Çağdaş Ülkenin Mühendisi

Soğuk kirli bir mermer,
Üzerinde yatan,taze bir ölü,
Okula gidiyormuş,sabah vakti,
Giderken kız arkadaşını alacak,
Birlikte gideceklermiş okula,

Körpe bıyıklarını eliyle düzeltmiş,
Saçlarına bakmıştı,camekanda,
El ele tutuşacaklar,göz göze,
Kumrular gibi,sevda türkülerini,
Söyleceklerdi beraber.

Ne güzel düşler kurarlardı,
Güzel yarınlarında ülkelerinin,
Okumuş iki mühendis olarak,
Yeni bir ülkenin,mühendisleri,
Yollar,köprüler,hava alanları,
Demiryolları yapacaklardı.
Geri kalmış ülkenin çocukları,
Ülkelerini kalkındıracak,
Çağdaş ülkenin,insanları,
Olmaya çalışacaklardı.

Tam kızın evinin köşesinde,
Arabadan inen iki kişi,
Ellerinde makinalı tüfekleri,
Bastılar tüfeklerin tetiğine,
Yarının çağdaş ülkesinin,
Çağdaş mühendisi olacak,
Sevdiği kızın elinden tutup,
Birlikte derse giderek,
Geleceklerini inşa edecekti.
Tam köşe başında,Elleri,
Makinalı tüfek olan,iki kişi,
Kontağı açık arabadan inerek,
Bastılar tetiğe,yıkıldı inleyerek,

Devrildi yere,dal gibi vücudu,
Beklerken kız arkadaşı evinde,
Silah seslerine camlara çıkmış,
Bağırıyordu insanlar,yetişin diye,
Elleri makinalı iki kişi,iki katil,
Cinayeti görenlerin bembeyaz,
Yüzlerini geride bırakarak,
Kontağı açık arabalarına binip,
Egzoz dumanına boğarak sokağı,
Yirimi iki yaşında,çağdaş ülkenin,
Çağdaş mühendisi genç adamı,
Kız arkadaşına bile varmadan,
Devirmişler yere koca çam gibi,
Uzaklaşmışlar sesler arasında.

Soğuk ve kirli mermer üstünde,
Yatan bu ölü,işte mühendis adayı,
Başında ağlamakta Anası,Babası,
Katledilen o genç mühendis değil,
Çağdaş ülkenin çağdaş geleceğiydi,
Bakın hepiniz ülkeyi yönetenlere,
Elleri makinalı,o iki kişiye,
Nasılda benziyorlar,değilmi?

Çağlayan

Ulu dağların zirvesinde bir garip çağlayan
Çağlar içinden tarihlere çağlayan
Çağlarım suyum berrak yıkanan yok
Türküler derledim hiç dinleyen yok

Çağlar içinden tarihin güllerini çağlarım
Sevdaların dillerini türkü türkü çağlarım
Ben söylerim ben dinlerim kim? Bilir
Ilgıt, Ilgıt seslenir sabah akşam ağlarım.

Akar suyum gider enginlere ulaşır
Çok gönüle, nice sevdalara karışır
Gönül bahçelerin, aşk ocağın sularım
Engin gönüllerin ümitsiz aşklarını sularım.

Çaresizim

Çaresizim,
Çaresiz olduğumu,
Çaresiz kabul ediyorum,
Çünki çaresizim,
Her şeyde.

Aşk’ta çaresiz,
Sevgilide çaresiz,
Yaşam kavgasında çaresiz,
Yalnızlığımı yaşarım,çaresiz,
Çözümde bulamıyorum artık,
Hiçbir şeyde,
Ne yapsam nafile gibi,
Velhasıl dostlar,
Çaresizliğimde,çaresizim.

Çaresizliğim ve Ölüm

Sokakta oynuyordu çocuklar,
Bu bayram sabahında,
Seyretmek için merakla,
Penceremin önünde otururken,
Cemalim göründü camda.
Göz göze geldim o anda,
Pek bi şaşırmadım da,
Yaşadığım yıllar boyunca,
Sevdiğim insanların,
Vefasızlığını düşündükçe,
Sevdiğim,aşık olduğum ‘O’,
Mavi gözlümün yokluğunda,
Yalnızlığımın da acılarıyla,
Ölüme ne kadar aşina,
Olduğumu anladım.

Sevgisizlik ormanında,
Vefadan yoksun insanlarla,
Hele ‘O’ gönlümün sultanı,
Mavi gözlümün yokluğunda,
Yalnız yaşamanın yükünü,
Taşımanın bahtsızlığıyla,
Ölümden başka kim ile,
Ve nasıl dost olabilirim ki?
O yüzden penceremin camında,
Gördüğümde cemalimi,
Ölümün çaresizliğini,
Çaresizliğimde ölümü,
Görürüm daima.

Çarparım Yüreğimi Duvarlara.

Aşkımızın öyle,
Bir tren camından,
Mahzun bakışların ardından,
El sallamakla,
Biter mi? sandın.

Her gün evin camından,
Yaşlı gözlerle ben,
Senin meçhule gidişini,
Bana el sallayışını,
Döneceğim bekle diyen,
O sözlerini hatırlarım.

İşte o an,
Bir sızı sarar yüreğimi,
Oluk oluk kan akar,
Göz yaşı yerine,
Gözlerimden.

Kapkara bir cehennem olur,
Gündüzler bile bana,
Ne bir yıldız,ne de ay,
Görünmez olur *******de,
Çılgınlar gibi odamda,
Çarparım yüreğimi duvarlara,
Sonra sahile inerek,
Gözlerim yaşlarla dolu,
Anlatırım aşkımızı,
Martılara.

Çeçen kızı

ÇEÇEN KIZI
Çeçen kızı çeçen kızı
Sen allar giy ben kırmızı
Çıkalım kaf dağlarının başına
Sen beni kokla ben de seni
Ooooy.ooooy.ooooy

Sevdim seni çeçen kızı
Bağlarınız can kırmızı
Akar gider hep kan mola
Kanar yaram kan kırmızı
Gel yanıma gir koynuma
Çekelim beraber şu kımızı
Oyy.Oy yy.OOOOY.

Çık Kendi Hapishanenden

Çamlıcadan bakınca, senin açından,
Öyle büyütmeye de gelmez ilişkimizi,
Ufak iş bizimkisi, benim sana aşık olmam,
Ve senin buna ilgisiz ve duyarsız kalman,
Asıl en kötüsü, bilerek, bilmeyerek,
Kendini, kendi hapishanene kapatman.
Düşün hele bir, ne kadar aptalca bir şey?
Hapishaneni güzelim, kendi içinde kurman.

Birde garibime giden ne biliyormusun?
Yaşamımızdaki herşeyi keşfeden insan,
Düşünüyorum ve soruyorum herkese?
Tabii ki herkesin yanında sana da?
Bütün yenilikleri keşfeder de insan,
İnsan olmanın sırrını; ne zaman, keşfedecek,
Sokaklarda koyun sürüleri olarak,
Gezerken gördüğümüz insan.

Nazım okuyordum şimdi,
Dilime geliverdi yukardaki dizeler,
İçimde seni düşünmekten gelen,
Tatlı bir iç huzuru başladı,
Ve dilime geliverdi, yazayım dedim,
Ne güzel şey, hatırlamak seni,
Androslu kadın, Sevmesende beni!

Bak Koca Nazım ne diyor?
Tahir olmakta ayıp değil,
Zühre olmakta.
Hatta sevda yüzünden,
Ölmekte ayıp değil,
Bütün iş Tahir’le, Zühre olabilmekte,
Yani iş, içinde atan o yürekte

Sevdim insanları adam gibi ama,
Onlar bunun farkında olmasalarda,
Tıpkı seni sevdiğim, aşık olduğum gibi,
Beni bırakıp gittin, okyanusun ortasına,
Bir selam bile göndermezsin Koca Adam’a
Bense her gün kırmızı güllerimi yollarım sana,

Çıkmak İçin Aydınlığa

Çıkmak için aydınlığa,
Umudun ve sevdanın beyazlığına,
Evet yırtmalı *******i,
Yıkmalı zindan *******i.

Gün ışığına salmalı,
Tüm seven yürekleri,
Sevdasına ulaşmalı yürekler,
Yeniden büyük bir imanla,
Alsın eline ne bulursa,
Ne dağ desin,ne bayır,
Sevdası için devirsin,
Önünde ne dağ kalsın,ne bayır.

Sevdalısına kavuşmak,
Delicesine sarılmak ister,
Yıllanmış şarap şişesindeki,
Yıllanmış aşk şarabını,
Kana kana içmek ister,
İçtiği kendi sevdasıdır,
Yılların imbiğinden süzülmüş,
Sevdasında sarhoş olmak ister,
Ram olup ellerini ve yüreğini,
Sevdiğine sunmak ister.

Yürekler konmalı aslında,
Gerdek odasına öncelikle,
Yürekleri ile sevişmeyen,
Sevişse ne olur teniyle?

Öfke ve kin yaşamaz sevgide,
Sevgi çiçekleri,kırmızı güller,
Her gün yeniden tomurcuklanır,
Yeniden sevmek,tazelenmek sevgide,
Düşünmez dün olanları,
Yaşar her sabah yeni sevdaları,
Her sabah güneşin altında yaşar,
Yeniden aşkını,sevdasını,

Al eline bir çiçek,
İstersen kırmızı bir gül olsun,
Bağla yanına da yüreğini,
Birde sevdan olsun yanında,
Gönder öylece sevdiğine,
Sevgide yaşanır umutlar,
Sevgide yaşanır yarınlar,
Delicesine,ya da huzur içinde,
Dolu dolu yaşamak için,
Haydi bağla yüreğini gül’e,
Yanına sevdanı da koyuver,
Gönder özel ulakla hemen,
Seni ve sevdanı bekleyen,
Aslan yürekli sevdiğine.

Çıldıracağım

Bu gece,
Bitmesin istiyorum.
Sabah olmasın,
Güneş de doğmasın,
Her yer karanlık olsun,
Gözlerimi de kapadım,
Senin yokluğunda,
Umutlarıma sarılmış,
Düşlerimde geziniyorum.

Sabah olur,
Bir de güneş doğarsa,
Kalkacağım yatağımdan,
Dolaşacağım bütün odaları,
Seni bulabilmek için,
Sonra mutfağa girip,
Senin olmadığını görünce,
Belki değil,mutlaka,
Çıldıracağım.

Çırılçıplağım.

Her şeyden arınmış,
Çırılçıplağım,
Urbalarımı bile çıkarmışım,
Yıldızlı gecenin şavkında,
Anadan üryan haldeyim.
Üzerimde,
Sevgi çiçeklerinden elbisem,
Yeni bir gezegene,
Yeni bir gökyüzü altında,
Yeni sevdalara,
Kanat açıp,
Uçmak istiyorum.

Çiçekler Türkümü Söyler

Sevgi güllerimi derdim, sana gönül olarak yolladım.
Benim derdim, yanımda karanfil olarak oturmakta.
Sözlerim kanatlamış şiir şiir sana uçmakta
Gözyaşlarım inci olmuş oluk gibi akmakta
Güllerin yanında sana sevda türküsü yolladım

Bahçede güller, karanfiller sakin bana bakıyor.
Menekşeler mor renkleri meltem ile dans ediyor
Sazımın telleri sana bozlaklardan ağıdımı yakıyor
Tutamadım yine göz yaşlarım inci inci akıyor
Esen yelden sarhoş, tüm çiçekler bana bakıyor

Beyaz bir gül sordu derdin nedir hey aşık
Kırmızı gül dizime uzandı sanki sen gibi
Karanfil gülümser, sanki teselli eder gibi
Menekşe raks ederken tam bir sırnaşık
Kollarıma dolanmış sarmış beni sarmaşık

Bütün çiçekler türkümü söylerler saz ile
Güllerin arasında sana yoladım haz ile
Geçti ömrüm gelmedin geçti artık yaz bile
Ömrüm boyu baktın durdun naz ile
Kavuşmaktı dileğim, bu sitemim az bile

Çoban Yıldızı Şahittir.

Gece olunca,
Koynuma dalardın,
Sarılıp boynuma,
Seni çok seviyorum,
Hep mutlu etmek,
İstiyorum derdin.

Sen uykuya dalınca,
Kalkıp seni seyrederdim.
Dudaklarını hafifçe öpüp,
Düşlerimi anlatırdım sana.
Tatlı bir gülümseme,
Belirdimi yüzünde,
Beni anladığını sanarak,
Usulca balkona çıkardım.
Gökteki ışıklardan,
Çoban yıldızını sorar,
Seni ve düşlerimi,
Bir bir ona anlatırdım.
Tan yeri ağardığında,
Usulca koynuna girer,
Sıkıca sarılırdım sana.
Uyandığım her gün,
Merakla sorardım kendime,
Acaba düşlerini,sen de?
Anlatır mıydın bana?

Haydi bu gece,
Sende çık balkona,
İstersen in sahile,sor,
Gökteki çoban yıldızına,
Anlatsın bir bir,
Seni ne kadar sevdiğimi?
Sana anlatamadığım,
Senin için düşlediğim,
Güzel günlerimizi.
Belki o zaman anlarsın,
Seni ne çok sevdiğimi.

Çocuk

Ne güzel şeysin
Sen çocuk,
En güzel şey,
Sensin çocuk.

İki gönül bir olunca,
Sen gelirsin çocuk.
Saflığın en güzeli,
Sevgimizin çiçeği,
Mutluluğun temeli,
Yaşanacak yılların,
En güzel şeyi,
Sensin çocuk.

Yaşanmamış yılların,
Tadılmamış tadların,
Bir gecelik günahların,
En güzel aşkların,
Meyvası sensin çocuk.

Bütün ümitlerimiz sende,
Şöyle bir büyüsende,
Bütün dualarda,dileklerde,
Mutluluklar ülkesinde,
Şimdi yaşama sırası sende,
Dilek ağacımızın meyvası,
O Güzel şey,sensin çocuk.

Çocukluğum Nerdesin?

Çocukluğum!
Hey benim emeklediğim,
Yürümeyi,koşmayı öğrendiğim,
O minnacık yıllarımdaki
Çocukluğum nerdesin?
Nereye sakladınız?
Benim çocukluğumu.

Oyun bahçelerinde oynayamadığım,
Arkadaşlarımla çember çevirip,
Topaç döndüremediğim,
Kafa karış oynayıp,
Cillilerimi şöyle çarpamadığım,
Çocukluğum! Nerdesin?

Sabah ezanında kalkarak,
Elmalık fırınına giderdim,
Tatar hamza’nın fırınından,
Tahta tepsiye sabahın o saatinde,
Mis kokulu tahanlı pidelerini,
Bir güzel sıralayarak,
Sokak aralarında yanık sesle,
Eskişehir unundan,
Yeni çıktı fırından,
Mis gibi tahanlı pideler,
Diye bağırarak satardım.

Okul saati geldiğinde,
Tahta çantamı sırtlayıp,
Bir koşu okuluma giderdim.

Akşam vakti okul bitince,
Bursa’nın o meşhur,
Kazan simidini,
Uzun bir sopaya dizerek,
Haniya akşam simidi,
Nidalarıyla satarak,
Kazandığım paralarla,
Sevinç içinde eve,
Annemin kollarına koşardım.

Fırıncımız bir tatardı,
Tekerlemeler öğretmişti bize,
‘’Bu tatar aptal tatar,kendi yapar,
Kendi yemez,el aleme satar’’
‘’Evet beyim,cebine merdivenle ineyim,
Şapkanın üstünde motosikletle döneyim’’
‘’Baylar bayanlar,kahvelerde,
Sandalyede oturanlar,
Alı alıverin,simitleri’’diyerek,
Şarkı söyler gibi,
Türkü çağırır gibi okurduk,
Tatar Hamza’nın öğrettiklerini.

İşte o günlerde yaşayamadığım,
Çocukluğum geldi aklıma birden,
Arıyorum çocukluğumu,
Acımasızca elimden alınmış,
Anıları bile bırakılmamış,
O Çocukluğumu aramaktayım.

Aranızda eğer bilen varsa,
Bir şekilde nerede olduğunu?
Bana haber verirmisiniz?
Çocukluğumu kucaklamak,
Öpüp koklamak,hasret gidermek,
Gecikmişte olsa şimdi,
Çocukluğumu yaşamak,
Yaşamak istiyorum.

Çünkü İnsanım Ben.

Bir tepeden bakıyorum,
Deniz kıyısında,enginlere dalmış,
İkindi vakti,Ezan sesi geliyor uzaktan,
Güneş eğilmiş,karşıdaki,
Dağın ardına doğru,
Akşamı çağırmakta.

Vapurda yanımda oturan,
Kadın geliyor aklıma,
Bir insana bakar gibi,
Bakıyorum kadına.
Oysa üstüm başım,insan kokar,
Etim,canım insandan olma,
Ama güzel şey,insana bakmak,
Hemde insan gibi,Yanımdaki kadına.

Deniz,gökyüzü,toprak,
Bütün insanlar bizimledir,
Biz insanlar bir türlü,
Nedense,biz bize olamayız,
Sahilde yürüyen bir kadın,
Sorarım tepeden,adın ne senin,
Susar,ses vermez bana,
Tepeden duyamaz ki beni,
Adın kum olsun senin,derim,
Yumuşacık,sevgiyle,özlemle,
Ellerimize almak istediğimiz,
Sevgiye özlemimiz olan,
Kum olsun senin adın.

Kumun sıcaklığı,
Senin sıcaklığındır bana,
Duymak istediğim,İnsanın sıcaklığı,
Yalansız bakmak yüzüne,
Özlemimi sunarken sana,
Yalansız anlatmak her şeyi,
Yıllar,yıllarca tutmak,ellerimde seni,
Doyasıya yaşamak isterim.
Tüm insanların ele ele tutuşup,
Bu sahilde gezmelerini,
Aşklarını anlatmalarını,
Özlem özlem gözlerin buluşmasını,
İnsan gibi konuşmalarını isterim.
Çünkü insanım ben.

Daldaki kuş:

Nereye böyle?
Diye sordu daldaki kuş:
Umudumun düşlediği yere,
Diyerek yürüdüm,yanından.
Nasıl bir yer düşlersin?
Diye sordu ardımdan?
Öyle bir yer olsun ki;
Yalnızlığın olmadığı,
Bir ülke olsun.
Öyle bir yer olsun ki;
Aşk ve sevda ateşini,
Söndüremesin fırtınalar.
Sarılsın sevgi dolu gönüller,
Sevdalı eller tutuşsun,
Sevda bahçelerinde,
Sevgi çocuklarının,
Sesleri çınlasın,
Sevda gülleri gibi,
Sevgi çocukları büyüsün.

Nerede böyle bir yer?
Diye sordu daldaki kuş?
Umudumun olduğu yerde,
Belki bulurum diyerek,
Seslendim daldaki kuşa,
Sevgi ükesini,
Bulmak ümidiyle,
Umuduma doğru yürüdüm,
Sessizce.

Damla damla yağarım,

Sarı saçlı,
Mavi gözlü,
Bir güzele,
Aşığım dostlar.
O yüzden yüreğim yanar,
Ağıt yakar dillerim,
Sevda bahçelerinde öter,
Her sabah bülbüllerim,
Martı olur kıyılarda,
İnil inil ağlarım,
Dalga olur denizlerde,
Çıldırmış deliler gibi,
Kayalara çarparım.
Gökyüzüne çıkar,
Bulutlara dalarım,
Gözyaşım yağmur olur,
Damla damla yağarım,
Ayrılığın acısıyla,
Şimşek olur patlarım,
Görürsünüz sizlerde,
Nafile çabalarım,
Ne yapsam etsem,
Ne şarkılar söylesem,
Bülbül olup gülüm’e
Asırlarca dil döksem,
Sarı saçlım,mavi gözlüm,
Hiç düşünmez ahvalim.

Darbımesel

Ne kadersiz biriyim ben,
Bir güzelin dudağından,
Öpemeden gideceğim,
Bir çiçekte baharı,
Yaşamadan yiteceğim,
Gül yüzlü güzelimin,
Gamzesinden öpemeden,
Ne yazık ki değil,inan,
Eşek gibi öleceğim.

Deh Eşeğim Deh

Sevgi taşırdım önceleri,
Tüm insanlara birer birer,
Şimdilerde ise,
Kahır taşıyan eşeğim ben,
Yuların ucu Madam’ın elinde,
Yada puştun birinde,
Habire bağırmakta bana,
Deh eşeğim deh diyerek,
Arada sırtıma sopasını,
Acımadan indirmekte,
Ardından deh ulan deh diyerek,
Yetmezmiş gibi sırtımda ki,
Kahır dolu sevda yükleri.


Yokuş yukarı tırmanırım hep,
İçim acır yorgunluktan,
Susarım kan ter içindeyim,
Bir yudum su versin diye,
Ha bire Türkü çağırmadayım.
Anlamaz,keyf çatar sırtımda,
Ah serde eşeklik olmasa,
Yapacağımı bilirdim amma?

Sorsan ona kendini,
İyi bir insan sanmakta,
Ama ne o bir insandır,
Nede ben bir hayvanım,
Ben bir eşeğim biliyorum,
O ne olduğunu biliyormu acaba?
Arada sesleniyor yoruldukça bana,
Deh eşeğim deh,yürüsene diye,
Bense kahır içinde bir eşek,
Kendi kendime söylenerek,
Ah Ulan eşek ah diyerek,
Ah bir insan olaydım ben,
Nasılda iyi davranırdım,
Bütün hayvanlara ve insanlara,
Diye hayıflanırım.

Deli Gönül

Gözüme şehlası geldi bakınca
Böyle molur deli gönül sevince
Irağın yanından beri gelince
Sevdiğimden daha güzel var mola.

Sevdiceğim güzel otur obanda
Ulu kışlar Türkü kurmuş ovanda
Gider erin koşa koşa yabana
Sabr ile dayanmaktan başka var mola

Gelecek güzel günler gelecek
Bu güzeli de bir kucak saracak
Bir yiğide tohum döle yatacak
Del'osman'a bir oğlanı verecek.

Derecekte del'osman derecek
Bir güzeli deli deli sevecek
O Güzelin uğruna ferhat olup
Nice, ulu dağlar delecek.

Delicesine Seviyorum.

Seni seviyorum;
Hem de delicesine,
Demekten korkanlardan,
Asla değilim ben.
Seviyorum seni,
Hem de delicesine,
Bu yürek,
Bu gönül,
Senden başkasını,
Seversem eğer./............./Beni,
Bilirsin sen değil mi?
Ben seni yüreğimle,
Bu koca ellerimle,
Seviyorum.

Delidir Deseler

Kırlarda geziniyorken,
Seni düşünüyordum,
Karşıma birden,
Bir bostan korkuluğu çıktı.

Kendi yalnızlığımdan yakınırken,
Bostan korkuluğuna bakıp,
Böyle yapayalnız,
Bostanda bir başına,
Beklemekten sıkılmış olmalısın dedim.

O da bana,
Sen beni yalnız mı sanıyorsun?
Ben bostan korkuluğuyum,
Her gün kuşlarla,
Konuşuyorum ben,
Ya sen,
Her gün,
Kimlerle konuşuyorsun,
Diye sormaz mı?

İşte O an,
Düşündüm şöyle bir,
Sen yoksan eğer,
Ben kimle ve nasıl,
Konuşuyorum.
O yüzden bana,
Delidir deseler,
Ne diyebilirim ki?

Delimiyim

Ben sensiz,
Yelkensiz ve dümensiz,
Hatta küreksiz,
Bir teknedeyim,
Açılmışım enginlere,
Sensiz,
Delimiyim,neyim?

Delimiyim Neyim.

Ben sensiz,
Yelkensiz,dümensiz,
Hatta küreksiz,
Bir tekneyim.
Açılmışım enginlere,
Bir başıma ve sensiz,
Delimiyim,neyim?

Delinin Sözleri

Hey dostum’!
Ben,
Senin gördüğünden,
Başka bir şey değilim.
Gördüğün,
Benim giysilerimdir,
Görmediğin ben ise,
İçimde yaşayan,
Sessizlik dünyasından,
Başka bir şey değildir.

Senden,
Söylediklerime,
Ve yaptıklarıma,
İnanmanı isteyemem.
Söylediklerim,
Senin öz düşüncelerinin,
Yankısından,
Başka bir şey değildir.

Rüzgar,
Doğudan esiyor desen,
Ben sahil boyunda,
Enginlere bakarken,
Sana hayır demeyeceğim.
Sen esen yele bakarken,
Ben aklımın yelkenine binip,
Uzaklara,
Gitmiş olacağım.
Senin için gün ışıdığında,
Bende gece,
Yeni başlıyor olacak.
Sen bana hayretle bakıp,
Deli mi ne bu,
Dediğinde,
Ben sana hayır bile,
Demeyeceğim.
Çünkü sen akılla,
Yeni yeni tanışırken,
Ben veda ediyor olacağım.

Demedim mi?

Bu sevdanın,aşkın yükünü,
Çekemezsin demedim mi?
Bu bir gönül yangınıdır,
Harında yanarsın,demedim mi?

Sevmek arşa ermek demektir,
Sevene ne mutlu,cennettir,
Sensizlik bana ölüm demektir,
Sevmeden olmaz demedim mi?

Deniz Gibi Kokardın Sen.

Sabah güneşi doğmuş,
Her yan aydınlık,
Pencereyi açtım,
Deniz kokusu geldi burnuma,
Yoksa senin kokun mu?
Çünkü sende,
Deniz gibi kokardın,
Gözlerin deniz mavisi,
Saçların,güneş sarısı,
Azgın dalgalar gibi,
Duramazdın yerinde,

******* boyu süren,
Sevişmelerimizde,
Nefes nefese kalırdım,
Sorardın neden? diye,
Ben karaların çocuğu,
Sense denizlerin kızı,
Gündüz gökyüzünde martı,
Gece olunca sahile,
Çılgınca saldıran
Dalgalar gibiydin,
Yetişilmezdi sana.

Sen gittin gideli,
Her gün sahildeyim,
Öyle öfke dolu ki yüreğim,
Dalgalar sahile vurdukça,
Sen geliyorsun aklıma.

Bu gün yine,
Fırtınalar koparken sahilde,
Birden ellerimi uzatıp,
Tuttum fırtınayı güçlüce,
Fırtına direndi,
Ben inat ettim,
Koydum bir Hayyam şişesine,
Bir kayanın üstünden,
Sensizliğin öfkesiyle,
Öyle bir savurdum ki uzaklara,
O günden beri,
Bizim sahillerde,
Deniz sakin,
Sende yoksun artık düşlerimde,
Senin hayalin,
Fırtınalarla gitti,
Bir kayanın üstünden,
Fırlatıp uzaklara,
Attığım gün.

Derleme 1

Güle ötermiş bülbülü,
Ah ederim, görün ölümü,
Solmadan bir koklayım,
Sarı saçlı,tomurcuk gülümü.

Ata binmiş sevdiğim,
Beyazlar içinde, gelindir,
Dönder yolun bizim köye,
Tanrım, garip kulun sevindir.

Gülleri takmış da zülfüne,
Zilleri de takmış eteğine,
İşte sana döndüm sevdiğim,
Beni,ak gerdanında uyut yine.

Derleme 2

Papatyanın rengi,
Kuru saman sarısı,
Kaçırdılar sevdiğimi,
Düşmanlar, gece yarısı.

Papatyanın yaprağı,
Beyazdır,Beyaz,
Gökte yıldızlar parlıyor,
Çok soğuk,bu gece ayaz.

Yineden yeşillendi,
Bizim köyün dağları,
Gene mesken mi olacak?
Şu gurbetin yolları.

Deydi Mi?

Gerçek aşkı hiç tanımadım,
Benim suçum da değil bu!
Gerçek aşkı yaşamak için,
Ne yaşadığım yıllar uygundu,
Ne o yılların kadınları.

Saksı çiçeğinde süs gibi,
Ya da allanıp pullanıp,
Görücü bekleyen zavallılardı.
Bense ne görücü oldum,
Nede aşkı aradığımı belli edebildim,
Bir devrim düşünün adına,
İnsanlığı kurtarmak adına,
Yaşanamayan aşk dünyasını,
Yaşanabilir kılmak için,
Canımı vermek de dahil,
Ölümüne savaş verdim,
Düzenin insanlarıyla.
Kadrini mi bildiler?

Hele kadınlar,kadınlarımız,
Aşık olmak için canımızı verdiğimiz,
Bazen Ferhat,bazen Mecnun,
Uğruna dağları deldiğimiz,
Kıymet mi? bildiler,
Hayır,hayır,Hayır.

Sırça saray gibi,
Evlerinde beklediler,
Ambalajı bozulmasın diye,
Erkek eline bile deymediler.

Ne oldu sonunda?
Kadınların yarısı lezbiyen,
Yarısı da kadınlığını bilmeden,
Kadın gibi cinselliğini yaşayamadan,
Yaşadılar,ve,
Bizleride erkek olmaktan,
Mahrum ettiler,
Bizde onlar kadar suçluyduk,
Biz değilse bile bizden önceki,
O Dünyanın hakimi erkekler.

Deydi mi ey kadınlar?
Çektiğiniz ve yaşayamadığınız,
Bunca kadınsızlığınızı?
Sizden sonraki kadınlara,
Anlattınız mı?

Sizin gibi sıkıntı yaşamasınlar diye,
Hayır,hayır,hayır.
Kendi cinsinize bile,
İhanet ettiniz sizler,
Ne kadar,
Ben yaşamadım ki,
Onlar niye yaşasın diye,
Kıskançlık krizinde yaşadınız?
Deydimi? Ha,söyleyin,
Deydimi?

Dilek Ağacımız.

Bir ağaç dikmiştik ikimiz,
Büyüdü kocaman oldu,
Hani büyüyünce ağacımız,
Birlikte gelerek ikimiz,
Asacaktık mendillerle,
Bir sen,bir ben ve ikimiz,
Mendillerin içinde dileklerimiz,
Gelecek güzel günlerde,
Mutluluk beklentilerimiz,
Olacaktı,hatırlıyor musun.

Sen yoksun,
Dilek ağacımız büyüdü,
Dallarına,
Sensizliğimi astım,
Yanına da,dilek torbamı,
İçinde sana olan özlemim,
Ve sensizliğin acıları var.

Dinle Oğul

Ey oğul,
Yaşadığın her an'a,
Dikkatle bak,
Gerçekten gör,
Seni var eden,
Doğanın koynundasın.
Gördüğün her şeyi,
Dolu dolu sev.
Sevdikçe her şey,
Daha da güzelleşecektir.

Bir kez yaşayacağın hayatını,
Son kertesine kadar yaşa,
Ve asla vazgeçme,
Her günü,
Yeni bir başlangıç yap.

Bak doğaya,
Her an yeniden,
Kendini nasıl yeniliyor?
Yaşamdan ne istiyorsan al,
Ve yaşadığın evrene,
Vermen gerekeni,bıkmadan,
Vermesini bil.

Doğ Artık Güneş

Doğ Artık Güneş
Her sabah uyandığımda
İşte güzel bir gün başlayacak diyorum
İçimden bir ses pencereme uzanırken
Haydi güneş doğ artık diyorum.
Bende güzel güneşli günlerimi
Artık yaşamak istiyorum.

Haydi güneş haydi, Yaşanmadan geçen yıllarıma ışık ver artık
İnsan gibi yaşamak, insan gibi aşık olmak istiyorum,
Yaşanacak çokça zamanım da kalmadı bak
Güneşli güzel günlerde sevdalanmayı özlüyorum.
Bir Leyla’ya kavuşacağım günü Mecnun gibi bekliyorum.

Her doğan gün kendi güneşinden kalırmış gebe
Üzülmek neye yarar kötü yazılmışsa kaderde
Tomurcuk gül olmak vardı bir güzelin gönlünde
Mahkumum ben buyurmuş ilahlar müebbede
Hoş bir sad’a bile bırakmadan gideceğim kubbede

Sevmek, aşık olmak, bir güzele ram olmak
Sevdasının kucağında uyanmak
Gülen yüzün gamzesinde bir tomurcuk gül olmak
Yar elinden kadeh kadeh içmek sevdayı
Doğmazsan doğma güneş kader böyle yazmış yazıyı
Del’osman’da deyi verecek feleğe bu kadıyı
Çek ipimi bitiriver artık, çekilmez bu acıyı.

Doğanın Oğluyum Ben

Doğa ananın şarkısıyım ben,
Söyler gümbür,gümbür,
Fısıldayarak bazen,
Ve yüreğinde saklar beni,
Her bahar söyler yeniden,
Göklerin maviliklerinden,
Toprağın üstüne düşen,
Yemyeşil halıyım ben.

Dağların,derelerin,çiçeklerin,
Doğanın oğluyum ben,
Kışın kükrerim doruklardan,
Çiçek açarım bahar geldiğinde,
Yazın sarı başaklarda gülümserim,
Hayyam’ım mahzeninde,
Demlenirim sonbaharda,
Sonra aşıklara bir armağan olurum,
Düğünlerde gelinin başında tac,
Sabahın doğuşuyla,günle el ele,
Tatlı bir meltem esintisiyle,
Yeniden doğuşu ve ışığı müjdelerim,
Ve akşama,kuşlarla ben,
Kanatlanır,veda ederiz,
Yaşamı sunduğum gibi,
Son çağrısı olurum ölümün.

Doğanın senfonisini dinlerken

Gecenin aydınlığında,
Bir tepeye çıktım,
Yaşamın bestelediği.
Sessizliğin senfonisi yankılanıyordu,
Uzaklardan.
Yaşama karşı,
Yenilgilerimi düşündüm,
Yalnızlığım,
Ve kimsesizliğim yanımdayken.

Geçmişte kazandığım,
Binlerce yengilerden,
Bana kalan en güzel şey,
Sen.
Yaşamdaki başarılarımdan,
Yüreğime en yakın olan,
Sen.

Seninle olduğum için ben,
Ayakları yerde,
Defne yaprakları peşinde koşmayan,
Biri olduğumu biliyorum,
Ben sende kendimi,
Yalnızlığımı buldum,

Gözlerine baktığımda,
Sevgiyi değil,
İkbal arayanın,
Kendisine kul olduğunu,
Gördüm.

Şimdi,
Doğanın senfonisini dinlerken
Anladım ki,
Birinin özünü anlayabilmek için,
İçindeki sevginin gücünü,
Söndürmek gerekirmiş.
O zaman,
Duyamazmış insan,
Doğanın senfonisini,

Şu anda ben,
Seni düşlüyorum,
Ve içimdeki sevgin,
Yanardağlar gibi,
Yüreğimi dağlamakta.
Yanaklarımda ıslaklık,
Galiba yine,
Gözlerim ağlamakta.

Dost Bildiklerime! ! ! ! ! ! ! !

Ne ettim ben sana tanrım?
Acılarla yoğurttun beni,
Suçum,aşık olmak,sevmek,
Üç kuruşa muhtaç ettin beni.

Bir fırtınaya tuttun beni,
Ne dertlere kattın beni,
Dost dilinden gelecek,
Bir selama,merhabaya,
Muhtaç bıraktın beni.

Dost diye aradığım diller,
Ararım,yerinde eser yeller.
Sevgi dolu nice gönüller,
Yapa yalnız bıraktı beni.

Mal mülk sevdasından vazgeçtim,
Ne baş eğdim,ne omuzlarda gezdim,
Şu kahpe dünyanın zevklerine karşı,
Tomurcuk gül gibi,güldüm de geçtim.

Dost ile Post

DOST İLE POST
Aradığım bu illerden hep bir dost
Bulduklarım istediler hep bir post
Meyhanede oldum seninle mest
Bağırdım ardından yine duymadın
Defol şurdan höst oğlu höst

Dost insanın belindeki silah gibidir
Elini beline attığında insan
Onun orada olduğunu bilmek ister
Her daim lazım olmayabilir amma
Höst oğlu höst tadına bakmak ister

Dost meclisi canan gibi bir güldür
Tatlı sözlerinle cananım beni güldür
Bakışım sanadır dikene değil güzelim
Cananım bana can kırmızı bir güldür.
Yaşamak bana bir cananla ömürdür.

Dostluk ve Aşk.

İki şey vardır ki,
Rastlantılara bağlıdır;
Biri dostluk,biri aşk,
Ararız yıllar boyu dost’u,
Bulunca doyamayız tadına,
Öyle bulunmaz kolay,kolay.
Ama sürer bir ömür boyu.

Aşk’da kolay bulunmaz,
Bulmak için ararız daima,
Delicesine yaşamak isteriz,
Doyumsuz ve aç biri gibi,
Ama aşkın bir kusuru var;
Narin bir çiçek gibidir,
Dalından koparmaya görün,
Yaşadıkça eskir sizinle,
Yaşlandıkça solar,kurur,
Kaybolur tüm güzelliği,
O yüzden değerini bilmeyiz,
Çarparız yerlere Debbah gibi.

İyileşmek elinde olan hastaya,
Hangi doktor acır ki?
İnsanlar budalalıklarını,
Bir kalıba döktüler mi?
Budalalıklarına bakarlar,
Hiç kimse de bilemez,
Neden ciddilik gördüklerini?

Dön Artık,Dön Yeter

Sen Gittin ya sevdiğim,
Ardından hep ağladım,
Bende kalan yazmanı,
Yastığıma bağladım,
Her gece başımı koyup,
Kara kaderime ağladım.
Aylar,yıllar geçti,
*******,günler boyu,
Hep seni andım.
Bir gün dönersin diye,
Ne adaklar adadım.
Her gece bahçeye çıkıp,
Yıldızlara mendil bağladım,
Tek tek bütün yıldızlarla,
Sana selam yolladım,
Yatağımda her gece,
Al yazmanı kokladım,
Sensizlik çok zormuş,
Dön artık,dön yeter,
Bak işte şiir oldum,
Dizelerde çağladım.

Dön Bana,Yüzün Göreyim.

Dön bana,
Dön bana da,
Yüzün göreyim.
Aramızdaki sıra dağları,
Kol vurup devireyim.
Gökteki yıldızlara da söyledim,
Seni görmek için gül yüzlüm,
Yirmi yıl mahpusta,
Nasıl bekleyim.

Arda boyunda sevdiğim,
Ellerinden tutayım,
O gavur ananla, babanı,
Nasıl affedeyim?
Bir ağa oğluna,
Kapatmışlar seni,
Ben nasıl dayanayım?
Çekip piştovu,
Ananı,babanı vurayım,
Ağa oğlu ısmayıl’ı
Kaldırıp dağbaşına,
Yardan aşarı atayım.

Ettim dediklerimi,hep ettim,
O gavur ananla babanı,
Birer kurşunla furdum
Ismayıl’ı dağ başında,
Yardan aşarı attım,
Kapattılar mahpusa beni,
Kestiler temiz yirmi yıl,
Seni görmeyi artık,
Nasıl ümit edeyim.