Kendimi arıyorum bilinmezliklerimde
 

Kendimi arıyorum bilinmezliklerimde
Derinliklerimde unutulmuş çocuksu yanımla
Önceden hiç uçurtulmamış
Şimdi gökyüzünün mavi enginliklerinde
Yüzen uçurtmam ve çocuksu düşlerimle
Bir feryat işitiyorum aşağılardan

Bu feryat!
Arkasından bakarken umutlarının
Gökte kopan gürültü sonrasında
Gözlerinde umudu ve düşlerin fotoğrafıyla
Yedisinde cansız yere uzanmış
Bedene yakılan bir ağıttı.

Kimim ben
Düşleriyle uzanan beden mi
Yoksa!
Gökteki gürültünün düğmesine basan mı

Bir hayal uzunluğunda
An ötesi düşte yürüyorum
Ninova’da tutuşmuş sarayın
Alevleri ısıtırken bedenimi
Bir çığlık ayırıyor beni düşümden

Haykırıyorum ben kimim
Dehak’ın sarayını tutuşturan
Kawa’nın isyan çığlığımı
Yoksa Dehak’ın omuzlarındaki çıban mı

Boynumda kimliksiz künyem
Beynimde arayışa dair bir düş
Dizginlerimde hızlı bir ilerleyiş
İnsanlık tarihinin orta yerinde
İnsanlığın geleceği adına
Promethe’yi görüyorum tanrılarla savaşımda
Roma arenalarında
Kılıç sallayan Sparteküs’ü
Ve alevler içindeki İbrahim’i

Haykırıyorum kimim ben
Promethe’yi tanrılardan saklayan mı
Yoksa tanrılar adına yargılayan mı
Sporteküs’ün keskin kılıcımı
Yoksa kendine ihanet eden miyim
İbrahim’in bedenini saran
Alevleri üfleyen kuş mu
Yoksa su döken ben miyim

Kirlettiği nehirlerinde boğulan
Handikaplarına düşmüş çıkış arayan
Bedeninde yaşanan her zelzele sonrası
Binlerce hücresini yitiren
Bedenindeki binlerce güdüden dürtüden
Bir kaçına esir düşmüş
İnsani duygularını yitiren zavallı mıyım
Yoksa yok edilirken
Gezegenimizdeki doğal güzellikler
Oturup uzaktan izleyen mi
Yada güzelliklerini yok eden miskin miyim

Haykırıyorum ben kimim