Ateş Üşütür Oldu Ruhumu
 

Ateş Üşütür Oldu Ruhumu

Rüyamı açtım göklere kanadıma esecek ruzigar
Bir haykırışa gebeyim ki naralar yetmez
Bitmez tükenmez bereketler devşiriyorum
Hür yorumlar gerektir ruhuma ankaya çok var
Baharlar yaşanacak bebeğim ne ki geldiğimiz yol
Yıldıramaz beni önüme çıkan demirden duvarlar.


Ateş üşütür oldu ruhumu
Dem tutmak için ne gerektir bilmem
Gülücüğün doldururken koynumu
Hiçbir çağrıya gitmem.


Yıldızların iz düşümü tarlalara saçılı biderim
Giderim demiştim oysa ayaklarım gitmez
Çağrıların bini bin yerden ruhumu kolaçan eder
Gider bir duvara yaslarım da başımı nida gelmez
Kırbam bengisu dolu içsin çocuklar ve kuşlar.