Yorgun geceden kalma dökülüyor
 

Yorgun geceden kalma dökülüyor
Birer birer sarkık düşlerim
Üzerimden kaldıramadım bu yalnızlığı
Sessizce bakışlarından çeker giderim
Ufalandım takvimlerin boş sayfalarında
Kendimi harcarken berduş yılların
Son söze kalsa bir tek nefesim
Belki de silinir gider bu dünyadan adresim
İçimden gelenlerimle haykırıp gün batımına
Bir kanatta ben çırpsam korkmadan
Yıldırımlar düşer kalbimin orta yerine
Kül olur pembelerim ürkerim zifiri karanlıktan
Sabaha törpülenirken düzenbaz gölge aşklar
Gözümde yaş bırakmadı sahte bakışlar
Heyulası çığlık içinde çırpınır durur da
Sevinecektir döndüğümde o kara bakışlar.