Anlıyor musun…
 

Anlıyor musun…

Zaman buldukça uğra

Tek neşem bu benim

Beklemek ve bulmakla yaşadığım

Dili tutulmuş bu şaşkın sevinç.



Eşyalar geri çekiliyor sen gelince

Bir ayrıntı gibi içinde kaybolduğum

Sığ ilişkileri günlerin

Geri çekiliyor, dudaklarıma kadar

Yükselen sıkıntı suları

Tutunup kirpiklerinin ışığına

Mavi bir kıyıya çıkıyorum

Kurtuluyorum boğulmaktan.

Aldığım soluğu duyuyorum, varlığımı

Dünyanın benim için de var olduğunu.

Gülümseyen ve bağışlayan

Bir genişliğe dönüyor içimdeki keder

Dumanı kalkmış karlı bir dağ gibi

Açılıp aydınlanıyorum güneşinle

İnanıyorum yeniden sevgiye ve güzelliğe.

Aralarından ilgisiz geçtiğim insanlar

-Telaşlı, dalgın, uzak-

Daha bir dost görünüyor, daha bir sıcak

İçlerinden biri olduğumu duyuyorum

İyi gözle bakabiliyorum herşeye



Gelişin hayata bağlıyor beni

Anlıyor musun

Zaman yarat ve uğra..