Evde Yokum
 

Kendine bakan bir çift
Şehlâ göz gördün mü hiç
Serin yaz akşamlarında
Ölüme toplanmış üveyikler
Buz beyaz bir pars kılımanjeroda
Başka bir şehre gideceksin öyleyse çaresiz
Ne uğurlayan olacak seni ne karşılayan
Bozkırda bir taşsın sen
Bütün ağırlığıyla yatıp kalmış
Bir mezar taşı boylu boyunca pıtrak
Bir otel odası küçük şehrin kasvetli
Bir sabahçı kahvesi belki, buğulu
Bir yılan
Tavan arasında kendi gözlerini sokan

Unutma kargış
Tek kargış var benden sana
Arsız bir ayrık gibi bitiverme meramda
Bir sen kaldın şimdi tek hısım sana
Elveda
Ne zaman beni arasan
Evde yokum.