Karanlığın İçinden
 

Sönmüştü şehrin ışıkları büsbütün,
Yine her yer karanlık,sessiz
ve ben sensizim yapayalnızım,
Bu şehirdeyim akşamüstü buğulanmış gözlüklerimle,
Senin evinin taa öbür ucunda
Benim evim ise diğer öteki ucunda olan caddenin
Üzerinde yürüyorum titrek adımlarla aklımda bir tek sen.
Hatırlar mısın? Caddenin tam ortasındaki parkta buluşurduk ya bazen
Her 5 dakikada bir sönerdi parkın ışıkları.
O an korkardık ,titrerdik ,birbirimize,
Sarılmak isterdik hiç ayrılmayacak gibisine
Isınırdık birbirimizin kollarında,
Gözlerim gözlerini arardı,ellerim
Usulca dokunurdu teninin kokusuna...
Öpüşürdük doyasıya,gülümserdik,
Sanki ağlarcasına,
Ama 5 Dakka biterdi ışıklar,
Gelirdi şaşkın bakışlarla,
Gözlerinin içi parlardı senin,
Benimse içim kıpır kıpır
Heyecandan dolup taşardı,
Yıldızlar eşliğinde sohbet ederdik ,
Güneşin doğmasını bekler ve günün,
İlk ışıklarıyla evin yolunu gözlerdik.
Sonunda ayrılırdık ve her ayrılık,
Sonunda usanmadan,bıkmadan
Sana tekbir şeyi kekelemeden söylerdim
Seni seviyorum bitanem...
Şuan burada ışıklar yine söndü,
Her yer karanlık ve sessiz
Aklıma yine sen geldin.
Ben sensiz yapayalnızım bu
Şehirdeyim akşamüstü buğulanmış gözlüklerimle,
Karanlığın içine yürüyorum...