Ayrıldım

Ayrıldım kendimden, her şeyimden.
En çok nazlı güneşler yaktı beni.
Bir gönül alevini hatırlattılar bana.
Nasıl da yazdan beter olmuştu, içim.
Kendimdeki duyguları tanıma zamanıydı.
Hep son ses, umuttan çıkardı.
En son kararlar onundu.
Ben oylamalar yapmıştım içimde,
Sonuçlarının hep seni göstereceği.
Evet doğmuştun bir kahkahayla.
Gölgelerin düğmesi yoktu.
Gömlekleri çıplak bakışlıydı.
Sevişmekle sevişen bizdik.
Sonra o gün geldi,
Sen ansızın benden ayrıldın.
İstemedim birine bağlanmayı.
Kendi yalnızlığım benim tek aşkımdı.
Sanıyordum ki her şey düzelecek.
Ama susmuyordu içimin ağlaması.
Gönüller bardaktan boşalırcasına yağıyordu.
Üzerimde beni titreten bir şey vardı.
Evet beni kaplayan o sevgiydi, bu…
Yağmalıyordu içimi hiç durmadan.
Senle aramdaki duvarları yıkıyordu.
Ama ben inanmak istemiyordum.
İşte yine uzaklaşıp ayrılıyordum senden.
Yüreğimin boşluğu dikilmişti, senin sözlerinle.
Öylesine farklıydın ki.
Bulmaya inancım kalmayanlar, hep sendeydi.
O yiğit bakışındaydı, her şey.
Taşımaya korktuğum erkekliği,
Tekrar hafızalarıma kazıyordun.
O an büyüleniyor, dimdik ayakta duruyordum.
Ayrılmıyordum, kendimden senden…
İçimde yaşattıkların için,
Yalnızlıkta kalmıştım.

Kudret Alkan

Ayrılığın Doğumu

Bir şiir olmuşum.
Satırlarda aşkı avlayan.

Bir çizgi olmuşum.
Hayalin direnen hükümlerinde.

Bir kahır olmuşum.
Ayrılık denen illeti bulmak için.

Bir yıldız olmuşum.
Yattığın yatağa uzanmak için.

Seni bulmak için,
Özgürlüğün kalemlerine sataştım.
Belki bir zamanı geldiğinde,
Gözlerime düşersin.

Yüreğim seni içiyor.
İçimde dolaşan kan gibisin.

Ayrılık sürekli doğum yapıyor.
İçimizde eksilen yıllar.

Tutsak bir yıldız olmuşum.
Işığımla karanlık avlıyorum.

Şimdi bana uzanan yağmur gibisin.
Gözlerim, damlalarına çakılmış.

Şimdi son defa kendime soruyorum.
Sen bende yaşadıkça;
Hangi ayrılık seni koparabilir?

Kudret Alkan

Ayrılığın Kanı

Tenimde güneşin çökme arzusu.
Hayaller adımların ufak diliminde birikmiş.
Kırılgan tutkallar, içimdeki çölde.
Bir bağlama çalıyor,
Seslerimdeki yankılardan.
Güneş nefret için doğuyor.
Ellerindeki silahla,
Bütün sevgileri alnından vuruyor.
Ve orada,
Ansızın bir koku doğuyor.

Kabuk toplamış, içimdeki kırılganlık.
Grip gibiyim, buğday kokan burnunda.
Aktıkça, hastalık oluyorum.
Yenilenmeyen bir bağışıklık gibi.
Karanlığı boşaltan,
Derin öksürükler gibi.
Çünkü boğazımdan gemiler geçiyor.
Çünkü, onlara yol veriyorum.
Sonsuz izler bırakmaları için.
Umutlarındaki adalarda,
Fısıltılarla konaklamaları için.

Özlemler sınırına kapılmış, yürek naraları.
Sarhoşluk ayıldıkça kanıyor.
Pıhtılaştıkça sararıyor, şah damarı.
Ve veda ediyor,
Bültende yaşayan kan grubuna.
Sonra ayrılık akıyor,
Serum denen küçücük dünyada.

Yüreğime dolmuş, gece kamçıları.
Uzak sınırlarda birikmiş, düşünce avluları.
Kör bir yabancılığa girmiş,
Avuntulardaki derin elçilikler.
Karanlığın hektarlarında,
Kuşkusal anılar demlenmiş.
Ve bir çay gibi,
Bardağı ısıtıyor, içimdeki acılar.

Sonradan sessizleşen bir maviye doluyorum.
Martının eğik labirentinde,
Denizdeki dalgaya dönüşüyorum.
Ama yorgun, ama kanatsız.
Ayrılığa saplanan kuş bakışı gibi.
Hıçkırıkla kırılan gözyaşları gibi.
Ve dönencelere sinen,
İsimsiz bulutlar gibi.

Kudret Alkan

Bahar Arenası

İsyanlar damlıyor, içimdeki toprağa.
Bulutların arasında geziniyor, yüreğimdeki buluşmalar.
Gizli örgütler dolaşıyor, aldatışlarında.
Orada, bir ayna gibi yansıyorum.
İçindeki boşluğu,
Gerçeğin voltasında yaşıyorum.

Bir sağa gidiyorum, bir sola.
Yön mevhumu kaybolmuş, dudaklarımda.
Kime sokulsam, yüreğim vuruyor beni.
O an, içime sokuluyorsun.
Kızgın bir yılan gibi,
Sevme düşlerimi boğuyorsun.

Sonra gözlerimi açıyorum.
Sana ulaşır gibi dünyaya bakıyorum.
Yalnız başına koşan insanlar görüyorum.
Hepsi bir kaçışın içinde.
Hepsi büyük bir cehennemin gürültüsünde.

Artık zafer çığlıklarının içindeyim.
Sorgumla uzaklaşan mesafeler var, içimde.
Çiçeğin yapraklarını büken fısıldaşmalar gibi.
Bir türlü tutunamadığım gelecek gibi.
Bir türlü sevişmeyen bahar arenası gibi.

Kudret Alkan

Bahar Senfonisi

Bir bahar senfonisine düşmüşüm.
Tüm biletler kapışılmış.
İnsanlar aşkı gözetliyor.
Ama ben, inatla saklanıyorum.
Seni saklar gibi,
Ölümün içine karışıyorum.

Gençlikle açılan bağrıma,
Yaşlılığın kiri bulaşmış.
Seni hiçbir banyo çıkartamaz.
Sabunlar aşkıma merhametli.

Tüm sevdalar kıyı şeridine düşmüş.
İçimdeki inançlar sabahlıyor.

*******in derin dansına tutulmuşum.
Dolunayın bakışlarına düşmüşsün.
Bana bir ışık kadar yakın,
Karanlık kadar uzaksın.

Anladım,
Yorgunluktan önüne düşen gözlerimi.
Bir savaş çığlığı gibi,
Koynunda yaralar açan çiçekleri.

Şimdi yürüyorum.
Adımlarımda baharı taşıyarak.
Sensizliğin dünyasına gidiyorum.
Ölümü hiçe sayarak.
Ve senden,
Ölümsüz bir yaşam elde ederek.

Kudret Alkan

Bak İşte Sevgilim

Bak işte sevgilim.
Dünya ayrılıkla dönüyor.
Her şey aynı kaldı.
Söndükçe.
Öldükçe.

Bak işte sevgilim.
Ana oğlunu kucaklıyor.
Bütün içtenliğiyle.
Korkulardan üstün.
Acabalara yenilmeden.

Bak işte sevgilim.
Yolculuğum uzaklara doğru.
Bir gemi gibi.
Dalgalarla dost.
Yoklukla yolcu.

Bak işte sevgilim.
Gözler demir attı.
Tarihin yenik haritasına.
Orada sen doğdun.
Üstüme çöken ayrılıkta.
Senin gibi oldum.
Benden alınan acılarda.

Bak işte sevgilim.
Son defa bak bana.
Giden ruhuma bak.
Cennete olan isyanıma.
Kaderi reddeden yalnızlığıma.
Bana bak sevgilim.
Kör gibi.
Karanlığa aşıkçasına.

Kudret Alkan

Bana İnan

Seni arıyorum.
Yıllarla azalan gençlik gibi.

Hayal ettim.
Seneler süren arayışlar gibi.

İsmin, aşkımın mimarı.
Sokaklar, cetvelle kazınmış.

Sensizliğin adresi yok.
Binalar, sevgimle boyanmış.

Seni sevdiğime inan.
Çünkü, *******in ucundayım.

Bekle beni.
Bir gün döneceğim.

Sevgimi anlaman gerek.
Sana açılan yolları.

Yolumuzda güven olsun.
Aşk, yürekten okunsun.

Sana sarılmama fırsat ver.
Ellerin, yaşayan güller gibi olsun.

Engelleri aşalım.
İki şehri bir yapalım.

Mesafeler, seni korkutmasın.
Ben, yakınındayım.

Uzaklar bizi ayırmasın.
Ben, senin yanındayım.

Sıcak gülüşlerinde.
Yalnız kalan ağlayışlarında.
Her zaman seninle.

Kudret Alkan

Baş Sayfa

Bugün ölüme esnedim.
Onu uykuma almak için.
Belki rüyamda,
Pencerene düşerim.
Sana bakan bir peri olurum.

Seninle dağlara uçarım.
Kayalar gibi yuvarlanarak.
İnce çizgiler bulurum.
Hayallerimiz için.

Kendime yarınları alırım.
Ölümü satarcasına.
Zamanlar türetirim.
Yokluğunu affedercesine.

Yürüyen bir karanlık olurum.
Işığını tutmak için.
Sessiz bir çile olurum.
Sözlerine yol vermek için.

Konuşkan bir yemin olurum.
Suskun gözlerini bulmak için.
Senden kendime bakışlar eklerim.
Yarınlarda seni görmek için.

Seni yüreğime yazarım.
Hiçbir zaman silmemek için.
Ve seni hayatıma adarım.
Ölümden kader koparmak için.

Tarifi olmayan yemek olurum.
Lokmalarda seni yaşamak için.
Ve oda dolusu yazılar olurum.
Seni baş sayfama eklemek için.

Kudret Alkan

Başka Bir Deniz

Varlığınla yalanları infaz ettim.
Bir odaya kapandım.
Sadece senin olduğun.
Duvarlarda izlerinin olduğu.

Çıkamam, seni var eden yerden.
Artık yaşamım burada işleyecek.
Nehirler denizlere dökülecek.
Ufukta başka bir deniz olacak.

Kudret Alkan

Başka Yerde

Yalnızlık resmimi çizmeye çalışıyor.
Hiçbir boya benimle dost değil.
Anlaşılmamak üzerine kurulmuşum.
Hayatın damarları tıkanık.
Seni denize soruyorum.
Dalgalar, kıskanç ve asi.
Fırtınalar, beni alıp götürüyor.
Hiçbir ev beni anlamıyor.
Duvarlar beni kovuyor.
Sokaklar suskun.
İnsanlar, insanlıktan yoksun.

Dertlerim beni çivilemiş.
Artık güneşten akıyorum.
Uğruna, kendimi terk ettim.
Başka yerde, başka sevgilide.
Birlikteliğin sen olduğu yerde.

Kudret Alkan