Bir zemheri soğuk vurur
 

Bir zemheri soğuk vurur
Bir de rengini şaşırmış uçurum mavisi…
Yılgınlığım hüsranlarım ve yitişin
Üç merminin çemberi misali
Yan yana dalga dalga ve kararlı…

Bir zamanlar mahpus olmuştum parlaklığına
Hani öyle bir süzüşün vardı ki
Diller tutulur, ırmaklar kurur ve yeşiller sararırdı…
Neydi seni senden alan ya da benden
Denizin sonsuzluğuydun
Özgürlüğün müjdecisi
Ve sonsuzluğun piri…

Ey mavi
Öyle bir sevmiştim ki seni
Ferhat bile dağları delmekten utanır
Mecnun çölleri unutur
Karacaoğlan sazına küserdi…

Bir zaman gelir ölürüm
Ağlayanım çok olur bilirim
Tüm renkler ağıt yakıp dövünürken bana
Sen gelme mezarıma
Sen gelme ey mavi
Ben küsmüşüm sana.