Bir Kış Günü Öğleden Sonra
 

Bir kışgünü öğleden sonraydı gidişin...
Umarsızlığın, çaresizliğin ve de kaderin zafer günüydü o gün...
Giderken; o minik kanayan yüreklerimizi de yanına alıp kanat çırpmıştın sonsuzluğa
O günden bize miras kalansa;
Her kapı çalışında, her köşebaşında ve her durakta aniden karşımıza çıkıp gelmeni beklemekti
Bir kışgünü öğleden sonraydı gidişin...
Çaresizlik başroldeydi, ağıtsa; figüran
Bir kışgünü öğleden sonraydı gidişin...
Yine mülayimliğin üstündeydi; tebessümle gülümsüyordun tabutundan
Son yolculuğunda bile ders veriyordun sanki geride kalanlara
Bir kışgünü öğleden sonraydı gidişin...