Baba Yurdu Bİr DaĞ KÖyÜ
 

BABA YURDU BİR DAĞ KÖYÜ

Değirmenin yanı başında bir küçük ova

Şurada bir bahçe, ötede ceviz ağaçları, daha ötede çınarlar

Kavaklar çay boyunca

Ve keçiler tırmanır Kocataş'ın orada

Ya bir çitlembiğe ya bir andıza

Seslenir Yusuf

Uzakta çok uzakta, bir kuş gibi görünen Yusuf

Sesi yankılanır koyakta



Balıklar, alabalıklar, pullu balıklar

Çayda

Suları soğuk çayda

Elimizi uzatır tutardık balıkları

Kimi zaman da oltayla, zıpkınla

Koca Büğet'te yüzerdik

Atlardık kayalardan sulara

Sular köpük köpük kalırdı



(Keğiş derdik o zamanlar ona, şimdi de öyle diyorlar

Ama balık kalmamış şimdi

Suları da bir karış ya var ya yok

Değirmeni bile döndürmüyor

Değirmenin önündeki uzun kavak

Kesilmiş

Ve dallarında sincaplar gezinen ceviz

Çeyiz sandığı olmuş)



*******i Ay doğardı

Vurdu mu şavkı koyağa

Ağaçlar masal ağacı olur

Yusufçuklar öterdi

Gecenin hüzünlü kuşları

Karşı yamaçtaki komşular

Silah atar Ay'a karşı

Çocuklar ateş yakar



Çocukların yaktığı ateşte

Gölgeler uzar gider

Ta uzakta bir başka yamaçta Memet Ali

Bir Karacaoğlan söyler

Aheyle

Dağlipin sesi gıcır gıcır gelir

Kendim Çavuş'un bahçesinden

Şeftaliler çalınır



(Neye yarar bütün bunlar

Çocukluk bir daha geçer mi ele

Ne gençlik ne yaşlılık

Baba yurdu bu dağ köyünde

Yaşanmış günleri getirir mi geri

Nerde Yusuf

Nerde Fettah

Nerde Acem Ahmet, Memet Ali)



Avluk'un oralarda

Pürçek'in oralarda

Kale'nin, Çardak'ın

Kozalaklarından sakız topladığımız ağaçlar

Suyundan içtiğimiz pınarlar

Beni sırtından atan at

Arıkuşu gelmez şahin yok

Abdallar konup göçmez yazılarında



Akifiye

Boynumda bir muskadır

Değirmendere

Nice yıllardan sonra bile

Toprak bir damdır

Büğleğen'le, Adaca'yla, Gök Büğet'le birlikte

Kirazlarının, cevizlerinin, fındıklarının

Tadı yaşar dilimde



(Gökyüzünde bir bulut

Nasıl giderse dağlara doğru

İnsan nasıl düşerse yollara usulca

Anılar da öyle

Yol alır gönlümüzde

Eskimez çocukluktaki düşler

İnsan eskise de

Doğa eskise de)