Çaldıran Kendi
 

bir hırsız kentine akşam uğramış
yolunu o yöne döndüren kendi
sevinci bırakmış keder aramış
mutlu zamanları öldüren kendi

kimi görse sordu nasihat aldı
bu şehrin içine masumca daldı
gönlünü aldılar gönülsüz kaldı
kimsenin suçu yok aldıran kendi

hayale kapılmış gelmiş bir kere
aramış aramış bulmuş bir kere
kurtlar sofrasına düşmüş bir kere
eli kolu bağlı çıldıran kendi

bir köşe başında tuzak kurdular
soydular üstünde şiir buldular
ve onu çaldılar türkü yaptılar
kime ne söylesin çaldıran kendi

şimdi o hırsızlar eller üstünde
namuslu yaşayan erler nerede
mahzun mahzun gezer uzak illerde
bir lokma ekmeğe yalvaran kendi