Aşkı Düşünürken
 

Aşkı Düşünürken

Bana yaşam veren aşki duşunurken
Gocen gunun yaktigi batiya acirim
Dogunun alayci kahkahasi urpertir icimi
Masum bulutlarin yandigi yerde
Şaşirir kalir duygularim....
Bana yaşam veren aşki duşunurken
Aşksiz, umutsuz, ciceksiz,
Uzgun ve bezgin insanlar duşer aklima
Ve onlarin acilarini paylaşirken
Urperir kalir duygularim...

Sevsem de gulemem ben etrafim yaniyorsa,
Tatli hayallerimi kabuslar basiyorsa
Aşkinla sirilsiklam olsam da caresi yok;
Mutluluk tadamam ben dostlarim agliyorsa,
Ikimizin sevinci ne ki koca dunyada

Tum insanlar bahtsizsa, mutsuzsa, umutsuzsa...
Ikimizin sevinci ne ki koca dunyada?
Insan yureklerinde tum sevgiler ucmuşsa,
Bencillikle dolmuşsa umut dagarciklari,
Cicek acmiş bahceler doluya tutulmuşsa

Kim bayram yapabilir soyle agiz tadiyla...?
Ikimizin guluşu ne ki koca dunyada?
Irkcilik dort bucakta kan golu kaziyorsa
Katledilen bebekler, masum nine dedeler
Toplu mezarlarinda utanc anitlariysa

Kim gulebilir soyle gonul rahatligiyla...?
Ikimizin umudu gercekleşmiş ne cikar?
Bu tatsiz dunyadayiz, kardes kardesi kirar,
Umut daglari dumduz
Bariş kuyusu derin
Her ulkede, her kentte yogun umutsuzluk var...

Sevgilim mutlulugun sirrini gel verelim,
Dudak dudak opucuk, dag dag umut serelim,
Gulelim guldurelim, sevelim sevdirelim,
Yeryuzune muhabbet tohumlari serpelim,

Şen olsun tum insanlar!
Tum insanlar şen olsun!