... Yüzünü bilmeden, sesini bilmeden... ...seni bilmeden sevdim. Seni, “bilmeden” sevdim! Senin olmadığın ve benim olmadığım bir sokaktaki köşebaşında çarpıştı duygularımız! Döküldü içindekiler ve döküldü içimdekiler... Sen yoktun orda ve ben de yoktum; Ama sevda vardı! |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 01:48 PM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.