Yurdum Gibi



Kayaların dibinde bir papatya
Neden bulutsuzluk özlemi çeker.
Güneş daĝ yamaçlarından batar ya
Yokluğunu rüzgar içime çeker.

Üveyikler baharı selamlarken
Sensizliğin darbeleri vurulur
Toprak ana hevenk hevenk terlerken
Kayalara çarpan sular durulur.

Buğdaylar toprakta filizlenirken
Gecenin hafif gözyaşları vardı
Serzenişim gök kubbeyi delerken
Yüreğimde sönmeyen yangın vardı.

Rüzgarın en taze fısıltıları
Sızarken kekik kokulu dağlardan
Hangi güç silecekmiş saçlarını
Tarih yazdığın gönül haritamdan.

Alem geçer sensiz, görünmez dibi
İçimiz buruk gözlerimiz yaşlı
Seni her zaman sevdim yurdum gibi
Lakin yollar dikenli , hem de taşlı.

Gökdelen




İstanbul'a yeni gökdelenler
Dikilecekmiş
Varsın dikilsin kardeşim
Kimyâsal gazlarla
Ozon tabakasını deldik
Şimdi de gökdelenlerle
Göğü delik deşik
Edeceğiz anlaşılan.

Bir Tanem

Sevgilim, ağlama ne olursun
ağladıkça göz yasların,
bizi anlatıyor.
senin için yaptıklarıma
doyamam ki güzelim
yazdığım şiirler,
senin içindir sevgilim
yalnızım buralarda,
ne olur kurtar beni
tenhalar bitmiyor,
kadehlerin arkası gelmiyor,
sensizlik acısı bu dinmiyor.
seni seviyorum bir tanem
senle beraber olmak ,
bana güç veriyor.
senle beraberken
mutlu bir aşk ama hayat hüzündü
yoruldum sensiz gecen gün ve *******e
ben burdayım bekliyorum

Gülüşünü Cenazeme Sakla

Yüzüm kayıptır gözlerinde.
Gözlerimde, ışığı karartılmış bir şehir
ve toprağa düşen yağmur damlası günahkar,
doğan güneş suçlu.

Saçı rüzgarda dağılmış bir gökyüzü veriyorum sana.
Tut, karart ve yıldız as karanlığına.
Asmak için karanlığına, yağmursuz bulutlar gelecek sana.

Ve zulüm, tekrardan
cesaretini topla ve kat ömrünü şafaklara.
Bir bağırsan, bir toplasan, bir toplasam...
Toplayamıyoruz!

O, sana rehin yüreğimde,
tüm erken uyanan insanlar da bilir.
Bilirler ki; bozgunum,
her şafak yorgunum.
Lanetli insanlar öksürdü uykularıma.
Bilmem ki
ismim hafızanda durur mu hala?

Şu sıra saati bozuk bir zamandayım.
İliklerimde mevsimin şaşırmış gülleri açar.
Ayrıca
süpürülmüş kuş leşleri ayaklarımda...

Düşünürdüm, gözyaşı neden saydam,
kan niye kırmızı,
insanlar niye gece yatardı,
gece niye sessiz, sensizlik niye karanlık?
Bilsem...
...bilsem iyi olurdu işte.

Nefessiz yaşadım bir süre,
yaşanılabildiği kadar.
Aşksız yaşamaya çalıştım,
yaşanılmıyor hiç, boğazın kilitlenir durur her an.

O gülüşünü cenazeme sakla.

Tut bu elleri dipsiz mezarlara,
gözyaşlarımı gözlerine,
gurbetimi vatanına göm....