|
Ne keyifle okuduğum şiirler ezberimde, ne de bağıra çağıra söylediğim şarkıların sözleri. Dalgın gözlerle yürüdüğüm caddelerde kayboluyorum.
Sonsuz bir inatla sarıldığım radyodan gelen o harika melodilerin de tadı yok? Peki ya o yağmurda iliklerime kadar ıslanmalarımı kim çaldı benden? Bilmiyorum! Susuyorum artık... Sustukça susuyorum. Sustukça, üzerime gelen insanlardan kurtarmak için ruhumu, suskunluğuma sarılıyorum. Ama yine de saplanıyor yüreğime bazı kelimeler. Bazıları da acıtıyor üstelik… Sessiz ******* benim için sığınılan bir liman sanki. Kendimi bulup bulup kaybettiğim karanlıkta, şöyle bir uğradığım kelime hazinem de bir anlam ifade etmiyor. Düşünüyorum da bu güne kadar hep; gibi yazmışım, gibi okumuşum, gibi söylemişim ve en önemlisi; gibi sevmişim... Elbette hiçbir şey, ben ol deyince olmaz. Bunu biliyorum ama zaman da geçiyor hızla. Tükenmez sandığım bütün sözler bitiyor ve ben de yavaş yavaş tükeniyorum... Onca yıldan sonra; hayata dair ne kaldı ki elimde? Kocaman bir hiç! Öyleyse neden bunca çaba, neye bunca isyan… Öyle anlamsızki yaşadığım hayat. Her şey az sonra gerçekleşecekmiş gibi duruyor, elimi uzatıyorum tutmak için, kayboluyor. Benim dışımda kopuyor bütün kıyametler ve ben kendime uyan bir kıyamet beğenmiyorum… Kalbime bir kurşun sıkacak gönüllü katilimi arıyorum ya da yüreğime su serpecek elin sahibini... Toprağa ateşi düşürecek, denizi yakamozlarla süsleyecek sesin sahibini… Artık basit şeyler bekliyorum yaşamdan. Örneğin, kimselerin bilmediği sırlarım olmalı ölürken... Kimselerin gitmediği sokaklarım olmalı... İçimi kanatan özlemlerle yaşlanıp, sonra da sessizce gitmeliyim bu dünyadan. İşte yine susuyorum; siyah bir geceye dönüyor her anım ve okuduğum her şiir kanatıyor yaralarımı. İçimdeki çocuk ölüyor... Yalancı gülümseyişlerle beni ciddiyete çağıran insanları da önemsemiyorum. Elimden kayıp gidenlerden korktuğumu bilmiyor ki hiçbiri… |
Hatırlamıyorum, ne kadar zaman oldu
Gözlerimi sensizliğe yatırmam Gündüzü terk eyleyip Yıldızlarla hüzün *******ine katılmam Gözlerim ne zaman alıştı sensizliğe ? Hatırladığım Yüreğim aynı acılar içinde Bekliyor hala seni, bıraktığın gibi öylece Hatırlamıyorum, kaç zamandır kulağım tetikte Umudun prangalandığı zamanlarda Yokluğuna forsa diyen acıları çektikçe Acaba kaçıncı sen sanış kapının çalan zilini Ve kaçıncı hüsran, kaçıncı ağlayış aynı eşikte Ellerim ne zaman alıştı, sensizliğin kapılarını örtmeye ? Hatırladığım Yüreğim örtemedi sana açık kapılarını Bekliyor hala seni, bıraktığın gibi öylece Hatırlamıyorum, senden sonra olanları Sigaraya ne zaman başladım Nasıl içtim bunca şarabı Olmazlara eklediğim aşk bakışlarını Baharın yaşandığı mevsimlerde Ruhuma vuran sensizlik ayazlarını Hatırladığım Titrediğim ******* boyu, karanlığı yorgan yaptım yokluğuna Ruhum alıştı ayazlara da, yüreğim alışamadı nafile Bekliyor hala seni, bıraktığın gibi öylece Hatırlamıyorum, güneşin öğlen ki halini Yıldızlar ve ay ne zaman arkadaşım oldu? Ve nasıl başladı Karanlığın hüznümü saklayan gece vakitlerinde Acıların yüreğime kurduğu çilingir sofrası şenlikleri Sarhoş olup, ruhuma çatmaları ve her gece nara atmaları Hatırladığım ******* boyu, kayan yıldızlardan, seni dilemem Çoktan öleceğim aslında çoktan lakin yüreğimde hala sen varsın ! Hatırlarım seni ölemem |
Doğuya baktığında gözlerin
İlk sabah güneşi eşliğinde Ve safran renginde, Duygularımı düşle, düşle ki ! Aksın yüreğin, senin gidişin Benim gözyaşım gibi Güneşin yansıması Kaplasın altın sarısı saçlarını. Hayalinde canlansın, ıslanmış yastığım. Ve satırların arasında, bulduğunda aşkımı Anla yastığımın neden ıslandığını ‘’Erkekler ağlamaz ’’ derdim ya ! Yalanmış ! Neden mi ? Gidişini gördüm gene düşümde. Ayrılığın hançeri vardı döşümde. Ben uğurlamaya gelirken seni, Seni ısıtan güneş, kavuruyordu beni. Boğazımda gitme diyemeyişimin düğümü O an başladı, senli hayallerimin ölümü. Bensiz bir kalabalığın içine yürüyordun. Heyhat ! Tarihi kilitliyor Gittiğin o güne, ruhumu gömüyordun. Ogün Temmuz’un altısı, Bana kalansa sevdamın son tortusu. Bu gün hala Temmuz’un altısı, Dedim ya kilitledin zamanı. Her sevda kilitlenecek mi bir güne! Aşk ne kadarda küçükmüş meğer. Küçücük bir günü sığdırıyorsa bir ömre. Ve sonbahar, yüreğim kadar temiz olsaydı Ve bir o kadarda çalarken sevdamın yeşilini. Razıydım birde kışlara kalmasaydı. Ayazında kurumasaydı, sevdamın son tomurcukları. Yürümüştün, Küçük bir kız çocuğu masumluğunda. Titreyen yüreğimi, hüzün ağaçlarının altında Bıraktın mezarlığın kapısına. Hala bir yer bulamadı kendine. Oysa küçük olan bendim, o koskoca cüssemle. Küçüktüm, bak sen gitmeyi becerdin, Ben bir ölmeyi bile beceremedim. Gökyüzü, yeryüzü ne varsa arasında kalan Sustu o gün, yada ben sustum hepsine Ne far eder ki, uzaksa yakın olması gereken Ve uzaklık çağırıyorsa hep yakın olması gerekenleri Heyhat ! Çoktan gömdüm ben çoktan Yüreğimdeki fesleğenleri, gömemezken kendimi Susmak değil midir bazen, gereğinden fazla konuşmak Yanılsamalara yatırırız gözlerimizi Ay mıdır güzelliği sunan, yoksa ışığı veren güneş mi ? Ağaçların arasında kalmışsa, yaşar mı papatya ? Güneşi görmüyorsa, kaplıyorsa düşen yapraklar üstünü Ne kadar yaşamaktır sizce Yaşamın mezbahasında beklerken Sıradaki hep sizden önceki ise Ve bakıp solgun donuk yüzünüze kasap Heyhat ! Dönüp gidiyorsa her seferinde Sizde özlemez misiniz ölümü ? Belki işitirsiniz artık, uzağa yakın olanlar Zamanıdır işitmenizin bitkin sesimi Benim yiten sesimdir o, ruhumun son sessiz çığlığı Yaşam mezbahasında kasabın henüz el değmediği. Son giden benden bir öncekiydi Giderken “ bu gün yedi temmuz dedi “ Gelmedi kilitleyen, kırdım kilitleri Ve duyuldu beklediğim ses Sıradaki bendim artık, hoşça kalın uzak olanlar |
ÖYLESİNE AĞLAMAKTAYIM....
Ben öylesine daldım gittim gözlerine, Öylesine yok oldu kederim senin ilik nefesinde... Öylesine mutlu oluyordum yanında... Düşünmeden, nedeni, niçini? Birleşen eller öylesine birleşmişti, Bir gün ayrılacaklarını biliyorlar gibi... Öylesine huzurluydum, öylesine bahardım yanında, Öylesine yaz *******inde esen ılık rüzgarlar gibi, içime doldun... Öylesine sevdim...ben öylesine sana aşık oldum... Öylesine içim çığlıklarla doldu... İçimde ki boşluğu sen öylesine doldurdun... Ben seni beklentisiz sevdim... Ben seni öylesine sevmek için sevdim... Sen benim, öylesine kahramanım olmuştun.... Ben öylesine sana aşık olmuştum... Ben zaten öylesine bekledim seni, gelip gelmemem önemli değildi... Biliyorsun öylesine başlamıştı her şey... Sadece yaşanmasını istediğimiz için yaşandı her şey... Öylesine...Beklentisiz... Bilirsin, ben zaten beklentisiz severim... Geç olsa da öğrendim... Bir şeyi daha öğrendim, Geç diye bir zaman dilimi yokmuş...’ İNSAN HER YAŞTA AŞIK OLURMUŞ... Zaten geç yada erken, öylesine başlamıştı her şey... Hani beklentiler yoktu?, hani beklentiler sevgiyi boğmuştu?... Şimdi , ben boğuluyorum... Seni çok sevdim... Gittiğinde, öylesine ağladım ki...Öylesine mutsuz oldum ki... SENİ ÖYLESİNE SEVMEMEMİŞİM, SANIRIM... Yoksa... Şimdi, öylesine mi ağlamaktayım..........? |
Hiç kalbin ağrıdı mı sebepsizce,
Hiç için titredi mi sıcak yaz *******i, Dolunaya baktığında hissettin mi hiç Yapayalnız derin bir karanlıkta olduğunu, Ve acı bir şekilde farkına vardın mı, Kalabalık içinde sessizce dolaştığını… Düşündüğün şeyi bilmeden uzaklara takılır gözlerin; Ellerin bilmediğin elleri tutar sanki, Tuttuğun el sana huzur verir de; Sen o huzurla bir türlü rahatlayamazsın… Boğazında kelimeler düğümlenir, yutkunursun; Bakışların buğulanır, gözlerini kısarsın, Tek damla düşmesin diye çabalarsın; Bilirsin ilk düşen damla habercisidir; sağanakların, Bilirsin sağanakların ardından körelir; duyguların, Bilirsin ki içindeki yangınlar büyür sağanaklarda… Sen bilirsin ama kalbin bilmez bunları, Yaşadıkça yaşar sevdalar kalbinde, Büyüdükçe büyür kalbin, her sevdayı saklar içinde, Gün gelir sığmaz olur kalbin göğsüne, Taşıyamaz olur bedenini, artık yorulur… Duyguların ağır gelir; ezilirsin Bir gün açıklanmamış duygularınla köşende, Teslim olursun ölüme, Sessizce… |
Yar?
Duyuyormusun? Bütün mumları yak..Ağacın altı aydınlık olsun.. Bir melodi..Damlalar ve sen... Sus konuşma.. Sadece gözlerime bak.. Konuşursam...isyan ederim.. Konuşursam...Sevdiğimi söylerim... Konuşursam...İnanki Gidemezsin.. Bavulunda boş bir köşe ayır bana.. Ne kadar güçlüyüm desem de sana, Bavuluna sığmak için küçülebilirim... Küçülecek kadar büyük sevdam.. Bir bavulda yaşayacak kadar isyanım var.. Korkuyorum... Korktuğum sadece rüzgar..Öyle sinsi ki bu gece..Hani dalsam bir ara gözlerine.. Kaybolsam..Alıp gotürecek seni.. Lanet olsun sana kalemim.. Susmuyorsun yine bu gece.. .. Ağlamak yok.. |
Yar?
Duyuyormusun? Bütün mumları yak..Ağacın altı aydınlık olsun.. Bir melodi..Damlalar ve sen... Sus konuşma.. Sadece gözlerime bak.. Konuşursam...isyan ederim.. Konuşursam...Sevdiğimi söylerim... Konuşursam...İnanki Gidemezsin.. Bavulunda boş bir köşe ayır bana.. Ne kadar güçlüyüm desem de sana, Bavuluna sığmak için küçülebilirim... Küçülecek kadar büyük sevdam.. Bir bavulda yaşayacak kadar isyanım var.. Korkuyorum... Korktuğum sadece rüzgar..Öyle sinsi ki bu gece..Hani dalsam bir ara gözlerine.. Kaybolsam..Alıp gotürecek seni.. Lanet olsun sana kalemim.. Susmuyorsun yine bu gece.. .. Ağlamak yok.. |
Sen beni hiç sevmedin ki...
Sevseydin,ayrılık yazmazdı bizim kitabımızda Hasretin zamansız pusuda beklemezdi, Öldürmek için beni. nefesimi kesen vuruşlara, Sebep olmazdı soğuk,alaylı sözlerin... Sen beni hiç sevmedin ki..sevseydin, Gölgem ağlıyor omzunda,onu görürdün, Odandaki her köşede, Nefes alışlarım var,onu duyardın... Gözyaşlarıma kıyamazdın, Can çekişmelerime dayanamazdın... Cellat olup sevgimin, Boynunu vurmazdın acımadan, Sen beni hiç sevmedin ki... Sevseydin Herşeyi ama herşeyi benimle birlikte, Omuzlardın.... Tutardık mutluluğun saçlarından, Sürüklerdik olduğumuz yere... Sevda şerbetini içerdik, Umuda yolculuk yapardık, Sevgi dolu bulutlara binip... Sen beni hiç sevmedin ki... Sevseydin, Şimdi şu an,silerdin gözyaşlarımı... Yanımda olurdun hiç düşünmeden... ikiz cocuklarimiza davetiye gönderirdik, nikah şahidimiz olurdu bütün şiirler... sen beni hiç sevmedin ki.. sevseydin, beni ayazda bırakmaz, gözlerine misafir eder, gamzelerinde uyuturdun.... |
Hayat....
Hayat; Seni kaç kişinin aradığı kimi öptüğün,hangi sporu yaptığın da degildir. Hayat, ayakkabıların,saçın,derinin rengi de değildir. Nerede yaşadığın veya hangi okula gittiğin de değildir. Aslında hayat; notlar,para,giysiler, girmeyi başardığın ya da başaramadığın okullar da değildir. Hayat; Kimi sevdiğin ve kimi incittiğindir. Kendin için neler hissettiğindir. Güven ,mutluluk,şefkattir. Arkadaşlarına destek olmak ve nefretin yerine sevgiyi koymaktır. Hayat; Kıskançlığı yenmek,önemsemeyi öğrenmek ve güven geliştirmektir. Ne dediğin ve ne demek istediğindir. İnsanların sahip olduklarını değil,kendilerini olduğu gibi görmektir. Her şeyden önemlisi hayatı,başkalarının hayatını olumlu yönde etkilemek için kullanmayı seçmektir. İşte hayat bu seçimden ibarettir. İnsanların en acizi dost edinemeyen, Ondan daha acizi ise dost kaybedendir |
adam olmaz dedin senden,
adam nedir dedim içimden.. ferketmezdi değişseydim, güvenseydim yada salıverseydimmmm... git..gideceksen bekleme...farklı degilsin sende.. gideceksen bekleme... git.. gideceksen bekleme.. başka birşey söyleme.. gideceksen bekleme.. artık olmaz dedin senle, çok eskitti beni bu hikaye.. tamam dedim, tamam kabul laf anlatılmaz ki gerçeğeee... git..gideceksen bekleme...farklı degilsin sende.. gideceksen bekleme... git.. gideceksen bekleme.. başka birşey söyleme.. gideceksen bekleme.. ben üşümem, sen geç benii sıkı giyin kandırma kendini.. bir şairin şiirinden ibaret tüm bildigim büyük ihtimalleee.. git..gideceksen bekleme...farklı degilsin sende.. gideceksen bekleme... git.. gideceksen bekleme.. başka birşey söyleme.. gideceksen bekleme.. |
| Forum saati GMT +3 olarak ayarlanmıştır. Şu an saat: 04:01 AM |
Yazılım: vBulletin® - Sürüm: 3.8.11 Copyright ©2000 - 2025, vBulletin Solutions, Inc.