Ayfer`İn Ardindan
 

AYFER`İN ARDINDAN


Odasının karanlık bir köşesinde
Asılı resminin üstüne
Aydınlık düşlerini bırakarak gitti Ayfer
Ne çocukluğunu yaşadı
Nede güzel günleri gördü
Motorları maviliklere süremeden
Düşler denizinden uzak
Çocuksu düşlere ulaşamadan
Bir gül gibi usulca düştü toprağa
Kanayan gözlerin
Geceye dökülen
Saydam sularına düştü yüreğim
Nereye böyle çocuk
Sessiz sedasız
Elveda bile demeden dünyaya
Güneşi utandırdın çocuk
Ay ferini yitirdi...
Geceye ateş yağdı
Sokaklarda yağmur
Gökler bulutsuz kanıyor
Nereye böyle çocuk
Yarım kalan oyunların bitmedi henüz
Şimdi körebenin zamanımı
Oyun bozanlık ediyorsun
Ya acelen ne senin acelen
Bu nasıl bir sevda
Bu kadar erken
Sevdalandın toprağa
Daha senin yaşın kaç çocuk
Daha senin yaşın kaç
Sen ölmeyi kimden öğrendin
Bu kadar çabuk

Bayramı bile beklemedin
Gayrı sabahlar sensiz kalacak
Şimdi kapımızı kim çalacak
Kim öpecek elimizi
Kim alacak şekerini
Ya ben kimi öpeceğim Ayfer diye çocuk
Ya ben... fazla söze gerek yok
Gelecekte görüşmek üzere
Güle güle çocuk.