Sonbahar Güneşi...
Sonbahar güneşi gibi yalan gözlerin...
Ne kadar bakarsan bak,ısınmıyor içim...
Dilinden çıksa da güzel sözlerin,
Sevgiye dair her sözün yüreğinden gelsin...
Ben aşkı yanıma alıp bekledim seni...
Sen gelirken bırak tüm geçmişini...
Gözlerin gözlerimde değilken ellerin ellerimde...
Seviyorum derken dillerin,başın hep önünde...
Sonbahar güneşi gibi yalan senin sevgin...
Yanımdayken sen,bir anlamın yok yine bende...

Sonbahar Bitiyor...
Sonbahar bitiyor...
İçimde derin bir hüzün...
Pencereden her baktığımda sararmış kaldırımlar...
Sonbahar bitiyor...
İçimde hüzün...
Şarkılar hüzünlü...
Gökyüzü hüzünlü...
İnceden bir yağmur başlıyor...
Gözlerim de hüzün...
Aklıma geliyorsun sonra...
Sonra anılar ardı ardına...
Yıllanmış bir acısın içimde...
Kışı geçirdim...
Baharı yaşadım...
Yazı da bitirdim de sensizlikle...
Hani bir umut,bu sonbahar gelirsin sandım...
Eylülü geçirdim...
Ekimi yaşadım...
Kası

Emin misin Döndüğünde Kalbimi Bulmaya...
Sen bensizliği hiç bilemedin
Ben sensizliğe tat vermek için bile denedim
Çırpınışlarıma eklediğim özlemlerim oldu çoğu kez
Her dönüşte bulacağından gülümsedin, özlemedin
Yörüngendeydim belki hep, bunu bilmekti tutan seni
Beni sende tutansa kaçışına anlam vermek

Olur olmaz şeyler yaşanıyor dışımızda
Seyirci kalıyor gibiyiz,
Yüz çevirmelerimiz acıyan yerleri örtme telaşından
Yine ben buradayım
Sen suskunluğunda gizlendin
Sen bensiz hiç kalmadın
Belki ben hep sensizdim

ben geldim...
Ben geldim
Eteklerimde buz pürçekleri
Sırtımda zemheri
İnatçı kardelenler sizden aldım cesareti
Yıktım buzdan lahit’imi
Güneş vurdu çehreme
Binlerce elmas döküldü tenime
Elmaslardan daha değerli sevginle
Ben geldim

Sıyrıl rüyalarımdan
Bir avuç suyum,ıslat yüzünü
Yine giy mor sabahımı
Ben çıkardım
Hatıra denen hasretleri
Bilsen ne kadar özledim seni
Ben geldim

Ruhumu eritip kadehe koysalar
Dudaklarda parça,parça yudumlasalar
Bitiremediler,bitireme

El Verdim Hadi Tut...
Geceye çığlık attım
Yankı senden geldi
Boşluğa çarpan sesim değil
Gülüşün ezik hali oldu

Bir kulak çınlaması
Acaba anıyor mu beni düşüncesi
Dokunsan ağlarım belki
Yalnızlık var çünkü yerinde

Kim kime gebe belli değil
Sustuk da ne geçti elimize
İçe düşen öteki kemirmede
Yürek dağılacak şüpheyle

Şimdi sarı odalar sensiz
Rengin siyaha çaldı bensiz
Kaç gün dayanılır söylesene
Dilim varmıyor git demeye

Avuntu değil sözler
Tükenmesin diye bu direnmeler
Aşk g

vefasızım...
Herkesin bir sevdiği var
Benim se bir hayırsızım
Ne yaptımsa olmadın yar
Sevmedin be vefasızım

Çağırışım yalvarıştı
Gözyaşım sele karıştı
Alt tarafı bir karıştı
Gelmedin be vefasızım

Hayırsız der çiçek-çalı
Hayırsız der kahve falı
Bir kere olsun vefalı
Olmadın be vefasızım

Hançerine kalbimdi kın
Yalnız dostça oldun yakın
Bana özel kaldı aşkın
Bilmedin be vefasızım

Yağmurumdun, döndüm çöle
Bülbülümdün, gittin ele
Gönül bahçemdeki güle
Konmadın be vefa

onayasa...
Küçük insanlarda gölge büyürse
O ülkede güneş batıyor demek
Bir ülkenin büyükleri uyursa
Ocaklarda baykuş ötüyor demek

Köylü koyun değil yılan beslerse
Meclisi mebusan yalan beslerse
Hâkimi, savcıyı çalan beslerse
Adalet yan gelmiş yatıyor demek

Hortumcu servete servet katanda
Gücü olan güçsüzlere çatanda
Sistem yolsuzluğa çanak tutanda
Milli değerimiz bitiyor demek

Fuhuş her köşeyi sardı yürüdü
Bölücü Ermeni vurdu yürüdü
Akan kan gövdeyi sürdü yürüdü
Türkü de

Ekim Gecesi...
Seyr-ü sefadayım gözlerinden çalınmış mavi bir gökyüzünün altında
İstanbul’u.
Mekan aynı mekan, aylar sonra ilk kez gitmeye cesaret edebildiğim.
Elimde yine bir kadeh yakut,
Boğazımdan geçen her yudum, yeni bir cümle sana dair.
Yoksun diye isyanım dalgalar arasından göz kırpan kız kulesine.

Hatırlar mısın ekimin son günleriydi.
Sonbahar hüzünlü şekilde boynunu bükmüş kışa bırakıyordu yerini.
Havada ılık meltem, dolunayın parlaklığıyla süslediği yıldızlı gece ve
kaygılı

Düşmekten Korkma...
Düşmekten korkma, düşersen tutarım ellerinden..
Bırakmam yüreğini..
Sen yeter ki çıkart duyguları zincirlerden..
Hissettiklerine kulak ver..
Gözlerinde gördüğüm aşk hayat bulsun dudaklarında..
Öyle büyük bir sevda biriktiriyorum ki sana..
Hadi içindeki sesler çıksın dışarıya bağıra bağıra..
O kadar yakınız ki arzuya, bir nefes daha..
Hadi uzattım ellerimi, korkuların inadına..
Birlikte var edelim Şehr-i İstanbul’a nispet yaparcasına..
Gözlerim gözlerinde geçerken ha

Durdum Senin Kıyında...
Kilitledim kalbimi
Zamanı durdurdum
İçinde sen varsın
Üzüntü kabulüm
En baştandı sözüm

Yürüdüğüm yoldasın
Baktığım yerde
Hislerimin soyut halisin
Dokunduğum eşyasın kimi an
Değişmez sezgilerim

Ben burada durdum
Uçmayı seçmiştim aşkla
Uçurum da dahildi
Düşmek de buna
Durdum senin tam kıyında

Tüm saatleri topladım
Takvimleri bugünde bıraktım
Gelecek şimdilik yok
Dünü hiç saymadım
Kalbimi hüznüne bıraktım