Dönmüyor
 

Giden geri dönmüyor
gözlerim hep gitti yere bakıyor
don demek zoruma gidiyor
artik bu hayat onsuz yaşanmaz oluyor.

ne olurdu bir donup baksaydı
içime bir umut doğsaydı
ama çekip gitti vefasızca
bu gönül ferman dinlermi daha.

Artik gözlerim gülmüyor
adini andımda içime bir hüzün doğuyor
eskiden gözlerimin içi gülerdi onu gördüm de
ve bunu o bana derdi her ona gülüşümde.

Biliyorum artik yolluma devam etmelim
çarem yok onu silmeliyim
belki aklımdan silerim ama
ne var ki deli gönülüm den asla silemem.

Derler ya olum bizi ayırır
sen benden ayrılsan da ben senden ayrılamam
yolların bana tuzak olsa yine yollumdan dönemem
çünkü düşmüş bir kere bu ateş yüreğime
söndürülmüyor ne eylesem de.