Kuru Bir Ağacın Gölgesiydi...
 

KURU BİR AĞACIN GÖLGESİYDİ
SAÇLARIMI SALDIĞIM GÖĞSÜN

İçimde Bir Yara Var
Olmaz Sanmıştım

Nedense
Hep
Tek
Mavi Gözlerin
Gelir Aklıma

Yaraladın Beni
İnce Yerimden

Bitmeliydi
Kuru Bir Ağacın Gölgesiydi
Saçlarımı Saldığım Göğsün......

Ben
Gözlerine Hayat Veren
Sen
Olmalıydın
Düşlerimde

Ençok
Cesur Bakışlarımı
Severdin
Sözlerimde Cesursa
Üzülme Yarim

Ellerin
Eskisi Gibi
Tutmuyordu
Ellerimi

Sen
Savruk Yaprak Gibi
Dağıldın Memlekete

Hatta
Ölüme Uçtun

Ben Ölümüne Dayanamam
Yarim

Üzülsemde Bitmeliydi
Ne Olur

Gözlerini Al Düşlerimden

Dalgındı Bakışların
Kendinle Hesaplaşırken
Ben Hep Çay Molasındaydım

Üstelik Suskundun
Ben Senin
Kuşlar Gibi Muhabbetine Alıştım

Beklentisiz
Kedi Yavrusu Gibi
Uyudum Göğsünde

Ben Kolaydım Aslında
Anlamadın
Bitirişimde Kolay Oldu
Anladın

Fırtına Gibi
Girdin Hayatıma
Çıkışın Sessizdi

Sen Işıltılıyken
İçin Savunmasız Ve Yanlızdı

Hakkında Duyduklarıma
Yalan Dedim
Yalanda Yaşamışım Meğer

Hırpaladın
Almak İsterken
Oysa Ben
Güneşe Yeni Uyanmıştım

Neyse Yarim
Kandırmışım Kendimi
Kandıramayacak Kadar
Sevmişim Kendimi

Bilmiyorum
Hangi Rüzgarda Savrulduğunu
Seni Seviyorum Desemde
Dönme Artık

Zaman Zaman
Rüzgarını Yolla
Kokuna Çok Alıştım......

Hülya Koçulu
TEMMUZ. 2007
ERYAMAN