Ben de Bir İnsanım Olanlar İçinde
 

senden söz eder atasözleri
insanlı yanlarımda süren konuşmalarda
su sanma
çağıltıyla kopan şu gürültüyü
incinik kayalarımdan fışkıran
k a n dır

zümrütlerle bezeli yurtluğunda dolanmam
gözsüz kapısız camsız göklüce şatonuzun
öykünmek değildir şövalyeliğe
c a n ı m ı n y o n g a s ı
belki
gençliğimdendir erimsiz sevdalara
belki
tomurcuk ilkyaza g e ç k a l m ı ş l ı ğ ı m d a n dır

orman benimdir bendedir katmanbulutlar
küseğen şimşeklerle savaşacağım andır
yazın gülümsemeyişi eteklerine senin
i n c e t e p e
h ı r ç ı n k ı z
güneşin sana olan hıncından değil
durduğun yerin matematik k o n u m u n d a n dır

gökler bile genişliğiyle güzel
yine böyle güzeldir dostluklar, yaşam
ve bil ki p r e n s e s
yüreğin daralırken
yoğun, sıkkın bir bunaltının kıskacında
o sana güven verip seni yatıştıran ses
akarsudan, arıdan ve o r m a n d a n dır

bir renkte ektiğin, yiyip içtiğin toprak
inatçı kalın şişlerle ördüğün şaton
okuduğun kitaplarla
ve duyduğun sözlerle kulak tıkadığın
senin ç o k l u k sandığın
renklerin t o n u n d a n dır
ve gerçek olması, açık
apaçık yığınla sanrının
sen onlara gerçek diye i n a n d ı ğ ı n d a n dır

yıldızlar yol biçer bana
baykuştan öğüt alırım sonra
sırtlanların tartışırım sempozyumunda
çamsakızı tomruklar yastığım
siper çimenler
ve uyuyorsam mışıl mışıl örtüsüz gümansız
türlü akıntıların üzerinde altında
öz saygıma öz aklıma i n a n c ı m d a n dır

çantam uçar sırtımdan
sekerim çayırlarda
küçümser beni serviler, alaylı salınır
bir ç i ç e k nazlı nazlı şatonuzun çayında
aksar yürüyüş
can yanar
ıslanırım
ve hala yitmiyorsa yüzümden gülücükler
beni fark edeceğini u m d u ğ u m d a n dır

tatlı limon davranışım
sevgilim
daha yeni çağlayan çocukluğumdan değil
beni fark edeceğini umduğumdandır