Ben Şair Değilim
 

Yanlış anlamayın,
Ben bir şair değilim.
Duyguların sarhoşuyum sadece.
Bir an kelimeler
Birikir dudaklarımda
Kâğıdı önüme alır
Mürekkebine karışırım
Kelimelerin.
Kuşları yazar
Dallarına konarım ağaçların.
Rüzgârla at koştururum,
Ve gri bulutlardan düşerim yağmurların.

Yanlış anlamayın,
Ben bir şair değilim.
Çığlıklarını dinlerim sadece
Martıların.
Denize bakar bakar,
Bir balık solungacında
Nefes alırım.
Bir midye kabuğunda
Vururum sahillere.
Önce kır saçlı bir hayat kurar
Sonra,
Düşlerine karışırım
Çocukların.
Anaların ağıtlarında dolaşırım.
Türküleri olurum
Geçilmez, sarp dağların.
Bu şehri içime çeker çeker
Bitiririm.
Nerde bir sokak varsa,
Cebime atarım.
Param yoktur benim
Ben gariban doğmuşum
Eğer varsa cebinde bir şeyler
Buruşuk kâğıtlara yazılmış
Şiirlerim var.
Her sokak başında
Beni bekleyen bir yalnızlık,
Ve kurulmamış düşlerim…

Yanlış anlamayın,
Ben bir şair değilim.
Tutkunuyum sadece
Mevsimlerin.
Bir ilkbahar eser
Kırık penceremin deliğinden.
Götürür beni,
Rutubet kokan anılardan,
Kendimi bir kelebek kozasında bulurum
Yeniden doğar,
Yeniden bir hayat kurarım kendime.
Bir bakmışım ki bir kahraman olmuşum;
Tahta kılıcımla,
Tahta atımla,
Savaşlar yaşamış.
Kitaplardan bir ülke kurmuşum kendime.

Yanlış anlamayın,
Ben bir şair değilim.
Serserisiyim sadece
Bu kentin.
Sigaram yoktur dudaklarımın arasında,
Ama hep bir ıslık vardır.
Bir de,
Bir dilencinin duaları…

Yanlış anlamayın,
Ben bir şair değilim.
Biraz melankoliyim sadece.
Karanlıkları severim,
Loş ışıklı odalarda
Yalnız kalmaları,
Ve bir de
Tıkırtısına karışmayı severim
Geçilmez zamanların