Ufuk Nazım
 

17Ağustos

Uğulduyor dünya,
Bütün kapılar çalınıyor.
Bu sefer kapıda değil misafir,
Ve bütün kapılar çalınıyor.
Bu sefer dosttan değil misafir,
Ölüm çalıyor kapıları.
Ölümün rengi gözlerimde,
Kapkara bir çığlıktır ölüm,
Kulaklarımda uğuldayan.
Bu sefer ölümü hissediyorum.
Kırk beş saniyeyi,
Kırk beş seneye sığdıramıyorum.
Gökyüzünde ışık,
Karanlığa inat yükseliyor.
Ölüme inat gülüyorum.

Ufuk Nazım

Açacak

Her gizemin
Bir anatomisi vardır.
Her sessizliğin
Bir gizemi.
Ne yücedir
Bilinmeyenin çekimi.
Anlayamadan
Kapıldığın anaforun
Sahteliğini.
Açacak ayrık otları
Açacak:
İnat inat
Yaşam yaşam
Açacak
Sevda sevda
Türkü türkü
Maddenin en sert
Teninde
Tutuşmuş bir yalımın
En sıcak anında ki gibi,
Tutunacağız yaşama.u

Ufuk Nazım

Ağlama

Ağlama sevgilim;
Göm acını göğsüme.
Hadi gel;
Sarayım seni,
Kollarımla.
Acını emeyim;
Dudaklarından.
Ağlayıpda yıkma;
Göğü yüzüme.
Yağmur yağmur yığılma;
Çaresiz uzaklığıma.
Gül hadi gülümse.
Yüzünde gene çiçekler;
Gönlünde sevdamız açsın.
Sesin uzak değil sevgilim.
Ve göz yaşlarının tuzu;
Dudaklarımda.
Dudakların ürkek bir ceylan;
Sesin titrek bir;
Mum ışığı.
Benmiyim sesini titreten;
Deli poyraz.
Bilmezmisin değerini;
Zümrüt gözyaşlarının.
Ağalayıpda kabartma;
Gönlümün nehrlerini.
Başını omuzuma yasla;
Yüreğimde taşıyayım seni.
Seni yüreğinde taşıyan biri var;
Unutma sevgilim.
Umutlarım gözyaşlarında;
Ağlayıpda azaltma umutlarımı.
.

Ufuk Nazım

Ağrı Dağı

Şimdi Ağrıda kar var
Upuzun başında bulutlar
Çabanlar evlerinde kaval çalar
İnce bir ses yayılır karın yuzune.

Bir çocuktur Ağrı Dağı
Küçük kardeşinin elinden tutmuş
Bir türlü yol alamamış
Heybetinde donmuş çocukluğu saklı

Ve asidir Ağrı Dağı
Eğmez başını anlamaz dinlemez
Bir çocuk gibi coşkuludur
Her bahar aşar gider

Sanki Nuh un Gemisinden inmiş de
Gözlere hürmet edip
Öğlece kalmış yükseltilerde
Yüreklerin baş tacı olmuş Ağrı.

Ağrı kimin çocuğudur bilinmez
Kimedir bakışlarındaki öfke
Yenilmezliğindeki giz
Ve sakladıği destanlar kimindir bilinmez.

Ufuk Nazım

Ah O Sokaklarda

Geçmişin
Büyülü sokaklarındayım
Şimdi günlüğümden
Derin çığlıklar yükseliyor
Gözlerim takılmış
Geçmişin gizemli sokaklarına.
Dostlarla kahkahalarla
Yan yana omuz omuza
Hayatın içine akıyoruz.
Bir kadın
Yoksulluğunu asıyor
Çamaşır iplerine
Balkondan bize bakıyor
Gülen gözleriyle.
Yanımızdan geçiyor
Yaşlı bir işçi
Çürümüş meyveler
Yapışmış gömleğine
Omuzları sanki
Gövdesine çekilmiş
Ceplerimizden yayılan
Taze yemiş kokularını duyup
Bakıyor bize gıptayla.
Mutluluk oraların
Çok uzağında büyüyen
Bir bebek gibi
Çok uzaklarda aranan
Bir cennetti.
Ah o sokaklara
Bir daha çıkmak
Kahkahalarımızla
Çamaşır asan kadınımızla
Yorgun işçimizle
Dargın umutlarımızla.

Ufuk Nazım

Ak Buluta

Göğümde gezinen;
Ak bulut.
Gölgenle hüzünleniyorum,
Şu ışıklı günümde.
Ne mümkün;
Yanına çıkmak.
Pamuk tarlanda,
Bir ırgat olmak,
Ne mümkün.

Ufuk Nazım

Akarken

Şimdi kitaplarınla uzandın;
Yeşilin en güzeline.
Koynunda günün sıcaklığı,
Gönlün de ben varım.
Unutma;
Her gün bir ufuktan doğar.
Sonsuzda ki ufuk;
Sanma ki,
Uzak sana.
Sen akarken bana;
Ben doyarken sana.

Ufuk Nazım

Akbaba

Akbabaların koynundaki haç.
Bu ölen kaçıncı çocuk aç.
Ey iyilik sever leydi;
Dudağındaki kıpkızıl kan.
Ve sırtındaki deri,
Ölen çocukların derisi.
Tırnaklarında açların et parçaları.
Cesetlerle dolu bankaların,
Ceplerinden yayılan leş kokusunu,
Duymuyor musun?

Ufuk Nazım

Akıyor Düşleri

Dalgalar dalgın
Vapur nazlı nazlı
Köpüğüne katıyor
Yaklaşan ayrılığını
Mavi bir söylencesin şimdi.

Martılara dargın
Kaçırıyor gözlerini.
Bakışları ürkek
Martılar gibi
Çırpınıyor yüzünde.

Yüreğin kabarmış
Denize karışmış düşlerin.
Dalga dalga
Köpük köpük
Akıyorsun denizine.

Gülüşlerin
Dalgın bir mavide
Dalıyor uzaklara.
Dost ufuklara uzanıyor,
Gülümseyen gözlerin.
Dostum uğurlar olsun.

Ufuk Nazım

Aldanma

Aldanma;
Suskunluğuma.
Sakın unutma;
Umutlarını.
Suskunluğum;
İnancımdır gülüm.
Umutlarımın doğacağı ana.
An ki;
Bir ezginin yükselişi,
Ve senin bana gelişin gibi.

Ufuk Nazım

Amansız Kuş

Bakışında bir dünya.
Sevecen bir kuş;
Çırpınırken camdan.
Candan bir yürek;
Çarpıyor göğsünde.
Sevgi denilen;
O büyük o amansız kuş.
Yürek ve yeniden yeniden;
Çırpınışları.

Ufuk Nazım

Anadoluya

Yazgısını arayan ülke
Ey güzel ülke! ! !
Denizlerin;
Soluğunu alıp uzakların
Sana ufuklardan
Güneşler taşırlar.
Yüreğinde ezilip
Uğruna destanlar yazar
Tarihin içinden
Haykıran yiğitler.
Ve sen;
El bağlamışsın önünde
O en büyük düşmanın.
Kederin yalan.
Yüreğin gibi
Olmasın ayaklarında yalın.
Umudun değil uzaklarda
Taa içinde
Ey güzel ülke! !

04.09.05

Ufuk Nazım

Anlamsızlar

Bir insanın;
Ömrü kadardır zaman.
Ey anlamsızlar!
Ölüm ve yaşam arasında;
Çırpınışınız boşuna.
Ölümü anlayın,
Zamanın boşuna lığına aldanmayın.

Ufuk Nazım

Anlaşılmak

Anlaşılmak sevilmektir.
Sevmek gizin sessizliğini.
Bilmeden olacakları
Derin uykulara dalmaktır
Sevmek.

Sevmek doyumsuzluktur.
Bir orman doyarmı
Yapraklarına
Ya gece
Yıldızlarına doyarmı.

Ufuk Nazım

Anne

Bir gün ölürsem;
Sevgi olup,
Dolarım gözlerine,
Ağlama anne.

Umut olup,
Dönersem yüreğine;
Her şeyde kendi parçanı,
Beni görürsün anne

Umudumu ararken öldüm;
Aydınlık yollardaydım,
Pusularla kestiler yolumu,
Umudum şimdi sende anne.

Beni nasıl yarattıysan,
Umutlarımı da yarat anne.
Çükü umutsuz bizler.
Ölü bedenleriz.

Bulursan umutlarımı,
Bulut olup yağarım,
Kurak topraklara.
Güneş olup doğarım,
Gülkurusu ufuklara.

İşte o zaman,
Her şeyimle dönerim sana.
Ben sen,
Biz siz oluruz,
Kurtuluruz bu ayrılıktan.

Ufuk Nazım

ApansızGiderdi

Apansız giderdielbet,
Zamanı gelince giderdi.
Yollar,
Değişik güzelliklerin kaynağı,
Büyük umut sunakları.

Önünde sıralanan dağlar,
Yolların kah üstünde kah yanındaydı.
Beceriksiz bir acemiydi.
Suçlu bir aziz kirden arınmıştı,
Bulut kümeleri gibi bembeyaz uçtu.

Ufuk Nazım

Aradığım

Süzülen bir damlaydım
Dalgın ömründen
Namelerin şakırken ruhumda
Cana yürüyen o büyülü şiirdin sen.

Issız koyaklarında yurdumun
Dalgalarla kardeş dümensiz bir sevda takasıydın
Beklerken emeğimizin hakkını meydanlarda
Sıralara saklanmış bir gençliktin sen.

Engereğin diliydi saatin akrebi
Milyonlarca kez verdi zehirini
Her gün belleğimi donduran
Bir damla zehirdin sen...

Aradığım sendin ey aşk
Dünyanın her köşesinde zamandan sürülendin
Tamda bulmuşken seni şiirlerde
Bir şafak vakti kitap kitap kurşuna dizilendin sen...

Ufuk Nazım

Asi

Küçük;
Elleri narin.
Ve ellerim,
Kaba kıran.
Gözleri yumuşak,
Sevecen.
Gözlerim asi;
Yaralayan.

Ufuk Nazım

Asildir Emek

Asildir emek
Öyküler ve şiirler kadar asil
Diyetlerini öderken emekçiler
Irak fabrika karanlıklarında
Tarlalarda ve billur denizlerinde
Bu eşsiz yaşam dünyasının içinde
Kendilerine bir yer bulamadılar
Bir öykülere birde şiirlere sığınabildiler
İktidarın cücelerini sırtlarında yükseltirken
Birilerinin öykülerinde
İsyanların başında direneceklerdi
Yahutta bir şiirde emekleri için
Bir şafak vakti kurşuna dizileceklerdi
Habersizdiler satılan geleceklerinden
Ama asla yüreksiz değillerdir
Batıya peşkeş çeklilen herşeylerini
Günü geldiğinde geri alacak kadar
Cessur ve umutludur onlar
Asaletlerini avuçlarında saklarlar
Ve emeklerinin asilliğini
Kalemleriyle sayfalara işlerler
Şiir şiir öykü öykü yayılırlar geleceğe...

Ufuk Nazım

Aslanlar Vurulsada

Geçmişimiz
Benzer üçgenler gibi.
Vurulan bir aslanın
Ardından
Yüreği burkulan
Ürkek iki maral gibiyiz.
Daha anlamadan
Düşünenlerin gizini
Erken yorumlarda
Düşenlerin ardında
Erken tükenen
Ölümsüzlük ayyaşlarıyız.
Gözlerindeki hüzün
Yüreğinden yansırken
Kelimelere.
İçinde bir şeyler
Hala diriyken
Ve sorgulamaktan uzakken
Yaşamının gizlerini
Belli uyuyorsun
Şimdi cin gözlerin
Derin uykularda.
Çiğdemin evriminde
Bir ayçiçeği vardır
Güneşine bakan.
Şimdi ufkun sonsuzunda
Salınan güneşine sadık
Uğur böceklerinin
Cıvıl cıvıl uçtuğu
O sessiz ve sakin kırda
Güneşine dönmeyi unutma.
Kendine çekil sende
Günün ardından
İçinde doğur güneşini
Unutma çiğdemlerin
Evriminde
Den den
Çiğdem çiğdem
Günün ışığı vardır.
Sevdalı bir böceğin kokusu
Issız bir ufkun
Sarı sıcak gülüşü vardır.
Çiğdemler hep açsın
Aslanlar vurulsa da
Maralların hep
Yüreği burkulsun…..

Ufuk Nazım

Aşamazsın

Ülkeler,sınırlar,
Diller aşılır
Ama;
Kendini aşamazsın.
Kırlangıç fırtınası başlar
Kendi duvarlarında boğulursun.
Emeğinin alnında
Bir damla ter misali
Soğrulursun.
Yorulur;
Bir çepere oturursun
İçinde geçmişin tortusu
Tonlarca hurda misali
Doğrulup yol alamazsın.
Sen muhtaçsın sevgiye.
Şehirler bıraktın ardında
Sevdiğin için bir kadını
Ama sevginin şehrini
Kuramazsın.
Bir gün;
Unutursun rüzgarları
Açıp şiirden yelkenleri
Yol alırsın şairler diyarına.
Vardığın liman
Yedi tepeli bir şehrin
Kıyısında
Ama sen çıkamazsın
Karaya.
Atarsın kendini denize
Sevginin oltasında
Çırpınırsın balık misali
Adını unutursun
Dünyanın;
En güzel şehrinin
Istanbulun.
Sonra;
Sende unutulursun.

Ufuk Nazım

Aşk

Aşk;
Kaygan bir zeminde
İnatla yol alma uğraşı.
Ve düşmenin
Acı çekmenin vereceği
O amansız korkuyu
Hazza dönüştürme sanatı.
Ve olmazların
Önü açıldıkça artan
Tutku,korku
Daha çok üstüne gidilen
Hızla çarpan kalpler
Her sabah düşülen
Buhran kuyuları...
Özgürlüğünü
Benini aldığını sanar
Çekilirsin geri.
Düşlere düşer
Geleceğini düşünür
Atılırsın ileri paradoks
Ve alıcı kuşlar
Mekik dokumaya
Düşün denizini didiklemeye başlar
Gece gündüz...
Zamana asılmış bir sarkaç gibi
Bir geceye bir güne düşersin...
Mavi kalplerin
En kuytusunda
Bir yerlerde saklanır aşk
Bu eşsiz bir dengedir
Artık baktığın gözler
İçtiğin su
Akan nehirler
Sessiz ve sakin
Sonsuza yayılan denizler
Senin değildir.
Beninin içinde
O eşsiz ve bin kollu
Bir çınar gibi yükselmiştir.
Ne kökü kopar
Ne yaprakları solup düşer
Kabul etmelisin.
O senindir artık
Olmasada yanında
Ekilmiştir ayrık otları
Mavi kalplere
Sökemezssin...

Ufuk Nazım

Aşk Sonesi

Sen masmavi denizler kadar güzelsin.
Zor ve güzel sevgilim.
Mutluluk haberi taşıyan;
Mektuplar aldığında,beni unutma.

Kapını çalan karayel benim;
Aç kapılarını,gönül denizinin.
Sevda fırtınaları,
Çıkarmaya geldim.

Zorluğun kadar güzelsin.
Unutulmaz bir sonesin sen,
Yükselen bir ezgisin.

Sonsuz yalnızlığımı dağıtan,
Tatlı bir busesin sen.
Zor ve güzel sevgilimsin.

Ufuk Nazım

Aşka Dair

Aşka inandı
Ama aşk başkadır
Soluklar yanıltır,öpüşlerde
Kalbin hızındaki titreklikte.

Sabahın yalağuz saatlerinde
Gözlerinden göruülen acıda
Ayrılıklardır aşkın toprağı
Suyu umuttur direncin kabında.

Aşk savunmasız bir kuş değildir
Sevginin bencil kafesinde tutamazsın.
Kanatları kırık bir kırlangıç değil
Aşk özgür bir kartaldır engince.

Ve sen önce
Kanatlarını açacaksın
Uçmayı öğreneceksin
Sonra düşeceksin aşkın göğüne.

Ufuk Nazım

Atlılar

Gümüş savatlarıyla,
Dört nala koşuyordu zaman.
Ansızın atlının savatlarından,
Parladı güneş;
Gözlerime aktı huzme huzme.
Sanki ovaya yayılmış gibiydi;
Binlerce at.
Sürenler hep değişirken.
Nallar izlerini kazıyordu;
Zamana.
Zaman aktı gitti;
Güzellikler dalgalara,
Umutlar bulutlara takıldı;
Ve bir daha dönmedi atlılar.
Gözlerime ağan ışıklar,
Saçlarıma takıldı
Kaldım zamanın gölgesin de.
Ağaran saçlarımla.

Ufuk Nazım

Avare Yollar

Yüreğimin kıyılarında,
Aradım seni boşuna.
Duyuyor musun yüreğimden,
Sana sesleneni.
Yüreğimin kuytusundan;
Beynimin tümseğine yollar açtım.
Seni aramıyorum;
Avare yollarda.
Arada bir seni kusuyorum;
Yeşil ve acı bir şeyi.

Ufuk Nazım

Ay Soğukdu

Zaman doldu;
Gecenin içine,
Dopdolu bir ay doğdu.
Sen yoktun gene,
Ve ay soğuktu.
Zaman doldu;
Ay ayrılığa doğdu.
Zaman doldu;
Vakit uzak bir geminin,
Güverte sonsuzluğunda dondu.

Ufuk Nazım

Ayaklandı Umutlar

Ayaklandı umutlar.
Karanlığın ordularını;
Ateşe verip,
Aktı sonsuza.
Yayıldı karanlığa umutlar.

Ufuk Nazım

Ayı Ürkütmeden

Kokular sürün;
Öyle gel.
Sessizce;
Ayı ürkütmeden.
Ve kaçırmadan,
Serçeleri.
Parmaklarının ucunda;
Parmaklarını;
İncitmeden gel.

Ufuk Nazım

Aynalar

Aynalardan,
Kaçıncı yansıyışım.
Kaçıncı kez,
Sanaldan kaçışım.
Şimdi bin parça suratım;
Sanal da binlerceyim.
Aynam kırıldı.

Ufuk Nazım

Ayrılık

Son kez bak dünyaya,
Gidişin ne kadar acı.
Son kez bak dünyaya,
Ağaçlar, kuşlar nasıl üzgün.
Gidişine dayanamayıp,
Gökyüzünden çekilmiş güneş.
Bir ben gülümsüyorum sana.
Seni tayininin çıktığı yere,
Uğurlar gibi.
Bir ben gülümsüyorum ardından.
Seni, umudumuza kavuşacakmışsın gibi,
Korkmadan gülerek uğurluyorum.
Ölürken dirilenlerin bahçesinde,
Kızıl güllerin hiç solmasın.

Ufuk Nazım

Azimle Bak

Baktıkça güneşe
Gözlerin kamaşacak ilkin
Sonra ayan beyan
Açılacak gözlerin dünyaya.

Azimle bak güneşe
Dostum
Gittikçe küçülecek gölgeler
Gözlerin erecek umuda.

Ufuk Nazım

Azminde Boğulsun

Azminde;
Boğulsun zaman.
Haydi asıl küreklere.
Ulaşalım zamanların,
En güzeline.

Ufuk Nazım

Bahar Geldi

Uykular derin
Gülüşler yeşil
Günler uzun artık.
Bahar geldi
Dağsız ve denizsiz.
Yarımca bir ay
*******i dolanıyor
Üstümuzde,
Uzak yakın
Bütün dostlarımızla
Yeniden boy veriyoruz
Ciçek cicek.

Ufuk Nazım

Bahara Hasret

Kar yağdı,
Gene hasretin gölümde.
Büyük şehirlerde yaşadım,
Büyük okullarda okudum.
Büyük aşklar yaşayıp,
Seni tanıdım.
Ve şimdi,
Bir dağ başında,
Yaşamı tanıyorum.
Dünyanın en zor okulunu,
Halkımın okulunu okuyorum.
Kar yağdı,
Yine hasretin gönlümde.
Umutlar sevgiler,
Ve bahara dair her şey,
Nakışlarında,
Emek kokan ellerin.
Ah onların sabrı,
Peygamberlerle eştir.
Onların yüreği konuşur,
Gözleri, elleri konuşur onların.
Yaşamı öğreniyorum,
Bir şeyleri almadan,
Ve satmadan.
Hasreti nakışlara gömdüm.
Öğrendim baharı beklemeyi,
Seni baharmışsın gibi;
Bekliyorum.

Ufuk Nazım

Baharı Beklerken

Kar yağıyor
Baharı bekliyor
Binlerce çocuk.
Kapılarını kapatan
Beyaz bir yorgan gibi
Çiçekleri saklayan
Beyaz düşmandan
Bıktılar.
Harmanların yeşilinde
Koşmak istiyorlar.
Çocukluğumdan beri
Ardahan da
Kar altında benimde
Bir yanım.
Baharı beklerken
Birden büyümek
Ve unutmak baharları.
Sonra bulmak
Eşelediğin bir yığının altında
Sevgi denilen
O eşsiz yanını.
Ve yeşertmek
Bütün güzelliğiyle
Çocukluğunun baharını.

Ufuk Nazım

Bakamaz ki

Umut molozlarını
Sırtlamış gidiyor.
Habersiz gökteki yıldızdan.
Kaldıramaz ki başını
Mavi göğün yüzüne.
Bakamaz ki
Sırtında
Umut molozları
Yürür eğik başıyla.

Ufuk Nazım

Bakışlarında

Kırları görüyorum
Senin bakışlarında.
Rüzgar olup
Bütün güzel kokuları
Saçlarına taşımak sevgilim.
Yağmur olup
Bereketli koynunda
Buram buram
Toprak kokmak.
Çiğ olup
Teninde buharlaşmak sevgilim.
Sana bulanmak
Zamanı unutmak
Budak budak
Yaprak yaprak
Sana uzanmak sevgilim.

Ufuk Nazım

Barış

Barış için;
Dalgalanıyor deniz.
Deniz barış için,
Taşıyor hammaddeleri.
Tüm silah taşıyan,
Tabutlukları batırıyor.
Dalgalar barışa yöneliyor.
Barışa hasret;
Sevgilidir Anadolu.
Zeytin ağaçlarını büyütüyor.
Barış için;
Çınarları yalvarıyor,
Yaprak yaprak gökyüzüne.
Anadolu diz çöküyor;
Önünüzde.
Ey insanlar!
Barıştan yana,
Çalışın diye.
Barış yüklü;
Bu sefer bulutlar.
Kurşun değil;
Yağan.
Bakın göğe;
Kurşunların deseni,
Değil bu.
İnsan bedenindeki;
Ölümün,
Ressamı değil bu.
Bu renklerin kardeşliği;
Güneşin,
Bütün damlalarla çizdiği;
Gök kuşağı bu.

Ufuk Nazım

Barışı Yaşatmak

Bir zaman değişimidir
Yazmak
Biraz kaçmak
Aklın huzursuz labirentlerinden.
Kimler düşecek
Kurgularının zayıf ağlarına.
Bir gün kaçıp
Gerçeğin sillelerinden
Zenginliklerini yazarsın varsılların.
Bir gün
Parçalanmış bir çocuk cesedidir
Kurgularından haykıran.
Olüm gerçektir yaşam da
Ama zenginlik yalan.
Kurgular ağır
Şimdi iki minare arasına
Ramazan yazıldı.
Ramazana varamadan
Cocuklar öldü bir park içinde
Parçaları bile bulunamadı.
Cellatlar kanlı elleriyle
İntikam tohumlarını ekmekte
Ve yeni çocuklar seçmekteler
Cellat yüzlerini
Kanla saklamak için.
Ramazanlar geçecek ülkemde
Yarınları örecekler
Zayıf ağlarıyla medyahanelerinde
Rasathanelerden izletecekler
İmrendikleri büyük birlik ülkelerinin
Sahte yıldızlarını.
Ve ülkemde çocuklar ölecek
Adı konulmamış bir savaşta.
Anadolunun en güzel yıldızlarının
Işıkları söndüğü vakit
Televizyonlardan geçecek adları
Ağır ve acılı birer bayrak gibi
Yüreklere nefret ekecekler
Kasalari için
İki kelimede
Patron için soyleyecekler
Bir amerikan filmi gibi
İzleyeceğiz umarsız ve zevkle
Mizgin bahara ulasamayacak
Barış sakat kalacak
Ve dağlarda kurşunlar sıkılacak
Gecenin en ürkek yerine
Kafa tascılar kazanacak gene
Eğer zayıf kurguların
Ağlarına kapılırsak
Kaybedeceğiz Mizginleri
Ve Bariş asla ayağa kalkamayacak...

Ufuk Nazım