Hakan İnan
 

Ağabeyin Değirmenleri


Memleketimi dolaşıyorum gah yürüyerek gah araçla
öğleden sonra bir vakit
kimi yerler bozkır,kimi, yeşil!
Yel değirmenleri her yerde.
Birer dev gibi sanki hepsi,feraceli.
Al yanaklı köylü fadik bacı gibi.
Ortadalar hepsi,bozkırda.
Rüzgar hepsini yalar. kimi döner,
kimide hala nazlı nazlı bekler,rüzgar yetmez
soruyorum,bunların burdalığı neden?
Neden demir ile sac?cevap yok.
Anama gösteriyorum değirmenleri,
bak ana!memleketi bunlar doyuruyor.
Elektiriğide bunlar verir,suyuda.
Hatta tarladaki başağı,bahçedeki ıspanağı,
sofrandaki kaşığı bunlarla doldurursun be ana.
Bazen yıldırım gibi düşünceler çakılır beynime ana!
Bu değirmenlerin tümü,alayı
ya rüzgarla dans edemez,
nazlı nazlı ufukta bir sağa bir sola dönemez
kaybolur ise ufuktaki bozkırda.
Köylü Mehmet bakınırsa hışımla!
El vermez ise ağabey Mehmet ağaya,
girmek lazım gelir artık mağaraya.
Vay o zaman halimize.
Değil tarladaki başak ve de ıspanak,
zindan olur bizede,
bu dünyada aldanarak yaşamak.

Ah Birde Sevdiğim



Yükseliyor hoş nağmeler sema ya.
Meşk ederek dönüyorum yine arzımda
Temizleniyorum a canlarım kabem de.
Ah birde sevdiğim yanımda olsa.

Biryanımı sarmış dostlar,
diğer yanımdaysa notalar,nağmeler
her şey dengeleniyor yanan yüreğimde
Ah birde sevdiğim yanımda olsa.

Masamda bir iki arkadaş
Bir iki defter kitap kalem.
Birazda duygu var yüklüce,
Ah birde sevdiğim yanımda olsa.

İç çekiyorum özlemle senli anılara,
tadıyorum her acıdan azar azar.
Gönlüme birtek seni anlatamıyorum.
Ah birde sevdiğim yanımda olsa.

Uğruna akıttığım gözyaşlarını saklıyorum,
görüpte üzülmeyesin diye ırak yerlerde.
gönlüm senden taraf oldu,ben kaldım yalnız dertte.
Ah birde sevdiğim yanımda olsa.

Anadolu Kartalı


Barbar şövalyelerden kaçırıyorum yarimi,
Koşturuyorlar atlarını üzerimize üzerimize.
Ha desek,fırsat versek aman vermeyecekler bize.
Çılgınca ezip geçecekler bedenimizden artakalanları
Geçtikleri yerleri kirletiyorlar!suları kurutuyor,
Havayı pisletiyorlar.
mahsulleri zorbalıkla alıyorlar mazlumdan.

Bırakmam yarimi barbar şövalyelere.!!
sırtlanıp çıkarım dağlara.
O dağlar ki;engin ormanları etek yaptı sarp
Kayalardaki anadolu kartalına.
Zirveye yaklaştıkça bizde kartallaşıyoruz..
Bizde dünyaya kartal gibi anadoludan bakıyoruz

Barbar şövalyeler geliyor batıdan sürü..sürü..
Atlı barbarlar medeniyet getiriyor
mazlumların kanıyla yıkanmış,kirli kılıçlarıyla.

Anlayana


Bir çığlıktır haykırışlarım
Anlayana beni mısralarımda.
anlayanadır yağmurların gözyaşlarım olduğunu,
giden katarlardaki yükün
aslında benim ızdıraplı yüreğim olduğunu
anlayanadır.

Ne kadar zordur bilirmisin
severken donuk gözlerle bakmak sana,
kaşlarımı tutmak çatık,
boşaltmak gözyaşlarımı içime.
bir hüzündür haykırışlarım
anlayabilene beni mısralarımda.

Arkadaşlarıma


Esen seher yeliyle dans eden ekinlerdeki başak
tanesinde gizlenmiş olan esrarengiz bilmeceler,
rüzgarın her mevsim yaptığı oyunlardır ki canım!
Unutturacak mı sanırsın yüreğimdeki seni bana?

Sitemkarım elbet talihimin oynadığı oyunlara,
küskünüm yinede beni var eden dünyaya.
Sıkma sen canını be yavrucağım.
Şansım dönerse ola ki gülerek bana;
ayağıma çelme atıp turap olanlardan da,
oynanan oyunlar ve dünya ile girdiğim kumardan da,
bir gün galip olarak kalkacağım elbet bu masadan da!

Asi Ve Tuvaldeki Fırça



Rüzgarınla savrulduğum şu garip Cuma akşamı,
Dertlerimi yudum yudum içiyorum rakı niyetine
sen yoksun diye yanımda.
Tütün gibi için için yanıyorum

Sarılıp halvet olalım gizlice,
içelim mutluluk pınarından sessizce.
Birde gözlerindeki sertliği kırıp
çocuksu kalbini elde etmek istiyorum.
Densizce. Birazda gafilce.
Maviliğinde kaybolan bedenim,
Seni arzuluyor benden gizllice.
Kalp atışlarımı gizlemek için
elimi ısırıyorum kuvvetlice

Yokluğunda üzülüp solan çiçekleri,
varlığında diriltiyorum bir fırça darbesiyle tuvalimde
ve sen biriciğim;
beni aşık eden gözlerine
gamsızlığını zerk ediyorsun bencilce.

Ay Işığındaki Türkü



Yılların yorgunu kerpiç evin tahta kapısı
İnleyerek açtı ağzını.
Genç adam mırıldanarak koyulmuştu yola
Islık çalan rüzgar bile O’nu fazla etkilemiyordu.
Sabit bakışlar, dik omuzlar
Onun boyun eğmeyeceğini gösterir gibiydi
Rüzgarla dans eden ağaçlar O’na
Sevgiliye ne kadar hasret kaldığını hatırlattı.
Başladı ay ışığında umutsuzlukla türküsüne.
Nağmeler gökyüzünde çınlayıp ararken eşlerini
O’da arıyordu hasretini İstemeye istemeye,
Belki diyordu belki de..

Aynalar

Cam bardaktan su içmesini çok severim
Saf,duru,berrak
Bazen sevdamı onunla selamlarım
Dudaklarımı onda bulurum
Bazen bir camdan bakışırız
Gözler yine onda karşılaşır
Onunla anlam bulur
Kendi ifadeni onda görürsün hep.
Seni senden iyi anlatır çoğu zaman
Şaşarsın.
Aynaya bakıp onunla konuşursun gizlice
iyi dosttur aynalar,hemde çok iyi dost
sırdaşım,ortağım,arkadaşım.

Bekleyiş


Özlem yalnızca sensiz geçen yılların
Verdiği acı değildir ey diğer yarım.
Sensizliği buram buram çekiyorsam içime
Alarak yanına hasreti de.
Bastığım toprak alev saçıyorsa,
Puslu gözlerle mutluluğumu çaldılar
Diye kızıyorsam ağlarken hasretle
Buda özlemdir elbet en katmerlisinden.
Ve eğer amaç diye bir şey varsa bu;
Sana kavuşacağım günü bekleyişimdir
hiç gelmeyeceğini bilsem de.

Ben Bunu Hep Yapıyorum


Bir oturup bir kalkıyorum.
Hop oturup pir kalkıyorum.
ben bunu hep yapıyorum.

Yüreğime adam olmayı,
Kalbime gizli aşkları öğretiyorum.
Bende herkesle birlikte aşkı öğreniyorum.
Nasıl söyleneceğini bilmesem de,
Biliyor gibi yapıp,gönlüme akıtıyorum.

Gönül mecralarımdan kopan taşları,
yürek değirmeninde ufaltıyorum,
ufalttığım bu taşları un yapıp,
her gün öğünlerce yiyorum.

Hasretine doyamadığım bu garip sevdayı
Gün be gün defalarca yaşıyorum.
sebebini bilmesem de
ben bunu hep yapıyorum.